Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.145.2020.2.JKU
z 5 czerwca 2020 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 1 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2020 r. (data wpływu 22 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 1 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony w dniu 22 maja 2020 r. poprzez doprecyzowanie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego o brakujące informacje oraz brakującą opłatę.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca wspólnie z żoną prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni (…) ha. Żona Zainteresowanego prowadzi mały punkt sprzedaży pasz i jest płatnikiem VAT. Gospodarstwo zostało przekazane Wnioskodawcy i Jego żonie przez rodziców w roku 1988. W roku 2012 Zainteresowany wraz z żoną podzielili dwie działki rolne V i IV klasy na działki budowlane z przeznaczeniem dla dzieci i zabezpieczeniem na przyszłość. Zainteresowany i Jego żona sprzedali cztery działki – Zainteresowany był wówczas płatnikiem VAT. Od roku 2017 Wnioskodawca nie jest płatnikiem VAT – jest rolnikiem ryczałtowym. Zainteresowany wraz z żoną na jednej z działek rozpoczęli budowę domu. Gospodarstwo Zainteresowanego jest małe, grunty słabej klasy – dochód niski. W roku 2018 Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali jedną działkę, w tym roku chcieliby sprzedać jedną lub dwie działki i pieniądze przeznaczyć na dokończenie budowy domu.
Wniosek został uzupełniony w dniu 22 maja 2020 r. poprzez doprecyzowanie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego o następujące informacje:
- Wnioskodawca obecnie posiada 10 działek budowlanych: 4 z nich chciałby sprzedać w najbliższych 3 latach. Są to działki o numerach 1, 2, 3, 4 (Zainteresowany nie podaje, ile i jakie działki zamierza sprzedać w każdym roku, bo jest to niemożliwe).
Pozostałe działki Wnioskodawca zostawia jako zabezpieczenie na przyszłość. - Działka nr 1 – grunty orne, piaski, słabej jakości wykorzystywano rolniczo. Działka nr 2 – grunty orne, piaski, słabej jakości wykorzystywano rolniczo. Działka nr 3 – grunty orne, piaski, słabej jakości wykorzystywano rolniczo. Działka nr 4 – grunty orne, piaski, słabej jakości wykorzystywano rolniczo.
- Zainteresowany nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
- Grunty na działce 1 nie były nigdy wykorzystywane w działalności gospodarczej. Grunty na działce 2 nie były nigdy wykorzystywane w działalności gospodarczej. Grunty na działce 3 nie były nigdy wykorzystywane w działalności gospodarczej. Grunty na działce 4 nie były nigdy wykorzystywane w działalności gospodarczej.
- Grunty na których obecnie jest działka nr 1, Zainteresowany dostał od rodziców i nie było naliczonego podatku VAT.
Grunty na których obecnie jest działka nr 2, Zainteresowany dostał od rodziców i nie było naliczonego podatku VAT.
Grunty na których obecnie jest działka nr 3, Zainteresowany dostał od rodziców i nie było naliczonego podatku VAT.
Grunty na których obecnie jest działka nr 4, Zainteresowany dostał od rodziców i nie było naliczonego podatku VAT. - Gdy Wnioskodawca nabył grunty, na których jest działka 1, nie przysługiwało Jemu prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Gdy Wnioskodawca nabył grunty, na których jest działka 2, nie przysługiwało Jemu prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Gdy Wnioskodawca nabył grunty, na których jest działka 3, nie przysługiwało Jemu prawo do odliczenia podatku naliczonego.
Gdy Wnioskodawca nabył grunty, na których jest działka 4, nie przysługiwało Jemu prawo do odliczenia podatku naliczonego. - Działka nr 1 w żaden sposób nie jest i nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.
Działka nr 2 w żaden sposób nie jest i nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.
Działka nr 3 w żaden sposób nie jest i nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.
Działka nr 4 w żaden sposób nie jest i nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. - Z działki o numerze 1 nie było nigdy sprzedaży produktów rolnych.
Z działki o numerze 2 nie było nigdy sprzedaży produktów rolnych.
Z działki o numerze 3 nie było nigdy sprzedaży produktów rolnych.
Z działki o numerze 4 nie było nigdy sprzedaży produktów rolnych. - Dla działki o numerze 1 nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
Dla działki o numerze 2 nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
Dla działki o numerze 3 nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
Dla działki o numerze 4 nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. - Dla działki o nr 1 jest wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zainteresowany o taką decyzję wystąpił do Urzędu Gminy.
Dla działki o nr 2 jest wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zainteresowany o taką decyzję wystąpił do Urzędu Gminy.
Dla działki o nr 3 jest wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zainteresowany o taką decyzję wystąpił do Urzędu Gminy.
Dla działki o nr 4 jest wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zainteresowany o taką decyzję wystąpił do Urzędu Gminy. - Działka 1 w żaden sposób nie będzie przygotowana do sprzedaży. Nie jest uzbrojona, ogrodzona. Wszelkie media przyszli właściciele będą zakładać we własnym zakresie.
Działka 2 w żaden sposób nie będzie przygotowana do sprzedaży. Nie jest uzbrojona, ogrodzona. Wszelkie media przyszli właściciele będą zakładać we własnym zakresie.
Działka 3 w żaden sposób nie będzie przygotowana do sprzedaży. Nie jest uzbrojona, ogrodzona. Wszelkie media przyszli właściciele będą zakładać we własnym zakresie.
Działka 4 w żaden sposób nie będzie przygotowana do sprzedaży. Nie jest uzbrojona, ogrodzona. Wszelkie media przyszli właściciele będą zakładać we własnym zakresie. - Działka 1 nie była nigdy udostępniana osobom trzecim.
Działka 2 nie była nigdy udostępniana osobom trzecim.
Działka 3 nie była nigdy udostępniana osobom trzecim.
Działka 4 nie była nigdy udostępniana osobom trzecim. - Działka 1 w dniu sprzedaży nie będzie zabudowana.
Działka 2 w dniu sprzedaży nie będzie zabudowana.
Działka 3 w dniu sprzedaży nie będzie zabudowana.
Działka 4 w dniu sprzedaży nie będzie zabudowana.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawca sprzedając działki budowlane będzie musiał odprowadzić podatek VAT?
Zdaniem Wnioskodawcy, obecnie przy sprzedaży działek Zainteresowany nie będzie musiał odprowadzić podatku VAT. Nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatników VAT - art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca takim podatnikiem nie jest. Zainteresowany w obecnej chwili sprzedaje swój majątek osobisty, by dokończyć budowę domu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).
Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.
Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.
Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
W świetle powyższego w sprawach dotyczących opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej przez osoby fizyczne konieczne staje się ustalenie, czy w celu sprzedaży nieruchomości zbywca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.
W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wspólnie z żoną prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni (…) ha. Gospodarstwo zostało przekazane Wnioskodawcy i Jego żonie przez rodziców w roku 1988. W roku 2012 Zainteresowany wraz z żoną podzielili dwie działki rolne V i IV klasy na działki budowlane z przeznaczeniem dla dzieci i zabezpieczeniem na przyszłość. Zainteresowany wraz z żoną sprzedali cztery działki – był wówczas płatnikiem VAT. Od roku 2017 Wnioskodawca nie jest płatnikiem VAT – jest rolnikiem ryczałtowym. Zainteresowany wraz z żoną na jednej z działek rozpoczęli budowę domu. Gospodarstwo Zainteresowanego jest małe, grunty słabej klasy – dochód niski. W roku 2018 Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali jedną działkę, w tym roku chcieliby sprzedać jedną lub dwie działki i pieniądze przeznaczyć na dokończenie budowy domu.
Wnioskodawca obecnie posiada 10 działek budowlanych: 4 z nich chciałby sprzedać w najbliższych 3 latach. Są to działki o numerach 1, 2, 3, 4. Pozostałe działki Wnioskodawca zostawia jako zabezpieczenie na przyszłość. Działki to grunty orne, piaski, słabej jakości wykorzystywano rolniczo. Zainteresowany nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Grunty na działkach nie były nigdy wykorzystywane w działalności gospodarczej. Grunty, na których obecnie są ww. działki Zainteresowany dostał od rodziców i nie było naliczonego podatku VAT. Gdy Wnioskodawca nabył grunty, na których są działki nie przysługiwało Jemu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Działki w żaden sposób nie są i nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Z działek nie było nigdy sprzedaży produktów rolnych. Dla działek nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Dla działek jest wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zainteresowany o taką decyzję wystąpił do Urzędu Gminy. Działki w żaden sposób nie będą przygotowane do sprzedaży. Nie są uzbrojone, ogrodzone. Wszelkie media przyszli właściciele będą zakładać we własnym zakresie. Działki nie były nigdy udostępniane osobom trzecim. Działki w dniu sprzedaży nie będą zabudowane.
W związku z powyższym opisem Wnioskodawca ma wątpliwości, czy dokonując sprzedaży działek budowlanych będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku od towarów i usług.
Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.
W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działać w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.
W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: ogrodzenie działek, uzbrojenie terenu itd.). Co prawda Wnioskodawca podzielił dwie działki V i VI klasy na działki budowlane, sprzedał 4 z nich oraz wystąpił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jednakże, Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych działek do działalności gospodarczej, nie przygotowuje ich też w żaden sposób do sprzedaży. Działki nie są ogrodzone, uzbrojone a wszelkie media będą zakładać przyszli właściciele we własnym zakresie. Zatem, w omawianej sytuacji należy wskazać, że ww. działania Wnioskodawcy nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami.
Zatem w rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek o numerach: 1, 2, 3, 4 można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca dokonując dostawy działek będzie korzystał z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego transakcje zbycia ww. działek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Podsumowując, Wnioskodawca dokonując w przyszłości sprzedaży czterech niezabudowanych działek o numerach: 1, 2, 3, 4, nie będzie działał jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie będzie zobowiązany do opodatkowania sprzedaży tych działek podatkiem od towarów i usług.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania należało uznać za prawidłowe.
W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez (…), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki Zainteresowanego.
Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcę co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.