2020.08.25 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.472.2020.1.EW
z 25 sierpnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2020 r. (data wpływu 11 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji pn.: „…” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek z dnia 11 sierpnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji pn.: „…”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (…) (dalej: „Gmina”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 713, dalej „ustawa o samorządzie gminnym”) Gmina jest wyposażona w osobowość prawną i posiada zdolność do czynności cywilnoprawnych. Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym do zadań własnych Gminy należą sprawy gminnych dróg, ulic, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

W ramach realizacji ww. zadań Gmina planuje w 2020 r. uzyskać dofinansowanie na realizację inwestycji pn. „…” w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.

W ramach przedmiotowej inwestycji zostanie przebudowany istniejący plac zabaw dla dzieci przy ulicy (…) w (…). Zakres prac budowlanych obejmuje: montaż nowych urządzeń zabawowych, gimnastycznych, montaż elementów małej architektury, rozbiórka istniejącego ogrodzenia z siatki i wykonanie ogrodzenia panelowego, rozbiórka części istniejącego, utwardzenia i wykonania nowej nawierzchni bezpiecznej na bazie granulatu gumowego, wykonanie trawnika i nasadzeń drzew. Wskazane zadanie inwestycyjne obejmuje również utworzenie miejsca rekreacyjnego w (…). Celem jest budowa ogólnodostępnej infrastruktury rekreacyjnej w postaci siłowni plenerowej i udostępnienie jej mieszkańcom do rozwijania aktywności fizycznej. Zakres projektu obejmuje montaż urządzeń: biegacz, wyciąg górny, wyciskanie siedząc, rowerek, orbitek, a także budowę dwóch wiat biesiadnych i paleniska, montaż ławko-stołów, stolika do gry w szachy i chińczyka, tablicę do gry w kółko i krzyżyk, boisko do gry w piłkę, piłkochwyty, bramki do piłki nożnej. Teren zostanie ogrodzony i wyposażony w stojak na rowery oraz kosze na śmieci. Wykonane zostaną nasadzenia drzewek iglastych.

Utworzony w ramach projektu plac zabaw oraz miejsce rekreacji będą miejscem ogólnodostępnym dla wszystkich mieszkańców, jak i również dla innych osób odwiedzających gminę. Wstęp na plac i miejsce rekreacji będzie darmowy dla wszystkich użytkowników. Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat. Inwestycja w zakresie budowy placu zabaw i rekreacji będzie dokonana w ramach realizacji zadań własnych Gminy, do których zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym należy w szczególności zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Majątek powstały w wyniku realizacji inwestycji nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Gmina nie prowadzi i nie planuje prowadzić działalności gospodarczej w związku z tę inwestycją.

W związku z realizacją przedmiotowej inwestycji Gmina będzie ponosić wydatki dokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez wykonawcę na Gminę. Realizacja przedmiotowej inwestycji finansowana będzie ze środków własnych Gminy. Ponadto Gmina ubiega się o dofinansowanie w formie dotacji na operację w ramach działania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” z wyłączeniem projektów grantowych oraz operacji w zakresie podejmowania działalności gospodarczej objętej Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Gmina jako beneficjent środków unijnych, składając wniosek o płatność zamierza zaliczyć podatek VAT do kosztów kwalifikowanych operacji, dlatego występuje do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie braku możliwości odzyskania podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym opisie Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT w całości lub części od wydatków związanych z inwestycją pn.: „…”.

Zdaniem Wnioskodawcy

Gminie, w odniesieniu do realizacji inwestycji pn.: „….” nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT.

Uzasadnienie stanowiska Gminy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to przysługuje podatnikowi o tyle, o ile nie zachodzą negatywne przesłanki sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT. Dodatkowo prawo to przysługuje w pełnym zakresie o ile nie zachodzą okoliczności przewidziane w art. 90 i 91 ustawy o VAT.

Tak więc w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, należy każdorazowo rozstrzygnąć czy towar i usługi, przy zakupie którego naliczono VAT:

zostały nabyte przez podatnika tego podatku,

pozostają one w związku z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych, a także,

czy w przedmiotowej sytuacji nie występują przesłanki negatywne uregulowane w art. 88 ustawy o VAT oraz ograniczenia prawa do odliczenia z art. 90 i 91 tejże ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 , bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie natomiast z ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach wskazanych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotowa inwestycja nie będzie służyła Gminie do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT oraz służy Gminie do realizacji zadań własnych Gminy, w konsekwencji w opinii Gminy, nie będzie ona uprawniona do odliczenia podatku naliczonego zawartego na fakturach dokumentujących realizację przedmiotowej inwestycji.

Pogląd ten znajduje aprobatę w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej m. in. w interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2017 r. o sygn. 0114-KDIP4.4012.570.2017.1.KR oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2018 r. o sygn. 0112-KDIL2-2.4012.556.2018.1.MŁ.

Reasumując, Gmina nie będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki na realizację inwestycji pn.: „…”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. gdy odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Podatnik zatem nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Zaprezentowana wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96 zgłoszenie rejestracyjne, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 kwota podatku naliczonego ust. 2 pkt 7.

W związku w powyższym, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani, jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go, dla tej czynności, za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Za podatnika nie uznaje się - zgodnie art. 15 ust. 6 ustawy - organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach:

gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz,
gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem jak wynika z powyższych przepisów jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - ich czynności mają charakter działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina (…) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina planuje w 2020 r. uzyskać dofinansowanie na realizację inwestycji pn.: „…” w ramach poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, aby rozliczyć podatek naliczony na zasadach przytoczonych w art. 86 ust. 1 ustawy, nabywane przez podatnika VAT czynnego towary i usługi muszą być wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że majątek powstały w wyniku realizacji inwestycji nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Utworzony w ramach projektu plac zabaw oraz miejsce rekreacji będą miejscem ogólnodostępnym dla wszystkich mieszkańców, jak i również dla innych osób odwiedzających gminę. Wstęp na plac i miejsce rekreacji będzie darmowy dla wszystkich użytkowników. Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat oraz nie prowadzi i nie planuje prowadzić działalności gospodarczej w związku z tę inwestycją.

Realizacja ww. wymienionego zadania wpisuje się zatem w zadania własne Gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym. Zadania te obejmują m.in. sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych, tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych, współpracy z organizacjami społecznymi. Wobec powyższego należy stwierdzić, że Gmina w ramach planowanej inwestycji będzie działała jako podmiot, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Ponadto Gmina (…) we wniosku wskazała, że towary i usługi nabywane w toku realizacji zadania nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją inwestycji pn.: „…” Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ponoszone wydatki w związku z realizacją zadania inwestycyjnego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina (…) nie będzie działała jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją Inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin