Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.200.2020.2.BD
z 10 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2020 r. (data wpływu 15 maja 2020 r.), uzupełnionym 2 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• wymienione bony pieniężne NBP oraz transakcje kupna-sprzedaży dokonywane w trakcie roku obrotowego Bank powinien brać pod uwagę przy określeniu, czy posiada status „małego podatnika” - jest prawidłowe,
• przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” Bank powinien brać pod uwagę przychody z otrzymanego dyskonta od tych bonów, które stanowią przychód z odsetek w Banku - jest prawidłowe,
• Bank przy ustaleniu wartości przychodów ze sprzedaży w kontekście „małego podatnika” powinien brać pod uwagę przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości - jest prawidłowe,
• przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 19 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 4a pkt 10, należy interpretować w ten sposób, że Bank posiada w roku 2020 status „małego podatnika” i w konsekwencji dla obliczenia za ten rok podatku dochodowego od osób prawnych Bank powinien zastosować stawkę podatku 9% - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• wymienione bony pieniężne NBP oraz transakcje kupna-sprzedaży dokonywane w trakcie roku obrotowego Bank powinien brać pod uwagę przy określeniu, czy posiada status „małego podatnika”,
• przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” Bank powinien brać pod uwagę przychody z otrzymanego dyskonta od tych bonów, które stanowią przychód z odsetek w Banku,
• Bank przy ustaleniu wartości przychodów ze sprzedaży w kontekście „małego podatnika” powinien brać pod uwagę przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości,
• przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 19 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 4a pkt 10, należy interpretować w ten sposób, że Bank posiada w roku 2020 status „małego podatnika” i w konsekwencji dla obliczenia za ten rok podatku dochodowego od osób prawnych Bank powinien zastosować stawkę podatku 9%.
  
  

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 19 czerwca 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.200.2020.1.BD wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 2 lipca 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Bank Spółdzielczy (dalej: „Bank” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność od (...) i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Funkcjonuje w formie spółdzielni na podstawie przepisów ustawy - Prawo bankowe, Prawo spółdzielcze oraz ustawy z dnia 7 grudnia 2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających. Rokiem podatkowym dla Banku jest rok kalendarzowy.

W 2019 r. Bank osiągnął następujące przychody:

1. przychody z tytułu odsetek: 1.810.391,04 zł, w tym z tytułu uzyskanego dyskonta od bonów pieniężnych NBP: 82.565,68 zł;
2. przychody z tytułu prowizji: 637.404,42 zł;
3. pozostałe przychody operacyjne: 245.137,40 zł;
4. przychody z rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości: 29.462,25 zł.
   
   

Łącznie przychody z rachunku zysków i strat wyniosły: 2.722.395,11 zł.

Przychody wymienione powyżej w punktach 1, 2 i 4 Bank uzyskał z działalności z tytułu, z której nie był zobowiązany do wykazania należnego podatku VAT.

Z wartości przychodów wymienionych w pkt 3 wartość sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT wyniosła 20.158,00 zł, zaś należny podatek VAT wyniósł 4.636,00 zł.

W zeznaniu CIT-8 za rok podatkowy 2019 Bank wykazał przychody w łącznej wysokości: 2.670.780,63 zł.

Bank na koniec roku 2019 posiadał w bilansie dłużne papiery wartościowe na kwotę 9.299.948,88 zł, w tym bony pieniężne NBP w kwocie 6.859.435,52 zł.

Bank w 2019 r. odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych przy zastosowaniu podatku 19%. Podatek został odprowadzony przy zastosowaniu stawki podatku 19%.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 2 lipca 2020 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny i wskazał, że:

• przychody osiągnięte przez Bank w roku podatkowym, tj. 2019 r. wyniosły 2.670.780,63 zł i nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł,
• w stosunku do Banku nie mają zastosowania okoliczności wymienione w art. 19 ust. 1a, 1b i 1c ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.).
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wyżej wymienione bony pieniężne NBP (ich wartość nominalna) oraz transakcje kupna-sprzedaży dokonywane w trakcie roku obrotowego Bank powinien brać pod uwagę przy określeniu, czy posiada status „małego podatnika”?
2. Czy przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” Bank powinien brać pod uwagę przychody z otrzymanego dyskonta od tych bonów, które stanowią przychód z odsetek w Banku?
3. Czy Bank przy ustalaniu wartości przychodów ze sprzedaży w kontekście „małego podatnika” powinien brać pod uwagę przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości?
4. Czy przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 19 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 4a pkt 10, należy interpretować w ten sposób, że Bank posiada w roku podatkowym 2020 status „małego podatnika” i w konsekwencji dla obliczenia należnego za ten rok podatku dochodowego od osób prawnych Bank powinien zastosować stawkę podatku 9%?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z definicją ustawową zawartą w art. 4a pkt 10 ustawy pdop, pod pojęciem „małego podatnika” należy rozumieć podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej wartości 1.200.000,00 euro.

W ocenie Banku, do limitu przychodów dla statusu „małego podatnika” nie należy wliczać wartości bonów pieniężnych NBP oraz transakcji związanych z ich kupnem i sprzedażą (jak wynika z uzupełnienia wniosku) przez NBP.

Jednocześnie Bank uważa, że otrzymane dyskonto od bonów NBP nie stanowi przychodów ze sprzedaży w rozumieniu przepisu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Według Banku, nie stanowi również przychodu ze sprzedaży wartość przychodów z rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości, gdyż są to przychody z tytułu rozwiązania rezerw utworzonych na pokrycie zmaterializowania się ewentualnego ryzyka kredytowego.

Zasady tworzenia rezerw na ryzyko kredytowe reguluje rozporządzenie ministra finansów w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz.U. z 2019 r., poz. 520).

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien zastosować preferencyjną stawkę podatku dochodowego od osób prawnych 9% za 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: „ustawa pdop”), w szczególności art. 19 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 4a pkt 10, należy interpretować w ten sposób, że Bank posiada w roku podatkowym 2020 status „małego podatnika” i w konsekwencji dla obliczenia należnego za ten rok podatku dochodowego od osób prawnych powinien zastosować stawkę podatku 9%. Wartość przychodu ze sprzedaży osiągniętego przez Bank w 2019 r. bez uwzględnienia przychodów z rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości oraz przychodów z dyskonta bonów pieniężnych NBP nie przekroczyła ww. limitu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2159) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 updop. Od tego okresu istnieje możliwość stosowania obniżonej stawki podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącej 9%.

Zgodnie z treścią znowelizowanego art. 19 ust. 1 updop, podatek z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych
- w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Obniżona stawka podatku 9% jest stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych i ma zastosowanie wyłącznie do małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność, z zastrzeżeniem ust. 1a-1e ww. ustawy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

W myśl art. 19 ust. 1a updop, podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo
2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo
3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo
4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14
- nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Ponadto, z treści art. 19 ust. 1b updop, wynika, że przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

Stosownie natomiast do art. 19 ust. 1c updop, przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1. spółki dzielonej,
   
2. podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:
   
   1. uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub
      
   2. składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników
   - w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.
   
   

Zgodnie z art. 19 ust. 1d updop, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei, warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e updop).

Powyższe przepisy odwołują się niejednokrotnie do pojęcia „małego podatnika”, którego definicja została zawarta w art. 4a pkt 10 updop. Zgodnie z tym przepisem, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2020 r. ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że w 2020 r. za małego podatnika uznaje się podmiot, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2019 r. nie przekroczyła kwoty 8.747.000 zł. W 2019 r. pierwszym dniem roboczym października był 1 października i to według kursu na ten dzień należy przeliczyć kwoty wyrażone w euro. Wg wyliczenia średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2019 r. (zgodnie z tabelą kursów NBP z 1 października 2019 r. Nr190/A/NBP/2019) wynosił 4,3734 zł x 2.000.000 = 8.746.800 zł, w zaokrągleniu 8.747.000 zł.

W konsekwencji w 2020 r. za małego podatnika uznaje się podmiot, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) za 2019 r. nie przekroczyła równowartości kwoty 2.000.000 euro.

Ad. pytanie nr 1, 2 i 3.

Wątpliwości Banku wynikające z pytania oznaczonego nr 1, 2 i 3, na tle przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, dotyczą odpowiednio kwestii ustalenia, czy do limitu przychodów ze sprzedaży, decydującego o statusie „małego podatnika” dla celów podatku dochodowego, w rozumieniu art. 4a pkt 10 updop, Bank powinien brać pod uwagę:

• wymienione bony pieniężne (ich wartość nominalną) oraz wartość transakcji związanych z zakupem/wykupem bonów pieniężnych,
• przychody od otrzymanego dyskonta od tych bonów,
• oraz przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości.
  
  

Kluczowym aspektem analizy tego zagadnienia jest rozumienie sformułowania „wartość przychodu ze sprzedaży”, wskazanego w art. 4a pkt 10 updop. Zauważa się, że pojęcie to nie zostało zdefiniowane w tej ustawie. Wskazać także należy, że nie można tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego. W związku z tym, należy dokonać literalnej wykładni tego pojęcia. Przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego, z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż, np. uzyskane odszkodowania, odsetki od środków finansowych na rachunku bankowym, dotacje, dopłaty lub refundacje kosztów.

Taka interpretacja „przychodu ze sprzedaży” koreluje z tożsamą regulacją zawartą w art. 2 pkt 25 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), w myśl której, przez małego podatnika rozumie się podatnika od towarów i usług, u którego wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Z kolei, sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług).

Odwoływanie się do definicji „sprzedaży” zawartej w ustawie o podatku od towarów i usług, dla potrzeb ustalenia „wartości przychodów ze sprzedaży” w rozumieniu updop nie zawsze jest uzasadnione. Wskazać bowiem należy na możliwe istotne rozbieżności, które mogą powstać pomiędzy wartością sprzedaży ustaloną na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług, a przychodem ze sprzedaży według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Istnieją bowiem sytuacje, w których określona sprzedaż nie podlega podatkowi VAT (np. sprzedaż usług poza terytorium kraju), a podlega podatkowi dochodowemu od osób prawnych i odwrotnie sprzedaż, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Należy jednak zwrócić uwagę – posługując się pomocniczo definicją stworzoną dla celów podatku od towarów i usług – że sprzedażą jest m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Wobec powyższych wyjaśnień, skoro przychód ze sprzedaży należy rozumieć zgodnie z wykładnią literalną, to oznacza to, że limitu decydującego o uznaniu podatnika za „małego” w rozumieniu updop, należy sumować wartość wszystkich przychodów stanowiących przychody ze sprzedaży (a więc wynikające z czynności sprzedaży).

Odnosząc się zatem w pierwszej kolejności do kwestii ustalenia, czy wymienione bony pieniężne (ich wartość nominalna) oraz wartość transakcji związanych z zakupem/wykupem bonów pieniężnych, Bank powinien brać pod uwagę przy określeniu, czy posiada status małego podatnika, należy zauważyć, że jeśli podatnik uzyskuje przychód z wykupu bonów pieniężnych, to przychód ten nie powinien być uwzględniony w przychodach decydujących o statusie małego podatnika. Sama wartość nominalna bonów pieniężnych nie stanowi także przychodów ze sprzedaży, nie jest więc zaliczana do limitu przy określaniu statusu małego podatnika.

Do limitu liczonego dla małego podatnika, nie należy również brać pod uwagę powstałego od tych bonów dyskonta oraz przychodów z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości, ponieważ przychody te nie stanowią przychodów ze sprzedaży.

Podsumowując, zdaniem Organu, wartość nominalna bonów pieniężnych oraz wartość transakcji związanych z ich zakupem/wykupem, ani przychód uzyskany przez Bank w postaci dyskonta od bonów pieniężnych, a także przychód z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości nie są wynikiem przeprowadzonej transakcji sprzedaży, nie generują więc przychodów ze sprzedaży, w rozumieniu art. 4a pkt 10 updop.

Tym samym, stanowisko Banku w zakresie pytania nr 1, 2 i 3, że do limitu przychodów dla statusu „małego podatnika” w rozumieniu przepisu art. 4a pkt 10 updop nie należy wliczać wartości bonów pieniężnych NBP oraz transakcji związanych z ich kupnem/wykupem, otrzymanego dyskonta od bonów NBP, a także wartości przychodów z rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości, należy uznać za prawidłowe.

Ad. pytanie nr 4

Ustosunkowując się do kwestii ustalenia, czy na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4a pkt 10 updop i wyliczonych przychodów ze sprzedaży, Bank posiada w roku 2020 status „małego podatnika” i jest uprawniony do obliczenia za ten rok podatku dochodowego przy zastosowaniu obniżonej stawki podatku 9%, stwierdzić należy, że jeżeli w 2019 r. wartość przychodów ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług nie przekroczyła równowartości 2.000.000 euro wyrażonej w złotych, a do Banku nie znajdą zastosowania ograniczenia określone w art. 19 ust. 1a i ust. 1b updop, to oznacza, że Bank posiada w 2020 r. status „małego podatnika” w rozumieniu art. 4a pkt 10 tej ustawy.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca posiada w 2020 r. status „małego podatnika”, gdyż wartość przychodów ze sprzedaży nie przekroczyła limitu wskazanego w art. 4a pkt 10 updop, ponadto, jak wynika z uzupełnienia wniosku do Wnioskodawcy nie mają zastosowania ograniczenia zawarte w art. 19 ust. 1a-1c updop.

Z kolei, przechodząc do możliwości zastosowania przez Bank preferencyjnej stawki podatku 9% do wyliczenia zobowiązania podatkowego za 2020 r., wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 19 ust. 1 pkt 2 updop, stawka 9% podstawy opodatkowania ma zastosowanie do podatników posiadających status „małego podatnika”, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku. Do ustalenia, czy podatnik nie przekroczył limitu przychodów 1.200.000 euro, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 updop, bierze się pod uwagę wszystkie przychody podatnika osiągnięte w roku podatkowym, określone zgodnie z art. 12 updop, bez wyłączenia przychodów z zysków kapitałowych.

Podkreślić również należy, że z literalnego brzmienia art. 19 ust. 1 pkt 2 updop, regulującego możliwość zastosowania preferencyjnej 9% stawki podatku, wynika warunek nieprzekroczenia przez podatnika – wskazanej w przepisie wartości przychodów osiągniętych w roku podatkowym, tj. równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu kwoty 1.200.000 euro podatnik traci prawo do obniżonej 9% stawki podatku.

W związku z powyższym, Wnioskodawca posiadając status małego podatnika, będzie mógł w 2020 roku korzystać z 9% stawki podatkowej do opodatkowania przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych, aż do osiągnięcia limitu 1.200.000 euro.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy:

• wymienione wartości bonów pieniężnych NBP oraz transakcje kupna-sprzedaży dokonywane w trakcie roku obrotowego Bank powinien brać pod uwagę przy określeniu, czy posiada status „małego podatnika”,
• przy wyznaczaniu statusu „małego podatnika” Bank powinien brać pod uwagę przychody od otrzymanego dyskonta od tych bonów,
• Bank przy ustaleniu wartości przychodów ze sprzedaży w kontekście „małego podatnika” powinien brać pod uwagę przychody z tytułu rozwiązania rezerw i aktualizacji wartości,
• przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności art. 19 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 4a pkt 10, należy interpretować w ten sposób, że Bank posiada w roku 2020 status „małego podatnika” i w konsekwencji dla obliczenia za ten rok podatku dochodowego od osób prawnych Bank powinien zastosować stawkę podatku 9%
  - jest prawidłowe.
  
  

Końcowo należy dodać, że tut. Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do danych liczbowych przedstawionych przez Wnioskodawcę. Weryfikacja danych liczbowych może mieć miejsce wyłącznie w toku postępowania podatkowego, w którym możliwa jest analiza dokumentów i weryfikacja ustalonej przez Wnioskodawcę wysokości podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.