2020.09.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.401.2020.2.SL
z 30 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTEPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2020 r. (data wpływu 11 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 8 września 2020 r., poprzez wniesienie opłaty za wniosek, na wezwanie tut. Organu z dnia 4 września 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.401.2020.1.SL (doręczone w dniu 4 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odzyskania podatku VAT w związku z realizacją projektu.

Złożony wniosek został uzupełniony w dniu 8 września 2020 r., poprzez wniesienie opłaty za wniosek, na wezwanie tut. Organu z dnia 4 września 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.401.2020.1.SL.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Gmina ubiega się o dofinasowanie realizacji operacji pod nazwą „Poprawa jakości życia w Gminie dzięki realizacji przedsięwzięć rewitalizacyjnych w miejscowościach: (…)” w ramach Lokalnej Strategii Rozwoju Lokalnej Grupy Działania Stowarzyszenia (…).

Stan faktyczny: na obszarze Gminy w miejscowościach (…) na chwilę obecną nie ma miejsc rekreacji, gdzie dzieci i młodzież mogłaby spędzać aktywnie czas na świeżym powietrzu. W miejscowości (…) jest nie wystarczająca liczba miejsc, gdzie lokalna społeczność mogłaby się integrować, rozwijać aktywność społeczną, kultywować tradycje i promować zabytki. Gmina złożyła wniosek aplikacyjny o dofinansowanie w ramach RPO Województwa (…) na lata 2014-2020.

Zdarzenia przyszłe: Gmina w ramach projektu wybuduje w miejscowościach (…) m.in. place zabaw, altany, boiska i zagospodaruje teren.

W wyniku realizacji projektu zostaną osiągnięte następujące wskaźniki:

powierzchnia zrewitalizowanych obszarów - 0,50 ha (5024,40 m²),
powierzchnia obszarów objętych rewitalizacją - 0,50 ha (5024,40 m²),
wzrost liczby osób korzystających z rewitalizowanych terenów / obiektów poza obszarem miejskim - 350 os./ rok,
liczba wspartych obiektów infrastruktury zlokalizowanych na zrewitalizowanych obszarach – 3 szt.

Obiekty te będą udostępnione bezpłatnie wszystkim korzystającym, tym samym użytkowane bezpłatnie przez mieszkańców gminy.

Inwestycja zostanie sfinansowana w 85,00% kosztów kwalifikowanych z dotacji EFRR (ok. 455 739,61 zł) i w 15,00% kosztów kwalifikowanych ze środków własnych Beneficjenta (ok. 80 424,64 zł).

Celem projektu jest poprawa jakości życia mieszkańców oraz wzrost aktywności społecznej i obywatelskiej poprzez dostęp do nowoczesnej infrastruktury na cele kultury, rekreacji, sportu i integracji lokalnej społeczności. Celem szczegółowym projektu jest ograniczenie lub eliminacja wpływu następujących zjawisk kryzysowych i deficytów na poziom życia mieszkańców gminy, w szczególności zaś miejscowości: (…).

Opisana we wniosku inwestycja należy do zadań własnych gminy wskazanych w art. 7 ust. 1 pkt 10 i 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713), tym samym wpisuje się w działalność statutową Gminy.

Efekt planowanej inwestycji nie służy (nie posłuży) Gminie do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy realizując projekt dofinansowywany ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Gminie przysługuje prawo do odzyskania naliczonego podatku VAT (poniesionego i planowanego do poniesienia) w związku z realizacją ww. projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina od 15 listopada 2019 r. została czynnym podatnikiem podatku VAT, figuruje w ewidencji płatników podatku VAT, jednak realizując powyższą inwestycję, nie ma możliwości w żaden sposób odliczenia poniesionego kosztu podatku VAT.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2011 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych (...). Gmina nie będzie wykorzystywała wybudowanej w ramach projektu infrastruktury do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z tym powoływany przepis nie ma zastosowania do podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług na potrzeby tej inwestycji.

Obszar zrewitalizowany, wybudowana infrastruktura będą udostępniane bezpłatnie wszystkim do korzystania.

Efekt planowanej inwestycji nie służy (nie posłuży) zatem Gminie do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analizując przedstawiony stan faktyczny i prawny Gmina stoi na stanowisku, że nie będzie przysługiwało jej prawo do odzyskania podatku od towarów i usług naliczonego w związku z realizacją ww. projektu

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Podkreślić należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują, lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 10 i 15 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, które w szczególności dotyczą m.in. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Gmina ubiega się o dofinansowanie realizacji operacji pn.: „Poprawa jakości życia w Gminie dzięki realizacji przedsięwzięć rewitalizacyjnych w miejscowościach: (…)” w ramach Lokalnej Strategii Rozwoju Lokalnej Grupy Działania Stowarzyszenia (…). Obecnie w ww. miejscowościach nie ma miejsc przeznaczonych do rekreacji. Brakuje także miejsc, gdzie lokalna społeczność mogłaby wspólnie kultywować tradycje, promować zabytki oraz integrować się i rozwijać społeczną aktywność.

W wyniku realizacji zwiększy się powierzchnia zrewitalizowanych obszarów oraz wzrośnie liczba osób korzystających z rewitalizowanych terenów poza obszarem miasta. Wsparciem zostaną objęte także 3 obiekty zlokalizowane na zrewitalizowanych obszarach.

Planowana inwestycja nie służy (nie posłuży) Gminie do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Obiekty będą udostępniane mieszkańcom bezpłatnie, a zatem po stronie Gminy nie powstanie dochód, który podlegałby opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii możliwości odzyskania podatku VAT.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są/nie będą spełnione, ponieważ Gmina realizuje zadania własne z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych oraz utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych nałożone na nią odrębnymi przepisami, tj. ustawą o samorządzie gminnym. Tym samym Wnioskodawca realizując wskazane przedsięwzięcie nie działa/nie będzie działał jako podatnik podatku VAT. Efekt planowanej inwestycji nie służy/nie posłuży więc do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Obiekty będą udostępniane mieszkańcom bezpłatnie.

W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu. Zatem Wnioskodawcy nie przysługuje/nie będzie przysługiwał zwrot podatku naliczonego na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy nadmienić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin