Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4014.219.2020.3.ASZ
z 30 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 15 lipca 2020 r. (data wpływu – 17 lipca 2020 r.), uzupełnionym 16 i 17 września 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów poniesionych na nieruchomość – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów poniesionych na nieruchomość.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 03 września 2020 r. znak: 0111-KDIB2-3.4014.219.2020.2.ASZ, 0111-KDIB2-3.4015.100.2020.2.ASZ, 0115-KDWT.4011.45.2020.3.MŚ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 16 września 2020 r. (wpływ dodatkowej opłaty) oraz 17 września 2020 r. (wpływ pisma).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W latach 2000-2017 Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem mieszkała w budynku gospodarczym na podstawie umowy użyczenia między małżonkiem a jego ojcem (ówczesnym właścicielem nieruchomości).

W tym czasie budynek został zaadoptowany na cele mieszkaniowe z nadbudową pietra i wykonanym generalnym remontem (wymiana instalacji elektrycznej i wodno-kanalizacyjnej, wykonanie balkonu, zabudowy aluminiowej i pleksi, ocieplenie budynku, położenie kafelek, paneli podłogowych, zabudowy meblowej, przed domem kostki brukowej, itp.) przez Wnioskodawczynię i jej męża z własnych środków finansowych.

Obecnie w ww. budynku mieszka siostra męża Wnioskodawczyni ze swoim partnerem (za wspólnym porozumieniem), od którego w dniu 08 lipca 2020 r. Wnioskodawczyni i jej mąż otrzymali zwrot kosztów poniesionych przez nich na rozbudowę budynku mieszkalnego (90.000,00 zł). Otrzymane środki Wnioskodawczyni i jej mąż chcą przeznaczyć na nadpłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez nich w 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zwrot kosztów poniesionych na rozbudowę budynku, który nastąpił dopiero na skutek zmiany decyzji małżonków (inwestorów) odnośnie miejsca zamieszkania (centrum życiowego zawodowego) i w wyniku przyszłych uzgodnień rodzinnych (propozycji przejęcia przez siostrę tej zabudowy w zamian za zwrot rzeczywistych kosztów) stanowi podstawę do naliczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, skoro w sprawie nie doszło do pożyczki środków pieniężnych, ani też nie doszło do zawarcia innej umowy rodzącej skutki podatkowe w sferze ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a jedynie nastąpił zwrot realnie poniesionych wydatków na rozbudowę?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ww. środki nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawczyni, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od spadków i darowizn została wydana interpretacja znak 0111-KDIB2-3.4015.100.2020.3.ASZ, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2020 r., poz. 815, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki.
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W związku z tym, szczegółowe wyznaczenie zakresu przedmiotowego opodatkowania ww. podatkiem ma określone konsekwencje prawne. Oznacza to, że ustawodawca wprowadzając tę zasadę, wyłączył od opodatkowania inne podobne czynności, które nie zostały wyraźnie wskazane w omawianym przepisie. Tym samym należy stwierdzić, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Zgodnie z art. 4 cyt. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży:

1. przy umowie sprzedaży ‒ na kupującym;
2. przy umowie zamiany ‒ na stronach czynności;
3. przy um

1. przy umowie spółki cywilnej ‒ na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki ‒ na spółce.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w latach 2000-2017 Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem mieszkała w budynku gospodarczym na podstawie umowy użyczenia między małżonkiem a jego ojcem (ówczesnym właścicielem nieruchomości). W tym czasie budynek został zaadoptowany na cele mieszkaniowe z nadbudową pietra i wykonanym generalnym remontem (wymiana instalacji elektrycznej i wodno-kanalizacyjnej, wykonanie balkonu, zabudowy aluminiowej i pleksi, ocieplenie budynku, położenie kafelek, paneli podłogowych, zabudowy meblowej, przed domem kostki brukowej, itp.) przez Wnioskodawczynię i jej męża z własnych środków finansowych.

Obecnie w ww. budynku mieszka siostra męża Wnioskodawczyni ze swoim partnerem (za wspólnym porozumieniem), od którego w dniu 08 lipca 2020 r. Wnioskodawczyni i jej mąż otrzymali zwrot kosztów poniesionych przez nich na rozbudowę budynku mieszkalnego (90.000,00 zł).

Jak już wspomniano powyżej, katalog czynności cywilnoprawnych, ujęty w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma charakter zamknięty. Zatem czynności cywilnoprawne, które nie zostały w nim wymienione w sposób wyraźny, nie podlegają opodatkowaniu omawianym podatkiem.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że skoro opisanej we wniosku czynności nie można zakwalifikować jako czynności wymienionej w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to tym samym czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Przy czym w treści art. 4 cyt. ustawy ustawodawca określił, iż obowiązek podatkowy, co do zasady, ciąży na podmiocie, który nabywa jakieś prawo czy rzecz. W analizowanej sprawie, jak wynika z wniosku Wnioskodawczyni otrzymała zwrot nakładów, które w przeszłości poniosła.

Zatem czynność zwrotu nakładów (kosztów) poniesionych na rozbudowę budynku mieszkalnego, jako nie wymieniona w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie rodzi obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych po stronie Wnioskodawczyni.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo Organ wskazuje, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, a więc niniejsza interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawczyni, jako występującej z wnioskiem i nie ma zastosowania do męża Wnioskodawczyni – nie wywołuje skutków prawnych wobec męża Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.