Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.660.2020.1.KK
z 30 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2020 r. (data wpływu 19 sierpnia 2020 r.) uzupełnione pismem z dnia 23 września 2020 r. (data wpływu 23 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w braku prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją zadania inwestycyjnego pn. „…”. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 września 2020 r. (data wpływu 23 września 2020 r.).

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z dnia 23 września 2020 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Z. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Z dniem 1 stycznia 2017 r. podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenie VAT wraz ze wszystkimi jednostkami po dokonaniu centralizacji rozliczeń VAT.

Gmina przystąpiła do realizacji projektu pn. „…” współfinansowanego ze środków zewnętrznych tj. ze środków europejskich w wysokości (…) zł, w kwocie (…) zł ze środków budżetu Skarbu Państwa oraz ze środków własnych Gminy.

Projekt jest realizowany w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 dla osi priorytetowej: VI. Transport dla działania: 6.1. Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne.

Projektowany układ komunikacyjny w ul. T. ma na celu zapewnić dojazd i dojście do posesji położonych przy przedmiotowej drodze. Projektowana droga gminna w ul. T. to odcinek drogi, w którym projektuje się trzy zwroty łuki poziome o promieniach kolejno X, Y i Z m. Droga po przebudowie będzie posiadać jezdnię o szerokości (…) m (w miejscu nawiązania do istniejącej jezdni w ul. T.) po czym na odcinku ~ (…) mb nastąpi zwiększenie szerokości do wartości (…) m i taka szerokość zostanie utrzymana pozostałym odcinku projektowanej drogi. Po północnej stronie drogi projektuje się chodnik dla pieszych na długości (…) m, następnie chodnik projektuje się po stronie południowej do końca opracowania. Zaprojektowano zjazdy indywidualne do posesji po południowej stronie drogi, natomiast po stronie północnej projektuje się 6 zjazdów publicznych do przydrożnych terenów inwestycyjnych. Na końcu opracowania zaprojektowano skrzyżowanie z drogą w ul. M. z wyokrągleniami o promieniach X m i Y m.

Faktury VAT za wykonane roboty, usługi i dostawy związane z realizacją projektu będą wystawiane na Gminę, która będzie z tego tytułu ponosiła wszelkie wydatki.

Po zakończeniu inwestycji całość majątku powstałego w wyniku jej realizacji stanowić będzie własność beneficjenta końcowego – Gminy. Gmina będzie zapewniała bieżące administrowanie rezultatami i produktami projektu oraz będzie pokrywała koszty związane z bieżącą eksploatacją i utrzymaniem powstałej infrastruktury.

Projekt nie będzie generował dochodów i sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego współfinansowanego ze środków europejskich oraz ze środków pochodzących z budżetu państwa?

Stanowisko Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 23 września 2020 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą związane z wykonywaniem przez wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Beneficjentem projektu jest Gmina – jednostka samorządu terytorialnego, która będzie odpowiedzialna za realizację projektu i utrzymanie powstałej infrastruktury .

Nakłady na projekt będzie ponosić Gmina, zarządzać obiektem będzie również Gmina, która nie będzie uzyskiwać żadnych przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Art. 86.1 ustawy o VAT określa, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W tym przypadku zakupy związane z realizacją projektu nie są powiązane ze sprzedażą opodatkowaną.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. z późniejszymi zmianami, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, m.in. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy). Zadania te należy uznać za wykonywane przez organ władzy publicznej w oparciu o ich wskazanie w przepisach prawa – ustawie o samorządzie gminnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podkreślić również należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2).

Ponadto w tym miejscu należy przytoczyć przepis art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 470 ze zm.; dalej jako: „ustawa o drogach publicznych”) – zgodnie z którym drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W myśl art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o drogach publicznych - drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe;
2. drogi wojewódzkie;
3. drogi powiatowe;
4. drogi gminne.
   
   

Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi.

Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych – organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Jak wynika z art. 19 ust. 2 ustawy o drogach publicznych – zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich – zarząd województwa;
3. powiatowych – zarząd powiatu;
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Zgodnie z art. 20 ustawy o drogach publicznych, do zarządcy drogi należy w szczególności pełnienie funkcji inwestora (pkt 3), utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą, z wyjątkiem części pasa drogowego, o których mowa w art. 20f pkt 2 (pkt 4), wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających (pkt 11).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina, zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT, przystąpiła do realizacji projektu pn. „…”. Projekt realizowany jest w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 dla osi priorytetowej: VI. Transport dla działania: 6.1. Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne. Projektowana droga gminna będzie posiadać jezdnię, chodnik dla pieszych, zjazdy indywidualne do posesji oraz zjazdy publiczne do przydrożnych terenów inwestycyjnych. Gmina będzie zapewniała bieżące administrowanie rezultatami i produktami projektu oraz będzie pokrywała koszty związane z bieżącą eksploatacją i utrzymaniem powstałej infrastruktury. Po zakończeniu inwestycji całość majątku powstałego w wyniku jej realizacji stanowić będzie własność Gminy. Projekt nie będzie generował sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W odniesieniu do powyższego opisu wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych przez Gminę w związku z realizacją opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego.

W tym miejscu powtórzyć należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności generujących podatek należny.

Mając na uwadze powyższe oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że warunki o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy nie będą spełnione, ponieważ jak podał Wnioskodawca, towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą związane z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem VAT, bowiem mienie powstałe w wyniku przedsięwzięcia nie będzie generowało sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem reasumując, ponieważ zakupione towary i usługi nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją opisanego we wniosku zadania inwestycyjnego współfinansowanego ze środków europejskich oraz ze środków pochodzących z budżetu państwa pn. „…”.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.