Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.131.2020.4.BD
z 14 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 26 kwietnia 2020 r. (data wpływu – 27 kwietnia 2020 r.), uzupełnionym 23 czerwca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 08 czerwca 2020 r. znak: 0112-KDIL3.4012.265.2020.2.AW, 0111-KDIB2-3.4014.131.2020.3.BD wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 23 czerwca 2020 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  M. (Pożyczkodawca);
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  B. Sp. z o.o. sp.k. (Pożyczkobiorca),
  
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania – (Pożyczkodawca) w ramach prowadzonej działalności planuje zawrzeć umowę pożyczki ze swoim kontrahentem – Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania – B. Sp. z o.o. sp.k. (dalej: Pożyczkobiorcą). Na podstawie podpisanej umowy Pożyczkodawca udzieli Pożyczkobiorcy pożyczki pieniężnej. W umowie przewidziano należne wynagrodzenie na rzecz Pożyczkodawcy za udzielenie pożyczki. Wynagrodzeniem tym są należne odsetki, do których zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy zobowiązany jest Pożyczkobiorca. Zapłata odsetek nastąpi wraz ze spłatą kwoty głównej pożyczki. Celem udzielenia pożyczki przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania jest czerpanie zysku z działalności gospodarczej, a nie wsparcie finansowe kontrahenta, który zobowiąże się zwrócić Pożyczkodawcy kwotę pożyczki wraz z odsetkami. Czynność udzielenia pożyczki firmie przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania jest działaniem, które generuje przychody firmy. Pożyczkodawca osiąga korzyść poprzez wykorzystanie majątku (pieniędzy) w celu uzyskania dochodu, co stanowi zyskowny i bezpieczny sposób inwestowania środków finansowych.

Zainteresowany będący stroną postępowania nie wyklucza, że w przyszłości będzie udzielać kolejnych pożyczek, na rzecz Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania – Pożyczkobiorcy. Ewentualne przyszłe pożyczki będą udzielane Pożyczkobiorcy na analogicznych zasadach do pożyczki udzielonej na podstawie zawartej umowy.

Pożyczki udzielane będą w sytuacji posiadania przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania nadwyżek środków finansowych, a otrzymywane z ich tytułu wynagrodzenie w postaci odsetek przeznaczane będzie na finansowanie bieżącego funkcjonowania firmy. W każdym przypadku udzielanie przez Pożyczkodawcę pożyczek na rzecz Pożyczkobiorcy będzie miało charakter odpłatny, ponieważ z tytułu udzielenia pożyczki Pożyczkodawcy będzie przysługiwało wynagrodzenie w postaci odsetek. Wszystkie pożyczki, których udzieli w przyszłości Pożyczkodawca na rzecz Pożyczkobiorcy finansowane będą ze środków firmy.

W uzupełnieniu wniosku (wpływ pisma – 23 czerwca 2020 r.), wskazano, że Zainteresowany będący stroną postępowania – Pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania – Pożyczkobiorcy.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowani powołali się na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy jeżeli pożyczki udzielane przez Pożyczkodawcę są zwolnione od podatku od towarów i usług, to czy na Pożyczkobiorcy ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki/pożyczek? (Pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zdaniem Zainteresowanych, w przypadku uznania przez Organ, że pożyczki udzielane przez Zainteresowanego będącego stroną postępowania na rzecz Pożyczkobiorcy zwolnione są od podatku od towarów i usług, to na Pożyczkobiorcy nie ciąży obowiązek uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia przedmiotowej umowy pożyczki.

Przywołując treść art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) i art. 4 pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, Zainteresowani wskazali, że w związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy – nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Skoro zatem otrzymana przez Pożyczkobiorcę pożyczka będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to zawierana umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych – będzie z niego wyłączona. W rezultacie na Pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki, nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Zainteresowanych, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych (pytania oznaczonego we wniosku nr 2).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Zainteresowanych wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie – interpretacja z 13 lipca 2020 r. znak: 0112-KDIL3.4012.265.2020.3.AW.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 815, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy – podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Natomiast zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę.

W przypadku umowy pożyczki stawka podatku wynosi – zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – 0,5 %, z zastrzeżeniem ust. 5.

W związku z powyższymi regulacjami prawnymi należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

W przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może natomiast stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

W świetle art. 1a pkt 7 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, użyte w ustawie określenie podatek od towarów i usług oznacza podatek od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106 i 568) lub podatek od wartości dodanej pobierany na podstawie przepisów obowiązujących w państwach członkowskich.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Zainteresowany będący stroną postępowania – Pożyczkodawca w ramach prowadzonej działalności planuje zawrzeć umowę pożyczki ze swoim kontrahentem – Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania – Pożyczkobiorcą. Na podstawie podpisanej umowy Pożyczkodawca udzieli Pożyczkobiorcy pożyczki pieniężnej. W umowie przewidziano należne wynagrodzenie na rzecz Pożyczkodawcy za udzielenie pożyczki. Wynagrodzeniem tym są należne odsetki, do których zapłaty na rzecz Pożyczkodawcy zobowiązany jest Pożyczkobiorca. Zainteresowany będący stroną postępowania nie wyklucza, że w przyszłości będzie udzielać kolejnych pożyczek, na rzecz Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania – Pożyczkobiorcy. Ewentualne przyszłe pożyczki będą udzielane Pożyczkobiorcy na analogicznych zasadach do pożyczki udzielonej na podstawie zawartej umowy. Pożyczkodawca nie jest wspólnikiem Pożyczkobiorcy.

W związku z powyższym należy podkreślić, że jakkolwiek przedmiotem interpretacji jest zapytanie Zainteresowanych dotyczące opodatkowania zawartej umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy transakcja ta – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług skutkuje bowiem wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 lipca2020 r. znak: 0112-KDIL3.4012.265.2020.3.AW, wydanej dla Zainteresowanych w zakresie podatku od towarów i usług, Organ stwierdził, że usługa udzielenia pożyczki stanowi czynność objętą reżimem ustawy o podatku od towarów i usług, która w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług objęta jest zwolnieniem.

A zatem, skoro otrzymana przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania pożyczka jest zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania (Pożyczkobiorcy), z tytułu zawarcia ww. umowy pożyczki, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.