Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.167.2020.2.MAZ
z 25 czerwca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 marca 2020 r. (data wpływu – 24 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z 29 maja 2020 r. (data wpływu – 29 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wyłączenia z opodatkowania przekazania w formie nieodpłatnego użyczenia mienia w postaci infrastruktury informatycznej na rzecz Stowarzyszenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wyłączenia z opodatkowania przekazania w formie nieodpłatnego użyczenia mienia w postaci infrastruktury informatycznej na rzecz Stowarzyszenia. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 maja 2020 r. (data wpływu – 29 maja 2020 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 26 maja 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.167.2020.1.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina … (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Gmina”) wraz z partnerami - jednostkami samorządu terytorialnego – w ... r. zrealizowała projekt pn. „…” (dalej jako: „Projekt”). Przez infrastrukturę informatyczną rozumie się budowę sieci światłowodowej szerokopasmowej (szkieletowej) oraz sieci dystrybucyjnej.

Projekt stanowił kompleksową inwestycję zmierzającą do poprawy infrastruktury informatycznej poprzez umożliwienie szerokopasmowego dostępu do internetu mieszkańcom gmin w powiatach … oraz zlokalizowanym na ich terenie przedsiębiorstwom i instytucjom.

Projekt obejmował wykonanie systemu łączności światłowodowej wzdłuż istniejących dróg publicznych na terenie powiatów: …, pomiędzy urzędami gminnymi i starostwami, wraz z infrastrukturą teletechniczną oraz centrum zarządzania i dystrybucji siecią.

Liderem Projektu była Gmina Y., a partnerami X jednostek samorządu terytorialnego, tj.: … .

Gminie nie przysługiwało prawo do dokonania odliczeń podatku VAT przy realizacji ww. Projektu. W zakresie w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Potwierdzeniem powyższego była interpretacja podatkowa z dnia 30 lipca 2010 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (znak: IBPP4/443-958/10/EJ).

Po zakończeniu realizacji Projektu, z uwagi na ilość podmiotów - jednostek samorządu terytorialnego (właścicieli infrastruktury) – podmioty te utworzyły „…” (dalej jako: „Stowarzyszenie”). Członkami Stowarzyszenia są wyłącznie ww. uczestnicy Projektu. Stowarzyszenie jest dobrowolnym zrzeszeniem jednostek samorządu terytorialnego

Zadaniem Stowarzyszenia jest zarządzanie infrastrukturą informatyczną wytworzoną w ramach Projektu na potrzeby lokalnej administracji publicznej - jednostek samorządu terytorialnego uczestniczących w projekcie – w tym utrzymywanie łączności między tymi jednostkami oraz poprzez usługę hotspot adresowaną do mieszkańców, wyłącznie w zakresie udostępnienia im usług administracji elektronicznej (usługa hotspot jest ograniczona do stron i usług administracji publicznej). Stowarzyszenie utrzymuje również trwałość Projektu, w tym odpowiada za bieżące usuwanie usterek i awarii występujących w wykonanej infrastrukturze.

Stowarzyszenie wykonuje powierzone mu zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, posiada osobowość prawną oraz zostało wpisane do KRS pod numerem … .

Obecnie planowane jest poszerzenie zakresu zadań Stowarzyszenia poprzez powierzenie Stowarzyszeniu roli zastępczego „hurtowego” operatora infrastruktury (OI), z możliwością odpłatnego wydzierżawiania, niewykorzystanej na potrzeby jednostek samorządu terytorialnego, części zasobów infrastruktury podmiotom telekomunikacyjnym (Stowarzyszenie nie będzie świadczyło usług na rzecz odbiorców końcowych/indywidualnych - mieszkańców ani firm). Z tego tytułu Stowarzyszenie będzie uzyskiwać przychody z czynszu dzierżawy.

W celu wykonywania poszerzonego zakresu powierzonych mu zadań, Stowarzyszenie zostanie przez swoich członków wyposażone w mienie, tj. infrastrukturę informatyczną wytworzoną w ramach Projektu. Wyposażenie Stowarzyszenia w ww. mienie nastąpi na zasadzie nieodpłatnego użyczenia.

Powyższe nieodpłatne przekazanie Stowarzyszeniu mienia celem wykonywania powierzonych mu zadań nie zmieni założenia, na jakim oparty był Projekt, dotyczącego tego, że jednostki samorządu terytorialnego będące beneficjentami projektu, i zarazem członkami Stowarzyszenia, nie będą (bez względu na rodzaj podmiotu zarządzającego) świadczyły odpłatnych usług z wykorzystaniem wybudowanej infrastruktury. Oddanie tej infrastruktury Stowarzyszeniu w nieodpłatne użyczenie czyni, że jednostki samorządu terytorialnego zachowają własność inwestycji wytworzonej w ramach Projektu, a same nie będą prowadziły czynności opodatkowanej podatkiem VAT (np. sprzedaży internetu czy dzierżawy łącz światłowodowych operatorom telekomunikacyjnym).

W uzupełnieniu wniosku z 29 maja 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że po zrealizowaniu Projektu Gmina nie ponosiła na stworzoną infrastrukturę informatyczną dodatkowych nakładów, w związku z którymi Gminie przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy planowane przekazanie Stowarzyszeniu przez Gminę mienia w postaci infrastruktury informatycznej, wytworzonej w ramach Projektu, w formie nieodpłatnego użyczenia, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku), przekazanie Stowarzyszeniu przez Gminę mienia w postaci infrastruktury informatycznej, wytworzonej w ramach Projektu, w formie nieodpłatnego użyczenia, nie stanowi odpłatnego świadczenia usług, w tym również nie stanowi odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Warunkiem uznania czynności wymienionych w tym przepisie za podlegające opodatkowaniu odpłatne świadczenie usług jest to, aby podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia towarów/usług.

W niniejszej sprawie warunek ten nie został spełniony. Gminie nie przysługiwało bowiem prawo do dokonania odliczeń podatku VAT przy realizacji ww. Projektu.

W zakresie w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Potwierdzeniem powyższego jest interpretacja podatkowa z 30 lipca 2010 r.

Stan faktyczny leżący u podstaw wydania ww. interpretacji podatkowej nie różni się w istotny sposób od stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku. Jedyna różnica dotyczy tego, że jednostki samorządu terytorialnego realizujące Projekt, w tym Gmina, po jego zakończeniu powołały do życia Stowarzyszenie, zamiast pierwotnie zakładanego, wspomnianego we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej z 2010 roku, związku międzygminnego. Różnica ta jednak nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszego wniosku. Tzn. niezależnie od tego, czy jednostki samorządu terytorialnego, w tym Gmina, powołałyby do życia  jak przewidywano jeszcze w 2010 r.  związek międzygminny czy też  do czego faktycznie doszło  Stowarzyszenie, ocena prawna w przedmiocie niniejszego wniosku byłaby taka sama. Istotne bowiem jest to, że Gmina nie świadczyła dotychczas ani nie będzie świadczyć w przyszłości, tj. po powierzeniu Stowarzyszeniu nowych ww. zadań, odpłatnych usług z wykorzystaniem wybudowanej infrastruktury, czyli nie będzie wykonywała czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii  art. 2 pkt 6 ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Jak stanowi art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy wskazuje, że odpłatnym świadczeniem usług jest użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie.

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności – czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zakres działania gminy, jako organu władzy publicznej, został uregulowany w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r., poz. 713, ze zm.; dalej jako” Ustawa o samorządzie gminnym”) i jak wynika z zawartych tam przepisów, ma on złożony charakter. Główną i dominującą sferę działalności gmin stanowi realizacja szeroko rozumianych zadań o charakterze publicznym, w których skład wchodzą zadania własne gminy (art. 7 ust. 1) oraz zadania zlecone (art. 8 ust. 1), należące do właściwości innych organów państwowych. Gminy mogą prowadzić również działalność gospodarczą, wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej (art. 9 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym), z tytułu której są podatnikami podatku od towarów i usług. Zasadniczym przedmiotem działalności gminy są jednak czynności wykonywane w charakterze podmiotu prawa publicznego, w celu sprawowania władzy publicznej. Jest to szeroko rozumiana działalność nastawiona na zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej, którą tworzą mieszkańcy gminy. Do zakresu działania gminy należą zatem wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W szczególności zadania własne obejmują sprawy działalności w zakresie telekomunikacji (art. 7 ust. 1 pkt 3a ustawy o samorządzie gminnym).

Natomiast przepis art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz.U. 2019, poz. 2410, ze zm.) stanowi, że jednostka samorządu terytorialnego może w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej budować lub eksploatować infrastrukturę telekomunikacyjną i sieci telekomunikacyjne oraz nabywać prawa do infrastruktury telekomunikacyjnej i sieci telekomunikacyjnych.

W myśl art. 3 ust. 4 ww. ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1, należy do zadań własnych o charakterze użyteczności publicznej jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z art. 49 ust. 3 ww. ustawy, regionalna sieć szerokopasmowa jest inwestycją celu publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2020 r., poz. 65).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z partnerami uczestniczył w realizacji Projektu. Projekt obejmował wykonanie systemu łączności światłowodowej. Celem Projektu była poprawa infrastruktury informatycznej poprzez umożliwienie szerokopasmowego dostępu do Internetu mieszkańcom gmin realizujących Projekt. Gminie nie przysługiwało prawo do dokonania odliczeń podatku VAT w związku z realizacją Projektu. Po zakończeniu Projektu partnerzy uczestniczący w jego realizacji utworzyli Stowarzyszenie, którego zadaniem jest zarządzanie wytworzoną infrastrukturą informatyczną na potrzeby lokalnej administracji publicznej. Planowane jest poszerzenie zadań Stowarzyszenia, w związku z czym jego członkowie, w tym Gmina, wyposażą Stowarzyszenie w infrastrukturę informatyczną, wytworzoną w ramach Projektu, na zasadzie nieodpłatnego użyczenia. Po zrealizowaniu Projektu Gmina nie ponosiła na stworzoną infrastrukturę dodatkowych nakładów, w związku z którymi miałaby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy planowane nieodpłatne użyczenie Stowarzyszeniu przez Gminę mienia w postaci infrastruktury informatycznej, wytworzonej w ramach Projektu, stanowi odpłatne świadczenie usług.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy przywołać przepis art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.), w myśl którego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Zatem umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że zakres aktywności podejmowanych przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie Organu każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy, należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne, w ramach władztwa publicznego.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności, nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że z efektów projektu będzie korzystać Stowarzyszenie. Jak wynika z treści wniosku, Gminie nie przysługiwało prawo do dokonania odliczeń podatku VAT przy realizacji ww. Projektu. Nieodpłatne przekazanie Stowarzyszeniu mienia celem wykonywania powierzonych mu zadań nie zmieni założenia na jakim oparty był Projekt, dotyczącego tego, że jednostki samorządu terytorialnego będące beneficjentami Projektu i zarazem członkami Stowarzyszenia, nie będą (bez względu na rodzaj podmiotu zarządzającego) świadczyły odpłatnych usług z wykorzystaniem wybudowanej infrastruktury. Oddanie tej infrastruktury Stowarzyszeniu w nieodpłatne użyczenie czyni, że jednostki samorządu terytorialnego zachowają własność inwestycji wytworzonej w ramach Projektu, a same nie będą prowadziły czynności opodatkowanej podatkiem VAT (np. sprzedaży Internetu czy dzierżawy łącz światłowodowych operatorom telekomunikacyjnym).

Mając na uwadze powyższe, w kontekście niniejszej sprawy należy stwierdzić, że wykonywana przez Wnioskodawcę ww. czynność, tj. nieodpłatne przekazanie mienia w postaci infrastruktury informatycznej wytworzonej w ramach Projektu, w formie nieodpłatnego użyczenia, realizowane jest poza zakresem działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji nieodpłatne użyczenie Stowarzyszeniu infrastruktury informatycznej, wytworzonej w ramach Projektu, nie będzie stanowiło odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Zatem nieodpłatne przekazanie przez Gminę mienia w postaci infrastruktury informatycznej na podstawie umowy użyczenia na rzecz Stowarzyszenia, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem zadanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.