Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.367.2020.1.WB
z 27 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2020 r. (data wpływu 30 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy samochodu osobowego wykupionego z leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy samochodu osobowego wykupionego z leasingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 2014 r. i jest płatnikiem podatku VAT. W okresie od xx kwietnia 2017 r. do xx kwietnia 2020 r. Wnioskodawca miał zawartą umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy wykorzystywany w sposób mieszany w działalności. Pojazd używany był służbowo i prywatnie. Czynsze leasingowe Wnioskodawca zaliczał w koszty i odliczał podatek VAT. Koszt eksploatacji auta i paliwa Zainteresowany zaliczał w koszty i odliczał VAT zgodnie z obowiązującymi w danym roku przepisami. Po zakończeniu umowy w dniu xx kwietnia 2020 r. Zainteresowany wykupił samochód na cele prywatne. Wnioskodawca nie wprowadził go do ewidencji środków trwałych. Faktura wykupu mimo, że wystawiona na firmę Wnioskodawcy nie została zaksięgowana w ramach działalności – Zainteresowany nie odliczał podatku VAT ani nie był zaliczony w koszty uzyskania przychodu. Po wykupie Wnioskodawca nie korzysta już z możliwości zaliczania 20% kosztów podatkowych z tytułu wydatków związanych z użytkowaniem prywatnego samochodu osobowego w działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży ww. samochodu po upływie 6 miesięcy od wykupu na cele prywatne nie ma konieczności naliczenia podatku VAT? Tzn. czy Wnioskodawca może samochód sprzedać na podstawie umowy cywilno-prawnej bez konieczności wystawiania faktury i naliczenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykupiony z leasingu pojazd z dniem wykupu przestał być wykorzystywany w działalności gospodarczej. Służy tylko i wyłącznie do celów prywatnych. Auto nie zostało wprowadzone ani do ewidencji środków trwałych ani ewidencji wyposażenia. Skoro pojazd stał się Wnioskodawcy majątkiem prywatnym to przy jego sprzedaży nie ma konieczności wystawienia faktury sprzedażowej i naliczenia podatku VAT, mimo, że faktura dokumentująca wykup została wystawiona na dane firmowe Wnioskodawcy. Przychód ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze, czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być dokonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w stosunku do tej konkretnej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 2014 r. i jest płatnikiem podatku VAT. W okresie od xx kwietnia 2017 r. do xx kwietnia 2020 r. Wnioskodawca miał zawartą umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy wykorzystywany w sposób mieszany w działalności. Pojazd używany był służbowo i prywatnie. Czynsze leasingowe Wnioskodawca zaliczał w koszty i odliczał podatek VAT. Koszt eksploatacji auta i paliwa Zainteresowany zaliczał w koszty i odliczał VAT zgodnie z obowiązującymi w danym roku przepisami. Po zakończeniu umowy w dniu xx kwietnia 2020 r. Zainteresowany wykupił samochód na cele prywatne. Wnioskodawca nie wprowadził go do ewidencji środków trwałych. Faktura wykupu mimo, że wystawiona na firmę Wnioskodawcy nie została zaksięgowana w ramach działalności – Zainteresowany nie odliczał podatku VAT ani nie był zaliczony w koszty uzyskania przychodu. Po wykupie Wnioskodawca nie korzysta już z możliwości zaliczania 20% kosztów podatkowych z tytułu wydatków związanych z użytkowaniem prywatnego samochodu osobowego w działalności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT dostawy samochodu osobowego wykupionego z leasingu oraz udokumentowania ww. transakcji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym do określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wyłączenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przedmiotowej sprawie, w świetle okoliczności wskazanych przez Wnioskodawcę, stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu osobowego nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowy samochód został po zakończeniu umowy leasingu wykupiony przez Wnioskodawcę do celów prywatnych – wykorzystywany na potrzeby osobiste. Ponadto Zainteresowany wskazał, że nie odliczył podatku VAT z faktury dotyczącej wykupu ww. samochodu osobowego oraz ww. samochód nie został wprowadzony do środków trwałych Wnioskodawcy. Sprzedaż przez Wnioskodawcę samochodu stanowić będzie zatem zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, Wnioskodawca będzie zbywać samochód, stanowiący jego majątek prywatny, korzystając z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, zamierzona czynność nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

• sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
• sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1.
  
  

Odnosząc się do udokumentowania transakcji sprzedaży samochodu osobowego należy wskazać, że przepisy podatku od towarów i usług nie regulują kwestii dokumentowania czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu w okolicznościach opisanych we wniosku nie będzie występował w charakterze podatnika, a w konsekwencji czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem czynność sprzedaży nie będzie podlegała obowiązkowi udokumentowania fakturą VAT. Wnioskodawca będzie mógł udokumentować sprzedaż w sposób inny niż przez wystawienie faktury, w oparciu o obowiązujące przepisy innych gałęzi prawa np. prawa cywilnego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę samochodu osobowego, wykupionego po zakończeniu umowy leasingu na podstawie faktury na cele prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą, który to pojazd od momentu wykupu nie będzie wykorzystywany do celów prowadzonej działalności gospodarczej, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca w związku ze sprzedażą ww. samochodu nie będzie działał w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż ta nie będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy tylko w ramach zarządu majątkiem osobistym. Tym samym Wnioskodawca nie będzie uprawniony do wystawienia faktury VAT od ww. transakcji.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.