Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.384.2020.2.MM
z 31 lipca 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2020 r. (data wpływu 21 kwietnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu otrzymania składników majątku w wyniku likwidacji/rozwiązania spółki komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 17 lipca 2020 r. (data wpływu 20 lipca 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu otrzymania składników majątku w wyniku likwidacji/rozwiązania spółki komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki sp. z o.o. sp.k. jest spółką osobową, mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży używanych naczep w Polsce oraz posiada wieloletnie doświadczenie w branży.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponadto Spółka świadczy następujące usługi:

• konserwację i naprawę pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,
• naprawę i konserwację maszyn,
• naprawę i konserwację pozostałego sprzętu transportowego,
• obróbkę metali i nakładanie powłok na metale,
• pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami,
• sprzedaż detaliczna części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,
• sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,
• sprzedaż hurtowa i detaliczna pozostałych pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli,
• sprzedaż hurtowa pozostałych maszyn i urządzeń,
• transport drogowy towarów.
  
  

Jedynym komplementariuszem Spółki jest X sp. z o.o. będącą polską spółką prawa handlowego, czynnym podatnikiem VAT, polski rezydent podatkowy. X sp. z o.o. wniosła wkład do Spółki w wysokości 1 000 zł i ma udział procentowy w Spółce w wysokości 1%.

Komandytariuszami Spółki są:

• Y sp. z o.o. – suma komandytowa 1 000 zł, udział procentowy 33%;
• Pani (…) – suma komandytowa 1 000 zł, udział procentowy 33%;
• Pani (…) – suma komandytowa 1 000 zł, udział procentowy 33%.
  
  

Spółka Y sp. z o.o. wniosła do Spółki aport całego przedsiębiorstwa, w tym ruchomości i nieruchomości, pozostali wspólnicy wnieśli do Spółki wkłady gotówkowe. Wspólnicy planują likwidację Spółki, wśród planowanych sposobów zakończenia działalności Spółki wiodącą koncepcją jest jej rozwiązanie bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego w drodze porozumienia wspólników, z podziałem majątku na wspólników według ich udziału w zyskach. W wyniku rozwiązania Spółki aktywa (nieruchomości i/lub ruchomości) wniesione przez Y Sp. z o.o. mogą trafić do innych wspólników (osób fizycznych) jako udział w tych ruchomościach i/lub nieruchomościach, tzn. wspólnicy, będący osobami fizycznymi staną się współwłaścicielami tych nieruchomości i/lub ruchomości. Natomiast Y sp. z o.o. i X sp. z o.o. może otrzymać środki pieniężne.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, co następuje.

Wnioskodawczyni w związku z rozwiązaniem spółki komandytowej, której jest wspólnikiem, otrzyma składniki majątkowe spółki komandytowej, tj. udział w ruchomościach, udział w nieruchomościach i środki pieniężne. Wartość łączna tych aktywów będzie odpowiadała przysługującemu Wnioskodawczyni udziałowi w zyskach Spółki. Drugi wspólnik będący osobą fizyczną, w związku z rozwiązaniem spółki komandytowej, również otrzyma składniki majątkowe spółki komandytowej, takie jak udział w ruchomościach, udział w nieruchomościach i środki pieniężne. Wartość łączna tych aktywów będzie odpowiadała przysługującemu drugiemu wspólnikowi udziałowi w zyskach Spółki.

Wspólnicy, tj. spółka Y sp. z o.o. i X sp. z o.o., otrzymają tylko środki pieniężne w wysokości proporcjonalnej do przysługującego danemu wspólnikowi udziałowi w zyskach Spółki.

Opis przedstawionego stanu faktycznego jest spójny z przedstawionym przez Wnioskodawczynię stanowiskiem. Wnioskodawczyni we wniosku o wydanie interpretacji przedstawiła swoje stanowisko, zgodnie z którym otrzymanie przez Wnioskodawczynię w wyniku rozwiązania spółki komandytowej rzeczy ruchomych (udziału w rzeczach ruchomych), jak i nieruchomości (udziału w nieruchomościach) nie spowoduje w momencie otrzymania tych składników po stronie Wnioskodawczyni przychodu. Przychód powstałby dopiero w momencie sprzedaży ww. składników majątkowych.

Również otrzymanie środków pieniężnych w wyniku rozwiązania Spółki komandytowej przez Wnioskodawczynię nie spowoduje powstania po jej stronie przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni (komandytariusz), jeśli otrzymałaby w wyniku podziału majątku Spółki komandytowej po jej rozwiązaniu środki pieniężne i/lub udział w nieruchomościach/ruchomościach, proporcjonalne do udziałów w zyskach, nie osiągnie z tego tytułu przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni podział majątku Spółki i przekazania jej według udziału w zyskach udziału w rzeczach ruchomych i/lub nieruchomości (tj. stanie się współwłaścicielem z drugim wspólnikiem) nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawczyni.

Zdaniem Wnioskodawczyni również otrzymanie przez nią środków pieniężnych w związku z rozwiązaniem Spółki nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawczyni.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawczyni

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) (dalej: „ustawa o PIT”) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali.

Równocześnie, zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT (tj. pozarolniczej działalności gospodarczej).

Powyższe przepisy ustanawiają tzw. zasadę transparentności podatkowej spółek osobowych, zgodnie z którą ich przychody i koszty zostają, w odpowiedniej proporcji, przypisane bezpośrednio do ich wspólników (którzy są podatnikami z tego tytułu). Tym samym każdy ze wspólników spółki osobowej niebędącej podatnikiem podatku dochodowego, przy ustalaniu swojego przychodu uzyskanego w następstwie posiadania udziału w takiej spółce oraz poniesionego z tego tytułu kosztu, powinien stosować przepisy właściwej ustawy o podatku dochodowym. W przypadku wspólników, będących osobami fizycznymi są to przepisy ustawy o PIT, a w przypadku wspólników będących osobami prawnymi są to przepisy ustawy o CIT.

W kontekście analizowanego stanu faktycznego kluczowy jest przepis art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o PIT, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 8 ustawy o PIT przez środki pieniężne, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 10 i 11 ustawy o PIT, rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki – z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika.

Z przepisów ustawy o PIT wynika zatem wprost, że wartość środków pieniężnych wydanych przez spółkę niebędącą osobą prawną i otrzymanych przez wspólnika z tytułu likwidacji spółki niebędącej osobą prawną nie podlega opodatkowaniu.

W takim przypadku, podobnie jak w sytuacji przekazania środków pieniężnych wspólnikom, nie dochodzi do powstania przychodu. Sytuacja w tym zakresie w pewnym stopniu jednak się różni.

Do tego typu zdarzenia zastosowanie znajdzie w pierwszej kolejności art. 14 ust. 2 pkt 17 ustawy o PIT, zgodnie z którym przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, prowadzonych samodzielnie,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.
   
   

Jednocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o PIT, do przychodów nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku:

1. pozostałych na dzień likwidacji prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej lub prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej,
2. otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki

– jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Powyższe przepisy wskazują, że samo wydanie majątku polikwidacyjnego wspólnikom nie skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu. Przychód ten powstaje bowiem zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b) ustawy o PIT dopiero z momentem zbycia otrzymanych składników.

Wskazać przy tym należy, że przychód zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ustawy o PIT nie powstanie, w sytuacji gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

• zbycie nastąpi po upływie 6 lat liczonych od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja spółki osobowej,
• zbycie nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.
  
  

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych w zbliżonych stanach faktycznych, przykładowo:

• w interpretacji z dnia 4 września 2018 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.406.2018.1.AM, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że otrzymanie kwot pieniężnych – na moment rozwiązania spółki bez przeprowadzenia formalnej likwidacji – nie będzie skutkować powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2016 r., nr ILPB1/4511-1-33/16-3/TW oraz nr ILPB1/4511-1-31/16-3/TW, w których organ potwierdził m.in., że „w przedstawionym stanie faktycznym znaleźć powinny zastosowanie przepisy ustawy o PIT odnoszące się do likwidacji spółki osobowej, rozumianej jako rozwiązanie spółki – zakończenie działalności” i uznał, że „Otrzymanie środków pieniężnych przez wspólnika spółki jawnej w wyniku rozwiązania Spółki bez przeprowadzenia formalnego postępowania likwidacyjnego nie stanowi przychodu wspólnika na płaszczyźnie podatku dochodowego od osób fizycznych”;
• w interpretacji z dnia 2 sierpnia 2016 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB4/4511-1-25/16-2/TW: „Zatem w przypadku, gdy w wyniku likwidacji Spółki Osobowej Wnioskodawca otrzyma pozostałe składniki majątkowe (inne niż Wierzytelność Pożyczkowa Spółki Osobowej oraz środki pieniężne), na moment likwidacji/rozwiązania Spółki Osobowej nie powstanie przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstanie dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku likwidacji Spółki Osobowej składników majątku, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”;
• interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 maja 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.68.2016.2.AC, w której organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, zgodnie z którym otrzymanie wspólnika Spółki Osobowej środków pieniężnych tej spółki, z tytułu rozwiązania Spółki Osobowej z lub bez przeprowadzenia procedury likwidacyjnej, nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych;
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 maja 2016 r., nr ITPB1/4511-179-6/16/WM, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym „Należy więc w związku z tym przyjąć, iż dyspozycja przepisu art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b) ustawy o PIT obejmuje ustanie bytu prawnego Spółki jawnej (poprzez wykreślenie jawnej z KRS) będące skutkiem uchwały wspólników o rozwiązaniu spółki, bez względu na to, czy wystąpią przesłanki uzasadniające przeprowadzenie postępowania rozwiązania likwidacyjnego spółki”.
  
  

Tożsame stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 października 2017 r., sygn. akt II FSK 2487/15, w którym Sąd wskazał, że „Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 u.p.d.o.f. do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki. Treść przepisu jest jednoznaczna, nie zawiera on żadnych pojęć nieostrych, które wymagałaby jakiegokolwiek doprecyzowania. W niebudzący żadnych wątpliwości sposób przywołany przepis wyłącza z przychodów środki pieniężne, które otrzymał wspólnik spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki (por. wyrok NSA z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 111/15)”.

W konsekwencji powyższego, otrzymanie przez wspólników będącymi osobami fizycznymi zarówno rzeczy ruchomych, jak i nieruchomości nie spowoduje samo przez się powstania po ich stronie przychodu. Przychód powstałby dopiero w momencie sprzedaży otrzymanych składników majątkowych.

Również otrzymanie środków pieniężnych w wyniku rozwiązania Spółki przez wspólnika będącego osobą fizyczną nie spowoduje powstania po jego stronie przychodu.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazuje, że brak zwrotu aportu Y sp. z o.o. nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wspólnika, który otrzymał te ruchomości i nieruchomości w wyniku rozwiązania Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.): spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych: określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 58 ww. ustawy – rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki;
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;
3. ogłoszenie upadłości spółki;
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Stosownie do treści art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych: w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

W konsekwencji, wskazane w ww. art. 58 Kodeksu spółek handlowych rozwiązanie spółki osobowej skutkuje zakończeniem działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Należy ponadto podkreślić, że w przypadku rozwiązania spółki osobowej przeprowadzanie likwidacji nie jest obligatoryjne. Tym samym, w myśl przepisów ww. Kodeksu, nie należy uzależniać rozwiązania spółki od jej likwidacji.

Należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnoszące się do likwidacji działalności gospodarczej należy interpretować w związku z przepisami Kodeksu spółek handlowych odnoszącymi się do rozwiązania spółki, a nie do procesu jej likwidacji. Zatem, w przypadku rozwiązania spółki osobowej – zarówno w sytuacji przeprowadzenia likwidacji, jak i bez przeprowadzania procesu likwidacji – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpoznać należy zdarzenie likwidacji działalności gospodarczej.

W związku z tym należy stwierdzić, że zarówno likwidacja, jak i rozwiązanie spółki osobowej, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wywołują te same konsekwencje podatkowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Spółka osobowa to spółka prawa handlowego, która nie posiada osobowości prawnej. Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną (art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do kategorii przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej są zaliczane wszystkie przychody osiągane w związku z tą działalnością. Wyjątki od powyższej zasady wprowadza art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazujący na przysporzenia uzyskiwane w związku z tą działalnością, które nie są uważane za przychody podatkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

W myśl art. 14 ust. 8 tej ustawy: przez środki pieniężne, o których mowa w ust. 3 pkt 10 i 11, rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług, oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki – z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika.

Przyjęcie powyższej zasady jest podyktowane faktem, że podatnikiem podatku dochodowego z udziału w spółkach niebędących osobami prawnymi jest wspólnik tej spółki. Zyski osiągane przez tę spółkę, w czasie jej trwania, są na bieżąco uwzględniane u wspólników, jako przychody i koszty z udziału w tej spółce.

Zatem – stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – otrzymanie wypracowanych w spółce niebędącej osobą prawną środków pieniężnych, w związku z jej likwidacją/rozwiązaniem, nie skutkuje powstaniem po stronie wspólnika tej spółki przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Natomiast przepis art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b cytowanej ustawy stanowi, że: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki – jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła likwidacja: prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej, prowadzonych samodzielnie działów specjalnych produkcji rolnej, spółki niebędącej osobą prawną lub nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w przypadku gdy w wyniku likwidacji/rozwiązania spółki niebędącej osobą prawną podatnik otrzyma określone składniki majątku, na moment likwidacji/rozwiązania spółki nie powstanie przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstanie dopiero w momencie odpłatnego zbycia tych składników, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej (dalej: Spółka) – suma komandytowa 1 000 zł, udział procentowy 33%. Pozostałymi komandytariuszami Spółki są: Spółka z o.o. – suma komandytowa 1 000 zł, udział procentowy 33% oraz inna osoba fizyczna – suma komandytowa 1 000 zł, udział procentowy 33%. Spółka z o.o. wniosła do Spółki aport całego przedsiębiorstwa, w tym ruchomości i nieruchomości, pozostali wspólnicy wnieśli do Spółki wkłady gotówkowe. Wspólnicy planują likwidację Spółki. Wśród planowanych sposobów zakończenia działalności Spółki wiodącą koncepcją jest jej rozwiązanie bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego w drodze porozumienia wspólników, z podziałem majątku na wspólników według ich udziału w zyskach. W wyniku rozwiązania Spółki aktywa (nieruchomości i/lub ruchomości) wniesione przez Spółkę z o.o. mogą trafić do innych wspólników (osób fizycznych) jako udział w tych ruchomościach i/lub nieruchomościach, tzn. wspólnicy, będący osobami fizycznymi staną się współwłaścicielami tych nieruchomości i/lub ruchomości. Wnioskodawczyni, w związku z rozwiązaniem spółki komandytowej, której jest wspólnikiem, otrzyma składniki majątkowe Spółki, tj. udział w ruchomościach, udział w nieruchomościach i środki pieniężne. Wartość łączna tych aktywów będzie odpowiadała przysługującemu Wnioskodawczyni udziałowi w zyskach Spółki. Natomiast Spółka z o.o. i komplementariusz (również będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) otrzymają tylko środki pieniężne w wysokości proporcjonalnej do przysługującego danemu wspólnikowi udziałowi w zyskach Spółki.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis stanów faktycznych, należy stwierdzić, że jeśli Wnioskodawczyni otrzyma w wyniku podziału majątku Spółki, po jej likwidacji/rozwiązaniu, środki pieniężne i/lub udział w nieruchomościach/ruchomościach, proporcjonalne do jej udziału w zysku Spółki, to nie osiągnie z tego tytułu przychodu. Przychód ten powstanie dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku likwidacji/rozwiązania Spółki udziałów w nieruchomościach/ruchomościach, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – otrzymanie przez Wnioskodawczynię w wyniku podziału majątku Spółki po jej rozwiązaniu środków pieniężnych i/lub udziału w nieruchomościach/ruchomościach, proporcjonalne do udziałów w zyskach nie spowoduje powstania przychodu po stronie Wnioskodawczyni.

Z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych wobec innych wspólników Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.