Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.239.2020.2.GG
z 25 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu pokrywania i zwrotu kosztów związanych z udziałem członków Rady w posiedzeniach Rady Nadzorczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu pokrywania i zwrotu kosztów związanych z udziałem członków Rady w posiedzeniach Rady Nadzorczej.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 23 kwietnia 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.239.2020.l.GG (doręczonym dnia 27 kwietnia 2020 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 374, 567, 568), do jego uzupełnienia, w terminie 7 dni od dnia zakończenia ww. stanów, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 1 czerwca 2020 r. wpłynęło do Organu uzupełnienie wniosku z dnia 22 maja 2020 r. (data nadania 29 maja 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

Organem sprawującym nadzór na działalnością Spółki …S.A. w C…. jest Rada Nadzorcza, której członkowie otrzymują z tytułu wykonywania powierzonych im funkcji wynagrodzenie. Nadto, na mocy art. 392 § 3 Kodeksu spółek handlowych oraz na podstawie zapisu § … ust. …Statutu Spółki, członkom Rady Nadzorczej przysługuje zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach Rady, wobec czego zwracane są im koszty zakwaterowania, wyżywienia oraz koszty przejazdu z miejsca zamieszkania lub miejsca swojej pracy do miejsca posiedzenia.

W ostatnim czasie Spółka powzięła wątpliwości co do prawidłowości swoich działań w zakresie zasadności pobierania i odprowadzania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu poniesionych kosztów dojazdu, zakwaterowania i wyżywienia członków Rady Nadzorczej.

Zgodnie z art. 381 k.s.h. w Spółce Akcyjnej ustanawia się Radę Nadzorczą. Natomiast, zgodnie z art. 382 § 1 k.s.h., Rada Nadzorcza sprawuje stały nadzór nad działalnością Spółki we wszystkich dziedzinach Jej działalności. Członek Rady zobowiązany jest w czasie swej kadencji do uczestnictwa w stałym nadzorze przez cały rok obrotowy Spółki. Do szczególnych obowiązków Rady Nadzorczej należy ocena sprawozdań, o których mowa w art. 395 § 2 pkt 1, w zakresie ich zgodności z księgami i dokumentami, jak i ze stanem faktycznym, oraz wniosków zarządu dotyczących podziału zysku albo pokrycia straty, a także składanie Walnemu Zgromadzeniu corocznego pisemnego sprawozdania z wyników tej oceny. W celu wykonania swoich obowiązków Rada Nadzorcza może badać wszystkie dokumenty Spółki, żądać od zarządu i pracowników sprawozdań i wyjaśnień oraz dokonywać rewizji stanu majątku Spółki. Do kompetencji Rady Nadzorczej należy również zawieszanie, z ważnych powodów, w czynnościach poszczególnych lub wszystkich członków zarządu oraz delegowanie członków Rady Nadzorczej, na okres nie dłuższy niż trzy miesiące, do czasowego wykonywania czynności członków zarządu, którzy zostali odwołani, złożyli rezygnację albo z innych przyczyn nie mogą sprawować swoich czynności. Statut może rozszerzyć uprawnienia Rady Nadzorczej, a w szczególności przewidywać, że zarząd jest obowiązany uzyskać zgodę Rady Nadzorczej przed dokonaniem określonych w statucie czynności.

Zgodnie z art. 392 § 3 k.s.h., członkom Rady Nadzorczej przysługuje zwrot kosztów związanych z udziałem w pracach rady. Członkowie Rady Nadzorczej biorą udział kilka razy w roku w posiedzeniach. Zgodnie z § … Statutu Spółki posiedzenia Rady odbywają się co najmniej raz na 2 miesiące. Na potrzeby sprawnego funkcjonowania Rady Nadzorczej Wnioskodawca pokrywa koszty związane z podróżami oraz zakwaterowaniem i wyżywieniem Członków Rady Nadzorczej, co wynika z § …ust. .. Statutu Spółki. Ponadto, z dokumentów wewnętrznych Wnioskodawcy wynika również, że Członkom Rady Nadzorczej przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości określonej przez Walne Zgromadzenie. Podkreślić należy znaczenie organu jakim jest Rada Nadzorcza jako organ nadzoru nad Spółką. Co prawda nie ma ona swobody w przejmowaniu kompetencji innych organów Spółki (w szczególności zarządu), może mieć jednak wpływ na zadania związane z reprezentacją. Stały nadzór nad działalnością Spółki we wszystkich dziedzinach Jej działalności jest prawem i obowiązkiem Rady Nadzorczej.

Pokrywanie wyżej wskazanych kosztów przez Spółkę następuje na dwa sposoby:

1. Spółka zwraca koszty poniesione przez członka Rady Nadzorczej na podstawie rozliczeń lub przedłożonych rachunków bądź faktur wystawionych na Spółkę lub bezpośrednio na członka Rady lub
2. Faktury za koszty wystawiane są bezpośrednio na Spółkę, która je opłaca bez udziału członka Rady Nadzorczej.
   
   

Członkowie Rady Nadzorczej posiadają nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Posiedzenia Spółki co do zasady odbywają się w siedzibie Spółki (…) – wtedy część Członków Rady Nadzorczej dojeżdża spoza …. Zdarza się jednak, że niektóre posiedzenia odbywają się w … i wtedy też część z Członków Rady Nadzorczej dojeżdża na posiedzenia do ...

Wewnętrzne zasady i warunki zwrotu kosztów przejazdów w związku z udziałem członków Rady Nadzorczej na posiedzenia reguluje § .. ust. … Statutu Spółki, który stanowi: „Spółka pokrywa koszty poniesione w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenia Rady koszty wykonywania indywidualnego nadzoru, kosztów zakwaterowania i wyżywienia”.

Na tej podstawie Spółka pokrywa koszty poniesione przez członka Rady Nadzorczej. Wnioskodawca zaznaczył, że zdarzają się przypadki kiedy wystawiana jest faktura bezpośrednio na Spółkę (za hotel), która je opłaca bez udziału członka Rady Nadzorczej.

Podstawę prawną do pokrywania i rozliczania wskazanych kosztów, Spółka znajduje w art. 13 pkt 7 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako, że w myśl powołanych przepisów wydatki te stanowią przychód i z tego też tytułu Spółka zobowiązana jest do pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w sytuacji zwrotu bądź bezpośredniego opłacania kosztów związanych z udziałem członków Rady Nadzorczej w posiedzeniach.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy odległość od miejsca zamieszkania lub miejsca swojej pracy do miejsca posiedzenia należy traktować w kategorii drogi do pracy, co daje podstawę sądzić, że wydatki z tego tytułu nie znajdują się w katalogu wyłączeń od podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Podsumowując: Spółka znajduje podstawę w następujących przepisach prawa podatkowego: art. 11 ust. 1, art. 13 pkt 7, art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b, art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W zakresie określenia czy członkowie dojeżdżają prywatnymi samochodami czy też służbowymi oraz jakie są zasady rozliczania członków Rady Nadzorczej z tytułu korzystania z samochodu w związku z dojazdami na posiedzenia Rady Nadzorczej, podnieść należy, że w przypadku kiedy członek Rady Nadzorczej sam pokrywa koszty, zwraca się o ich zwrot do Spółki na podstawie wypełnionego „Oświadczenia w sprawie zwrotu kosztów przejazdu oraz noclegu” i dołączonych do niego rachunków bądź faktur wystawianych bezpośrednio na członka Rady Nadzorczej. Dołącza do oświadczenia fakturę z hotelu, w przypadku członków Rady Nadzorczej, których miejsce zamieszkania znajduje się poza miejscem posiedzenia Rady oraz bilety lotnicze lub kolejowe lub zwracane są koszty dojazdu na podstawie, tzw. kilometrówki w przypadku dojazdu samochodem. Ponadto, członkowie Rady Nadzorczej dojeżdżają na posiedzenia prywatnymi samochodami (jeden z członków Rady dojeżdża samochodem firmowym swojej kancelarii wpisanym do ewidencji środków trwałych). Rozliczanie dokonywane jest na podstawie, tzw. kilometrówki.

W zakresie podstawy prawnej określonej Statutem Spółki, Wnioskodawca wskazał na § … ust. … Statutu: „Spółka pokrywa koszty poniesione w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenie Rady, koszty wykonywania indywidualnego nadzoru, koszty Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenie Rady, koszty wykonywania indywidualnego nadzoru, koszty zakwaterowania i wyżywienia”.

Otrzymane świadczenia przez członków Rady poniesione są w celu osiągnięcia przychodu i nie zostają zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę to, że Spółka pokrywa i rozlicza wskazane koszty, znajdując podstawę w art. 13 pkt 7 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako, że w myśl powołanych przepisów wydatki te stanowią przychód i z tego też tytułu Spółka zobowiązana jest do pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w sytuacji zwrotu bądź bezpośredniego opłacania kosztów związanych z udziałem członków Rady Nadzorczej w posiedzeniach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy u członków Rady Nadzorczej powstałe przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu pokrywania przedmiotowych kosztów przez Spółkę?
2. Czy w związku z powyższym po stronie Spółki powstają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zobowiązany jest On do pobrania i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w sytuacji zwrotu bądź bezpośredniego opłacania kosztów związanych z udziałem członków Rady Nadzorczej w posiedzeniach, ze względu na to, że wydatki te stanowią przychód w rozumieniu art. 13 pkt 7 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Idąc dalej, Wnioskodawca zauważa, że ze względu specyfikę wykonywanej pracy przez członków Rady Nadzorczej nie można uznać, że odbywają oni podróż do miejsca posiedzenia. Zdaniem Wnioskodawcy, odległość od miejsca zamieszkania lub miejsca swojej pracy do miejsca posiedzenia należy traktować w kategorii drogi do pracy, co daje podstawę sądzić, że wydatki z tego tytułu nie znajdują się w katalogu wyłączeń od podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wobec powyższego, Spółka ponosząc koszty dojazdu i zakwaterowania członków Rady Nadzorczej zalicza poszczególnym członkom powyższe kwoty do ich przychodów z działalności wykonywanej osobiście, a tym samym pobierając i odprowadzając z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że niniejsza interpretacja jest niezbędna dla Spółki celem określenia obowiązków podatkowych. Wskazać należy, że na chwilę obecną Spółka dostrzega rozbieżność pomiędzy różnymi interpretacjami. Spółka opierała się od 2018 r. na interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 112-KDIL3-1.4011.308.2018.3.IM. Wskazać jednak należy na funkcjonowanie odmiennych interpretacji i argumentacji, choćby w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 maja 2018 r. (II FSK 1446/16). NSA uznał, że skoro ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym mówi o podróży odbywanej w celu uzyskania przychodu, to w przypadku osób niebędących pracownikami przepis ten ma zastosowanie do zwrotu kosztów w związku z odbywaniem przez nich podróży w celu realizacji umowy. Nie ma bowiem podstaw, aby pojęciu podróży nadawać takie samo znaczenie, jakie przyjmuje się dla podróży służbowej. Sąd orzekł, że skoro członkowie rady nadzorczej nie są pracownikami, to do wypłacanych im świadczeń można zastosować zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika z tytułu pokrywania i zwrotu kosztów związanych z udziałem członków Rady w posiedzeniach Rady Nadzorczej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania czy też zaniechanie poboru podatku).

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu (w tym świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń) mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 2 – działalność wykonywana osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przychody zaliczone do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 tej ustawy. Jednocześnie niektóre z takich świadczeń korzystać mogą ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ww. ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przedmiotowe zwolnienie od podatku obejmuje zatem diety i inne należności otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, a także osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach.

Odrębnymi przepisami, o których mowa w ww. artykule są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Jednocześnie, z treści art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów, lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Z wyżej wymienionych przepisów wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest uzyskanie tych świadczeń przez osobę będącą w podróży pod warunkiem, że wypłacone należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez podmiot otrzymujący świadczenie oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Wobec powyższego, dla prawidłowego rozstrzygnięcia, czy w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koniecznym jest przede wszystkim ustalenie, jak należy rozumieć pojęcie „podróży” ujęte w tym przepisie.

Odnosząc się do znaczenia pojęć ,,podróż osoby niebędącej pracownikiem” i ,,podróż służbowa” wskazać należy, że nie są one tożsame.

Według internetowego Słownika Języka Polskiego (www.sjp.pl) podróż to przebywanie drogi do odległego miejsca; przemierzanie rozległych terenów; podróżowanie. W Małym Słowniku Języka Polskiego pod red. Elżbiety Sobol (Wyd. Naukowe PWN Warszawa 1995) podróż definiuje się jako: przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca; podróżowanie.

Zauważyć bowiem należy, że podróż służbowa realizowana jest w ramach stosunku pracy, którego definicję zawiera art. 22 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Umówione miejsce świadczenia pracy jest więc istotnym elementem stosunku pracy, zaś jej wykonywanie poza wyznaczonym miejscem odbywa się na polecenie pracodawcy. Warto podkreślić, że ustawa podatkowa dla zastosowania analizowanego zwolnienia nie wprowadza warunku, że podróż służbowa musi być dokonana w celu osiągnięcia przychodów.

Z kolei zgodnie z art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, (czyli dotyczące podróży osób niebędących pracownikami) ma zastosowanie jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów. Ustawodawca zatem w obu z ww. przypadkach (podróży służbowej i podróży osoby niebędącej pracownikiem) nie traktuje w sposób tożsamy. Natomiast zakres ww. zwolnienia jest ograniczony do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie zaś do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, na potrzeby sprawnego funkcjonowania Rady Nadzorczej Wnioskodawca pokrywa koszty związane z podróżami oraz zakwaterowaniem i wyżywieniem Członków Rady Nadzorczej, co wynika z § … ust…. Statutu Spółki, który stanowi, że Spółka pokrywa koszty poniesione w związku z wykonywaniem przez członków Rady Nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdu na posiedzenie Rady, koszt wykonywania indywidualnego nadzoru, kosztów zakwaterowania i wyżywienia. Ponadto, z dokumentów wewnętrznych Wnioskodawcy wynika również, że Członkom Rady Nadzorczej przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości określonej przez Walne Zgromadzenie. Członkowie Rady Nadzorczej posiadają nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Posiedzenia Spółki co do zasady odbywają się w siedzibie Spółki – wtedy część Członków Rady Nadzorczej dojeżdża spoza …. Zdarza się jednak, że niektóre posiedzenia odbywają się w …i wtedy też część z Członków Rady Nadzorczej dojeżdża na posiedzenia do …. W przypadku kiedy członek Rady Nadzorczej sam pokrywa koszty, zwraca się o ich zwrot do Spółki na podstawie wypełnionego „Oświadczenia w sprawie zwrotu kosztów przejazdu oraz noclegu” i dołączonych do niego rachunków bądź faktur wystawianych bezpośrednio na członka Rady Nadzorczej. Dołącza do oświadczenia fakturę z hotelu, w przypadku członków Rady Nadzorczej, których miejsce zamieszkania znajduje się poza miejscem posiedzenia Rady oraz bilety lotnicze lub kolejowe lub zwracane są koszty dojazdu na podstawie, tzw. kilometrówki w przypadku dojazdu samochodem. Ponadto, członkowie Rady Nadzorczej dojeżdżają na posiedzenia prywatnymi samochodami (jeden z członków Rady dojeżdża samochodem firmowym swojej kancelarii wpisanym do ewidencji środków trwałych). Rozliczanie dokonywane jest na podstawie, tzw. kilometrówki.

W świetle przedstawionych regulacji należy zatem stwierdzić, że art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 21 ust. 13 tej ustawy, nie poprzestaje na wskazaniu podmiotów uprawnionych do zwolnienia, ale także odmiennie zakreśla warunki zwolnienia dla tych podmiotów wskazując, że w przypadku osób niebędących pracownikami podróż musi odbywać się w celu osiągnięcia przychodów, a otrzymane świadczenie nie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Połączenie dwóch różnych grup podmiotów uprawnionych do zwolnienia w ramach jednej jednostki redakcyjnej wynika z przyjęcia przez ustawodawcę jednorodnego limitu, w ramach którego świadczenia za czas podróży podlegają zwolnieniu. W świetle powyższych rozważań należy przyjąć, że aby osoba niebędąca pracownikiem mogła skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w zw. z ust. 13 pkt 1 ww. ustawy, konieczne jest odbycie przez nią podróży oraz ustalenie, że celem tej podróży jest osiągnięcie przychodu. Nadto otrzymane świadczenie nie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym podróż, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być utożsamiana z podróżą służbową.

W przypadku kiedy Spółka pokrywa koszty podróży, w szczególności koszty dojazdu na posiedzenie Rady Nadzorczej oraz zakwaterowania i wyżywienia, jak i w przypadku kiedy zwraca koszty poniesione przez członków Rady Nadzorczej z tytułu przejazdów na posiedzenia Rady Nadzorczej spoza miejscowości, w których się one odbywają, przy czym Spółka nie pokrywa kosztów dojazdów lokalnych, to w tej sytuacji należy uznać, że odbywają oni podróż w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) w zw. z ust. 13 pkt 1 ww. ustawy, generującą powstanie przychodu na podstawie art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Tym samym, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. kosztów związanych z udziałem w posiedzeniach Rady członków Rady Nadzorczej – zarówno kosztów ponoszonych bezpośrednio przez Wnioskodawcę, jak i zwracanych przez Niego kosztów poniesionych przez członków Rady Nadzorczej. W związku z tym na Wnioskodawcy z powyższego tytułu nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu natomiast do powołanej we wniosku interpretacji organu podatkowego wskazać należy, że nie jest wiążąca dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie zawarte w każdej z nich jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami, nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego. Odmienne rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. W przypadku rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych rozstrzygnięć, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie. Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … , ….za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.