Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDWT.4011.54.2020.1.BK
z 25 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2020 r. (data wpływu 28 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z umową o przyznanie bezrobotnemu jednorazowo środków z Europejskiego Funduszu Społecznego na podjęcie działalności gospodarczej zawartą w dniu 29 czerwca 2020 r. Wnioskodawca otrzymał dotację w wysokości 25.000 zł, która wpłynęła na Jego konto 30 czerwca 2020 r.

Przyznane niniejszą umową środki stanowią pomoc de minimis w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE.L 352 z 24.12.2013, str. 1).

Wnioskodawca umowę zawarł Powiatowym Urzędem Pracy, w imieniu którego działa Starosta, reprezentowany przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy.

Działalność, na której rozpoczęcie Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie, jest sklasyfikowana pod numerem 43.22.Z - działalność budowlano usługowa w zakresie instalacji chłodniczych, grzewczych oraz instalacji wodno-kanalizacyjnych, którą to obecnie wykonuje.

Wnioskodawca działalność rozpoczął 2 lipca 2020 r. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT - korzysta ze zwolnienia podmiotowego, rozliczając się na zasadach ogólnych - prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Otrzymaną kwotę dotacji Wnioskodawca zobowiązany jest wydatkować w terminie do 2 miesięcy od daty podjęcia działalności gospodarczej, zgodnie ze szczegółową specyfikacją wskazaną we wniosku.

Wszystkie dokonane w ramach dotacji zakupy zostały udokumentowane fakturami zakupu.

W ramach przyznanego dofinansowania Wnioskodawca zakupił rzeczy niezbędne do wykonywania wskazanej wyżej działalności, tj.:

1. reduktor ciśnienia - 285,00 zł
2. stacja do odzysku czynnika- 2.329,00 zł
3. węże ciśnieniowe z zaworami odcinającymi- 150,00 zł
4. pompa próżniowa - 450,00 zł
5. zestaw manometrów - 285,00 zł
6. butla ciśnieniowa 3szt. - 777,00 zł
7. elektroniczny przyrząd do lokalizacji nieszczelności gazowych - 1.520,00 zł
8. zestaw do lutowania twardego - 575,00 zł
9. klucz dynamometryczny - 199,00 zł
10. zestaw kluczy imbusowych - 50,00 zł
11. obcinarka do rur - 20,00 zł
12. zestaw giętarek do rur miedzianych - 200,00 zł
13. kielicharka do połączeń skręcanych - 240,00 zł
14. przyrząd do pomiarów wielkości elektrycznych - 135,00 zł
15. szczypce ewakuacyjne z zaworem serwisowym - 209,00 zł
16. wkrętarka - 500,00 zł
17. młotowiertarka - 1.500,00 zł
18. wiertnica ręczna - 5.140,00 zł
19. korony wiertnicze - 749,00 zł
20. odkurzacz przemysłowy - 374,00 zł
21. waga elektroniczna - 710,00 zł
22. zaciskarka elektrohydrauliczna – 4.790,00 zł
23. szczęki zaciskowe do miedzi oraz tworzywa – 2.000,00 zł
24. klucze nastawne oraz szwedzkie - 298,00 zł
25. manometr precyzyjny – 1.000,00 zł.

Do dotacji zastosowanie ma ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej kwoty z przyznanego dofinansowania Wnioskodawca nie zaliczył do przychodów osiąganych z działalności gospodarczej, w związku z czym dotacja nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wydatków na zakup wymienionego wyżej wyposażenia Wnioskodawca nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, iż zakupionych urządzeń nie wprowadził do ewidencji środków trwałych, ponieważ zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku osobowym od osób fizycznych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o którym mowa w art. 22a, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10.000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do użytkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zakupiony majątek firmy, nabyty przy wykorzystaniu jednorazowych środków przyznanych bezrobotnemu z Urzędu Pracy przy wykorzystaniu środków z Europejskiego Funduszu Społecznego na podjęcie działalności gospodarczej Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w art. 22, jak również art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazano na brak możliwości zaliczenia wydatków na zakup wyposażenia do kosztów uzyskania przychodów.

Wymienione we wniosku składniki majątku stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W szczególności odnosząc się do poszczególnych składników majątkowych wskazanych we wniosku, Wnioskodawca precyzuje, iż:

• pozycje od numeru 1 do numeru 15 - wymagane są w przypadku prowadzenia działalności z zakresu chłodnictwa. Obliguje do tego Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) w sprawie substancji kontrolowanych oraz fluorowanych gazów cieplarnianych (F-GAZ). Niemniej, narzędzia wymienione w punkcie 1-15 są po prostu niezbędne do prowadzenia pracy instalacyjnej.
• pozycje od numeru 16 do numeru 21 są standardowymi narzędziami instalatorów. Konieczne w pracy instalatorów, zarówno w klimatyzacji jak i w pracy hydraulika. Na przykład, pozycja 17 - osadzanie kotw w ścianach i stropach, wykonywanie bruzd instalacyjnych. Każda z gałęzi instalacji sanitarnych wymaga wykonywania przejść przez przegrody budowlane, niekiedy mocno zbrojone - np. stropy żelbetowe, niemożliwe jest to bez odpowiednich narzędzi jak wiertnica (poz. 18) z kompletem koron dobrej jakości (poz. 19).
• pozycje od numeru 21 do numeru 25, to narzędzia, dzięki którym możliwe jest stosowanie nowoczesnych rozwiązań w instalacjach sanitarnych, dzięki którym instalacje są mniej awaryjne oraz tempo pracy jest zdecydowanie większe. Instalacje z tworzyw sztucznych Wnioskodawca wykorzystuje do doprowadzenia wody do umywalki, wykonania ogrzewania podłogowego, ogrzewania grzejnikowego, odprowadzenia skroplin.

W chwili obecnej Wnioskodawca nie zatrudnia pracowników, a składniki majątku wskazane we wniosku nie są wykorzystywane przez osoby trzecie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że składniki majątkowe nabyte przy wykorzystaniu jednorazowych środków, przyznanych Wnioskodawcy jako bezrobotnemu na podjęcie działalności, stanowią koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 omawianej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Stosownie do art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2020, poz. 1409 ze zm.), starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu lub poszukującemu pracy, o którym mowa w art. 49 pkt 7, jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związanych z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia.

W myśl art. 103 ust. 1 ww. ustawy, Fundusz Pracy jest państwowym funduszem celowym.

Według zaś art. 106 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, przychodami Funduszu Pracy są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są tylko racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.

Natomiast stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z niniejszej regulacji wynika, że – co do zasady – wydatki poniesione przez podatnika na nabycie środków trwałych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej pośrednio – przez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Z kolei treść art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania

Jednocześnie w myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W przepisie tym nie wymieniono art. 21 ust. 1 pkt 121, który mówi o środkach stanowiących przychód zwolniony z podatku dochodowego, przyznawanych z Funduszu Pracy na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup składników majątku, niezaliczonych do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, a które zostały sfinansowane ze środków dotacji, o której mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

Jak wskazano wyżej, warunkiem zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między poniesionymi wydatkami a przychodami z prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej oraz należyte udokumentowanie poniesionych wydatków.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca od 2 lipca 2020 r. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi w zakresie instalacji chłodniczych, grzewczych oraz instalacji wodno-kanalizacyjnych. Dochody uzyskiwane z tej działalności opodatkowuje na zasadach ogólnych, prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Na podjęcie działalności gospodarczej Wnioskodawca − jako osoba bezrobotna − otrzymał jednorazową dotację z Powiatowego Urzędu Pracy zwolnioną na podstawie art. 21 ust. 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za środki otrzymane w ramach powyższej dotacji Wnioskodawca zakupił niezbędne wyposażenie do wykonywania działalności nie zaliczane do środków trwałych.

Mając na uwadze przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, że w sytuacji opisanej we wniosku, poniesione ze środków uzyskanych z Funduszu Pracy, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, wydatki na zakup narzędzi, których jednostkowa wartość początkowa określona zgodnie z art. 22g ustawy nie przekracza 10.000 zł, i które nie zostały zaliczone przez podatnika do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych, można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, sfinansowanie zakupu wyposażenia (tj. na nabycie składników majątkowych o wartości nieprzekraczającej 10.000 zł, które nie zostały zaliczone do środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych) ze środków przyznanych z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej - nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pomimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 powołanej ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Wnioskodawca powinien przy tym mieć na uwadze, że zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych – w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że to na podatniku ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Niniejsza interpretacja nie dotyczy rozstrzygnięcia co do zwolnienia przedmiotowego. Fakt, że dotacja korzysta ze wskazanego we wniosku zwolnienia od opodatkowania przyjęto jako element elementu stanu faktycznego sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.