Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.247.2020.3.MD
z 23 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2020 r. (data wpływu 24 lutego 2020 r.), uzupełnionym w dniu 14 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 14 lipca 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2020 r. Wnioskodawca zamierza złożyć zeznanie PIT-37 za 2019 r., w którym w PIT-O zamierza odliczyć ulgę prorodzinną za dwoje małoletnich dzieci: A – lat 7, oraz B – lat 3. A jest pierwszym dzieckiem Wnioskodawcy z tzw. konkubinatu, które w 100% z tytułu ulgi rodzinnej odlicza w złożonych zeznaniach rocznych od 2013 r. jej matka. Ponadto, Wnioskodawca chce zaznaczyć, że wykonuje rzeczywistą władzę rodzicielską nad dzieckiem. Nie ma zasądzonych zarówno alimentów jak i sposobu kontaktu z dzieckiem. Jednakże co miesiąc przeznacza na utrzymanie córki kwotę 500-700 zł, uczestniczy również w innych kosztach utrzymania dziecka (wakacje, wycieczka szkolna, wyposażenie pokoju, itp.) oraz w miarę możliwości przede wszystkim ze względu na odległość, przyjeżdżając dwa razy w miesiącu odwiedza ją w jej miejscu zamieszkania.

W 2016 r. w trakcie trwania związku małżeńskiego z inną partnerką urodziła się Wnioskodawcy druga córka (B).

W 2018 r. Wnioskodawca sumując zarówno swoje dochody jak i małżonki ze stosunku pracy przekroczyli kwotę 112.000,00 zł. W złożonym PIT-O Wnioskodawca zamierza wpisać jego „pierwsze dziecko” z kwotą wykazaną do odliczenia 0,00 zł, jak i „drugie dziecko” z kwotą całej ulgi 1.112,04 zł.

W 2019 r. Wnioskodawca posiadał i wykonywał władzę rodzicielską wobec córki B. W 2019 r. matka B, C również posiadała i wykonywała władzę rodzicielską wobec córki. W 2019 r. żonie Wnioskodawcy, C nie przysługiwało prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej na B, gdyż wspólne dochody Wnioskodawcy i jego żony przekroczyły limit 112.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy mając na uwadze powyższy stan faktyczny Wnioskodawca będzie mógł w zeznaniu rocznym PIT-37 za 2019 r. skorzystać w wysokości 100% z ulgi na jego „drugie dziecko”?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do skorzystania z ulgi na jego „drugie dziecko” w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
   
   
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   
   
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
      

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Wedle art. 27f ust. 2b ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle zaś art. 27f ust. 4 powołanej ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zatem z literalnego brzmienia art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że warunkiem zastosowania przez rodzica ulgi na małoletnie dziecko jest wykonywanie w stosunku do tego dziecka władzy rodzicielskiej.

Władza rodzicielska – zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.) przysługuje obojgu rodzicom, a stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania. W rozumieniu przepisów prawa rodzinnego władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowywania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2020 r. Wnioskodawca zamierza złożyć zeznanie PIT-37 za 2019 r., w którym w PIT-O zamierza odliczyć ulgę prorodzinną za dwoje małoletnich dzieci: A – lat 7, oraz B – lat 3. A jest pierwszym dzieckiem Wnioskodawcy z tzw. konkubinatu, które w 100% z tytułu ulgi rodzinnej odlicza w złożonych zeznaniach rocznych od 2013 r. jej matka. Ponadto, Wnioskodawca chce zaznaczyć, że wykonuje rzeczywistą władzę rodzicielską nad dzieckiem. Nie ma zasądzonych zarówno alimentów jak i sposobu kontaktu z dzieckiem. Jednakże co miesiąc przeznacza na utrzymanie córki kwotę 500-700 zł, uczestniczy również w innych kosztach utrzymania dziecka (wakacje, wycieczka szkolna, wyposażenie pokoju, itp.) oraz w miarę możliwości przede wszystkim ze względu na odległość, przyjeżdżając dwa razy w miesiącu odwiedza ją w jej miejscu zamieszkania. W 2016 r. w trakcie trwania związku małżeńskiego z inną partnerką urodziła się Wnioskodawcy druga córka (B). W 2018 r. Wnioskodawca sumując zarówno swoje dochody jak i małżonki ze stosunku pracy przekroczyli kwotę 112.000,00 zł. W złożonym PIT-O Wnioskodawca zamierza wpisać jego „pierwsze dziecko” z kwotą wykazaną do odliczenia 0,00 zł, jak i „drugie dziecko” z kwotą całej ulgi 1.112,04 zł. W 2019 r. Wnioskodawca posiadał i wykonywał władzę rodzicielską wobec córki B. W 2019 r. matka B, C również posiadała i wykonywała władzę rodzicielską wobec córki. W 2019 r. żonie Wnioskodawcy, C nie przysługiwało prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej na B, gdyż wspólne dochody Wnioskodawcy i jego żony przekroczyły limit 112.000 zł.

Mając zatem na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Wnioskodawca z dwóch różnych związków posiada dwoje małoletnich dzieci – w stosunku do których faktycznie wykonuje władzę rodzicielską – co uprawnia Wnioskodawcę do ulgi prorodzinnej na każde z nich, to niezależnie od tego, że w wyniku porozumienia matka pierwszego z dzieci odlicza ulgę w pełnej wysokości na to z dzieci, w świetle przytoczonych przepisów (po spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania) – Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonania, w rozliczeniu za rok 2019, odliczenia ulgi na małoletnią córkę (drugie dziecko). Gdy żonie Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia ulgi prorodzinnej, Wnioskodawca może odliczyć tę ulgę w pełnej wysokości, tj. 100% kwoty ustalonej zgodnie z art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.