Zgodnie z założeniem przyjętym w części wniosku „Opis stanu faktycznego (stanów faktycznych), zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych)” w stanie faktycznym, którego dotyczy niniejszy wniosek nie występują powiązania, których mowa w:

• art. 11a ust. 1 pkt 4) lit. a) ustawy o CIT − Wnioskodawca i Świadczący nie pozostają w żadnej wzajemnej relacji podrzędności (w tym brak spełnienia przesłanki wywierania wpływu między Wnioskodawcą i Świadczącym);
  

• art. 11a ust. 1 pkt 4) lit. b) tiret drugie ustawy o CIT − nie występują relacje małżeńskie, pokrewieństwa ani powinowactwa, do drugiego stopnia;
  

• art. 11a ust. 1 pkt 4) lit. c) ustawy o CIT − Wnioskodawca i Świadczący nie pozostają w relacji spółka osobowa − jej wspólnik;
  

• art. 11a ust. 1 pkt 4) lit. d) ustawy o CIT − nie występuje podatkowa grupa kapitałowa, żaden z podmiotów nie jest zagranicznym zakładem.
  
  
  

Powyższe powiązania nie są spełnione także w relacji Spółka − Świadczący. Z tego powodu dalsza część uzasadnienia dotyczy analizy powiązań o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4) lit. b) tiret pierwsze ustawy o CIT tj. przesłanki wywierania znaczącego wpływu przez ten sam inny podmiot, oraz − w zakresie uzasadnienia do pytania nr 2 − analizy powiązań o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4) lit. a) i lit. b) ustawy o CIT w związku z art. 11a ust. 2 pkt 1 lit. c) ustawy o CIT w związku z Umową Pożyczki.

W art. 11a ust. 2 ustawy o CIT prawodawca doprecyzował, że przez wywieranie znaczącego wpływu, o którym mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4) lit. a) i b), rozumie się:

1. posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25%:
   1. udziałów w kapitale lub
   2. praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających, lub
   3. udziałów lub praw do udziału w zyskach lub majątku lub ich ekspektatywy, w tym jednostek uczestnictwa i certyfikatów inwestycyjnych, lub
2. faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, lub
3. pozostawanie w związku małżeńskim albo występowanie pokrewieństwa lub powinowactwa do drugiego stopnia.
   
   
   

W omawianym stanie faktycznym nie została spełniona przesłanka wywierania znaczącego wpływu poprzez posiadanie udziału w kapitale zakładowym (brak powiązań kapitałowych) przez ten sam inny podmiot z art. 11a ust. 2 pkt 1) lit. a) ustawy o CIT. W roku 2019 udział, jaki posiadał H. (w tym za pośrednictwem podmiotów zależnych) w spółce K. N.V. (podmiocie dominującym z grupy kapitałowej J.) nie przekroczył 5%.

Ponadto, ze względu na brak powiązań kapitałowych oraz rodzinnych pomiędzy Wnioskodawcą a Świadczącym (o czym już było wcześniej), przepisy art. 11a ust. 2 pkt 1) lit. a) a także ust. 2 pkt 3) ustawy o CIT nie mają zastosowania.

W omawianym stanie faktycznym nie wystąpiło również powiązanie, o którym mowa w art. 11a ust. 1) pkt 4 lit. b) tiret pierwsze ustawy o CIT w związku z art. 11a ust. 2 pkt 1) lit. b) ustawy o CIT.

Pan MD i Pan NS, jako członkowie Rady Nadzorczej C. S.A. oraz członkowie Rady Nadzorczej K. N.V. mogą wywierać (łącznie i każdy z osobna) pośredni wpływ na funkcjonowanie Wnioskodawcy oraz Świadczącego. Z uwagi jednak na to, że w obu przypadkach Rady Nadzorcze są organami kolegialnymi, a zgodnie z tym co zostało wskazane w części wniosku „Opis stanu faktycznego (stanów faktycznych), zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych)” − Pan MD i Pan NS posiadali łącznie ponad 25% praw głosu w Radzie Nadzorczej C. S.A., ale nie posiadali 25% ani więcej praw głosu w Radzie Nadzorczej K. N.V. (ani osobno, ani łącznie).

Jeżeli chodzi o faktyczną zdolność osoby fizycznej do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej w uzasadnieniu do projektu nowelizacji ustawy o CIT, na podstawie którego ustawodawca wprowadził do polskiego podatku dochodowego od osób prawnych regulację art. 15e ustawy o CIT zostało wskazane, iż: „Uwzględnienie tego aspektu ma na celu rozszerzenie katalogu powiązań o sytuację, w której istnieje osoba fizyczna, mogąca w istotny sposób wpływać na kluczowe decyzje gospodarcze podejmowane przez podmiot, pomimo braku formalnego umocowania w organach stanowiących lub kontrolnych. Decyzje te mogą obejmować np. wskazywanie przez osobę fizyczną członków organów zarządzających lub nadzorujących u podatnika, podejmowanie decyzji o rezygnacji z części działalności, wprowadzeniu na rynek nowego produktu lub przejęciu pewnego zakresu działalności od podmiotu powiązanego. Decyzje te mogą być powodowane innymi czynnikami niż czysto ekonomiczne i mogą nie odzwierciedlać zachowania podmiotów niepowiązanych w porównywalnych okolicznościach”.

W przedmiotowej sytuacji trudno dopatrzeć się spełnienia przesłanki wpływania w sposób faktyczny przez osobę fizyczną na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez grupę kapitałową B. i grupę kapitałową J. Decyzje Rad Nadzorczych ww. grup kapitałowych są podejmowane kolegialnie i zachowany jest tryb formalnego podejmowania tych decyzji. W przypadku spółki C. S.A.. należy mieć także na uwadze, że funkcjonuje w niej w pełni samodzielny Zarząd podejmujący decyzje dotyczące tak B. SA, jak i grupy kapitałowej B.. Wyłącznie w przypadku czynności. które stosownie do dokumentów korporacyjnych C. S.A.. − Statutu i regulaminów Zarządu i Rady Nadzorczej C. S.A. − mogłyby skutkować zaciągnięciem zobowiązań przekraczających 10 % kapitałów własnych C. S.A.. przy czynnościach w zakresie spraw wykraczających poza bieżącą działalność Spółki i 20% kapitałów własnych C. S.A. w zakresie czynności objętych bieżącą działalnością Spółki, Zarząd zwraca się do Rady Nadzorczej z wnioskiem o wyrażenie zgody na podjęcie czynności wskazanych w takim wniosku. Nie jest więc spełnione kryterium powiązania, o którym mowa w art. 11a ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w przypadku nabycia przez Spółkę od Świadczącego usług, przedmiotem których są świadczenia wskazane w art. 15e ust. 1 pkt 1) - 2) ustawy o CIT, ze względu na brak powiązań o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4) tiret pierwsze ustawy o CIT (a wobec przyjętego założenia, że nie występują inne powiązania, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT), Wnioskodawca nie jest zobowiązany do stosowania wobec kosztów ich zakupów limitu wynikającego z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 2:

W przypadku Umowy Pożyczki, Pożyczkodawca zyskuje prawo do udziału w zysku ze sprzedaży danego etapu projektu (…) w odniesieniu do części, która przekracza poziom odsetek naliczonych wg stopy 2%.

Prawo do udziału w zysku nie zostało wprost zdefiniowane w przepisach dotyczących cen transferowych.

W przepisie art. 7b ustawy o CIT znajduje się katalog przychodów zaliczanych do przychodów z udziału w zyskach osób prawnych do których zaliczono m.in. odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna) (lit. 1). Powyższy przepis odnosi się do kategorii zysku osoby prawnej tj. zysku wynikającego z prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej.

Z kolei przepis art. 5 ustawy o CIT odnosi się do opodatkowania przychodu z udziału w zysku spółki osobowej. Przepis ten przewiduje, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z perspektywy cen transferowych przepis art. 11a ust. 2 pkt 1 lit. c) ustawy o CIT powiązanie poprzez posiadanie prawa do udziału w zyskach odnosi się do zysku danego podmiotu (wszystkich osiągniętych przez ten podmiot przychodów pomniejszonych o koszty prowadzenia tej działalności) na co wskazuje literalna wykładnia art. 7b (udział w zyskach osoby prawnej) i art. 5 (udział w zysku spółki osobowej) − przepis ten nie przewiduje kryterium powiązań poprzez prawo do udziału w zyskach z części projektów (wybranych obszarów działalności) realizowanych przez daną spółkę.

Odnosząc powyższe do omawianej sytuacji, Pożyczkodawca nie posiada 25% udziału w zysku Spółki ale posiada 25% zysku ze sprzedaży nieruchomości, podczas gdy Spółka realizowała zyski w innych obszarach działalności (np. przychody z wynajmu powierzchni w zdecydowanej części budynku do czasu jego sprzedaży, przychody z tytułu usług budowalno-wykończeniowych na rzecz najemców). Pożyczkodawca ma udział w zysku w jednym z elementów działalności Spółki. W związku z powyższym, nie można uznać, że posiada on 25% udziału w zysku Spółki w rozumieniu art. 11a ust. 2 pkt 1 lit. c) ustawy o CIT gdyż uwagi na realizację zysków przez Spółkę z innej działalności udział ten zawsze będzie niższy niż 25%.

Kolejną przesłanką podlegającą ocenie z perspektywy art. 11a ust. 2 pkt 1 lit. c) ustawy o CIT jest powiązanie poprzez „prawo do udziału w majątku”. Zdaniem Wnioskodawcy, Pożyczkodawca nie posiadał prawa do udziału w majątku Spółki − prawo do udziału w majątku przysługiwałoby Pożyczkodawcy wówczas, gdyby mógł on w pewnym stopniu dysponować majątkiem i czerpać korzyści związane z posiadaniem tego majątku (samoistnym lub zależnym). Pożyczkodawca natomiast nie był współwłaścicielem, użytkownikiem wieczystym, dzierżawcą, najemcą, użytkownikiem, ani nie posiadał żadnego innego prawa do gruntu na którym wybudowano budynek. Nie miał też on żadnego prawa do budynku, w tym do zysku z eksploatacji budynku biurowego, m.in. prawa do czynszu z wynajmu budynku.

Miał wyłącznie prawo do części zysku w przypadku realizacji tego zysku przy sprzedaży budynku.

Podsumowując, Umowa Pożyczki nie spełnia kryterium posiadania przez Pożyczkodawcę (ani przez Świadczącego) prawa do udziału w zysku lub majątku w rozumieniu art. 11a ust. 2 pkt 1 lit. c) ustawy o CIT w związku z powyższym między Pożyczkodawcą (ani Świadczącym) z tytułu Umowy Pożyczki a Spółką nie występują powiązania bezpośrednio ani pośrednio, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4) lit. a) i lit. b) i ust. 3 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska do pytania nr 3:

Z perspektywy CIT − o ile wydatki z tytułu usług pozostają w związku z przychodem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, nie mieszczą się w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodu o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT i jednocześnie usługi te nie mieszczą się w dyspozycji art. 15e ust. 11 i ust 15 ustawy o CIT (co w niniejszej sprawie nie jest przedmiotem oceny merytorycznej) − moment ujęcia wydatku jako kosztu uzyskania przychodu jest najbardziej adekwatny dla oceny, czy strony transakcji ewentualnie są podmiotami powiązanymi i w konsekwencji, czy do przedmiotowych wydatków znajduje zastosowanie limit określony w art. 15e ustawy o CIT.

Moment ujęcia danego wydatku w kosztach uzyskania przychodu jest precyzyjnie określony w art. 15, w szczególności ust. 4, 4a-4e ustawy o CIT.

Podatnik dokonując wydatku musi dokonać kilkustopniowej weryfikacji aspektów jego poniesienia, zanim końcowo i prawidłowo ujmie go w wyniku podatkowym i tym samym zmniejszy dochód, zobowiązanie podatkowe lub powiększy stratę podatkową. W pierwszej kolejności należy ocenić, czy z punktu widzenia przepisów podatkowych, dany wydatek może stanowić koszt uzyskania przychodów. Kolejnym etapem jest ustalenie, czy wydatek spełniający powyższe warunki jest kosztem uzyskania przychodów bezpośrednio związanym z przychodami, czy też powiązanym z nimi w sposób pośredni. Kwalifikacja ta konstytuuje moment ujęcia kosztów w wyniku podatkowym. W przypadku kosztów bezpośrednich jest to moment uzyskania odpowiadających im przychodów, a w przypadku pośrednich − data ich poniesienia.

Następnym etapem weryfikacji jest praktyczne określenie daty ujęcia w wyniku podatkowym w kontekście wykładni pojęć momentu uzyskania odpowiadających im przychodów bądź dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano ten koszt).

Data ujęcia kosztu w wyniku podatkowym jest miarodajna w ocenie Wnioskodawcy z perspektywy oceny, czy strony transakcji są na ten moment podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów podatkowych − w konsekwencji, czy do świadczonych pomiędzy tymi podmiotami usług wskazanych w art. 15e ustawy o CIT znajduje zastosowanie limit określony tym przepisem. 

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie:

• ustalenia czy, w stosunku do nabywanych przez Wnioskodawcę usług, w okresie od 1 stycznia do 11 września 2019 r. nie znajdzie zastosowanie limit wynikający z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na brak powiązań pomiędzy Wnioskodawcą a Świadczącym – uznaje się za prawidłowe,
  

• ustalenia czy, w stosunku do nabywanych przez Wnioskodawcę usług, w okresie od 1 stycznia do 11 września 2019 r. nie znajdzie zastosowanie limit wynikający z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na brak powiązań pomiędzy Wnioskodawcą a Świadczącym z tytułu Umowy pożyczki zawartej przez Spółkę z Pożyczkodawcą – uznaje się za prawidłowe,
  

• określenia, w którym momencie należy dokonać oceny powiązania Wnioskodawcy ze Świadczącym dla zaliczenia wydatków na nabywane usługi do kosztów uzyskania przychodów – uznaje się za prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Należy mieć na uwadze, że postępowanie w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego charakteryzuje się w szczególności tym, że organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w ramach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej (stanowisko podatnika).

Organ podatkowy nie przeprowadza w tego rodzaju sprawach postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych tylko okoliczności wyraża następnie swoje stanowisko, które musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez Wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę, że interpretacje indywidualne są wydawane wyłącznie w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis sprawy, w przypadku podania we wniosku opisu stanu faktycznego niezgodnego z rzeczywistością, interpretacja nie wywołuje skutków w postaci ochrony, o której mowa w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa. Ewentualna weryfikacja powyższego możliwa jest jedynie w ramach postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.