2020.06.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.255.2020.2.ŁS
z 16 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2020 r. (data wpływu 27 lutego 2020 r.), uzupełnionym w dniu 4 czerwca 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 czerwca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi termomodernizacyjnej.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest wraz z mężem właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego (metraż nie przekracza 300m2). W 2019 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż przystąpili do projektu „……” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ….. na lata 2014 - 2020, Oś priorytetowa 10 Energia, Działanie 10.3 Odnawialne źródła energii, Poddziałanie 10.3.1 Odnawialne źródła energii - wsparcie dotacyjne, realizowanego przez Stowarzyszenie ….. w partnerstwie z Miastem …. Projekt miał na celu wzrost poziomu wykorzystania OZE, poprawę efektywności energetycznej, ochronę środowiska naturalnego, jak również poprawę warunków życia mieszkańców zarówno w aspekcie ekonomicznym jak i ekologicznym i obejmował zaprojektowanie, dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych wraz z niezbędnym wyposażeniem na 105 nieruchomościach, należących do osób fizycznych, a także w 7 budynkach użyteczności publicznej. Dla potrzeb realizacji projektu została zawarta umowa, której przedmiotem było użyczenie nieruchomości oraz określenie warunków użyczenia nieruchomości do potrzeb realizacji projektu pn. „……..”. Zgodnie z umową Wnioskodawczyni i Jej mąż oddali w użyczenie do bezpłatnego używania na okres 5 lat część nieruchomości zabudowanej (dach) o powierzchni niezbędnej do zainstalowania instalacji OZE i jej prawidłowego funkcjonowania oraz udzielili prawa do dysponowania nieruchomością na cele montażu instalacji fotowoltaicznej o mocy 4 kW. Wyrazili również zgodę na udostępnienie nieruchomości Biorącemu w użyczenie lub osobom przez niego wskazanym, w celu przeprowadzenia niezbędnych prac związanych z montażem i dalszą eksploatacją instalacji OZE. Jednocześnie oświadczyli, że budynek jest zamieszkały oraz że instalacja OZE wykorzystana będzie wyłącznie na potrzeby mieszkaniowe. Zgodnie z umową Wnioskodawczyni i Jej mąż wnieśli na rachunek bankowy Stowarzyszenia wpłatę w wysokości 6351,27 zł brutto na poczet realizacji przedsięwzięcia, po otrzymaniu wpłaty Stowarzyszenie wystawiło fakturę zaliczkową:

poz. 1. Dostawa i montaż instalacji fotowoltaicznej w wysokości 5908,65 zł brutto oraz

poz. 2. Nadzór inwestorski, obsługa i promocja projektu w wysokości 442,62 ł brutto.

Po zakończeniu montażu i uruchomieniu instalacji Stowarzyszenie wystawiło fakturę VAT końcową. Stowarzyszenie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Po zakończeniu okresu trwałości projektu (okres 5 lat) całość zestawu fotowoltaicznego przejdzie na własność użyczającego nieruchomości, a Stowarzyszenie nie będzie pobierać z tego tytułu dodatkowego wynagrodzenia. W uzupełnieniu wskazano, że poniesiony wydatek przez Wnioskodawczynię i Jej męża związany jest z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów. Wymienione przedsięwzięcie termomodernizacyjne dotyczy budynku mieszkalnego jednorodzinnego w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane. Przedsięwzięcie termomodernizacyjne zostało zakończone. Wydatek został poniesiony jednorazowo w 2019 r. Poniesiony wydatek na przedsięwzięcie termomodernizacyjne nie będzie dofinansowany ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej ani z wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Ponadto, poniesiony wydatek na przedsięwzięcie termomodernizacyjne nie zostanie zwrócony w żadnej innej formie i nie zostanie zaliczony do kosztów uzyskania przychodów ani odliczony od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym ani w inny jakikolwiek sposób. Wnioskodawczyni jest podatnikiem opłacającym podatek według skali podatkowej. Poniesiony wydatek jest udokumentowany fakturą wystawioną przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku. Data wystawienia faktury zaliczkowej to 15 lipca 2019 r. Data wystawienia faktury końcowej to 31 października 2019 r. Faktury zostały wystawione na męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu wydatek poniesiony na dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznej oraz za nadzór inwestorski, obsługę i promocję projektu, na podstawie faktury zaliczkowej wystawionej przez Stowarzyszenie (płatnika VAT) realizujące projekt „……..”?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma Ona prawo do odliczenia od dochodu całej wpłaconej kwoty na dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznej oraz nadzór inwestorski, obsługę i promocję projektu, ponieważ inwestycja zakończyła się w 2019 r. Ponadto wydatki te mieszczą się w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. „Wykaz rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych” oraz zostały udokumentowane fakturą wystawioną przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 1 pkt 4 oraz art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 2246) w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 26h, a w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne zmieniono brzmienie art. 11 ust. 1 i 2. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne rozwiązanie podatkowe dla podatników, tzw. ulgę termomodernizacyjną.

W myśl art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podatnik będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, wydatki poniesione w roku podatkowym na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w tym budynku, określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Wobec powyższego adresatami ulgi termomodernizacyjnej są podatnicy podatku dochodowego opłacający podatek według skali podatkowej, 19% stawki podatku oraz opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych, będący właścicielami lub współwłaścicielami jednorodzinnych budynków mieszkalnych, ponoszący wydatki na realizację przedsięwzięć termomodernizacyjnych. Ponadto, odliczenie przysługuje pod warunkiem zakończenia przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w okresie do 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Zgodnie z art. 5a pkt 18b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, budynek mieszkalny jednorodzinny, o którym mowa w ww. art. 26h ust. 1 to budynek mieszkalny jednorodzinny w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.).

Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym jednorodzinnym - należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku (art. 3 pkt 2a ww. ustawy).

Z kolei art. 5a pkt 18c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych definiuje przedsięwzięcie termomodernizacyjne jako przedsięwzięcie termomodernizacyjne w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r., poz. 966, z późn. zm.).

W myśl art. 2 pkt 2 ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów użyte w ustawie określenia oznaczają przedsięwzięcia termomodernizacyjne - przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a), do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a),
całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Katalog wydatków podlegających odliczeniu znajduje się w załączniku do rozporządzenia Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2489).

W myśl art. 26h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Stosownie do art. 26h ust. 3 ww. ustawy, wysokość wydatków ustala się na podstawie faktur wystawionych przez podatnika podatku od towarów i usług niekorzystającego ze zwolnienia od tego podatku. Jeżeli poniesione wydatki były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, za kwotę wydatku uważa się wydatek wraz z podatkiem od towarów i usług, o ile podatek ten nie został odliczony na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług (art. 26h ust. 4 ww. ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 26h ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu nie podlegają wydatki w części, w jakiej zostały:

sfinansowane (dofinansowane) ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej lub zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie;
zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub uwzględnione przez podatnika w związku z korzystaniem z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej.

Powyższa regulacja wskazuje na brak możliwości odliczenia wydatków, których podatnik nie poniósł, gdyż zostały mu zrefinansowane (zwrócone). Odliczeniu podlegają te wydatki, których ciężar ekonomiczny ponosi podatnik (uszczuplają jego majątek). Nie ma także możliwości odliczenia wydatków, które w jakiejkolwiek formie pomniejszyły już zobowiązanie podatkowe podatnika.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono wydatki (art. 26h ust. 6 ww. ustawy).

W myśl art. 26h ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwota odliczenia nieznajdująca pokrycia w rocznym dochodzie podatnika podlega odliczeniu w kolejnych latach, nie dłużej jednak niż przez 6 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek.

Zgodnie z art. 26h ust. 8 ww. ustawy, podatnik, który po roku, w którym dokonał odliczeń, otrzymał zwrot odliczonych wydatków na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, jest obowiązany doliczyć odpowiednio kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot. W przypadku niezrealizowania przedsięwzięcia termomodernizacyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 1, podatnik dolicza kwoty poprzednio odliczone do dochodu za rok podatkowy, w którym upłynął ten termin (art. 26h ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest wraz z mężem właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego (metraż nie przekracza 300m2). W 2019 r. Wnioskodawczyni i Jej mąż przystąpili do projektu „……” współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ….. na lata 2014 - 2020, Oś priorytetowa 10 Energia, Działanie 10.3 Odnawialne źródła energii, Poddziałanie 10.3.1 Odnawialne źródła energii - wsparcie dotacyjne, realizowanego przez Stowarzyszenie ….. w partnerstwie z Miastem …. Projekt miał na celu wzrost poziomu wykorzystania OZE, poprawę efektywności energetycznej, ochronę środowiska naturalnego, jak również poprawę warunków życia mieszkańców zarówno w aspekcie ekonomicznym jak i ekologicznym i obejmował zaprojektowanie, dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych wraz z niezbędnym wyposażeniem na 105 nieruchomościach, należących do osób fizycznych, a także w 7 budynkach użyteczności publicznej. Dla potrzeb realizacji projektu została zawarta umowa, której przedmiotem było użyczenie nieruchomości oraz określenie warunków użyczenia nieruchomości do potrzeb realizacji projektu pn. „……..”. Zgodnie z umową Wnioskodawczyni i Jej mąż oddali w użyczenie do bezpłatnego używania na okres 5 lat część nieruchomości zabudowanej (dach) o powierzchni niezbędnej do zainstalowania instalacji OZE i jej prawidłowego funkcjonowania oraz udzielili prawa do dysponowania nieruchomością na cele montażu instalacji fotowoltaicznej o mocy 4 kW. Wyrazili również zgodę na udostępnienie nieruchomości Biorącemu w użyczenie lub osobom przez niego wskazanym, w celu przeprowadzenia niezbędnych prac związanych z montażem i dalszą eksploatacją instalacji OZE. Jednocześnie oświadczyli, że budynek jest zamieszkały oraz że instalacja OZE wykorzystana będzie wyłącznie na potrzeby mieszkaniowe. Zgodnie z umową Wnioskodawczyni i Jej mąż wnieśli na rachunek bankowy Stowarzyszenia wpłatę w wysokości 6351,27 zł brutto na poczet realizacji przedsięwzięcia, po otrzymaniu wpłaty Stowarzyszenie wystawiło fakturę zaliczkową:

poz. 1. Dostawa i montaż instalacji fotowoltaicznej w wysokości 5908,65 zł brutto oraz

poz. 2. Nadzór inwestorski, obsługa i promocja projektu w wysokości 442,62 ł brutto.

W tym miejscu wskazać należy, że z ulgi termomodernizacyjnej może skorzystać podatnik, będący właścicielem lub współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, który poniósł wydatki na przedsięwzięcie termomodernizacyjne, które zostanie zakończone w okresie 3 kolejnych lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym poniesiono pierwszy wydatek oraz posiada stosowną fakturę, potwierdzającą ich poniesienie. Kwota odliczenia nie może przekroczyć 53 000 zł w odniesieniu do wszystkich realizowanych przedsięwzięć termomodernizacyjnych w poszczególnych budynkach, których podatnik jest właścicielem lub współwłaścicielem.

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu składanym za rok, w którym poniesiono wydatki. Zatem z punktu widzenia zastosowania ulgi termomodernizacyjnej istotna jest data poniesienia wydatku. Za datę poniesienia wydatku uważa się dzień sprzedaży (datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi) określony na fakturze VAT, ponieważ na podstawie faktury ustala się wysokość poniesionych wydatków na termomodernizację budynku. W przypadku, gdy na fakturze VAT brak jest informacji o dniu sprzedaży przyjmuje się, że dzień ten przypada na dzień, w którym wystawiono fakturę.

Ponadto, wyjaśnić należy, że w przypadku gdy faktura wystawiona jest na jednego z małżonków, to odliczenia dokonuje tylko ten małżonek na którego wystawiona jest faktura.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, stwierdzić należy, że skoro faktury dokumentujące poniesione wydatki na przedsięwzięcie termomodernizacyjne wystawione są na męża Wnioskodawczyni to nie przysługuje Jej (Wnioskodawczyni) możliwość odliczenia w rozliczeniu rocznym poniesionych wydatków w ramach ulgi termomodernizacyjnej wskazanej w art. 26h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenia w ramach ww. ulgi może dokonać tylko ten podatnik na którego wystawione są faktury dokumentujące poniesione wydatki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto informuje się, że z uwagi na fakt, że wniosek został złożony przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości interpretacja nie wywołuje skutków prawnych po stronie drugiego ze współwłaścicieli, tj. po stronie męża Wnioskodawczyni, który jeśli chce uzyskać interpretację winien wystąpić z odrębnym wnioskiem spełniającym warunki określone w art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin