Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.241.2020.1.RR/MM
z 29 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2020 r. (data wpływu 20 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania mechanizmu podzielonej płatności na rzecz usługodawców likwidujących szkody w ramach ubezpieczenia assistance – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zastosowania mechanizmu podzielonej płatności na rzecz usługodawców likwidujących szkody w ramach ubezpieczenia assistance.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, należącym do grupy kapitałowej (…).

Przedmiotem działalności Grupy jest działalność ubezpieczeniowa i reasekuracyjna. Spółka zajmuje się przede wszystkim świadczeniem usług ubezpieczeniowych, przez które - zgodnie z właściwymi regulacjami - rozumie się oferowanie i udzielanie ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

Jednym z rodzajów oferowanych przez Spółkę usług jest ubezpieczenie assistance. Ubezpieczenie assistance jest to dobrowolne ubezpieczenie mające na celu zapewnienie ubezpieczającemu określonej pomocy polegającej w szczególności na (i) likwidacji szkody, lub (ii) zapewnieniu innych świadczeń ubezpieczonemu.

Omawiane ubezpieczenie assistance (po ziszczeniu się niezbędnych przesłanek) realizowane jest w taki sposób, że po zgłoszeniu szkody przez ubezpieczonego, usługodawca na podstawie umowy zawartej ze Spółką realizuje konkretne świadczenie na rzecz ubezpieczonego (np. elektryk usuwa awarię sieci elektrycznej). Usługodawcy są podatnikami VAT. Następnie usługodawca wystawia zbiorczą fakturę, za wszystkie wykonane usługi w danym okresie rozliczeniowym w ramach zawartej umowy, na podstawie której Spółka dokonuje płatności na rzecz usługodawcy.

Niektóre ze świadczeń nabywanych przez Spółkę od usługodawców w celu realizacji ubezpieczenia assistance mogą mieścić się w ramach usług określonych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT. Przykładem takich usług bądź towarów objętych ubezpieczeniem assistance nabywanym przez Spółkę mogą być:

1. interwencja w domu - usługi naprawcze (przykładowo naprawa instalacji elektrycznej w gospodarstwie domowym);
2. naprawa/usprawnienie auta;
3. dostarczanie części i akcesoriów samochodowych w ramach likwidacji szkody.
   
   

Faktury wystawione przez usługodawcę na rzecz Spółki mogą dokumentować wykonanie świadczeń których wartość będzie równa bądź wyższa, niż kwota o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców („Próg kwotowy”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jest obowiązana stosować mechanizm podzielonej płatności („MPP”) do płatności na rzecz usługodawców likwidujących szkody w ramach ubezpieczenia assistance, w przypadku gdy dotyczą one usług bądź towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, a wykazana na fakturze kwota należności ogółem będzie równa lub większa od Progu kwotowego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka nie jest obowiązana stosować mechanizm podzielonej płatności („MPP”) do płatności na rzecz usługodawców likwidujących szkody w ramach ubezpieczenia assistance, w przypadku gdy dotyczą one usług bądź towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, a wykazana na fakturze kwota należności ogółem będzie równa lub większa od Progu kwotowego.

Zgodnie ze znowelizowanymi przepisami ustawy o VAT (art. 108a ust. la), tj. w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności na rzecz podatnika za nabyte usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani zastosować MPP (a transakcja została udokumentowana fakturą oraz kwota należności ogółem jest równa lub większa od Progu kwotowego).

W przypadku płatności realizowanych przez Spółkę na podstawie faktur wystawionych przez usługodawców w związku z realizacją ubezpieczenia assistance potencjalnie mogą być równe lub większe niż Próg kwotowy oraz mogą dotyczyć towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki wypłaty takie nie będą jednak podlegały MPP, ze względu na szczególny charakter realizowanego w ten sposób świadczenia. Należy bowiem wskazać, iż ubezpieczenia typu assistance stanowią szczególny rodzaj ubezpieczenia wymieniony w ustawie z 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2015 poz. 1844 z późn. zm.), na podstawie której ubezpieczenie to zostało zaklasyfikowane jako „Pozostałe ubezpieczenie osobowe oraz ubezpieczenie majątkowe” (Dział II załącznika do ustawy z 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej).

Ubezpieczony, który nabył od zakładu ubezpieczeń ubezpieczenie assistance, po zgłoszeniu zakładowi ubezpieczeń zdarzenia szkodowego na warunkach określonych w umowie ubezpieczenia, uprawniony jest do uzyskania od zakładu ubezpieczeń realizacji konkretnego świadczenia, które stanowi likwidację szkody powstałej u osoby ubezpieczonej.

Likwidacją szkody zajmuje się usługodawca, który podpisał z ubezpieczycielem umowę na realizację świadczeń w ramach ubezpieczenia assistance.

W związku z likwidacją szkody powstałej po stronie ubezpieczonego, w ramach stosunku ubezpieczeniowego łączącego Spółkę oraz ubezpieczonego, Spółka obowiązana jest do płatności na rzecz podmiotu trzeciego likwidującego powstałą szkodę. Obowiązek zapłaty kontrahentowi za nabyte usługi jest zatem następstwem realizacji umowy ubezpieczenia assistance, która została zawarta pomiędzy Spółką, a ubezpieczonym.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż w opisywanym przypadku, Spółka nie nabywa usługi bądź towaru na własną rzecz oraz nie jest beneficjentem wykonanej usługi. Płatność na rzecz podmiotu likwidującego szkodę nie jest zatem uregulowaniem faktury dokumentującej transakcję pomiędzy kontrahentami dobrowolnie działającymi na rynku, lecz jest konsekwencją likwidacji szkody związanej z umową ubezpieczenia assistance zawartą przez Spółkę z osobą ubezpieczoną. Omawiane płatności stanowią zatem realizację umów ubezpieczenia na rzecz osób ubezpieczonych, nie są natomiast elementem typowych stosunków gospodarczych w ramach których nabywana usługa czy towar ma służyć realizacji potrzeb ich nabywcy.

Należy zatem wnioskować, iż płatność dokonywana przez Spółkę na rzecz usługodawcy ma charakter odszkodowawczy, bowiem celem realizacji świadczenia przez usługodawcę jest likwidacja powstałej szkody w ramach posiadanego przez osobę ubezpieczoną ubezpieczenia assistance.

Płatność na rzecz usługodawcy, realizującego świadczenia w ramach ubezpieczenia assistance, należy zatem traktować jako wynikającą z realizacji umowy ubezpieczenia, z wszystkimi tego konsekwencjami. Wiąże się ona bowiem z likwidacją szkody i powinna być klasyfikowana na równi z wypłatą odszkodowania. Zarówno bowiem wykonanie świadczeń w ramach usługi assistance, jak i wyplata odszkodowania, prowadzi bowiem do likwidacji szkody po stronie osoby ubezpieczonej.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, nie jest ona zobowiązana do realizacji płatności na rzecz usługodawców w ramach MPP, bowiem MPP nie powinien być stosowany przy wypłacie odszkodowań, które stanowią czynności pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.

Należy w tym miejscu, wskazać, iż do tożsamych wniosków doszedł Minister Finansów („MF”) w objaśnieniach podatkowych wydanych 23 grudnia 2019 r. („Objaśnienia”). W Objaśnieniach wskazano, iż płatność na rzecz podmiotu likwidującego szkodę w ramach umowy ubezpieczenia, nie będzie objęta obowiązkiem rozliczenia przy zastosowaniu MPP, bowiem zgodnie ze stanowiskiem MF jest to szczególny typ płatności niepodlegający rozliczeniu w tym mechanizmie mimo, że transakcja może dotyczyć usług wymienionych w załączniku nr 15 oraz mimo, iż płatność w danym przypadku zostałaby ustalona na poziomie Progu kwotowego i wyższym.

Według MF, jednym ze szczególnych typów płatności niepodlegających obowiązkowemu MPP jest realizacja płatności przez ubezpieczycieli na rzecz podmiotów trzecich likwidujących szkody, która de facto stanowi realizację odpowiedzialności odszkodowawczej wobec ubezpieczonych/uposażonych. Ten szczególny charakter relacji prawnej łączącej ubezpieczyciela oraz podmiot trzeci zajmujący się likwidacją szkody, zdaniem MF, przesądza o braku obowiązku stosowania MPP.

MF jednoznacznie wskazał w Objaśnieniach, iż „Ubezpieczyciel dokonuje wówczas zapłaty zgodnie z treścią faktury dokumentującej naprawienie szkody, która może obejmować pozycje zawarte w załączniku nr 15, jednakże jego płatność do podmiotu likwidującego szkody to wypłata odszkodowania. Ubezpieczyciel nie będzie więc stosować mechanizmu podzielonej płatności w tego rodzaju sytuacjach, MPP nie jest bowiem stosowany przy zapłacie odszkodowania”.

MF nie sprecyzował przy tym jakiego rodzaju ubezpieczeń miałoby dotyczyć rozliczenie z pominięciem MPP, co nakazuje przyjąć, iż rozliczenie z podmiotami likwidujący szkody z pominięciem MPP należy stosować do wszystkich rodzajów umów ubezpieczeń, także do ubezpieczeń typu assistance.

Jako przykład rozliczenia zakładu ubezpieczeniowego z podmiotem likwidującym szkodę, MF wskazał przypadek likwidacji szkody przez warsztat samochodowy, który po dokonaniu naprawy samochodu, który uległ wypadkowi uznanemu za spełniające warunki zdarzenia szkodowego, wystawia fakturę za wykonane usługi, dokumentującą naprawienie szkody, która może obejmować pozycje zawarte w załączniku nr 15.

Należy w tym miejscu wskazać, iż rozliczenie przez Spółkę nabycia świadczenia od podmiotu likwidującego szkodę w ramach ubezpieczenia assistance, przebiega w sposób adekwatny do zasad obowiązujących w przypadku przykładowej likwidacji szkody wskazanej przez MF w Objaśnieniach.

Przykładem likwidacji szkody w ramach ubezpieczenia assistance, które świadczy Spółka jest świadczenie w zakresie napraw instalacji elektrycznej w gospodarstwie domowym (interwencja w domu - usługi naprawcze). W ramach tego typu ubezpieczenia osoba ubezpieczona może zgłosić szkodę polegającą na awarii instalacji elektrycznej w mieszkaniu. Świadczenie realizuje usługodawca (elektryk) na podstawie umowy ze Spółką, doprowadzając do likwidacji szkody u ubezpieczonego.

Analogicznie w przypadku uszkodzonego pojazdu objętego np. ubezpieczeniem auto-casco, szkoda jest likwidowana przez podmiot trzeci tj. warsztat samochodowy. W pierwszym przypadku Spółka dokonuje płatności narzecz usługodawcy na podstawie wystawionej przez niego faktury, co ma miejsce również analogicznie w przypadku płatności na rzecz warsztatu samochodowego likwidującego szkody w ramach ubezpieczenia auto-casco. Ponadto, tak jak w przypadku pojazdu, gdzie wypłata odszkodowania przybiera formę odbioru naprawionego pojazdu, tak w przypadku świadczenia w ramach assistance, odszkodowaniem jest naprawa instalacji elektrycznej. W przypadku ubezpieczenia assistance faktura jest wystawiana co prawda na Spółkę, nie zmienia to jednak faktu, iż beneficjentem świadczenia każdorazowo jest ubezpieczony.

Podsumowując, płatność dokonywana przez Spółkę na rzecz podmiotu trzeciego (usługodawcy) w ramach realizacji ubezpieczenia assistance, nie podlega obowiązkowi rozliczenia z zastosowaniem MPP nawet w przypadku gdy dotyczy ona usług bądź towarów wymienionych w zał. nr 15 do ustawy o VAT, których wartość przekracza Próg kwotowy bądź jest jemu równa. Wynika to ze szczególnego charakteru relacji prawnej jakim jest płatność na rzecz usługodawcy w ramach realizacji umowy ubezpieczenia, która jako tożsama z wypłatą odszkodowania, nie podlega MPP.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwaną dalej „ustawą” – podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 13 września 2019 r., poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r. m.in. wprowadzono nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108e ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy, obowiązującym od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
   
   

W myśl art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r., Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Od 1 listopada 2019 r. ustawodawca w art. 108a wprowadza zmiany w zakresie mechanizmu podzielonej płatności. Wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15.000 zł lub równowartość tej kwoty i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy. Co do zasady faktura taka powinna być oznaczona przez wystawcę informacją „mechanizm podzielonej płatności”. Należy jednak zwrócić uwagę, że wprowadzany obowiązek zapłaty takiej faktury w mechanizmie podzielonej płatności nie jest uzależniony od tego, czy na fakturze zawarto takie oznaczenie. Zatem nawet jeżeli sprzedawca nie dopełnił obowiązku i nie oznaczył takiej faktury, nabywca ma obowiązek zapłaty kwoty należności za towary lub usługi z załącznika nr 15 w mechanizmie podzielonej płatności. Nabywca bowiem musi być zorientowany, co jest przedmiotem transakcji, to nabywca bowiem inicjuje płatność i odpowiada za wybór formy płatności. Nabywca nie może polegać więc wyłącznie na informacjach od sprzedawcy, który może chcieć uniknąć zapłacenia mu w podzielonej płatności, tylko musi samodzielnie analizować, jakie towary lub usługi nabył i czy wiążą się z tym dla niego określone obowiązki. Podkreślić jednakże należy, że obowiązek uregulowania należności w mechanizmie podzielonej płatności dotyczy wyłącznie kwoty należności z tytułu nabycia towarów lub usług wymienionych w załączniku nr 15.

W myśl natomiast art. 108a ust. 7 i 8 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik dokonał płatności z naruszeniem ust. 1a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, wykazane na fakturze, której dotyczy płatność. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 7 nie stosuje się, jeżeli dostawca lub usługodawca rozliczył całą kwotę podatku wynikającą z faktury, która została zapłacona z naruszeniem ust. 1a.

Ponadto, zgodnie z art. 105a ust. 1 ustawy, podatnik, o którym mowa w art. 15, na rzecz którego dokonano dostawy towarów, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy, odpowiada solidarnie wraz z podmiotem dokonującym tej dostawy za jego zaległości podatkowe, w części podatku proporcjonalnie przypadającej na dostawę dokonaną na jego rzecz, jeżeli w momencie dokonania tej dostawy podatnik wiedział lub miał uzasadnione podstawy do tego, aby przypuszczać, że cała kwota podatku przypadająca na dokonaną na jego rzecz dostawę lub jej część nie zostanie wpłacona na rachunek urzędu skarbowego.

Na podstawie art. 105a ust. 3 pkt 6 ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się do nabycia towarów, za które podatnik dokonał zapłaty z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, należącym do grupy kapitałowej (…). Spółka zajmuje się przede wszystkim świadczeniem usług ubezpieczeniowych, tj. oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych. Jednym z rodzajów oferowanych przez Spółkę usług jest dobrowolne ubezpieczenie assistance mające na celu zapewnienie ubezpieczającemu określonej pomocy polegającej w szczególności na likwidacji szkody, lub zapewnieniu innych świadczeń ubezpieczonemu. Realizowane jest w następujący sposób: po zgłoszeniu szkody przez ubezpieczonego usługodawca na postawie zawartej umowy z Wnioskodawcą realizuje konkretne świadczenie na rzecz ubezpieczonego, a następnie będący podatnikiem VAT usługodawca wystawia fakturę zbiorczą za wszystkie wykonane usługi w danym okresie rozliczeniowym, na podstawie której Spółka dokonuje na rzecz usługodawcy płatności. Niektóre ze świadczeń mogą dotyczyć towarów lub usług wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, a wartość faktury przekraczać 15 000 zł brutto lub stanowić równowartość tej kwoty.

Wątpliwości Wnioskodawcy w niniejszej sprawie dotyczą stosowania mechanizmu podzielonej płatności na rzecz usługodawców likwidujących szkody w ramach ubezpieczenia assistance w sytuacji, gdy wartość brutto otrzymanej przez Wnioskodawcę faktury stanowi co najmniej 15 000 zł i faktura obejmuje towary/usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy o VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy.

Podkreślenia wymaga fakt, że zapis art. 108a ust. 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł i faktura ta obejmuje swym zakresem towary lub usługi wskazane w załączniku nr 15 do ustawy.

Jednocześnie będzie funkcjonował dobrowolny system podzielonej płatności na pozostałe towary i usługi, który został wprowadzony ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 62, z późn. zm.).

Jak wynika ze złożonego wniosku, Spółka w celu realizacji ubezpieczenia assistance zawiera umowy z usługodawcami na wykonanie świadczeń na rzecz ubezpieczonego. Usługodawcy będący podatnikami VAT wystawiają zbiorcze faktury za wszystkie wykonane usługi w danym okresie rozliczeniowym. Wśród otrzymanych przez Wnioskodawcę faktur mogą być faktury, które dotyczą usług i towarów wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT oraz których wartość przekracza 15 000 zł brutto.

Biorąc pod uwagę opis analizowanej sprawy oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące metody podzielonej płatności, które weszły w życie z dniem 1 listopada 2019 r. stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie w sytuacji gdy Spółka otrzyma prawidłowo wystawioną fakturą, która dotyczy usług bądź towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, a wykazana na fakturze kwota należności ogółem będzie przekraczała wartość 15000 zł – Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonywania płatności za nabywane towary i usługi metodą podzielonej płatności, o której mowa w art. 108a ust. 1 ustawy.

Wskazać bowiem należy, że obowiązek zapłaty w podzielonej płatności nie dotyczy płatności dokonywanych przez ubezpieczycieli na rzecz podmiotów trzecich likwidujących szkody. W tym przypadku w miejsce obowiązku zapłaty usługodawcy za nabyte towary lub usługi, wstępuje nowy tytuł płatności, czyli realizacja odpowiedzialności odszkodowawczej wobec ubezpieczonych/ uposażonych. W takiej sytuacji ubezpieczyciel dokonuje zapłaty zgodnie z treścią faktury dokumentującej naprawienie szkody, która może obejmować pozycje zawarte w załączniku nr 15, jednakże dokonywana na rzecz usługodawców płatność to wypłata odszkodowania. W tym przypadku ubezpieczyciel nie będzie miał obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności, gdyż MPP nie jest stosowany przy zapłacie odszkodowania. Mamy w tym przypadku do czynienia ze szczególnym charakterem relacji prawnej, który decyduje o braku zastosowania metody podzielonej płatności przez ubezpieczyciela w płatnościach na rzecz podmiotu likwidującego szkodę.

Tym samym stwierdzić należy, że w przypadku zakupu towaru lub usługi wymienionych w załączniku nr 15 ustawy od usługodawców likwidujących szkody w ramach ubezpieczenia assistance faktury – Spółka nie jest zobowiązana dokonać płatności na rachunek bankowy usługodawców z zastosowaniem metody podzielonej płatności, o której mowa w art. 108a ust. 1 ustawy.

Spółka w tej sytuacji nie ma obowiązku zapłaty według mechanizmu podzielonej płatności na rachunek bankowy usługodawców, ponieważ płatności na rzecz podmiotu likwidującego szkodę wynikają z realizacji zawartych umów ubezpieczenia pomiędzy Spółką a ubezpieczonymi i stanowią wypłatę odszkodowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w niniejszej sprawie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.