2020.07.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.272.2020.2.MK
z 9 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 26 marca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2020 r. (data wpływu 3 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu, uzupełniony w dniu 3 lipca 2020 r., ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca w dniu 31 stycznia 2020 r. Wnioskodawca zawarł ramową umowę o świadczenie usług informatycznych z X Sp. z o.o. z siedzibą w Y.

Przedmiot niniejszej umowy, zgodnie z jej postanowieniami sprecyzowany został w treści Zlecenia NR 1 i stanowi on: „Tworzenie aplikacji lub/i programów, przygotowywanie dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej, tworzenie i implementacja rozwiązań IT, zarządzanie procesem produkcji oprogramowania”.

Te aplikacje i programy, które Wnioskodawca rozwija lub udoskonala udostępniane mu są przez kontrahenta, dla którego świadczy usługi na podstawie zawartej umowy. Wnioskodawca nie jest ich właścicielem ani współwłaścicielem.

Okazyjnie Wnioskodawca w swojej pracy korzysta także z tzw. „otwartego oprogramowania” udostępnianego na podstawie wolnych licencji umożliwiających ich dowolne modyfikowanie, a także innych programów - narzędzi (np. edytorów kodu, systemu operacyjnego).

Wytworzone w ten sposób aplikacje i programy stanowią przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze a finalnie mają być sprzedawane lub udostępniane na podstawie wolnych licencji lub płatnych narzędzi szerokiej grupie odbiorców.

Do opisanych wyżej „aplikacji i programów” Wnioskodawcy pierwotnie przysługują prawa własności intelektualnej, jednak na mocy umowy współpracy zostają one sprzedawane kontrahentowi, przy czym Wnioskodawca osiąga dochody (stratę) z ich sprzedaży. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.).

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie zapisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r. nr 24, poz. 83). Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz odrębną od niej ewidencję pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego przychodu.

Sprzedaż powyższych praw następuję w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych.

Przeniesienie podmiotowych praw własności intelektualnej, których dotyczy wniosek, nastąpiło w roku podatkowym 2020 w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarcza od 2 lutego 2020 r. Od początku prowadzenia działalności jest ona prowadzona wyłącznie w zakresie wskazanym w kodzie PKD 62.01.Z - Działalność związana z oprogramowaniem.

Całość prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jest działalnością twórczą, obejmującą w rozumieniu, odpowiednio, art. 4 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. działalność naukową bądź prace rozwojowe. Badania naukowe wykonywane przez Wnioskodawcę mają charakter badań aplikacyjnych.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach działalności związanej ze świadczeniem usług informatycznych w 2020 r. była i będzie (zdarzenie przyszłe) działalnością twórczą, obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 2668).

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w 2020 r. obejmowały i będą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług.

Działalność, która spełnia kryteria badań naukowych lub prac rozwojowych rozumieniu wskazanej powyżej ustawy prowadzona jest przez Wnioskodawcę i generuje dochody od 2 lutego 2020 r.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w 2020 r. była i będzie prowadzona w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia.

Oprogramowania, aplikacje, ulepszenia oraz rozwinięcia oprogramowania, które Wnioskodawca wytworzył bądź wytworzy stanowiły i będą stanowić przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze - tzw. wyraz własnej twórczości intelektualnej.

Działalność prowadzona przez Wnioskodawcę nie obejmowała i nie będzie obejmować rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Tworzone, rozwijane, modyfikowane i ulepszone przez Wnioskodawcę oprogramowanie, ze sprzedaży, którego uzyskał bądź będzie uzyskiwać dochody, nie miała i nie będzie miała charakteru działań rutynowych ani dotyczyła okresowych zmian tego oprogramowania.

W ramach działalności i wykonanych prac, z których w 2020 r. Wnioskodawca uzyskał dochód, bądź uzyska dochód, opracował/opracuje on (stworzył i stworzy) nowe lub ulepszone produkty, procesy, usługi na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących.

Usługi świadczone przez Wnioskodawcę polegają głównie na pisaniu kodu do aplikacji lub programu kontrahenta. Kod ten wprowadza nowe lub modyfikuje dotychczasowe funkcje aplikacji/programu. Działania Wnioskodawcy polegają na tworzeniu, rozwoju i ulepszeniu aplikacji/programu oraz zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tych aplikacji/programów w związku z czym Wnioskodawca jest współtwórcą wytwarzanego oprogramowania w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231).

Działania Wnioskodawcy polegają na tworzeniu, rozwoju i ulepszeniu aplikacji/programu oraz zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tych aplikacji/programów w wyniku czego stworzono i będą stworzone nowe kody, algorytmy w językach programowania oraz powstały i powstaną nowe prawa własności intelektualnej, do których Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie, które podlegają ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych

Okazyjnie Wnioskodawca w swojej pracy korzysta także z tzw. otwartego oprogramowania udostępnianego na podstawie wolnych licencji umożliwiających ich dowolne modyfikowanie, a także innych programów - narzędzi (np. edytorów kodu, systemu operacyjnego). Wytworzone w ten sposób aplikacje i programy stanowią przejaw działalności twórczej Wnioskodawcy o indywidualnym charakterze a finalnie mają być sprzedawane lub udostępniane na podstawie wolnych licencji lub płatnych narzędzi szerokiej grupie odbiorców.

Wnioskodawca w codziennych czynnościach nie współpracuje bezpośrednio ze spółką X sp. z.o.o., jedynie raportuje stan swoich prac do tego podmiotu. Jednostką bezpośrednio odpowiedzialną za organizacje prac jest V Sp. z o.o. z siedzibą w Y (NIP: XXX) a osobą pełniącą funkcję wiodącą, wyznaczająca, przykładowo harmonogram prac i zakres przedmiotowy przydzielonych zadań jest Pan Z Z.

Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności względem osób trzecich. Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność jedynie wobec spółki X Sp. z o.o.

Czynności zlecone Wnioskodawcy na podstawie umowy zawartej z danym kontrahentem dotyczące wytwarzania oprogramowania są i będą wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności.

Wnioskodawca jako wykonujący czynności będące przedmiotem umowy współpracy ponosi i będzie ponosić ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością związaną z wytwarzaniem oprogramowaniem. Ryzyko to zostało przez strony umowy określone w następującym zakresie: „W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania Umowy przez którąkolwiek ze Stron Strona, która poniosła szkodę będzie uprawniona do domagania się odszkodowania na zasadach określonych w Kodeksie Cywilnym i/lub Prawie Autorskim, przy uwzględnieniu postanowień określonych w niniejszej Umowie. Spółce przysługuje prawo do naliczenia kary umownej od Partnera w przypadku: naruszenia postanowień § 8 Umowy, w wysokości 100 000 PLN (sto tysięcy złotych) za każdy przypadek naruszenia; naruszenia postanowień § 9 Umowy, w wysokości 50 000 PLN (pięćdziesiąt tysięcy złotych), za każdy przypadek naruszenia”.

Do opisanych wyżej „aplikacji i programów” Wnioskodawcy pierwotnie przysługują prawa własności intelektualnej, jednak na mocy umowy współpracy zostają one sprzedawane kontrahentowi, przy czym Wnioskodawca osiąga dochody (stratę) z ich sprzedaży. Wnioskodawca przenosi na rzecz danego kontrahenta wszelkie autorskie prawa do własności intelektualnej oraz udziela zgody na wykonywanie zależnych praw autorskich do wytworzonego oprogramowania i przenosi prawo udzielania zgody na wykonywanie takich praw innym podmiotom.

Wniosek będzie dotyczyć w ramach zdarzenia przyszłego - jednego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - autorskiego prawa do programu komputerowego „X Y”, którego Wnioskodawca jest współtwórcą i przeniesienia praw własności intelektualnej na Spółkę.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca osiągnął i osiągać będzie dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej podlegających ochronie prawnej, o której mowa powyżej - programów komputerowych lub ich części – związany z przeniesieniem na wskazany we wniosku podmiot po wytworzeniu takich programów komputerowych lub ich części, autorskich praw majątkowych do powstałych utworów.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.).

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie podlega ochronie prawnej na podstawie zapisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r. nr 24, poz. 83).

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz, od momentu poniesienia pierwszych kosztów, odrębną od niej ewidencję pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego przychodu.

Sprzedaż powyższych praw następuję w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Przeniesienie podmiotowych praw własności intelektualnej, których dotyczy wniosek, nastąpiło i nastąpi w roku podatkowym 2020 w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (doprecyzowane w wyniku uzupełnienia wniosku).

Czy Wnioskodawca ma możliwość skorzystania z przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowania 5% stawką kwalifikowanych dochodów, które uzyska w 2020 r. z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa we wniosku, tj. autorskich praw do programów komputerowych, wyłącznie w stosunku do których na bieżąco wyodrębniano w odrębnej ewidencji każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, przychody, koszty uzyskania przychodów i dochody (straty), przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz biorąc pod uwagę przepisy zawarte w art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 2668) a także ustawie z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231) ma on prawo do opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatku PIT kwalifikowanych dochodów, które uzyska w 2020 r. z tytułu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX, Innovation Box).

Dochodem kwalifikującym się do ulgi jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej. Z systematyki przepisów w zakresie tzw. ulgi IP BOX jednoznacznie wynika, że jest ona preferencją podatkową, z której (z zastrzeżeniem sytuacji określonej w art. 52u ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego - w zeznaniu rocznym.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej, oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy. W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych - oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. poz. 1668, z późn. zm.),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 cyt. ustawy wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2020 r., poz. 85, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń (art. 4 ust. 3 ww. ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce).

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy dany podmiot prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”.

Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza:

robiący coś regularnie i starannie,
procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu,
działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny.

W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej.

Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Trzecie kryterium działalności badawczo-rozwojowej, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, dany podmiot rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy (z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń), mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 cyt. ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej (art. 30ca ust. 2 cyt. ustawy).

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 cyt. ustawy).

Natomiast wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się (stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy) jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

---------------------

a + b +c +d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Co istotne, wyżej wymieniony wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód. Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi.

W przypadku, gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 30ca ust. 6 tej ustawy).

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast, z art. 30ca ust. 7 cytowanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 cyt. ustawy). Według art. 30cb ust. 3 cyt. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku - zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. Zaznaczenia wymaga w tym miejscu, że z przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynika, że umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53). W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki zgodnie z art. 1 ustawy o prawie autorskim, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną, uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej (IP) w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 cyt. ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w związku z opisaną sytuacją w ramach zdarzenia przyszłego, tj. przeniesienia w 2020 r. na Spółkę jednego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej - autorskiego prawa do programu komputerowego „X Y”, którego Wnioskodawca jest współtwórcą istnieje możliwość, aby w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej korzystał z opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i w przypadku tego rodzaju dochodu stosował 5% stawkę opodatkowania.

Mając powyższe na uwadze, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części (zarówno tego wytworzonego, rozwijanego jak i modyfikowanego), które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 cyt. ustawy. Tym samym w sytuacji, gdy podatnik wytwarza oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i przenosi na spółkę prawo własności intelektualnej, tj. autorskie prawo do programu komputerowego lub jego części (zarówno tego wytworzonego, rozwijanego, jak i modyfikowanego), za co otrzymuje wynagrodzenie, będzie uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej według stawki 5% na wyżej przedstawionych zasadach.

W celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca cyt. ustawy, podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję - wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Jak wskazał Wnioskodawca, od dnia 2 lutego 2020 r. świadczy usługi informatyczne. W ramach umowy Wnioskodawca dokonuje przeniesienia na spółkę całości autorskich praw majątkowych do tworzonych programów komputerowych, w zamian za wynagrodzenie (Wnioskodawca przenosi na rzecz danego kontrahenta wszelkie autorskie prawa do własności intelektualnej oraz udziela zgody na wykonywanie zależnych praw autorskich do wytworzonego oprogramowania i przenosi prawo udzielania zgody na wykonywanie takich praw innym podmiotom). Program komputerowy „X Y” którego Wnioskodawca jest współtwórcą stanowi rezultaty jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a tym samym jest utworem podlegającym ochronie na podstawie art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przenosząc na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego programu komputerowego Wnioskodawca uzyskuje dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Co istotne, Wnioskodawca oświadczył, że posiada już i prowadzi zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 tej ustawy przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika zatem, że w 2020 roku Wnioskodawca osiągnie dochody, o których mowa art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. praw autorskich do programów komputerowych, o których mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 tej ustawy. Z systematyki przepisów w zakresie tzw. ulgi IP BOX wynika, że jest ona preferencją podatkową, z której (z zastrzeżeniem sytuacji określonej w art. 52u ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) można skorzystać po zakończeniu roku podatkowego - w zeznaniu rocznym. W konsekwencji Wnioskodawca będzie uprawniony do skorzystania z przepisów art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkowania 5% stawką na zasadach wskazanych w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zeznaniu podatkowym za 2020 r. kwalifikowanych dochodów uzyskanych w tym roku podatkowym z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programu komputerowego przenoszonego za wynagrodzeniem na spółkę.

Zatem stanowisko w tej kwestii uznać należy co do zasady za prawidłowe.

Zastrzec należy w tym miejscu, że skoro Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne od miesiąca lutego 2020 r. i w związku z tymi usługami osiąga on kwalifikowane dochody podlegające preferencyjnemu opodatkowaniu 5% stawką podatkową, ewentualne koszty działalności badawczo-rozwojowej, o których mowa w art. 30ca ust. 4 tej ustawy (koszty nexus), a więc koszty, o które „koryguje się” dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w celu wyliczenia podstawy opodatkowania z konkretnego IP, a poniesione przed sporządzeniem ww. ewidencji, nie mogą być brane pod uwagę przy kalkulacji tego współczynnika, bowiem obowiązkiem podatnika jest konieczność prowadzenia ww. ewidencji na bieżąco.

Wyeksponować trzeba w tym miejscu również, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podnieść, że w postępowaniu w sprawie udzielenia interpretacji organ podatkowy ma obowiązek przyjąć za Wnioskodawcą do oceny prawnej stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przez niego przedstawiony. Stanu tego organ nie może kwestionować, weryfikować, czy też zmieniać.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów–w art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin