Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.432.2020.2.AA
z 6 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2020 r. (data wpływu 15 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP BOX) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 27 lipca 2020 r. (data wpływu 27 lipca 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni od października 2018 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i działa w branży informatycznej, której wykonywanym przedmiotem działalności jest m.in. działalność związana z oprogramowaniem (62.01.Z).

Wnioskodawczyni posiada obecnie jednego głównego kontrahenta i wykonuje prace na rzecz tego podmiotu. W roku 2019 świadczyła również usługi na rzecz drugiego podmiotu, który został objęty niniejszym wnioskiem.

Usługi świadczone są przez Wnioskodawczynię w Polsce, gdzie posiada miejsce zamieszkania, na zasadzie pracy zdalnej. Wnioskodawczyni posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W ramach pierwszej z umów Wnioskodawczyni w 2019 roku świadczyła usługi na rzecz spółki z siedzibą w (…). W ramach tej umowy Wnioskodawczyni wykonywała zadania back-end developera, w związku z czym odpowiadała za tworzenie oprogramowania (kodu) powstającej strony czy aplikacji, zapewniając jej techniczną funkcjonalność, a także nadzór nad serwerowym zapleczem oraz bezpieczeństwem i rozwojem zastosowanych rozwiązań. Wnioskodawczyni odpowiadała zatem za rzeczy niewidoczne dla użytkownika (prace wpływające na działanie strony czy aplikacji). Zakres obowiązków Wnioskodawczyni obejmował również współpracę z front-end developerami, pisanie testów, prace utrzymaniowe, naprawcze oraz optymalizację zapytań do bazy danych. Praca ta jest, w ocenie Wnioskodawczyni, pracą autorską i twórczą, prowadzi do stworzenia nowego oprogramowania (kodu) oraz jego rozwoju w zakresie funkcjonalności. Umowa z tym zleceniodawcą zawarta została w dniu 12 czerwca 2019 r. Strony postanowiły, iż świadczenie usług rozpocznie się z dniem 1 lipca 2019 r. Strony współpracowały ze sobą do listopada 2019 r. (przez okres 4 miesięcy).

W ramach drugiej z umów Wnioskodawczyni świadczy usługi na rzecz spółki z siedzibą w (…). W ramach tej umowy Wnioskodawczyni zajmuje się projektowaniem panelu administracyjnego oraz front-end’u, dalej wykonuje zaprojektowany przez siebie panel, tak by obsłużyć całą funkcjonalność strony i jej szatę graficzną. Zadaniem Wnioskodawczyni jest wysyłanie kodu na serwery firmowe, dzięki czemu tworzy stronę czy aplikację. Przy czym tworzenie panelu administracyjnego stanowi jego część. Wnioskodawczyni zajmuje się projektowaniem (…) zgodnie z potrzebami biznesowymi Zlecającego, co pozwala na komunikację strony/aplikacji z bazą danych, w dalszej kolejności wdraża i wykonuje zaprojektowane (…).

Nadto Wnioskodawczyni tworzy i wdraża testy jednostkowe oraz funkcjonalne dla wytwarzanego kodu, dba o czystość i poprawność produkowanego kodu, przy czym dokonuje sprawdzenia na bieżąco jego jakości, administruje narzędziami wspomagającymi i usprawniającymi wykonywanie usług na rzecz Zlecającego (np. (…)). Wnioskodawczyni zarządza również serwerami z developerskimi wersjami kodu, dba o pozytywny wizerunek Zlecającego oraz wykonuje inne zlecone przez niego zadania. Czynności wykonywane przez Wnioskodawczynię polegają na projektowaniu i wdrażaniu nowych funkcjonalności lub udoskonalaniu funkcjonalności istniejących, co w praktyce prowadzi do powstania oprogramowania (kodu) tworzącego stronę czy aplikację. Również ta praca ma, w ocenie Wnioskodawczyni, charakter twórczy, gdyż prowadzi do powstania autorskiego oprogramowania i jego rozwoju. Umowa z tym zleceniodawcą zawarta została w dniu 1 czerwca 2019 r. i jest w dalszym ciągu wykonywana.

Z tytułu pierwszej umowy, Wnioskodawczyni uzyskiwała w 2019 roku wynagrodzenie określone na podstawie przepracowanych godzin zegarowych w danym miesiącu kalendarzowym. Z drugiej umowy Wnioskodawczyni uzyskuje przychody, jako stałą miesięczną kwotę.

Niniejszy wniosek dotyczy możliwości rozliczania się rocznego od dochodu uzyskiwanego ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawczynię od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawczyni przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

W ramach zawartych umów Wnioskodawczyni świadczy usługi w zakresie tworzenia i rozwoju oprogramowania. W zakres każdej z nich wchodzi sporządzanie programów komputerowych, jak również określanie ich funkcjonalności, celów tworzenia, powstania. Wnioskodawczyni zajmuje się też wdrażaniem nowych rozwiązań, utrzymaniem dotychczasowej i tworzeniem nowej architektury rozwiązań istniejących i przyszłych. Nadto przedstawia propozycje nowych rozwiązań lub pomysłów na rozwój oprogramowania i dostosowywanie go do najnowszych rozwiązań, podejmuje również czynności zmierzające do poprawy użyteczności i funkcjonalności aplikacji. Przed wytworzeniem oprogramowania Wnioskodawczyni (samodzielnie lub w ramach zespołu osób) wykonuje testy projektowanych funkcjonalności, sprawdza ich wydajność, sens i wykonalność, a także poszukuje nowych rozwiązań i testuje kompatybilność nowo proponowanych rozwiązań z rozwiązaniami już istniejącymi.

Wnioskodawczyni przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie elementów na zleceniodawcę, który w rezultacie staje się właścicielem wytworzonego oprogramowania. Prace prowadzone przez Wnioskodawczynię polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania mają twórczy charakter, ponieważ służą tworzeniu nowych i oryginalnych rozwiązań, a inwencja i zaprojektowanie tych rozwiązań leży po stronie Wnioskodawczyni. Świadczenie usług odbywa się zdalnie.

Czynności Wnioskodawczyni polegają przede wszystkim na pisaniu nowego kodu i nie wiążą się z modyfikacją kodu, co do którego Wnioskodawczyni nie przysługują prawa autorskie. W zależności od projektu działanie Wnioskodawczyni polega na wytworzeniu samoistnej pracy albo na rozwoju (modyfikacji) już istniejących części programów bądź aplikacji. Wytwarzając i aktualizując oprogramowanie, Wnioskodawczyni korzysta z kilku języków oprogramowania, głównie z języka programowania (…). Wnioskodawczyni tworzy własne biblioteki oprogramowania, jak też korzysta z bibliotek oprogramowania dostarczonych mu przez klienta, które użytkuje na zasadach nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawczyni jego rozwijanie i ulepszanie. Wnioskodawczyni korzysta również z ogólnie dostępnych bibliotek oprogramowania, udostępnionych na licencji niewyłącznej, umożliwiającej korzystanie z oprogramowania (tzw. open-source). Biblioteki programistyczne to pliki, które zawierają szereg danych, podprogramów, klas i funkcji, ułatwiających implementację zadań podczas tworzenia programów komputerowych. Są one zatem jedynie modułami funkcjonalnymi, rozumianymi jako oddzielny twór, przeważnie w postaci osobnego pliku, zawierający zdefiniowany interfejs, a także implementacje typów wartości, klas, zmiennych, stałych oraz treści procedur i funkcji. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W ramach umowy Wnioskodawczyni przenosi bezwarunkowo na każdego ze zleceniodawców całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, który wykonawca tworzy, rozwija lub do którego się przyczynia, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wnioskodawczyni nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. Wnioskodawczyni ponosi odpowiedzialność za wykonywane czynności zarówno wobec zleceniodawcy, jak i wobec osób trzecich, a także ponosi ryzyko gospodarcze prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Ponadto, Wnioskodawczyni wykonuje zlecane jej czynności w wybranym przez siebie miejscu – zdalnie. Wytwarzanie oprogramowania ma zatem miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawczynię działalności badawczo-rozwojowej, a konkretnie – prac rozwojowych, czyli działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), w celu zwiększania zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawczyni prowadzi również działalność badawczą w ramach zawartej umowy, poprzez tworzenie odpowiednich aplikacji i algorytmów służących do badania zachowań użytkowników, następnie dostosowuje funkcjonalności do potrzeb zleceniodawcy oraz nowe rozwiązania, w ramach uzyskanych rezultatów przeprowadzonych przez siebie badań.

Działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawczyni prowadzi przynajmniej od 1 czerwca 2019 roku, odkąd wykonuje usługi na rzecz swojego obecnego kontrahenta, spółki siedzibą w (…). Ulepszanie produktów, procesów i usług polega na poprawianiu wydajności aplikacji, na wprowadzaniu ułatwień dla użytkownika, na wprowadzaniu modyfikacji procesu produkcji aplikacji. Tworzenie nowych produktów wymaga od Wnioskodawczyni przede wszystkim twórczego myślenia, koncepcyjnego, oraz całościowego podejścia do projektu, z uwzględnieniem danych uzyskanych w wyniku zebranych przez siebie danych i przeprowadzonej przez siebie analizy. Ze strony Wnioskodawczyni wymaga to m.in. stworzenia i zbadania kodu, zidentyfikowaniu błędów, sprawdzeniu funkcjonalności i podstawowej weryfikacji potencjalnych błędów. Wszelkie zmiany wprowadzone do ulepszonego programu komputerowego mają charakter twórczy.

W sytuacji gdy Wnioskodawczyni wprowadza zmiany do programu komputerowego, co do którego nie przysługują jej autorskie prawa majątkowe (a więc wytworzonego przez kogoś innego lub wytworzonego przez Wnioskodawczynię, ale po przeniesieniu autorskich praw majątkowych na zleceniodawcę), to wówczas czyni to na podstawie nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawczyni jego rozwijanie i ulepszanie. Jeżeli jednak Wnioskodawczyni pracuje przy rozwoju programów, są to programy, co do których przysługują jej osobiste prawa majątkowe i które to programy były przez nią uprzednio stworzone i co do których przekazała wcześniej autorskie prawa majątkowe temu samemu zleceniodawcy lub też Wnioskodawczyni dopiero program tworzy od podstaw. Wnioskodawczyni działa zarówno samodzielnie, jak i w zespołach osób. W sytuacji gdy poszczególni członkowie zespołu wprowadzają zmiany do programu komputerowego, co do którego nie przysługują im autorskie prawa majątkowe (a więc wytworzonego przez kogoś innego lub wytworzonego przez nich, ale po przeniesieniu autorskich praw majątkowych na zleceniodawcę), to wówczas czynią to na podstawie nieodpłatnej licencji, której treść umożliwia Wnioskodawczyni jego rozwijanie i ulepszanie. Każdy programista (w tym Wnioskodawczyni) przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych w ten sposób nowych elementów na zleceniodawcę, który jest właścicielem wytworzonego oprogramowania jako całości.

Efekty działalności Wnioskodawczyni są rozwiązaniami niewystępującymi dotychczas w praktyce gospodarczej lub są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Efektem pracy Wnioskodawczyni są programy komputerowe, powstające dzięki łączeniu interdyscyplinarnej wiedzy Wnioskodawczyni z zakresu matematyki oraz informatyki, którą to wiedzę Wnioskodawczyni poszerza i wykorzystuje w kolejnych projektach. Wszelkie prawa własności intelektualnej, w tym autorskie prawa majątkowe oraz materiały opracowane lub wytworzone na podstawie zawartej umowy, stają się wyłączną własnością zleceniodawcy jako klienta. Korzystanie przez klienta z własności intelektualnej nie jest w żaden sposób ograniczone. Wnioskodawczyni nie może wykorzystywać własności intelektualnej w innym celu niż określony w umowie, za wyjątkiem pisemnej zgody klienta. Ponieważ, jak wskazano powyżej, Wnioskodawczyni przenosi na zleceniodawcę, w ramach zawartych umów, całość autorskich praw majątkowych do wytwarzanego w omówiony sposób oprogramowania, Wnioskodawczyni osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawczyni prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy, przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych, obejmującą wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Wnioskodawczyni prowadzi przedmiotową ewidencję dla każdej swojej umowy od jej zawarcia. Ewidencja ta obejmuje cały okres prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności badawczo-rozwojowej.

W konsekwencji, Wnioskodawczyni zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2019 i lata kolejne rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego), dokonanego w ramach dwóch wyżej opisanych umów, z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Dochody te, w jej ocenie, stanowią dochód uzyskiwany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w zawiązku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Zamiar Wnioskodawczyni warunkowany jest kontynuacją przedmiotowych umów w przyszłości i wykonywania w ich ramach zadań opisanych we wniosku. Zadane we wniosku pytania dotyczą kwalifikowanych autorskich praw majątkowych do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawczynię od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawczyni przysługują autorskie prawa majątkowe. W przypadku gdy Wnioskodawczyni będzie ulepszała, modyfikowała, rozwijała oprogramowanie komputerowe, to nie będzie ona właścicielem lub współwłaścicielem tego oprogramowania albo użytkownikiem posiadającym prawo do jego użytkowania na podstawie licencji wyłącznej, tj. umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez Wnioskodawczynię z autorskiego prawa do programu komputerowego lub jego części. Przedmiotowy stan obejmuje zasadniczo stan faktyczny zaistniały, Wnioskodawczyni prowadzi i prowadziła działalność tego samego rodzaju od kilku lat.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie do wniosku Wnioskodawczyni udzieliła odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy w przypadku rozwoju oprogramowania powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych?
   
   W przypadku rozwoju oprogramowania powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania utwory, w postaci oprogramowania, podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.
   
   
2. Czy Wnioskodawczyni we wskazanej odrębnej niż podatkowa księga przychodów i rozchodów ewidencji wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej?
   
   Wnioskodawczyni we wskazanej odrębnej niż podatkowa księga przychodów i rozchodów ewidencji wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, które zostanie przez nią wytworzone i prawa, do którego są następnie przekazywane jej zleceniodawcy.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy, mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny w zakresie kontrahenta, z którym zakończono współpracę, Wnioskodawczyni będzie mogła w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawczynię od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawczyni przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?
   
   
2. Czy, mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny w zakresie kontrahenta, z którym Wnioskodawczyni współpracowała i dalej współpracuje, Wnioskodawczyni będzie mogła w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawczynię od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawczyni przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%?
   
   
3. Czy Wnioskodawczyni w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym w zakresie kontrahenta, z którym Wnioskodawczyni współpracowała i dalej współpracuje, będzie mogła użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawczynię od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawczyni przysługują autorskie prawa majątkowe)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Z kolei, zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Wnioskodawczyni spełnia wymagania ustawowe dotyczące możliwości skorzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 5% od dochodu osiągniętego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i w związku z tym:

Stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 1.

W zakresie kontrahenta, z którym zakończono współpracę, Wnioskodawczyni będzie mogła w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawczynię od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawczyni przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 2.

W zakresie kontrahenta, z którym Wnioskodawczyni współpracowała i dalej współpracuje, Wnioskodawczyni będzie mogła w zeznaniu rocznym za rok 2019 rozliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawczynię od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawczyni przysługują autorskie prawa majątkowe), z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Stanowisko Wnioskodawczyni w odniesieniu do pytania nr 3.

W zakresie kontrahenta, z którym Wnioskodawczyni współpracowała i dalej współpracuje, Wnioskodawczyni będzie mogła w zdarzeniu przyszłym użyć stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawczynię od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego, co do którego Wnioskodawczyni przysługują autorskie prawa majątkowe).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019, poz. 1387, z późn. zm.): podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3

---------------

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 30ca ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowania formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą – przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych – oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

1. Wnioskodawczyni tworzy i rozwija oprogramowanie w ramach indywidualnej działalności gospodarczej,
2. Wnioskodawczyni tworzy i rozwija w bezpośrednio prowadzonej przez nią działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicje wskazane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych,
3. wytwarzane przez Wnioskodawczynię oprogramowanie stanowi wyraz własnej twórczości intelektualnej,
4. wytwarzane przez Wnioskodawczynię oprogramowanie stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i podlega ochronie na podstawie art. 74 tej ustawy,
5. w przypadku rozwoju oprogramowania powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania utwory w postaci oprogramowania podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
6. Wnioskodawczyni dokonuje przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego oprogramowania za wynagrodzeniem,
7. Wnioskodawczyni prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, w której wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód (stratę) przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej i koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.
   
   

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

Reasumując – dochód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (autorskiego prawa do programu komputerowego wytworzonego przez Wnioskodawczynię od podstaw lub na skutek rozwoju lub ulepszenia programu istniejącego) – osiągnięty w ramach współpracy zarówno z kontrahentem, z którym Wnioskodawczyni zakończyła współpracę, jak i z drugim kontrahentem, z którym współpracuje i będzie współpracować – kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawczyni może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5% w zeznaniu podatkowym za 2019 rok i lata następne, o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.