2020.10.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.514.2020.2.AW
z 13 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2020 r. (data wpływu 4 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2020 r. (data wpływu 14 września 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem w dniu 14 września 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (poprzednia firma spółki – … Spółka Akcyjna, NIP: …) jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej o nr KW …, położonej w G. przy ul. S. Przeniesienie własności nastąpiło w dniu … lutego 2019 r. w drodze aktu notarialnego za sumę … zł (w tym podatek VAT w wymiarze 23%). Nieruchomość jest niezabudowana, stanowi działki nr 1 i 2. Nieruchomość posiada wydaną 12 grudnia 2014 r. decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem. Sprzedający był podatnikiem podatku od towaru i usług. Spółka Akcyjna obecnie nie jest podatnikiem podatku od towaru i usług. Dłużnik nie odbiera korespondencji i organ egzekucyjny nie może skutecznie odebrać od niego wyjaśnień.

W uzupełnieniu od wniosku z dnia 14 września 2020 r., wskazano, że udzielone odpowiedzi na zadane pytania w wezwaniu dotycząca łącznie działek 1 i 2. Zatem w odpowiedzi na pytanie postawione w wezwaniu o treści:

Czy nieruchomość była przez dłużnika udostępniana osobom trzecim na podstawie np. umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy cywilnoprawnej o podobnym charakterze? Czy była to czynność odpłatna, czy nieodpłatna?
– Wnioskodawca wskazał, że:
Organ egzekucyjny nie posiada wiedzy czy nieruchomość była udostępniana os. trzecim pod jakimkolwiek tytułem prawnym. Nieruchomość jest niezabudowana, w trakcie przeprowadzonych oględzin z biegłym sądowym nie stwierdzono żadnych śladów rozpoczęcia prac budowlanych i innych, na granicach nieruchomości widnieją pozostałości betonowe podtrzymując skarpę ziemną. Nieruchomość posiada ogrodzenie w stanie o wysokim zużyciu, wieloletnią.
Organowi egzekucyjnemu nie jest jednak znany stan nieruchomości przed nabyciem przez aktualnego właściciela.
Czy zajęta nieruchomość była/jest wykorzystywana przez dłużnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej?
– Wnioskodawca wskazał, że:
Nieruchomość miała służyć do wybudowania przez dłużnika inwestycji deweloperskiej obejmującej 7-8 mieszkań o łącznej powierzchni użytkowej około 450 m².(źródło: …)
Działalność dłużnika polega m.in.. zgodnie z odpisem KRS na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Na stronie internetowej dłużnika widnieją inne inwestycje, zrealizowane i przyszłe.
– odpis zupełny KRS w załączeniu.
W jaki sposób zajęta nieruchomość była/jest wykorzystywana przez dłużnika od momentu nabycia do momentu sprzedaży?
– Wnioskodawca wskazał, że:
j.w. tzn. Nieruchomość miała służyć do wybudowania przez dłużnika inwestycji deweloperskiej obejmującej 7-8 mieszkań o łącznej powierzchni użytkowej około 450 m². (źródło: …)
Czy sprzedawana nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku?
– Wnioskodawca wskazał, że:
j.w. tzn. Nieruchomość miała służyć do wybudowania przez dłużnika inwestycji deweloperskiej obejmującej 7-8 mieszkań o łącznej powierzchni użytkowej około 450 m². (źródło: …). Inwestycja nie została rozpoczęta. Nieruchomość pozostaje niezabudowana.
Czy z tytułu nabycia lub wytworzenia sprzedawanej nieruchomości przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?
– Wnioskodawca wskazał, że:
Dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i z prawa tego skorzystał, co dokumentują deklaracje podatkowe przekazana przez naczelnika Urzędu Skarbowego (deklaracja za rok 2019, okres 2 strona 5)
– w załączeniu informacja z US C. (tajemnica skarbowa) oraz akt notarialny kupna -sprzedaży nieruchomości.
Czy na moment sprzedaży nieruchomość, o której mowa we wniosku, będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, z którego będzie wynikało, że stanowi ona grunt przeznaczony pod zabudowę i czy Dłużniczka o niego występowała? Jeżeli nie, to należy wskazać jakie przeznaczenie będzie wynikało z ww. planu?
– Wnioskodawca wskazał, że:
Nieruchomość, wg. ustaleń biegłego sądowego sporządzającego operat szacunkowy, nie jest objęta na chwilę obecną miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Termin sprzedaży jest terminem nieokreślonym, w związku z powyższym niemożliwym jest udzielenie odpowiedzi w pozostałym zakresie.
Czy na moment sprzedaży dla ww. nieruchomości wydana będzie decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z których wynikało, że stanowi ona grunt przeznaczony pod zabudowę? Jeżeli nie, to należy wskazać jakie przeznaczenie będzie wynikało z ww. decyzji? Jeśli tak, to kto wystąpił o wydanie tej decyzji?
– Wnioskodawca wskazał, że:
Obecnie trwają ustalenia z właściwym Urzędem Miasta na okoliczność ustalenia czy na chwilę obecną ktokolwiek występował o warunki zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości.

Mając na uwadze art. 43 ust. 21 o VAT komornik sądowy informuje, że wystąpił do Spółki (właściciela nieruchomości) z żądaniem udzielenia wyjaśnień m.in w kwestii ww. pytania oznaczonego numerem 5 w dniu 6 lipca 2020 r. Dłużnik nie odbiera jednak żadnej korespondencji w sprawie i nie złożył wyjaśnień do sprawy.

Intencją Wnioskodawcy było i jest prawidłowe prowadzenie postępowania egzekucyjnego i należyte wykonanie obowiązków podatkowych. Zdaniem komornika sądowego stawka podatku zawarta w pytaniu we wniosku o interpretację indywidualną była niezbędnym elementem właściwej interpretacji.

W związku jednak ze stanowiskiem KIS precyzuje stanowisko w ten sposób, że zwracam się jedynie o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania/zwolnienia z opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż zajętej nieruchomości o nr … w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż zajętej nieruchomości o nr … w drodze licytacji publicznej przez komornika sądowego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 23% wobec niezaistnienia przesłanek zwolnień z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2019 r. poz. 1438, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym Komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że przedmiotem sprzedaży w trybie egzekucji będzie nieruchomość gruntowa niezabudowana.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia czy transakcja ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%,stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ww. ustawy pod pojęciem tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.) reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Stosownie do art. 2 pkt 12 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ilekroć w ustawie jest mowa o działce budowlanej – należy przez to rozumieć nieruchomość gruntową lub działkę gruntu, której wielkość, cechy geometryczne, dostęp do drogi publicznej oraz wyposażenie w urządzenia infrastruktury technicznej spełniają wymogi realizacji obiektów budowlanych wynikające z odrębnych przepisów i aktów prawa miejscowego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W konsekwencji, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy, jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej. Przeniesienie własności nastąpiło w dniu … lutego 2019 r. w drodze aktu notarialnego. Nieruchomość jest niezabudowana, stanowi działki nr 1 i 2. Sprzedający był podatnikiem podatku od towaru i usług. Spółka obecnie nie jest podatnikiem podatku od towaru i usług. Dłużnik nie odbiera korespondencji i organ egzekucyjny nie może skutecznie odebrać od niego wyjaśnień.

Organ egzekucyjny nie posiada wiedzy czy nieruchomość była udostępniana os. 3 pod jakimkolwiek tytułem prawnym. Nieruchomość jest niezabudowana, w trakcie przeprowadzonych oględzin z biegłym sądowym nie stwierdzono żadnych śladów rozpoczęcia prac budowlanych i innych, na granicach nieruchomości widnieją pozostałości betonowe podtrzymując skarpę ziemną. Nieruchomość posiada ogrodzenie w stanie o wysokim zużyciu, wieloletnią.

Organowi egzekucyjnemu nie jest jednak znany stan nieruchomości przed nabyciem przez aktualnego właściciela.

Działalność dłużnika polega m.in. zgodnie z odpisem KRS na kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek. Na stronie internetowej dłużnika widnieją inne inwestycje, zrealizowane i przyszłe.

Nieruchomość miała służyć do wybudowania przez dłużnika inwestycji deweloperskiej obejmującej 7-8 mieszkań o łącznej powierzchni użytkowej około 450 m². Inwestycja nie została rozpoczęta. Nieruchomość pozostaje niezabudowana.

Dłużnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i z prawa tego skorzystał, co dokumentują deklaracje podatkowe przekazana przez naczelnika Urzędu Skarbowego.

Nieruchomość, wg. ustaleń biegłego sądowego sporządzającego operat szacunkowy, nie jest objęta na chwilę obecną miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Termin sprzedaży jest terminem nieokreślonym, w związku z powyższym niemożliwym jest udzielenie odpowiedzi w pozostałym zakresie.

Z wniosku wynika, że nieruchomość posiada wydaną 12 grudnia 2014 r. decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażem. Jednakże, w odpowiedzi na pytania organu zawarte w wezwaniu dotyczące m.in. istnienia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na moment sprzedaży Wnioskodawca wskazał, że trwają ustalenia z właściwym Urzędem Miasta na okoliczność ustalenia czy na chwilę obecną ktokolwiek występował o warunki zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości.

Ponadto, Wnioskodawca odwołał się do przepisu art. 43 ust. 21 ustawy, zgodnie z którym komornik sądowy informuje, że wystąpił do Spółki (właściciela nieruchomości) z żądaniem udzielenia wyjaśnień m.in w kwestii pytania oznaczonego numerem 5 (w wezwaniu) w dniu 6 lipca 2020 r. Dłużnik nie odbiera jednak żadnej korespondencji w sprawie i nie złożył wyjaśnień do sprawy.

W przedmiotowej sprawie przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę w drodze licytacji nieruchomości niezabudowanej będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy, gdyż brak jest wszystkich niezbędnych informacji do jednoznacznego dokonania takiej oceny na podstawie ww. przepisów, ponieważ, jak wskazał Wnioskodawca wystąpił on do Spółki (właściciela nieruchomości) z żądaniem udzielenia wyjaśnień m.in w kwestii pytania oznaczonego numerem 5 (w wezwaniu) w dniu 6 lipca 2020 r., jednak Dłużnik nie odbiera żadnej korespondencji w sprawie i nie złożył wyjaśnień do sprawy.

W związku z powyższym, w sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy, nie są spełnione, bowiem podjęte przez Wnioskodawcę działania nie doprowadziły do uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika. Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem interpretacji.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości gruntowej niezabudowanej w drodze licytacji nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, lecz podlega opodatkowaniu właściwą stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, jednakże na podstawie innego przepisu ustawy o podatku od towarów i usług niż wskazał Zainteresowany.

Tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o VAT.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywiste zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin