Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.100.2020.3.ASZ
z 30 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 15 lipca 2020 r. (data wpływu – 17 lipca 2020 r.), uzupełnionym 16 i 17 września 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów poniesionych na nieruchomość – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów poniesionych na nieruchomość.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 03 września 2020 r. znak: 0111-KDIB2-3.4014.219.2020.2.ASZ, 0111-KDIB2-3.4015.100.2020.2.ASZ, 0115-KDWT.4011.45.2020.3.MŚ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 16 września 2020 r. (wpływ dodatkowej opłaty) oraz 17 września 2020 r. (wpływ pisma).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W latach 2000-2017 Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem mieszkała w budynku gospodarczym na podstawie umowy użyczenia między małżonkiem a jego ojcem (ówczesnym właścicielem nieruchomości).

W tym czasie budynek został zaadoptowany na cele mieszkaniowe z nadbudową pietra i wykonanym generalnym remontem (wymiana instalacji elektrycznej i wodno-kanalizacyjnej, wykonanie balkonu, zabudowy aluminiowej i pleksi, ocieplenie budynku, położenie kafelek, paneli podłogowych, zabudowy meblowej, przed domem kostki brukowej, itp.) przez Wnioskodawczynię i jej męża z własnych środków finansowych.

Obecnie w ww. budynku mieszka siostra męża Wnioskodawczyni ze swoim partnerem (za wspólnym porozumieniem), od którego w dniu 08 lipca 2020 r. Wnioskodawczyni i jej mąż otrzymali zwrot kosztów poniesionych przez nich na rozbudowę budynku mieszkalnego (90.000,00 zł). Otrzymane środki Wnioskodawczyni i jej mąż chcą przeznaczyć na nadpłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez nich w 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zwrot kosztów poniesionych na rozbudowę budynku, który nastąpił dopiero na skutek zmiany decyzji małżonków (inwestorów) odnośnie miejsca zamieszkania (centrum życiowego zawodowego) i w wyniku przyszłych uzgodnień rodzinnych (propozycji przejęcia przez siostrę tej zabudowy w zamian za zwrot rzeczywistych kosztów) stanowi podstawę do naliczenia podatku od darowizny, skoro w sprawie nie doszło do darowania środków pieniężnych, a jedynie nastąpił zwrot realnie poniesionych wydatków na rozbudowę?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w ww. sprawie nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część stanowiska Wnioskodawczyni, która odnosi się do zagadnienia dotyczącego podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawczyni wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych została wydana interpretacja znak 0111-KDIB2-3.4014.219.2020.3.ASZ, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 5 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

Jak wynika z przywołanych przepisów, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie tylko z tytułów ściśle określonych w ustawie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w latach 2000-2017 Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem mieszkała w budynku gospodarczym na podstawie umowy użyczenia między małżonkiem a jego ojcem (ówczesnym właścicielem nieruchomości). W tym czasie budynek został zaadoptowany na cele mieszkaniowe z nadbudową pietra i wykonanym generalnym remontem (wymiana instalacji elektrycznej i wodno-kanalizacyjnej, wykonanie balkonu, zabudowy aluminiowej i pleksi, ocieplenie budynku, położenie kafelek, paneli podłogowych, zabudowy meblowej, przed domem kostki brukowej, itp.) przez Wnioskodawczynię i jej męża z własnych środków finansowych.

Obecnie w ww. budynku mieszka siostra męża Wnioskodawczyni ze swoim partnerem (za wspólnym porozumieniem), od którego w dniu 08 lipca 2020 r. Wnioskodawczyni i jej mąż otrzymali zwrot kosztów poniesionych przez nich na rozbudowę budynku mieszkalnego (90.000,00 zł).

Jako, że Wnioskodawczyni we wniosku odwołuje się do darowizny należy przybliżyć jej definicję.

Ponieważ ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, ze zm.).

Na podstawie art. 888 § 1 ww. Kodeksu – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie woli złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia woli przez obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Z treści art. 890 § 1 ww. ustawy wynika natomiast, iż oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Zatem daną czynność można uznać za darowiznę, jeżeli posiada cechy tegoż zobowiązania, tzn. gdy zostanie złożone oświadczenie darczyńcy o przekazaniu darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu, a ponadto czynność ta musi polegać na nieodpłatnym świadczeniu darczyńcy (kosztem jego majątku) na rzecz obdarowanego, pod warunkiem, że czynność ta nie została wymieniona w treści art. 889 ustawy.

Przechodząc zatem na grunt przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn zwrócić należy uwagę, że ustawodawca ściśle określił, iż obowiązek w podatku od spadków i darowizn ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych, czyli na tym podmiocie, który te rzeczy nabywa. Przy czym ma to być nabycie z tytułów ściśle w ustawie określonych. Nabycie to, co do zasady następuje kosztem innego podmiotu.

Z analizowanej sprawy wynika, że przekazanie środków pieniężnych nie przybrało postaci umowy darowizny ani też żadnego innego tytułu wymienionego w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zatem otrzymanie środków pieniężnych stanowiących zwrot poniesionych kosztów na rozbudowę budynku mieszkalnego nie powoduje powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn. Taki tytuł nabycia nie został bowiem ujęty w katalogu tytułów nabycia podlegających opodatkowaniu, określonym w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo Organ wskazuje, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, a więc niniejsza interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawczyni, jako występującej z wnioskiem i nie ma zastosowania do męża Wnioskodawczyni – nie wywołuje skutków prawnych wobec męża Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.