Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.329.2020.1.MPU
z 18 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2020 r. (data wpływu 24 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków ponoszonych na poczet zaprojektowania i budowy PSZOK wraz z zakupem niezbędnego wyposażenia oraz realizacją działań promocyjno-informacyjnych związanych z edukacją ekologiczną związku z realizacją projektu pn. „(…)” –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków ponoszonych na poczet zaprojektowania i budowy PSZOK wraz z zakupem niezbędnego wyposażenia oraz realizacją działań promocyjno-informacyjnych związanych z edukacją ekologiczną związku z realizacją projektu pn. „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (…) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zawarł z województwem (…) umowę o dofinansowanie projektu pn. „(…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020, Oś priorytetowa (…).(…), Działanie (…)(…), w formie współfinansowania UE. W niniejszym projekcie kosztami kwalifikowanymi są kwoty brutto (podatek VAT jest kwalifikowany).

Źródła finansowania projektu:

• środki unijne (do (…)% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowanych projektu),
• wkład własny pochodzący z budżetu gminy.
  
  

W ramach projektu planowana jest rozbudowa istniejącego PSZOK oraz jego wyposażenie. Obecnie funkcjonujący PSZOK (utworzony w 2014 r.) jest częściowo utwardzony kostką i kruszywem, wyposażony w dwie zadaszone wiaty o konstrukcji stalowej oraz pojemniki i kontenery do zbierania odpadów. Projekt rozbudowy obejmuje w szczególności:

• wykonanie nawierzchni placu składowego i manewrowego;
• budowę ogrodzenia wraz z bramą wjazdową;
• dostawę i montaż kontenera socjalno-biurowego z podłączeniem mediów;
• rozbudowę boksu na zużyte opony;
• dostawę nowych pojemników i kontenerów na odpady;
• wykonanie zadaszenia na pojemniki;
• przebudowę kanalizacji deszczowej wraz z elementami odwodnienia powierzchniowego i separatorem;
• wykonanie instalacji sanitarnych (przyłącza);
• budowę słupów oświetleniowych wraz z zasilaniem;
• rozbudowę systemu monitoringu wizyjnego;
• budowę wagi samochodowej wgłębnej 3m x 16m z osprzętem pomiarowym;
• tereny zieleni.
  
  

Majątek wytworzony w ramach projektu będzie własnością Gminy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2010 z późn. zm.) utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy.

Gminy zapewniają czystość i porządek na swoim terenie i tworzą warunki niezbędne do ich utrzymania, a w szczególności, zgodnie z art. 3 ust. 2 pkt 5 i 6 ww. ustawy:

• zapewniają selektywne zbieranie odpadów komunalnych obejmujące co najmniej: papier, metale, tworzywa sztuczne, szkło, odpady opakowaniowe wielomateriałowe oraz bioodpady; oraz
• tworzą punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych w sposób umożliwiający łatwy dostęp dla wszystkich mieszkańców gminy, które zapewniają przyjmowanie co najmniej odpadów komunalnych, odpadów niebezpiecznych, przeterminowanych leków i chemikaliów, odpadów niekwalifikujących się do odpadów medycznych powstałych w gospodarstwie domowym w wyniku przyjmowania produktów leczniczych w formie iniekcji i prowadzenia monitoringu poziomu substancji we krwi, w szczególności igieł i strzykawek, zużytych baterii i akumulatorów, zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, mebli i innych odpadów wielkogabarytowych, zużytych opon, odpadów budowlanych i rozbiórkowych oraz odpadów tekstyliów i odzieży.
  
  

Regulacje ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach zostały w istotny sposób zmienione ustawą z 1 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 152, poz. 897).

Zgodnie z art. 6h znowelizowanej ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, właściciele nieruchomości są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Z kolejnych przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach wynika jednoznacznie publicznoprawny charakter tej opłaty. Zgodnie z art. 6q ww. ustawy, do opłaty za gospodarowanie odpadami stosuje się przepisy ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta.

Z przepisu art. 6r ww. ustawy wynika z kolei, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy.

Z pobranych opłat gmina pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, które obejmują koszty:

1. odbierania, transportu, zbierania, odzysku i unieszkodliwiania odpadów komunalnych;
2. tworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych;
3. obsługi administracyjnej tego systemu;
4. edukacji ekologicznej w zakresie prawidłowego postępowania z odpadami komunalnymi.
   
   

Do kompetencji rady gminy należy określenie (w drodze uchwały) szczegółowego sposobu i zakresu odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania tych odpadów, w zamian za uiszczoną przez właściciela nieruchomości opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Z uwagi na fakt, iż obecnie funkcjonujący punkt selektywnej zbiórki odpadów komunalnych (PSZOK) nie jest wystarczający Gmina planuje rozbudowę oraz zakup wyposażenia, w celu realizacji zadań ustawowych, o których mowa w przywoływanym wyżej art. 3 ust. 2 pkt 6 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Przedmiotem planowanej inwestycji jest zaprojektowanie i wykonanie budowy PSZOK wraz z zakupem niezbędnego wyposażenia. Ponadto, w ramach projektu zaplanowano realizację działań promocyjno-informacyjnych, związanych z edukacją ekologiczną. Działania te będą promować postawy proekologiczne oraz poczucie odpowiedzialności za stan środowiska w zakresie zagospodarowania odpadów i konieczności zwiększenia stopnia ich segregacji.

Dzięki budowie PSZOK Gmina zadba o sprawne funkcjonowanie systemu gospodarowania odpadami pochodzącymi z gospodarstw domowych, zgodnie z ustawą o utrzymaniu porządku i czystości w gminach. Realizacja projektu doprowadzi do intensyfikacji odzysku wszystkich frakcji odpadów, jakie zaplanowane są do przyjmowania w PSZOK.

Za obsługę PSZOK odpowiedzialny będzie Urząd Gminy, przy czym za odbiór i zagospodarowanie odpadów odpowiedzialny będzie podmiot wyłoniony przez Gminę w konkurencyjnym postępowaniu przetargowym. Z PSZOK korzystać będą mieszkańcy gospodarstw domowych z terenu Gminy, objęci systemem opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o których mowa w art. 6h ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Gmina nie będzie pobierać dodatkowych opłat za odbiór odpadów w PSZOK, nie będzie sprzedawać pozyskanych surowców, nie będzie też dzierżawić PSZOK, ani prowadzić innej działalności gospodarczej z wykorzystaniem PSZOK.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków ponoszonych na poczet zaprojektowania i budowy PSZOK wraz z zakupem niezbędnego wyposażenia oraz realizacją działań promocyjno-informacyjnych związanych z edukacją ekologiczną?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina nie będzie uprawniona do odliczenia (ani częściowego odliczenia) podatku naliczonego wynikającego z wydatków ponoszonych na poczet zaprojektowania i budowy PSZOK wraz z zakupem niezbędnego wyposażenia oraz realizacją działań promocyjno-informacyjnych, związanych z edukacją ekologiczną.

Zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści przywołanych regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.: nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Powyższa zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi ma charakter publicznoprawny, zaś organowi wykonawczemu gminy przysługują w jej zakresie uprawnienia organu podatkowego.

Okoliczności te sprawiają, że Gmina pobierając opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi działa jako organ władzy publicznej wykonujący swe zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa (czyli ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach), dla realizacji których została ona powołana.

W związku z powyższym, pobierając przedmiotowe opłaty, Gmina działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina nie jest zatem w tym zakresie podatnikiem VAT, a opłaty przez nią pobierane nie stanowią przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT.

Gmina nie będzie pobierać jakichkolwiek dodatkowych opłat za odbiór odpadów w PSZOK, nie będzie sprzedawać pozyskanych w PSZOK surowców, nie będzie też dzierżawić PSZOK, ani prowadzić jakiejkolwiek działalności gospodarczej z wykorzystaniem PSZOK.

Mając powyższe na uwadze, Gmina nie będzie wykorzystywać PSZOK do jakiejkolwiek działalności prowadzonej w charakterze podatnika VAT, a co za tym idzie nie będzie również wykorzystywać PSZOK dla jakiejkolwiek działalności, która podlegałaby opodatkowaniu VAT.

Towary i usługi nabywane przez Gminę dla potrzeb zaprojektowania, budowy i wyposażenia PSZOK, jak również prowadzenia działań promocyjno-informacyjnych, związanych z edukacją ekologiczną nie będą zatem umożliwiały Gminie odliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego w jakimkolwiek zakresie, gdyż nie będą stanowiły towarów i usług, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z tego względu, Gmina nie będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego (ani częściowego odliczenia podatku naliczonego) wynikającego z wydatków ponoszonych na poczet zaprojektowania i budowy PSZOK wraz z zakupem niezbędnego wyposażenia oraz realizacją działań promocyjno-informacyjnych, związanych z edukacją ekologiczną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j.Dz.U.z2020r., poz. 106; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”). Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik, w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym, na mocy art. 15 ust. 6 cyt. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z2020r. poz. 713) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. W świetle art. 6 ust. 1 tej ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy z zakresu ochrony środowiska i przyrody (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że realizacja zadań własnych ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie z przepisów tych wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 2 tej ustawy, gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Jak stanowi art. 9 ust. 3 cyt. ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa. Ponadto przytoczyć należy przepisy ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 2010 ze zm.).

W myśl art. 3 ust. 2 pkt 6 ww. ustawy, gminy zapewniają czystość i porządek na swoim terenie i tworzą warunki niezbędne do ich utrzymania, a w szczególności tworzą punkty selektywnego zbierania odpadów komunalnych w sposób umożliwiający łatwy dostęp dla wszystkich mieszkańców gminy, które zapewniają przyjmowanie co najmniej odpadów komunalnych: wymienionych w pkt 5, odpadów niebezpiecznych, przeterminowanych leków i chemikaliów, odpadów niekwalifikujących się do odpadów medycznych powstałych w gospodarstwie domowym w wyniku przyjmowania produktów leczniczych w formie iniekcji i prowadzenia monitoringu poziomu substancji we krwi, w szczególności igieł i strzykawek, zużytych baterii i akumulatorów, zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, mebli i innych odpadów wielkogabarytowych, zużytych opon, odpadów budowlanych i rozbiórkowych oraz odpadów tekstyliów i odzieży; a także odpadów komunalnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 4a.

Zgodnie z art. 6c ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy.

W świetle art. 6q ust. 1 cyt. ustawy, w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, a w przypadku przejęcia przez związek międzygminny zadań gminy, o których mowa w art. 3 ust. 2, w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi, w zakresie opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, które stanowią dochód związku międzygminnego - zarządowi związku międzygminnego.

Na podstawie art. 6r ust. 1 ww. ustawy, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi dochód gminy.

W oparciu o art. 6r ust. 2 pkt 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, które obejmują koszty tworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - czynny podatnik podatku VAT zawarł umowę o dofinansowanie projektu pn. „(…)” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014-2020. Projekt będzie związany z realizacją zadań ustawowych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 6 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Przedmiotem planowanej inwestycji jest zaprojektowanie i wykonanie budowy PSZOK wraz z zakupem niezbędnego wyposażenia. Ponadto, w ramach projektu zaplanowano realizację działań promocyjno-informacyjnych, związanych z edukacją ekologiczną. Działania te będą promować postawy proekologiczne oraz poczucie odpowiedzialności za stan środowiska w zakresie zagospodarowania odpadów i konieczności zwiększenia stopnia ich segregacji. Za obsługę PSZOK odpowiedzialny będzie Urząd Gminy, przy czym za odbiór i zagospodarowanie odpadów odpowiedzialny będzie podmiot wyłoniony przez Gminę w konkurencyjnym postępowaniu przetargowym. Z PSZOK korzystać będą mieszkańcy gospodarstw domowych z terenu Gminy, objęci systemem opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o których mowa w art. 6h ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Gmina nie będzie pobierać dodatkowych opłat za odbiór odpadów w PSZOK, nie będzie sprzedawać pozyskanych surowców, nie będzie też dzierżawić PSZOK, ani prowadzić innej działalności gospodarczej z wykorzystaniem PSZOK.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków ponoszonych na poczet realizacji projektu pn. „(…)”.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z informacji zawartych we wniosku wynika, że możliwość przekazywania odpadów do PSZOK będzie przysługiwać mieszkańcom Gminy w ramach uiszczanej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa m.in. w art. 6h ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Za przekazywanie ww. odpadów do PSZOK Gmina nie będzie pobierała dodatkowych opłat. PSZOK nie będzie stanowił przedmiotu umowy dzierżawy. Gmina nie będzie prowadzić innej działalności gospodarczej z wykorzystaniem PSZOK. Realizowana inwestycja będzie dotyczyć zadań własnych Gminy związanych z wykonywaniem zadań publicznoprawnych, wynikających z ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Wnioskodawcy zatem nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z wydatków ponoszonych na poczet zaprojektowania i budowy PSZOK wraz z zakupem niezbędnego wyposażenia oraz realizacją działań promocyjno-informacyjnych związanych z edukacją ekologiczną związku z realizacją projektu pn. „(…)”. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. wydatki związane z realizacją opisanej inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym brak jest podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, iż pojęcie „koszty kwalifikowalne” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy zdnia11marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z23października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, zpóźn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.