Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.570.2020.4.KK
z 15 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia z 3 lipca 2020 r. (data wpływu 9 lipca 2020 r.), uzupełnionym 25 września 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu z tytułu świadczenia usług pośrednictwa handlowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2020 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek, uzupełniony 25 września 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu z tytułu świadczenia usług pośrednictwa handlowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie pośrednictwa w sprzedaży towarów (PKD: 46.19.Z, PKWIU: 74.90.12.0 - usługi pośrednictwa komercyjnego i wyceny, z wyłączeniem wyceny nieruchomości i ubezpieczeń). Działalność gospodarcza prowadzona jest przez Wnioskodawcę od 1 czerwca 2019 r. Wnioskodawca, na podstawie umowy agencyjnej zawartej z przedsiębiorcą mającym siedzibę na terytorium Chińskiej Republiki Ludowej (dalej jako „Dający Zlecenie”), pośredniczy w zawieraniu umów sprzedaży na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pomiędzy Dającym Zlecenie a klientami, którymi są w większości osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Umowa agencyjna została zawarta 8 czerwca 2019 r. i wykonywana jest przez Wnioskodawcę w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym i składa deklaracje VAT-R, co ma związek z innym rodzajem prowadzonej przez niego działalności. Ponadto Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT UE, co również ma związek z innym rodzajem działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca świadczy swoje usługi ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, jego stałe miejsce zamieszkania znajduje się również w Polsce. Usługi Wnioskodawcy świadczone są dla miejsca siedziby Dającego Zlecenie, znajdującej się poza terytorium UE. Dający Zlecenie nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym w Polsce i nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, niemniej w ocenie Wnioskodawcy winien zostać uznany za podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016r., poz. 710, z późn. zm.).

Do zobowiązań Wnioskodawcy, jako agenta, należy zgodnie z ww. umową:

1. Stałe współdziałanie przy zawieraniu umów sprzedaży przez Dającego Zlecenie na terenie Polski;
2. Aktywne poszukiwanie na terenie Polski klientów dla Dającego Zlecenie, prezentowanie klientom podstawowych informacji na temat Dającego Zlecenie i oferowanych przez niego produktów, bezzwłoczne przekazywanie Dającemu Zlecenie informacji o klientach zainteresowanych oferowanym przez niego sprzętem (przedmiotem sprzedaży są urządzenia elektroniczne oraz akcesoria do telefonów komórkowych);
3. Utrzymywanie długofalowych, dobrych relacji z klientami oraz bieżąca obsługa klientów, w tym w szczególności: odbieranie telefonów, odpisywanie na wiadomości e-mail w terminie nie dłuższym niż 24 godziny od ich odebrania, z wyjątkiem dni ustawowo wolnych od pracy;
4. Przyjmowanie od klientów oświadczeń woli w zakresie zawieranych umów, także w zakresie ewentualnych zwrotów, wad produktów i reklamacji;
5. Odbiór za Dającego Zlecenie od zamawiającego podmiotu trzeciego zapłaty za sprzedane produkty. Dający Zlecenie upoważnił w umowie Wnioskodawcę do odbioru w jego imieniu ceny sprzedaży od pozyskanych przez Wnioskodawcę klientów;
6. Prowadzenie i organizowanie działalności marketingowej, reklamowej i promocyjnej na rzecz Dającego Zlecenie, w szczególności w celu budowania pozytywnego wizerunku przedsiębiorstwa Dającego Zlecenie;
7. Dostarczanie klientom pełnej i niezbędnej dokumentacji do odzyskania ewentualnego odszkodowania od ubezpieczyciela za szkody wynikłe podczas doręczania towaru, próbki lub upominku;
8. Rozliczanie wykonanych w ramach Umowy czynności.

Przebieg realizowania zamówień, składanych przez klientów, wygląda następująco:

1. Klient składa zamówienie na towar za pośrednictwem Wnioskodawcy, przy czym złożenie zamówienia odbywa się poprzez serwis internetowy X. lub sklep internetowy. Informacja o warunkach transakcji znajduje się w ogólnodostępnym regulaminie. Klient posiada dostęp do regulaminu przed zawarciem transakcji. W regulaminie znajduje się informacja, iż towar wysyłany jest spoza terytorium UE, tj. z Chińskiej Republiki Ludowej, a opłaty wynikające z wprowadzenia towaru z rynku zagranicznego do Polski, w przypadku konieczności uiszczenia takich opłat, ponosi klient.
2. Klient wpłaca kwotę określoną w treści aukcji lub regulaminu na rachunek bankowy Wnioskodawcy tytułem zapłaty za zamówiony produkt, przy czym Wnioskodawca prowadzi odrębny rachunek bankowy dla rozliczania tych transakcji; klient dokonuje zapłaty w polskich złotych (PLN). Dający Zlecenie upoważnił w umowie Wnioskodawcę do odbioru w jego imieniu wynagrodzenia od pozyskanych przez Wnioskodawcę klientów;
3. Wnioskodawca wysyła Dającemu Zlecenie informacje na temat zawartej umowy oraz dane kontaktowe klienta, w szczególności adres, na który należy wysłać produkt oraz przekazuje otrzymaną od klienta kwotę, pomniejszoną o wysokość prowizji Wnioskodawcy; Wnioskodawca przekazuje pieniądze na rzecz Dającego Zlecenie w dolarach amerykańskich (USD). Przesyłanie ww. informacji oraz przekazanie płatności odbywa się za pośrednictwem serwisu internetowego Y. Wnioskodawca i Dający Zlecenie uznali, iż serwis ten jest najlepszym gwarantem zabezpieczenia interesów wszystkich stron transakcji, księguje pieniądze natychmiastowo pobierając przy tym bardzo niskie prowizje w stosunku do zwykłych przelewów bankowych czy innych form płatności. Gwarantuje on również 100% zwrotu środków w przypadku gdyby Dający Zlecenie z jakiegoś powodu nie wywiązał się z wykonywania umowy w sposób rzetelny. Pieniądze księgowane są najpierw na rachunku serwisu Y., a następnie przekazywane Dającemu Zlecenie. Płatności te działają identycznie, jak te realizowane przez polski serwis płatności ...
4. Przesyłki wysyłane są przez Dającego Zlecenie bezpośrednio na adres klienta. Dokument sprzedaży wystawiony jest przez Dającego Zlecenie na rzecz klienta i opiewa na kwotę, którą klient zapłacił tytułem ceny towaru, a ponadto zawiera dokładną nazwę zakupionego produktu oraz cenę dostawy.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy stanowi prowizja. Wnioskodawca, raz w miesiącu, wystawia fakturę za świadczenie usług pośrednictwa na rzecz Dającego Zlecenie – na kwotę wypracowanej w danym miesiącu prowizji. Prowizja uzależniona jest od łącznej wartości złożonych za pośrednictwem Wnioskodawcy zamówień na towar w danym okresie rozliczeniowym (miesiącu), tj. im wyższa wartość złożonych zamówień, tym wyższa prowizja.

Rozpatrywaniem ewentualnych zwrotów oraz reklamacji zajmuje się Wnioskodawca, działający jako agent Dającego Zlecenie.

Stosunek prawny pomiędzy Dającym Zlecenie a Wnioskodawcą uregulowany jest w umowie, z której wynika, iż Wnioskodawca nie nabywa towaru na własną rzecz, lecz pośredniczy w transakcjach zawieranych pomiędzy klientami a Dającym Zlecenie. Wnioskodawca nie jest importerem towaru i nie sprowadza go na własny rachunek. Wnioskodawca nie nabywa prawa do dysponowania importowanym towarem jak właściciel, lecz własność towaru przenoszona jest przez Dającego Zlecenie bezpośrednio na klienta, z pominięciem osoby Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

Czy Wnioskodawca z tytułu świadczonych usług pośrednictwa zobowiązany jest jedynie do rozliczenia i zapłaty podatku dochodowego z tytułu otrzymanej prowizji, a nie całej ceny sprzedaży wpłaconej na jego konto?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on stroną umów sprzedaży zawieranych pomiędzy Dającym Zlecenie i klientami. Jeśli Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy jedynie w sprzedaży towarów handlowych (a więc nie kupuje ich i nie staje się ich właścicielem) to przychodem uzyskanym z tego tytułu będzie wartość prowizji. Chodzi o różnicę pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od klienta a kwotą przekazaną przez niego do Dającego Zlecenie (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji. W konsekwencji Wnioskodawca zobowiązany będzie jedynie do rozliczenia podatku dochodowego z tytułu otrzymanej w danym miesiącu prowizji, a nie całej ceny sprzedaży wpłaconej na jego konto.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Przychody należne stanowią zatem wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi prawo do ich skutecznego dochodzenia. Tym samym powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności w rozumieniu prawa cywilnego.

W konsekwencji uznać należy, że skoro przychodem Wnioskodawcy za świadczone usługi pośrednictwa w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej na rzecz Dającego Zlecenie jest wyłącznie prowizja stanowiąca wynagrodzenie Wnioskodawcy, to przychodem z działalności gospodarczej uzyskanym z tego tytułu podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych będzie wartość tej prowizji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (z pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h-1j i 1n-1p, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Mając na względzie opis zdarzenia stwierdzić należy, że jeżeli w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jedynie pośredniczy w sprzedaży towarów handlowych (nie dokonuje sprzedaży we własnym imieniu oraz nie jest ich właścicielem) to przychodem uzyskanym z tego tytułu jest wartość prowizji, którą stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od klienta (nabywcy) a kwotą przekazaną przez Niego Dającemu Zlecenie tytułem poszczególnych transakcji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zagadnienie dotyczące podatku od towarów i usług jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na tę interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała albo drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.