2020.10.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.479.2019.1.MK
z 13 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 sierpnia 2020 r. (data wpływu 13 sierpnia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie […], zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT i podatnik VAT-UE. W ramach swojej działalności dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (sprzedaż towarów na rzecz podatników podatku od wartości dodanej wraz z transportem z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego UE). Sprzedawane towary nie stanowią nowych środków transportu. Dostawa towarów dokonywana jest na rzecz podmiotów wymienionych w art. 13 ust. 2 u.p.t.u., posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał Wnioskodawcy. Dokonywane transakcje ujmowane są w złożonej przez Wnioskodawcę w odpowiednim terminie informacji podsumowującej VAT-UE, zawierającej prawidłowe dane, o których mowa w art. 100 ust. 8 u.p.t.u.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy posiadana przez niego dokumentacja jest wystarczająca do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów.

Dostawy te realizowane są według jednej z następujących reguł Incoterms:

1.CIP (Carriage and Insurance Paid to - przewoźne i ubezpieczenie opłacone do)

Organizatorem transportu jest Wnioskodawca. Koszty ubezpieczenia i transportu pokrywa Wnioskodawca. Transport zlecany jest przewoźnikowi - podmiotowi trzeciemu. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje w momencie przekazania towaru przewoźnikowi przez Wnioskodawcę. Przed upływem terminu złożenia deklaracji VAT Wnioskodawca posiada oryginały, kserokopie lub skany następujących dokumentów: faktura, specyfikacja sztuk ładunku, list przewozowy CMR, potwierdzenie od kuriera. Potwierdzenie od kuriera stanowi informację o dotarciu przesyłki o określonym numerze do celu, często ma postać wyłącznie elektroniczną.

2.DAP (Delivered at Place - dostarczone do miejsca)

Organizatorem transportu jest Wnioskodawca. Transport zlecany jest przewoźnikowi - podmiotowi trzeciemu. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje w momencie przekazania towaru nabywcy przez przewoźnika. Przed upływem terminu złożenia deklaracji VAT Wnioskodawca posiada oryginały, kserokopie lub skany następujących dokumentów: faktura, specyfikacja sztuk ładunku, list przewozowy CMR, potwierdzenie od kuriera. Potwierdzenie od kuriera stanowi informację o dotarciu przesyłki o określonym numerze do celu, często ma postać wyłącznie elektroniczną.

3.EXW (Ex Works - od zakładu)

Organizatorem transportu jest nabywca. Transport zlecany jest przewoźnikowi - podmiotowi trzeciemu lub wykonywany bezpośrednio przez nabywcę jego własnym środkiem transportu. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje w momencie wydania towaru nabywcy lub przewoźnikowi przez Wnioskodawcę. Przed upływem terminu złożenia deklaracji VAT Wnioskodawca posiada oryginały, kserokopie lub skany następujących dokumentów: faktura, specyfikacja sztuk ładunku oraz:

w przypadku gdy transport wykonuje przewoźnik - list przewozowy CMR,
w przypadku gdy transport wykonuje nabywca - dokument transportowy.

Dokument transportowy zawiera wszystkie elementy wymienione w art. 42 ust. 4 u.p.t.u.

4.FCA (Free Carrier - F. przewoźnik)

Organizatorem transportu jest nabywca. Transport zlecany jest przewoźnikowi - podmiotowi trzeciemu. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel następuje w momencie przekazania towaru przewoźnikowi przez Wnioskodawcę. Przed upływem terminu złożenia deklaracji VAT Wnioskodawca posiada oryginały, kserokopie lub skany następujących dokumentów: faktura, specyfikacja sztuk ładunku oraz list przewozowy CMR.

W każdym z ww. przypadków dokumenty otrzymane od przewoźnika lub nabywcy potwierdzają, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w aktualnym stanie prawnym posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego jest wystarczające dla zastosowania przez niego stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, pomimo braku spełnienia warunków dokumentacyjnych określonych w art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej?
Czy posiadanie przez Wnioskodawcę dokumentów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego wyłącznie w postaci kserokopii lub skanów jest wystarczające dla zastosowania przez niego stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie pytania nr 1:

Wnioskodawca uważa, że w oparciu o art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług posiadanie wymienionych dokumentów jest wystarczające dla zastosowania przez niego stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Spełnienie warunków dokumentacyjnych określonych w art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 nie jest konieczne dla zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, jeżeli spełnione są warunki określone w ustawie o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 u.p.t.u., przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2- 8.

Zatem dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Zgodnie z art. 138 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie zwalniają dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę lub przez nabywcę towarów lub na ich rzecz, jeżeli spełnione są następujące warunki:

towary są dostarczane innemu podatnikowi lub osobie prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
podatnik lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, na rzecz których dokonywana jest dostawa, są zidentyfikowani do celów VAT w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów oraz podali dostawcy ten numer identyfikacyjny VAT.

W ustępie 1a zastrzeżono, że zwolnienie przewidziane w ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli dostawca nie dopełnił przewidzianego w art. 262 i 263 obowiązku składania informacji podsumowującej lub jeżeli złożona przez niego informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych informacji dotyczących tej dostawy zgodnie z wymogami art. 264, chyba że dostawca może należycie, w sposób odpowiadający właściwym organom, uzasadnić swoje uchybienie.

Od dnia 01.01.2020 r. obowiązują przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Wprowadza ono m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

b. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

i. pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

ii. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b. następujące dokumenty:

i. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

ii. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

iii. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 wprowadza instytucję domniemania, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego. Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (art. 41 ust. 3), w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42. Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotową dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dodatkowo, art. 42 ust. 1a ustawy przewiduje, że stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

-chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, prowadzącą działalność gospodarczą m.in. w zakresie […], zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT i podatnik VAT-UE. W ramach swojej działalności dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (sprzedaż towarów na rzecz podatników podatku od wartości dodanej wraz z transportem z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego UE). Sprzedawane towary nie stanowią nowych środków transportu. Dostawa towarów dokonywana jest na rzecz podmiotów wymienionych w art. 13 ust. 2 u.p.t.u., posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał Wnioskodawcy. Dokonywane transakcje ujmowane są w złożonej przez Wnioskodawcę w odpowiednim terminie informacji podsumowującej VAT-UE, zawierającej prawidłowe dane, o których mowa w art. 100 ust. 8 u.p.t.u.

Należy więc stwierdzić, że dokonywane przez Wnioskodawcę transakcje sprzedaży towarów zarówno spełniają definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów określoną w art. 13 ust. 1 u.p.t.u., jak i warunki do zastosowania stawki VAT 0% określone w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 1a u.p.t.u. Wnioskodawca powziął natomiast wątpliwość, czy posiadana przez niego dokumentacja spełnia warunek określony w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy i jest wystarczająca do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają przepisy art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 i 4 u.p.t.u.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, wewnątrzwspólnotową dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że (...) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
(uchylony)

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast art. 42 ust. 4 ustawy stanowi, że w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Należy również mieć na uwadze treść art. 42 ust. 11 ustawy, który przewiduje, że w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że dostawy wewnątrzwspólnotowe realizowane są według jednej z następujących reguł Incoterms:

1.CIP (Carriage and Insurance Paid to - przewoźne i ubezpieczenie opłacone do)

2.DAP (Delivered at Place - dostarczone do miejsca)

3.EXW (Ex Works - od zakładu)

w przypadku gdy transport wykonuje przewoźnik - list przewozowy CMR,
w przypadku gdy transport wykonuje nabywca - dokument transportowy.

Dokument transportowy zawiera wszystkie elementy wymienione w art. 42 ust. 4 u.p.t.u.

4.FCA (Free Carrier - F. przewoźnik)

Wnioskodawca oświadczył również, że w każdym z ww. przypadków dokumenty otrzymane od przewoźnika lub nabywcy potwierdzają, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Wnioskodawca zadał pytanie, czy w aktualnym stanie prawnym posiadanie przez niego dokumentów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego jest wystarczające dla zastosowania przez niego stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, pomimo braku spełnienia warunków dokumentacyjnych określonych w art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Jak już uzasadniono wyżej, art. 45a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 wprowadza instytucję domniemania, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego. Niespełnienie tych warunków nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Natomiast w oparciu o przepisy art. 42 u.p.t.u. Wnioskodawca uważa, że posiadane przez niego dokumenty są wystarczające dla zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. W każdym bowiem przypadku Wnioskodawca posiada specyfikację sztuk ładunku, o której mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy. Jeżeli transport towarów dokonywany jest przez przewoźnika, Wnioskodawca posiada w swojej dokumentacji list przewozowy CMR, o którym mowa w art. 43 ust. 3 pkt 1 ustawy, potwierdzający, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Jeżeli natomiast transport towarów dokonywany jest bezpośrednio przez nabywcę jako własnym środkiem transportu, Wnioskodawca posiada dokument transportowy, o którym mowa w art. 43 ust. 4 ustawy, zawierający wszystkie elementy wymienione w tym przepisie.

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są zatem wszystkie warunki do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów i jego stanowisko w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Prawidłowość stanowiska potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 lutego 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.799.2019.2.KW, odnosząca się do podobnego stanu faktycznego.

W zakresie pytania nr 2:

Wnioskodawca uważa, że posiadanie przez niego dokumentów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego wyłącznie w formie kserokopii lub skanów jest wystarczające dla zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Zakres dokumentacji niezbędnej do zachowania prawa do zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów regulują przepisy art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z ich treścią, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% m.in. pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku;
w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi) - dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
w przypadku wywozu towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, dokument zawierający co najmniej:
1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że dostawy wewnątrzwspólnotowe realizowane są według jednej z następujących reguł Incoterms:

1.CIP (Carriage and Insurance Paid to - przewoźne i ubezpieczenie opłacone do)

2.DAP (Delivered at Place - dostarczone do miejsca)

3.EXW (Ex Works - od zakładu)

w przypadku gdy transport wykonuje przewoźnik - list przewozowy CMR,
w przypadku gdy transport wykonuje nabywca - dokument transportowy.

Dokument transportowy zawiera wszystkie elementy wymienione w art. 42 ust. 4 u.p.t.u.

4.FCA (Free Carrier - F. przewoźnik)

Wnioskodawca zadał pytanie, czy posiadanie przez niego wyłącznie kserokopii lub skanów dokumentów wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego jest wystarczające dla zastosowania przez niego stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dowodów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W szczególności dowody posiadane w formie kserokopii lub skanów, potwierdzające wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, należy uznać za spełniające warunki zastosowania stawki 0% określone w art. 42 u.p.t.u. Dodatkowym potwierdzeniem takiego stanowiska jest treść przepisu art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Prawidłowość stanowiska potwierdzają przykładowo interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, odnoszące się do podobnego stanu faktycznego:

z dnia 18 grudnia 2017 r„ sygn. 0112-KDIL1-3.4012.481.2017.2.AP;
z dnia 3 czerwca 2019 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.125.2019.1.MAZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.; dalej jako: "ustawa" lub "ustawa o VAT"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a). Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) (art. 2 pkt 3 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 - art. 13 ust. 6 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wskazać w tym miejscu należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

b. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b. następujące dokumenty:

i. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

ii. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

iii. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Jak natomiast stanowi art. 41 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
złożona informacja podsumo

chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego art. 42 ust. 1a ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
(uchylony)

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
określenie towarów i ich ilości;
potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego (art. 42 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Mając powyższe na uwadze wskazać w pierwszej kolejności należy, że analiza krajowych regulacji - ustawy o podatku od towarów i usług, pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji, tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go nabywcy w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Kluczowe jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą wskazanych wyżej przepisów dotyczących wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Zgodnie z powołanymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także posiadania przez dostawcę stosownej dokumentacji. Przy czym, istotne jest to, aby dokumenty dotyczące transakcji zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie wywieziony z terytorium kraju i dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego UE. Dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy, ewentualnie uzupełnione dowodami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy, zebrane razem mają zatem potwierdzać informację, której wymaga przepis. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powołanych przepisach, o ile posiadane dokumenty wyraźnie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Nadto przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania dokumentów wyłącznie w formie papierowej i wyłącznie w oryginale. Skoro zatem przepisy nie stanowią o ich o formie lub formacie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona.

Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa, zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podkreślenia wymaga także fakt, że od 1 stycznia 2020 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze 2018/1912, które w art. 45a wprowadziło domniemanie wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na mocy zatem rozporządzenia od 1 stycznia 2020 r. obowiązuje domniemanie, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0%), jeżeli podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.

Jednocześnie niespełnienie warunków wprowadzonych ww. rozporządzeniem nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i podatnik VAT-UE. W ramach swojej działalności dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (sprzedaż towarów na rzecz podatników podatku od wartości dodanej wraz z transportem z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego UE). Sprzedawane towary nie stanowią nowych środków transportu. Dostawa towarów dokonywana jest na rzecz podmiotów wymienionych w art. 13 ust. 2 ustawy posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał Wnioskodawcy. Dokonywane transakcje ujmowane są w złożonej przez Wnioskodawcę w odpowiednim terminie informacji podsumowującej VAT-UE, zawierającej prawidłowe dane, o których mowa w art. 100 ust. 8 ustawy.

Dostawy towarów realizowane są według jednej z czterech reguł Incoterms. W zależności od sposobu realizacji dostawy Wnioskodawca przed upływem terminu złożenia deklaracji VAT będzie posiadał:

oryginały, kserokopie lub skany następujących dokumentów: faktura, specyfikacja sztuk ładunku, list przewozowy CMR, potwierdzenie od kuriera. Potwierdzenie od kuriera stanowi informację o dotarciu przesyłki o określonym numerze do celu, często ma postać wyłącznie elektroniczną – przypadku reguły CIP;
oryginały, kserokopie lub skany następujących dokumentów: faktura, specyfikacja sztuk ładunku, list przewozowy CMR, potwierdzenie od kuriera. Potwierdzenie od kuriera stanowi informację o dotarciu przesyłki o określonym numerze do celu, często ma postać wyłącznie elektroniczną – przypadku reguły DAP;
oryginały, kserokopie lub skany następujących dokumentów: faktura, specyfikacja sztuk ładunku oraz:
- w przypadku gdy transport wykonuje przewoźnik - list przewozowy CMR,
- w przypadku gdy transport wykonuje nabywca - dokument transportowy (który zawiera wszystkie elementy wymienione w art. 42 ust. 4 ustawy) – w przypadku reguły EXW;
oryginały, kserokopie lub skany następujących dokumentów: faktura, specyfikacja sztuk ładunku oraz list przewozowy CMR – w przypadku reguły FCA.

Na tle powyższego Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą dwóch kwestii: czy posiadanie przez Wnioskodawcę ww. dokumentów jest wystarczające dla zastosowania przez niego stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, pomimo braku spełnienia warunków dokumentacyjnych określonych w art. 45a rozporządzenia wykonawczego oraz czy posiadanie przez Wnioskodawcę ww. dokumentów wyłącznie w postaci kserokopii lub skanów jest wystarczające dla zastosowania przez niego stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy Organ wskazuje, że od 1 stycznia 2020 r. Spółka dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla zastosowania 0% stawki podatku VAT, powinna gromadzić dowody dokumentujące tą dostawę o których mowa w art. 45a rozporządzenia wykonawczego.

Przy czym jak wskazano wyżej, niespełnienie warunków wprowadzonych art. 45a rozporządzenia wykonawczego, tj. brak zgromadzenia wymaganej tym przepisem dokumentacji nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca będzie musiał udowodnić w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

W ocenie Organu, wyszczególnione przez Wnioskodawcę dokumenty przyporządkowane do opisanych we wniosku poszczególnych sposobów realizacji dostaw wg reguł Incoterms, pomimo braku spełnienia warunków dokumentacyjnych określonych w art. 45a rozporządzenia wykonawczego, będą (przy spełnieniu pozostałych ustawowych warunków) wystarczające dla zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Wyszczególnione bowiem przez Wnioskodawcę dokumenty przyporządkowane do opisanych we wniosku poszczególnych sposobów realizacji dostaw wg reguł Incoterms, zgodnie z przedstawionym opisem sprawy będą potwierdzać, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Tym samym mogą stanowić dowody o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3, 4 i 11 ustawy, które przy spełnieniu pozostałych warunków, będą uprawniały na podstawie krajowych przepisów do zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług.

Jak wskazano również wyżej przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania 0% stawki od posiadania dokumentów wyłącznie w formie papierowej i wyłącznie w oryginale.

Przyjąć zatem należy, że także przedstawione we wniosku przez Wnioskodawcę dokumenty w formie skanu lub kserokopii, o ile autentyczność tych dokumentów zostanie uprawdopodobniona, będą przy spełnieniu pozostałych warunków, wystarczające dla zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy względem przedstawionych we wniosku pytań uznać należy za prawidłowe.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty (i ich forma), którymi będzie dysponować podatnik rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54§ 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin