Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.664.2020.2.MGO
z 27 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z 8 października 2020 r. (data wpływu 15 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub w części oraz otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub w części oraz otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…”. Wniosek został uzupełniony pismem z 8 października 2020 r. (data wpływu 15 października 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 7 października 2020 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.664.2020.1.MGO.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2020 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto otrzymało dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 na realizację projektu pn. „…”. Z uwagi na fakt, iż Miasto jako samorządowa osoba prawna z założenia wykonuje swoje zadania poprzez własne jednostki organizacyjne, we wniosku aplikacyjnym założono, iż realizacją rzeczową projektu zajmie się Zakład.

Jednym z warunków rozliczenia dofinansowania z Instytucją Zarządzającą RPO 2014-2020 jest dostarczenie interpretacji indywidualnej z Biura Krajowej Informacji Podatkowej dotyczącej informacji, czy beneficjent (w tym przypadku przez beneficjenta należy rozumieć Miasto) ma prawo czy też nie ma prawa odzyskać podatku VAT w ramach projektu. Jest to o tyle istotne, że według przepisów regulujących zasady dofinansowanie ze środków UE, podatek VAT który jest możliwy do odzyskania nie może stanowić tzw. kosztu kwalifikowalnego.

Przedmiotem projektu jest kompleksowa termomodernizacja (wymiana okien i drzwi, docieplenie przegród budowlanych) połączona z wymianą źródeł ciepła w 16 komunalnych budynkach wielorodzinnych znajdujących się na terenie dzielnicy B. Projekt obejmuje następujące budynki: L. 1, 2, 3, 4, 5, S. 1, 2, 3, 4, 6, C. 2, 4, K. 1, P. 2, A. 2, W. 3.

Wszystkie budynki objęte projektem należą do zasobu komunalnego gminy i mieszczą wyłącznie lokale mieszkalne (brak lokali użytkowych wynajmowanych na zasadach komercyjnych). Kryteria przyznawania mieszkań komunalnych określone są w uchwale rady gminy, w której obowiązkowo określa się kryterium dochodowe uprawniające do ubiegania się o mieszkanie komunalne oraz kryteria wyboru osób, którym przysługuje pierwszeństwo w przyznawaniu mieszkania komunalnego. Stawki czynszu również są regulowane i nie mogą przekroczyć określonej przepisami wartości odtworzeniowej lokalu. Wspomniane limity dochodowe mieszczą się w dolnych granicach rozkładu wynagrodzeń, co powoduje, że lokale komunalne dostępne są jedynie dla osób najniżej zarabiających, które nie mają możliwości zapewnienia sobie lokalu na komercyjnym rynku wynajmu nieruchomości. Czynsz za mieszkania wnoszony jest w formie opłaty nieopodatkowanej podatkiem VAT.

Podstawowym celem projektu jest zmniejszenie emisji substancji wpływających na jakość powietrza w mieście poprzez zmniejszenie ilości energii cieplnej wykorzystywanej do funkcjonowania objętych wsparciem budynków oraz wymianę przestarzałych, wysokoemisyjnych źródeł ciepła na źródła gazowe cechujące się dużą sprawnością i niższą emisją. Projekt jest istotnym elementem programu ograniczania niskiej emisji na terenie A. oraz jednocześnie elementem programu rewitalizacji realizowanego na terenie dzielnicy B. Rzeczową realizację zaplanowano w latach 2019-2021.

Po zrealizowaniu inwestycji nowo powstała infrastruktura będzie własnością beneficjenta – Gminy Miasta. Powstała infrastruktura jako element komunalnego budynku mieszkalnego będzie zarządzana przez wyspecjalizowaną jednostkę budżetową gminy – Zakład tworzącej wraz z gminą, po centralizacji dokonanej w 2017 r., jednego podatnika VAT.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Miasto jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Towary i usługi nabywane przez Miasto w związku z realizacją projektu pn. „…” będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT.

Towary i usługi nabywane przez Miasto w związku z realizacją projektu pn. „…” nie będą wykorzystywane w jakimkolwiek zakresie do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do projektu „…” realizowanego przez Miasto, istnieje możliwość odliczenia podatku VAT w całości lub w części oraz otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W odniesieniu do projektu pn. „…” Miasto w świetle art. 86 ust. 1 ustawy nie ma możliwości odliczenia podatku VAT w całości ani w części oraz nie ma możliwości otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT, powstała infrastruktura nie będzie wykonywana do czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 86 ust. 1 ww. ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ww. ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podkreślić należy, że aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnego budownictwa mieszkaniowego (art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem projektu jest kompleksowa termomodernizacja (wymiana okien i drzwi, docieplenie przegród budowlanych) połączona z wymianą źródeł ciepła w 16 komunalnych budynkach wielorodzinnych znajdujących się na terenie dzielnicy B. Wszystkie budynki objęte projektem należą do zasobu komunalnego gminy i mieszczą wyłącznie lokale mieszkalne (brak lokali użytkowych wynajmowanych na zasadach komercyjnych). Czynsz za mieszkania wnoszony jest w formie opłaty nieopodatkowanej podatkiem VAT. Towary i usługi nabywane przez Miasto w związku z realizacją projektu będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku VAT. Towary i usługi nabywane przez Miasto w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane w jakimkolwiek zakresie do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku VAT w całości lub w części oraz otrzymania zwrotu różnicy podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Odnosząc się do pytania Wnioskodawcy, powtórzyć należy, że odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawioną treść zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w omawianej sprawie warunki uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie będą spełnione, ponieważ – jak jednoznacznie wskazał Wnioskodawca – towary i usługi nabywane przez Miasto w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane w jakimkolwiek zakresie do wykonywania przez Gminę czynności opodatkowanych. Powstała infrastruktura służyć będą wyłącznie do realizacji czynności zwolnionych od podatku VAT.

W konsekwencji, mimo, że Miasto jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług – warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy, uprawniające do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do niniejszego projektu nie będą spełnione. Wnioskodawca w związku z realizacją zadania nie będzie miał możliwości odliczenia podatku VAT w całości, a także w części, a tym samym w niniejszych okolicznościach nie będzie również przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.