Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.446.2020.5.ENB
z 26 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2020 r. (data wpływu 12 maja 2020 r.), uzupełnionym w dniu 16 czerwca oraz 20 sierpnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego z Włoch – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 16 czerwca oraz 20 sierpnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia otrzymywanego z Włoch.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będący obywatelem Włoch, w miesiącu lutym 2020 r. zmienił miejsce zamieszkania - z terytorium Włoch na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co w konsekwencji spowodowało zmianę rezydencji podatkowej.

Wnioskodawca otrzymuje z terytorium Włoch dożywotnie odszkodowanie INAIL, na podstawie włoskich przepisów prawa pracy.

INAIL to Krajowy Instytut Ubezpieczeń od Wypadków przy Pracy i Chorób Zawodowych, który zapewnia ochronę pracowników w przypadku chorób zawodowych, uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w miejscu pracy.

W ramach tego systemu przyznawane są świadczenia tymczasowe lub renty dożywotnie z tytułu trwałego uszczerbku na zdrowiu, a także świadczenia z tytułu śmierci. W praktyce jest to więc świadczenie o charakterze kompensacyjnym - rekompensata dożywotnia za upośledzenie integralności psychofizycznej (lub uszkodzenie biologiczne) i jej następstw majątkowych.

Dodatkowo trzeba także wskazać, że według prawa włoskiego otrzymywane przez Wnioskodawcę odszkodowanie INAIL nie podlega opodatkowaniu na terytorium Włoch.

Wnioskodawca po zmianie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie otrzymywał odszkodowanie INAIL na swój rachunek bankowy w banku w Polsce.

Ponadto w przesłanych uzupełnieniach Wnioskodawca wyjaśnił, że z regulacji na podstawie których zostało przyznane wskazane we wniosku świadczenie dożywotnie wynika, że stanowi ono dożywotnią rentę.

Wysokość oraz zasady przyznanego świadczenia wynikają z przepisów odrębnych ustaw obowiązujących na terytorium Włoch.

Zasady ustalania świadczenia nie wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 i 1043). Pobierane przez Wnioskodawcę świadczenie jest świadczeniem o charakterze odszkodowawczym wypłacanym cyklicznie w postaci renty z tytułu wypadku przy pracy. Świadczenie to zostało przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego. Pobierane przez Wnioskodawcę świadczenie nie jest rentą z tytułu niezdolności do pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymywane przez Wnioskodawcę dożywotnie odszkodowanie INAIL z terytorium Włoch, po zmianie przez Wnioskodawcę rezydencji podatkowej na terytorium Polski, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymywane przez Wnioskodawcę dożywotnie odszkodowanie INAIL, po zmianie przez Wnioskodawcę rezydencji podatkowej na terytorium Polski, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają liczne interpretacje podatkowe, w tym interpretacja o sygnaturze IBPBII/1/415-1111/13/MCZ oraz IBPBII/1/415-7/11/HK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz.1426) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący obywatelem Włoch, w miesiącu lutym 2020 r. zmienił miejsce zamieszkania - z terytorium Włoch na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co w konsekwencji spowodowało zmianę rezydencji podatkowej.

Wnioskodawca otrzymuje z terytorium Włoch dożywotnie odszkodowanie INAIL, na podstawie włoskich przepisów prawa pracy.

INAIL to Krajowy Instytut Ubezpieczeń od Wypadków przy Pracy i Chorób Zawodowych, który zapewnia ochronę pracowników w przypadku chorób zawodowych, uszczerbku na zdrowiu lub śmierci w miejscu pracy.

W ramach tego systemu przyznawane są świadczenia tymczasowe lub renty dożywotnie z tytułu trwałego uszczerbku na zdrowiu, a także świadczenia z tytułu śmierci. W praktyce jest to więc świadczenie o charakterze kompensacyjnym - rekompensata dożywotnia za upośledzenie integralności psychofizycznej (lub uszkodzenie biologiczne) i jej następstw majątkowych.

Dodatkowo trzeba także wskazać, że według prawa włoskiego otrzymywane przez Wnioskodawcę odszkodowanie INAIL nie podlega opodatkowaniu na terytorium Włoch.

Wnioskodawca po zmianie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie otrzymywał odszkodowanie INAIL na swój rachunek bankowy w banku w Polsce.

Z regulacji na podstawie których zostało przyznane wskazane we wniosku świadczenie dożywotnie wynika, że stanowi ono dożywotnią rentę.

Wysokość oraz zasady przyznanego świadczenia wynikają z przepisów odrębnych ustaw obowiązujących na terytorium Włoch.

Zasady ustalania świadczenia nie wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 i 1043). Pobierane przez Wnioskodawcę świadczenie jest świadczeniem o charakterze odszkodowawczym wypłacanym cyklicznie w postaci renty z tytułu wypadku przy pracy. Świadczenie to zostało przyznane na podstawie przepisów prawa cywilnego. Pobierane przez Wnioskodawcę świadczenie nie jest rentą z tytułu niezdolności do pracy.

W związku z tym, że ww. świadczenie otrzymywane jest z Włoch, w przedmiotowej sprawie, zastosowanie będzie miała Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania sporządzona w Rzymie w dniu 21 czerwca 1985 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 62, poz. 374).

W myśl art. 22 ust. 1 ww. Umowy, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, będą opodatkowane tylko w tym Państwie.

W konsekwencji – stosownie do art. 22 ust. 1 ww. Umowy – świadczenie o charakterze odszkodowawczym wypłacane cyklicznie w postaci renty dożywotniej na rzecz Wnioskodawcy mającego miejsce zamieszkania na terytorium Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są odszkodowania w postaci renty otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, przez poszkodowanego, który utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej, albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość.

Zauważyć należy, iż treść przywołanej regulacji nie odwołuje się wyłącznie do przepisów polskiego prawa cywilnego. Oznacza to, że stosowania powyższego zwolnienia od podatku nie można ograniczać do odszkodowań w postaci renty otrzymanych na podstawie polskiego prawa cywilnego.

Przyjmując zatem za Wnioskodawcą, że świadczenie które otrzymuje nie stanowi renty z tytułu niezdolności do pracy, lecz jest przyznanym na podstawie przepisów prawa cywilnego świadczeniem o charakterze odszkodowawczym wypłacanym cyklicznie w postaci renty z tytułu wypadku przy pracy uznać należy, że zostały spełnione przesłanki do zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego.

W konsekwencji, wskazane we wniosku świadczenie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca w związku z otrzymywaniem tego świadczenia nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo zastrzec należy, że tutejszy organ podatkowy wydając interpretację oparł się na opisie stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.