Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.756.2020.1.DJ
z 28 października 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2020 r. (data wpływu 16 października 2020 r.), uzupełnionym pismem w dniu 21 października 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni posiada polską rezydencję podatkową. W dniu (…) 2014 r. Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem – (…), nabyli zabudowaną budynkiem mieszkalnym nieruchomość, składającą się z działki numer (…), położoną w miejscowości (…), dla której Sąd Rejonowy prowadzi Księgę Wieczystą o numerze (…).

Wymieniona wyżej nieruchomość została przez małżonków nabyta ze środków pochodzących z ich majątku wspólnego. Małżonków obowiązywał ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej, przez co opisana wyżej zabudowana nieruchomość weszła w całości do ich majątku wspólnego.

Następnie w dniu (…) 2017 r. małżonek Wnioskodawczyni - darował małżonce (Wnioskodawczyni), za jej zgodą, całą zapisaną w Księdze Wieczystej nr (…) Sądu Rejonowego zabudowaną nieruchomość, w zamian za ustanowienie bez wynagrodzenia na jego rzecz dożywotniego użytkowania przedmiotu darowizny. Wnioskodawczyni darowiznę tę przyjęła. Darowizna dokonana była w formie aktu notarialnego - Repertorium A numer: (…)/2017 przed notariuszem w Kancelarii Notarialnej (…). Na żądanie stron umowy darowizny, zgodnie z wnioskiem notariusza, w Księdze Wieczystej (…) ujawniono prawo własności na rzecz Wnioskodawczyni.

W dniu (…) 2018 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł. Postanowieniem z dnia (…) 2018 r. (sygn. akt (…)) Sąd Rejonowy stwierdził, że spadek po (…) nabyła – na mocy testamentu notarialnego z dnia (…) maja 2017 r. – jego żona Wnioskodawczyni, w całości z dobrodziejstwem inwentarza.

Wnioskodawczyni w związku ze śmiercią męża, z uwagi na to, że dom, w którym razem mieszkali jest dla niej obecnie zbyt duży, planuje jego zbycie z końcem 2020 r. lub początkiem 2021 r.

Wnioskodawczyni nie prowadziła i nadal nie prowadzi działalności gospodarczej w związku z czym zbycie przedmiotowej nieruchomości nie będzie następować w wykonywaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie przez Wnioskodawczynię zabudowanej nieruchomości, objętej Księgą Wieczystą nr (…) prowadzoną przez Sąd Rejonowy w (…), położonej w (…), wyłączone będzie od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. ze względu na upływ pięcioletniego okresu od jej nabycia przez Wnioskodawczynię?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zbycie przez nią zabudowanej nieruchomości objętej (…) prowadzonej przez Sąd Rejonowy, położonej w (…), wyłączone będzie od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. ze względu na upływ pięcioletniego okresu od jej nabycia przez Wnioskodawczynię.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f., opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawda do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o PIT, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie rodzi powstanie obowiązku podatkowego.

Zatem odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw majątkowych, jeżeli następuje po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie - nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw majątkowych, w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem mając na uwadze powyższe do uznania, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw majątkowych jest wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• zbycie musi mieć charakter odpłatny,
• zbycie nie może następować w ramach wykonywania przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej,
• odpłatne zbycie musi zostać dokonane po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) u.p.d.o.f. nieruchomości lub praw majątkowych.
  
  

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) u.p.d.o.f., w kwestii opodatkowania ich sprzedaży podatkiem dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie ma moment ich nabycia.

Przy czym należy wskazać, że u.p.d.o.f. nie definiuje pojęcia "nabycia", a tym bardziej nie określa szczególnych sposobów nabycia. Dlatego też, zgodnie z zasadami wykładni przepisów prawa podatkowego, a także z jednolitą linią orzeczniczą, wyjaśnienia tego terminu należy poszukiwać w przepisach prawa cywilnego. Między innymi interpretacja pojęcia "nabycie" została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu, należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.) - nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika. Ponadto w związku z tym, że mająca być przedmiotem odpłatnego zbycia nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej, należy także odnieść się do przepisów ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 2020.1359 t.j.) dalej też k.r.o.

Zgodnie z art. 31 § 1 k.r.o, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Niemniej jednak w polskim orzecznictwie dominuje ukształtowany od lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia pogląd o dopuszczalności przesunięć majątkowych między masą majątku wspólnego małżonków, a majątkami osobistymi w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej. Jego aktualność została potwierdzona uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 10 kwietnia 1991 r. III CZP 133/91 w tezie, że „w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej dopuszczalne jest rozporządzenie przez małżonka przedmiotem wchodzącym w skład majątku wspólnego na rzecz majątku odrębnego drugiego małżonka”.

Odnosząc powyższe na grunt objętej niniejszym wnioskiem sprawy należy stwierdzić, że choć dokonane przez małżonka Wnioskodawczyni przesunięcie składnika majątku w postaci uczynionej na jej rzecz darowizny zabudowanej nieruchomości z ich majątku wspólnego do jej majątku osobistego, należy uznać za prawnie skuteczne, to jednak przesunięcia tego nie można traktować jako nabycia w rozumieniu art. 10 ust.1 pkt 8 a) u.p.d.o.f. Bowiem w wyniku dokonanego przesunięcia składnika majątkowego - darowizny zabudowanej nieruchomości - nie doszło do zwiększenia aktywów majątku Wnioskodawczyni, ani do zmiany prawa własności. Wynika to z przywołanych wyżej przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego odnoszących się do ustrojów majątkowych małżeńskich wskazujących, że wspólność ustawowa małżeńska jest wspólnością łączną bezudziałową.

Oznacza to, że Wnioskodawczyni już w chwili nabycia do majątku wspólnego przedmiotowej nieruchomości stała się jej właścicielką w całości. Dlatego też nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 a) u.p.d.o.f., od którego należy liczyć, określony w tym przepisie, pięcioletni termin dla Wnioskodawczyni, miało miejsce (…) 2014 r. kiedy to opisana w niniejszym wniosku zabudowana nieruchomość została przez małżonków do majątku wspólnego nabyta.

W świetle powyższego, w niniejszej sprawie nie ma żadnego znaczenia późniejsze przesunięcie w drodze darowizny przedmiotowej nieruchomości z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego jednego z małżonków - Wnioskodawczyni. Jak bowiem wyżej podkreślono przesunięcie takie w szczególności nie doprowadziło do zwiększenia aktywów Wnioskodawczyni, a tylko w przypadku zwiększenia aktywów po stronie nabywcy rzeczy lub praw majątkowych można mówić o "nabyciu" w rozumieniu art. 10 ust.1 pkt 8 a) u.p.d.o.f.

Dla ustalenia terminu nabycia przez Wnioskodawczynię planowanej do zbycia, a opisanej w niniejszym wniosku zabudowanej nieruchomości nie ma też znaczenia śmierć małżonka, która miała miejsce (…) 2018 r. W skład majątku spadkowego po zmarłym (…) nie weszła bowiem planowana do zbycia zabudowana nieruchomość, gdyż w chwili jego śmierci nieruchomość ta stanowiła majątek osobisty Wnioskodawczyni. Powszechnie przyjmuje się zaś, że spadek to ogół cywilnoprawnych i majątkowych praw oraz obowiązków przysługujących spadkodawcy w chwili jego śmierci. W chwili śmierci (…) opisana w niniejszym wniosku zabudowana nieruchomość niewątpliwie nie przysługiwała.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawczyni, na podstawie przywołanych we wniosku regulacji prawnych oraz przyjętych zasad wykładni przepisów prawa podatkowego, pięcioletni termin, po upływie którego wyłączone jest opodatkowanie planowanej do zbycia zabudowanej nieruchomości, należy liczyć od dnia (…) 2014 r. – przyjmując tę datę jako datę jej nabycia. Jako, że termin ten – licząc od końca 2014 r. – upłynął 31 grudnia 2019 r., planowana do zbycia przez Wnioskodawczynię najwcześniej z końcem 2020 r. zabudowana nieruchomość, szczegółowo opisana w niniejszym wniosku, winna być wyłączona od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. ze względu na upływ pięcioletniego okresu od jej nabycia przez Wnioskodawczynię.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Wobec tego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób jej nabycia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu (…) 2014 r. Wnioskodawczyni wraz ze swoim mężem nabyli zabudowaną budynkiem mieszkalnym nieruchomość, składającą się z działki numer (…), położoną w miejscowości (…). Wymieniona wyżej nieruchomość została przez małżonków nabyta ze środków pochodzących z ich majątku wspólnego. Małżonków obowiązywał ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej, przez co opisana wyżej zabudowana nieruchomość weszła w całości do ich majątku wspólnego. Następnie w dniu (…) 2017 r. małżonek Wnioskodawczyni darował małżonce (Wnioskodawczyni), za jej zgodą, całą ww. zabudowaną nieruchomość, w zamian za ustanowienie bez wynagrodzenia na jego rzecz dożywotniego użytkowania przedmiotu darowizny. Wnioskodawczyni darowiznę tę przyjęła. Darowizna dokonana była w formie aktu notarialnego. W dniu (…) 2018 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł, a spadek po nim nabyła – na mocy testamentu notarialnego z dnia (…) 2017 r. – jego żona (Wnioskodawczyni) w całości z dobrodziejstwem inwentarza. Wnioskodawczyni w związku ze śmiercią męża, z uwagi na to, że dom, w którym razem mieszkali jest dla niej obecnie zbyt duży, planuje jego zbycie z końcem 2020 r. lub początkiem 2021 r.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu planowanej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny. Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności powinna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje.

Natomiast stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Natomiast do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 ww. Kodeksu).

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 powołanego Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Stosownie do art. 47 § 1 ww. Kodeksu, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać ustanowienia przez sąd rozdzielności majątkowej (art. 52 § 1 tego Kodeksu).

W przypadku ustania wspólności majątkowej, do majątku który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. W razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Zatem, z datą umownego zniesienia lub ograniczenia wspólności majątkowej, współwłasność łączna przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której wskazano, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych przez małżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy, nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Argumenty zawarte w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17 można również odnieść do sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dochodzi w drodze darowizny bezpośrednio z majątku wspólnego małżonków do majątku odrębnego jednego z nich.

Jakkolwiek darowizna polegająca na przesunięciu składników majątkowych z majątku wspólnego obojga małżonków do majątku osobistego jednego z nich jest czynnością prawną rozporządzającą nieodpłatną, to jednak nie powoduje nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nieruchomości i innych praw majątkowych przez małżonka, do którego majątku wspólnego przedmioty te wcześniej już przynależały.

W świetle powyższego – w niniejszej sprawie – datą nabycia przez Wnioskodawczynię zabudowanej budynkiem mieszkalnym nieruchomości, będącej przedmiotem planowanej z końcem 2020 r. lub początkiem 2021 r. sprzedaży, jest data nabycia ww. nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, tj. (…) 2014 r.

Reasumując, planowane odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię zabudowanej budynkiem mieszkalnym nieruchomości nie będzie stanowiło dla Wnioskodawczyni przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zbycie nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku, w którym przedmiotowa nieruchomość została nabyta do majątku wspólnego małżonków (tj. od końca 2014 r.). W konsekwencji, na Wnioskodawczyni nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tego tytułu.

I nterpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.