Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.436.2020.1.PS
z 14 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2020 r. (data wpływu 9 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 12 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dotyczących wycofania składników majątkowych z działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych dotyczących wycofania składników majątkowych z działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej pod nazwą "M" spółka jawna (dalej zwana spółką) od 2 października 2001 roku (data wpisu do KRS). Wpis został dokonany na podstawie uchwały wspólników spółki cywilnej z dnia 23 sierpnia 2001 roku o przekształceniu spółki cywilnej w spółkę jawną. Udział wspólników w zyskach i stratach spółki jest równy i wynosi po 50%. Spółka zajmuje się serwisem i naprawą artykułów gospodarstwa domowego oraz handlem częściami do AGD. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Do opodatkowania dochodów podatkiem dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca stosuje art. 30c ustawy (19% podatek liniowy). Na przestrzeni lat spółka gromadziła niewypłacony zysk, który wcześniej został opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych - każdy ze wspólników opodatkował swoją część zysku. Jednym ze składników majątku spółki jest lokal użytkowy położony w X. Lokal jest częścią budynku, który został wybudowany w 2005 roku i stanowił własność 4 osób fizycznych i spółki, spółka była współużytkownikiem wieczystym gruntu oraz uczestniczyła we współwłasności budynku w udziale wynoszącym 1/3 (jedna trzecia). W 2013 roku nastąpiło zniesienie współużytkowania wieczystego gruntu i współwłasności budynku oraz ustanowienia odrębnej własności lokali. W wyniku tego spółka nabyła prawo odrębnej własności lokalu użytkowego wraz z udziałem wynoszącym 2717/10000 w prawie współwłasności części wspólnych budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali oraz w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu pod budynkiem oznaczonych numerami 7 i 1. Ww. lokal użytkowy służył i służy spółce do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, lokal w 2019 roku został wyceniony przez rzeczoznawcę majątkowego. Wspólnicy spółki zamierzają podjąć uchwałę o wycofaniu ze spółki majątku o wartości dwukrotnie przekraczającej wartość lokalu w ten sposób, że jeden ze wspólników otrzyma środki pieniężne a drugi ze wspólników otrzyma własność lokalu - wycofanie majątku nastąpi bez obniżania udziału kapitałowego. Wnioskodawca otrzyma własność lokalu wraz z przynależnymi prawami, tj. udziałem w prawie współwłasności części wspólnych budynku i urządzeń oraz w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu pod budynkiem. Wycofanie lokalu wraz z przynależnymi prawami będzie nieodpłatne, tj. na podstawie uchwały wspólników o wycofaniu majątku spółki jawnej do majątku prywatnego wspólników. Drugi wspólnik otrzyma środki pieniężne z majątku spółki jawnej na podstawie uchwały wspólników o wycofaniu majątku spółki jawnej do majątku prywatnego. Przeniesienie własności lokalu na rzecz Wnioskodawcy odbędzie się na podstawie uchwały wspólników o wycofaniu majątku spółki jawnej do majątku prywatnego podjętej w formie aktu notarialnego (nie będzie to umowa darowizny). Ww. przeniesienie własności nie będzie dokonane tytułem wypłaty z zysku.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 12 października 2020 r.) Wnioskodawca wskazuje również, że przeniesienie własności nieruchomości (lokalu użytkowego) do jego majątku prywatnego w wyniku wycofania nieruchomości ze spółki jawnej nastąpi do wysokości posiadanych udziałów, ponieważ, na podstawie tej samej uchwały drugi wspólnik otrzyma środki pieniężne w wysokości wartości otrzymanej przez niego nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dla Wnioskodawcy przekazanie mu przez spółkę lokalu użytkowego wraz z przynależnymi prawami będzie stanowiło przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 1a [winno być lit. a]? (w proporcji zgodnej z art. 8 ust. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)
2. Czy dla Wnioskodawcy otrzymanie lokalu będzie stanowiło opodatkowany przychód (dochód) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1)

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie mu przez spółkę lokalu użytkowego wraz z przynależnymi prawami nie będzie stanowiło przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 1a [winno być lit. a] (w proporcji zgodnej z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarcza prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy, czyli z pozarolniczej działalności gospodarczej. Na podstawie art. 8 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ustawy przychody i koszty z udziału w spółce niebędącej osobą prawną każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W myśl art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Ustawa nie zawiera przepisów odnoszących się do czynności przekazania majątku pomiędzy spółką niemającą osobowości prawnej a jej wspólnikami na podstawie uchwały o nieodpłatnym przekazaniu majątku wspólnikowi. Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1a [winno być lit. a] ustawy przychodem z działalności gospodarczej jest odpłatne zbycie środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Aby można było mówić o przychodzie z działalności gospodarczej musi nastąpić odpłatne zbycie. Ponieważ spółka jawna na podstawie art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana, to niewątpliwie w wypadku wycofania lokalu z ewidencji środków trwałych i przekazania go podatnikowi nastąpi zbycie lokalu, czyli przeniesienie własności lokalu ze spółki na rzecz podatnika. Nie jest to jednak zbycie odpłatne. Ponieważ czynność ta jest nieodpłatna, to spółka nie uzyska od podatnika żadnej korzyści majątkowej, żądnego przysporzenia majątkowego, a to oznacza, ze w przypadku nieodpłatnego przeniesienia własności składników majątku spółki na podatnika, czynność ta, jako niewiążąca się z jakąkolwiek korzyścią majątkową na rzecz spółki, nie stanowi odpłatnego zbycia składników majątku. W związku w powyższym, ponieważ w przypadku nieodpłatnego wycofania lokalu ze spółki na podstawie uchwały wspólników i przekazania lokalu wraz z udział w prawie współwłasności części wspólnych budynku i urządzeń oraz w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu pod budynkiem na rzecz podatnika nie można mówić o odpłatnym zbyciu lokalu na rzecz podatnika, to takie przekazanie nie będzie stanowiło przychodu z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 a [winno być lit. a] (w proporcji zgodnej z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ad. 2)

Otrzymanie przez Wnioskodawcę lokalu nie będzie stanowiło opodatkowanego przychodu (dochodu) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa nie zawiera przepisów odnoszących się do czynności przekazania majątku pomiędzy spółką niemająca osobowości prawnej a jej wspólnikami na podstawie uchwały o nieodpłatnym przekazaniu tego majątku wspólnikowi. Przepis art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy wskazuje, że przychodem z działalności gospodarczej jest wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń , obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a. Na podstawie art. 11 ust. 2 ustawy wartość pieniężna świadczeń w naturze określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Wartość lokalu została ustalona przez niezależnego rzeczoznawcę majątkowego, czyli wartość spełnia normę przepisu art. 11 ust. 2 ustawy. Żeby jednak w ogóle mówić o otrzymanym nieodpłatnym świadczeniu, należy stwierdzić, że świadczenie to będzie nieekwiwalentne, tj. że Wnioskodawca otrzyma wartość majątku większą niż przysługuje mu z jego udziału w zysku. Tak jednak nie będzie. Udział Wnioskodawcy w zysku spółki wynosi 50%, a wspólnicy podejmą uchwałę o wycofaniu majątku w wysokości dwukrotności wartości lokalu, czyli Wnioskodawca otrzyma wartość majątku - lokal w wartości takiej samej, jaką jego wspólnik otrzyma w formie pieniężnej, ponieważ w ustawie nie ma przepisów dotyczących czynności przekazania majątku pomiędzy spółką niemającą osobowości prawnej a jej wspólnikami na podstawie uchwały o nieodpłatnym przekazaniu tego majątku wspólnikowi oraz przekazanie Wnioskodawcy lokalu będzie miało charakter ekwiwalentny, to otrzymanie przez niego lokalu, w świetle ustawy, nie będzie stanowiło dla niego opodatkowanego przychodu (dochodu).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 października 2020 r. (data wpływu 12 października 2020 r.) Wnioskodawca wskazuje również, że ustawa nie precyzuje co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie".

Nieodpłatnym świadczeniem jest uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.

Najistotniejszą dla pojęcia nieodpłatnego świadczenia jest przesłanka dotycząca ekwiwalentności. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego. Ponieważ Wnioskodawca otrzyma część majątku spółki (nieruchomość) o wartości nie wyższej niż jego udział w spółce (50%) natomiast drugi wspólnik otrzyma środki pieniężne o takiej samej wartości (wartość nieruchomości została określona przez rzeczoznawcę na podstawie cen rynkowych), to w przypadku Wnioskodawcy nie zachodzi przesłanka nieekwiwalentności świadczenia, w związku z czym nie powstaje przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegający opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, z późn. zm.) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 cyt. ustawy, spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą (art. 8 § 2 ustawy).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Spółka jawna może zatem posiadać własny majątek, który jest odrębny od majątków osobistych jej wspólników. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 Kodeksu spółek handlowych).

Stosownie do art. 51 Kodeksu spółek handlowych każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach. W myśl art. 52 § 1 ww. ustawy, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Zgodnie z art. 54 § 1 Kodeksu spółek handlowych, zmniejszenie udziału kapitałowego wymaga zgody pozostałych wspólników.

Ze względu na to, iż spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej – z punktu widzenia prawa podatkowego – podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż w pkt 28.

W myśl natomiast art. 5a pkt 28 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawierają specyfikację źródeł przychodów, na podstawie których następuje przypisanie konkretnego przychodu do źródła przychodu. Przypisanie do konkretnego źródła przychodów jest istotne, ponieważ w zależności od ustalenia źródła przychodów, dla tego przychodu powstają dalsze skutki podatkowe prowadzące do obliczenia uzyskanego dochodu lub poniesionej straty w danym okresie rozliczeniowym.

W art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako dwa odrębne źródła przychodów wyróżnione zostały pozarolnicza działalność gospodarcza oraz odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Ponadto jak stanowi art. 14 ust 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

• wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W przepisie tym mowa jest o przychodzie z „odpłatnego zbycia” składników majątku związanego z działalnością gospodarczą. O powstaniu przychodu decydują więc dwie przesłanki, które muszą zaistnieć łącznie. Musi dojść do zbycia, które powinno być odpłatne.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej od 2 października 2001 roku. Udział wspólników w zyskach i stratach spółki jest równy i wynosi po 50%. Na przestrzeni lat spółka gromadziła niewypłacony zysk, który wcześniej został opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych - każdy ze wspólników opodatkował swoją część zysku. Jednym ze składników majątku spółki jest lokal użytkowy, który jest częścią budynku wbudowanego w 2005 roku i stanowiącego własność 4 osób fizycznych i spółki, spółka była współużytkownikiem wieczystym gruntu oraz uczestniczyła we współwłasności budynku w udziale wynoszącym 1/3. W 2013 roku nastąpiło zniesienie współużytkowania wieczystego gruntu i współwłasności budynku oraz ustanowienia odrębnej własności lokali. W wyniku tego spółka nabyła prawo odrębnej własności lokalu użytkowego wraz z udziałem w prawie współwłasności części wspólnych budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali oraz w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu pod budynkiem. Ww. lokal użytkowy służył i służy spółce do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Wspólnicy spółki zamierzają podjąć uchwałę o wycofaniu ze spółki majątku o wartości dwukrotnie przekraczającej wartość lokalu w ten sposób, że jeden ze wspólników otrzyma środki pieniężne a drugi ze wspólników otrzyma własność lokalu - wycofanie majątku nastąpi bez obniżania udziału kapitałowego. Wnioskodawca otrzyma własność lokalu wraz z przynależnymi prawami, tj. udziałem w prawie współwłasności części wspólnych budynku i urządzeń oraz w prawie użytkowania wieczystego działek gruntu pod budynkiem. Wycofanie lokalu wraz z przynależnymi prawami będzie nieodpłatne, tj. na podstawie uchwały wspólników o wycofaniu majątku spółki jawnej do majątku prywatnego wspólników. Drugi wspólnik otrzyma środki pieniężne z majątku spółki jawnej na podstawie uchwały wspólników o wycofaniu majątku spółki jawnej do majątku prywatnego. Przeniesienie własności lokalu na rzecz Wnioskodawcy odbędzie się na podstawie uchwały wspólników o wycofaniu majątku spółki jawnej do majątku prywatnego podjętej w formie aktu notarialnego (nie będzie to umowa darowizny). Ww. przeniesienie własności nie będzie dokonane tytułem wypłaty z zysku i nastąpi do wysokości posiadanych udziałów.

W przypadku nieodpłatnego przekazania nieruchomości przez spółkę jawną do majątku jej wspólników, niewątpliwie dochodzi do zbycia nieruchomości przez spółkę. W wyniku tej czynności dojdzie do przeniesienia prawa własności ze spółki (posiadającej odrębny majątek) na jej wspólników. Jednak z uwagi na to, że uchwała o wycofaniu nieruchomości ze spółki odnosi się do czynności nieodpłatnej, trzeba uznać, że spółka nie uzyska od wspólników żadnej korzyści materialnej z tego tytułu. Oznacza to, że w przypadku nieodpłatnego przeniesienia składników majątku spółki na jej wspólników, czynność ta, jako niewiążąca się z jakąkolwiek korzyścią majątkową na rzecz spółki, nie stanowi odpłatnego zbycia składników majątku.

W związku z tym, skoro zgodnie z przytoczonym wyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodami podlegającymi opodatkowaniu u wspólnika spółki jawnej są, co do zasady, przysporzenia uzyskane przez tę spółkę w wyniku dokonanych przez nią czynności, trzeba uznać, że wycofanie nieruchomości z majątku spółki do majątku Wnioskodawcy jako następujące w ramach nieodpłatnej czynności, nie będzie skutkowało powstaniem u Wnioskodawcy przychodu z tytułu odpłatnego zbycia.

W niniejszej sprawie wskazać również należy na art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Zgodnie z wykładnią gramatyczną, odpłacać to „oddawać komuś coś w zamian”, odpłatny zaś to „taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów” (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002). Nieodpłatny to niewymagający opłaty. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, po raz pierwszy sformułowanym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2285/98, a potem w uchwale siedmiu sędziów NSA z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 i w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 16 października 2006 r, sygn. akt II FPS 1/06, pojęcie to obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Nieodpłatnym świadczeniem jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu. Nieodpłatne świadczenie ma miejsce, gdy świadczeniu jednego z podmiotów nie towarzyszy świadczenie drugostronne, co w konsekwencji wyraża się w zaistnieniu stanu, w którym po stronie przyjmującego dochodzi do zwiększenia aktywów bądź zmniejszenia pasywów. Świadczenia otrzymującego, aby podlegały opodatkowaniu, muszą zatem prowadzić do pojawienia się po stronie podmiotu je otrzymującego przychodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub w formie usługi. W wyniku takiego świadczenia w majątku podmiotu otrzymującego nie pojawia się wprawdzie realny dochód (w znaczeniu ekonomicznym), ale ponieważ znaczenie dochodu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest szersze, zaoszczędzenie wydatków musi być traktowane na równi z przyrostem majątku.

Najbardziej istotną dla pojęcia nieodpłatnego świadczenia jest przesłanka, dotycząca ekwiwalentności, w istocie pozwalająca na stwierdzenie, kiedy mamy do czynienia ze świadczeniem nieodpłatnym. Tylko świadczenia nieekwiwalentne mogą stanowić przychód podatkowy po stronie otrzymującego. Ekwiwalentność, która wyłącza możliwość powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnego przysporzenia, oznacza wystąpienie świadczenia wzajemnego. Ekwiwalentność nie może wystąpić ani w momencie dokonywania świadczenia, ani w jakimkolwiek momencie w przyszłości. Jeżeli bowiem występuje ekwiwalent, jest też korzyść po drugiej stronie, a więc wyłączona jest możliwość uznania świadczenia za nieodpłatne. Przysporzenie w majątku podatnika musi mieć dla niego pewną wartość, którą można wyrazić w wymiarze finansowym. Chodzi o to, by świadczenie otrzymane bez wynagrodzenia było dla otrzymującego wartościowe. Świadczenie nieodpłatne będące przychodem podatkowym powinno wynikać z dwustronnego stosunku, tzn. powinien istnieć możliwy do identyfikacji podmiot świadczący oraz podmiot otrzymujący. Wynika to wprost z brzmienia ustawy, która mówi o świadczeniu, a nie o przysporzeniu. Zgodnie z definicją słownikową „świadczenie” oznacza obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz.

Z powyższego wynika, że w przypadku gdy wspólnik otrzyma nieruchomości wycofane z majątku spółki do majątku prywatnego o wyższej wartości niż jego udział w spółce (a zatem nieekwiwalentnie), wówczas powstanie dla niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla wspólnika, który otrzyma nieruchomości o wyższej wartości powstanie przychód odpowiadający wartości nadwyżki ponad jego udział w spółce. Jak zauważył Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 stycznia 2013 r., sygn. akt II FSK 1019/11, „Spółki osobowe na mocy art. 8 k.s.h. mogą być podmiotem stosunku prawnego”. W rezultacie nastąpi świadczenie z majątku spółki jawnej do majątku wspólnika. Natomiast nie powstanie przychód dla wspólnika, jeżeli wartość nieruchomości otrzymanych przez niego będą miały wartość odpowiadającą (nieprzekraczającą) jego udziałowi w spółce.

Zatem dla Wnioskodawcy nieodpłatnie nabywającego nieruchomość, przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń może powstać w sytuacji, gdy otrzyma nieruchomości wycofaną z majątku spółki jawnej do majątku prywatnego o wyższej wartości niż jego udział w spółce. Skoro jednak wartość nieruchomości nie przekroczy wartości odpowiadającej jego udziałowi w spółce, to nie dojdzie do powstania przychodu z tego tytułu.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.