INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez Pełnomocnika, doradcę podatkowego …, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2011 r. (data wpływu 15 września 2011 r.), uzupełnionym w dniu 16 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu ujęcia różnic kursowych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 września 2011 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu ujęcia różnic kursowych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Pismem z dnia 21 września 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach – działając na podstawie art. 170 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) i stosownie do § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), przekazał wniosek Pana ….. do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

Wyjaśnić bowiem należy, że stosownie do art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów upoważnił – w drodze ww. rozporządzenia – dyrektorów pięciu izb skarbowych do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie, określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów.

W związku z § 5a ww. rozporządzenia, w analizowanym przypadku właściwym miejscowo organem podatkowym do wydania pisemnej interpretacji od 1 kwietnia 2011 r. jest - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, pismem z dnia 7 grudnia 2011 r. wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 12 grudnia 2011 r., natomiast w dniu 16 grudnia 2011 r. (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 13 grudnia 2011 r.), uzupełniono ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 199l roku w zakresie handlu i renowacji narzędzi diamentowych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza się na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową książkę przychodów i rozchodów i płacąc podatek liniowy.

Głównym dostawcą towaru Wnioskodawcy był kontrahent z Korei, od którego w 2010 roku Wnioskodawca nabył towar handlowy. Dokumentem nabycia ww. towaru była faktura wyrażona w walucie obcej (USD). Po jej otrzymaniu, Wnioskodawca zaewidencjonował ją w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, przeliczając USD na złote polskie, wg kursu NBP z dnia poprzedzającego wystawienie faktury.

Termin płatności ww. faktury przypadał na luty 2011 roku, wówczas nastąpiła faktyczna zapłata za otrzymany towar według faktury i rozliczenie ujemnych różnic kursowych powstałych w wyniku niniejszej transakcji, które zaksięgowane zostały w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w miesiącu poniesienia wydatku, tj. w lutym 2011 roku. Wnioskodawca jednocześnie nadmienił, iż na dzień zapłaty za towar zakupiony w 2010 roku, nie złożył jeszcze zeznania rocznego, które złożył dopiero w kwietniu 2011 roku.

W uzupełnieniu niniejszego wniosku, Wnioskodawca poinformował, iż prowadzi księgę przychodów i rozchodów metodą memoriałową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów różnice kursowe w lutym 2011 r., tj. w dniu dokonania zapłaty (czyli faktycznie poniesionego wydatku), czy w 2010 r. i w tym roku rozliczyć je podatkowo...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 4 oraz art. 24c ust. 3 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadząc księgę przychodów i rozchodów, ujemne różnice kursowe wynikłe w związku z zapłatą za dokonaną transakcję w 2011 r., obciążają koszty 2011 r., zgodnie z datą ich poniesienia i powinny być zaewidencjonowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w dacie dokonania zapłaty, tj. w lutym 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 14b ust. 1 ww. ustawy, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 24c, z zastrzeżeniem ust. 2. Podatnicy prowadzący księgi rachunkowe mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 4, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania (art. 14b ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 24c ust. 10 cyt. ustawy, zasady ustalania różnic kursowych określone w ust. 1-9 stosują podatnicy prowadzący działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej.

W myśl art. 24c ust. 1 powołanej wyżej ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 24c ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Natomiast zgodnie z art. 24c ust. 3 pkt 1 cyt. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Przy czym, w myśl art. 24c ust. 6 ww. ustawy, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

Stosownie natomiast do art. 24c ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

W świetle cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż aby mogły powstać ujemne różnice kursowe przeprowadzona transakcja musi spełniać łącznie dwie przesłanki:

• poniesiony koszt musi być wyrażony w walucie obcej,

• zapłata musi nastąpić w walucie obcej.
  
  

Przy czym różnice te powstają w przypadku, gdy wartość poniesionego kosztu, przeliczonego według średniego kursu Banku Polskiego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia tego kosztu, jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według kursu faktycznie zastosowanego z tego dnia.

W przypadku podmiotów prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, będących równocześnie w związku z prowadzoną działalnością podatnikami podatku od towarów i usług, dla celów ustalenia różnic kursowych, należy przyjąć kwoty netto wynikające z wystawionych faktur VAT. Zgodnie bowiem z cyt. art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u tych podmiotów do przychód należnych nie zalicza się, co do zasady, należnego podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Działalność ta opodatkowana jest w formie podatku liniowego. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą memoriałową.

Wnioskodawca w 2010 r. otrzymał i zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, fakturę od dostawcy wyrażoną w walucie obcej, dokonując przeliczenia jej wartości na złote, według kursu średniego ogłaszanego przez Bank Polski z dnia poprzedzającego wystawienie faktury.

W lutym 2011 r. Wnioskodawca dokonał zapłaty za ww. fakturę. Powstałe ujemne różnice kursowe zaewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w miesiącu poniesienia wydatku, tj. w lutym 2011 r.

Reasumując należy stwierdzić, iż zasady rozliczania różnic kursowych w przypadku Wnioskodawcy prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów, reguluje art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, bez względu na to, czy podatkowa księga przychodów i rozchodów prowadzona jest metodą uproszczoną (kasową) czy memoriałową, różnice kursowe ujmuje się w niej z chwilą ich zrealizowania. W tym przypadku będzie to data dokonania zapłaty za fakturę kontrahentowi z Korei. Nie ma przy tym znaczenia, jakiego roku te różnice kursowe dotyczą.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tut. Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.