2020.09.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0112-KDIL1-3.4012.264.2020.1.AKR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.264.2020.1.AKR
z 23 września 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2020 r. (data wpływu 30 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji ustalonej na podstawie udziału powierzchni lokali związanych z działalnością opodatkowaną w powierzchni ogółem poszczególnych nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji ustalonej na podstawie udziału powierzchni lokali związanych z działalnością opodatkowaną w powierzchni ogółem poszczególnych nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi między innymi działalność polegającą na zarządzaniu nieruchomościami własnymi oraz stanowiącymi mienie jej członków i innych osób oraz na wynajmowaniu nieruchomości na własny rachunek. W zakresie swojej działalności dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i czynności zwolnionych z tego opodatkowania.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółdzielnia dokonuje zakupu towarów i usług, a naliczony z tego tytułu podatek VAT:

odlicza w całości, jeśli zakup w całości związany jest z czynnościami opodatkowanymi,
odlicza częściowo, określając przy tym jaka część zakupu przypada na czynności opodatkowane, a jaka część na czynności zwolnione z opodatkowania,
odlicza częściowo przy zastosowaniu proporcji jaka wynika z udziału rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi spółdzielni przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz czynności, w związku z którymi spółdzielni nie przysługuje takie prawo,
nie odlicza w ogóle.

Częściowego odliczenia podatku VAT (bez zastosowania proporcji) Spółdzielnia dokonuje na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Ma to miejsce wówczas, gdy przy zastosowaniu konkretnych współczynników jest w stanie określić jaka część zakupionych towarów lub usług przypada na czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Takim stosowanym współczynnikiem jest m² powierzchni użytkowej, jako że nabywane towary i usługi stanowią koszty eksploatacji i utrzymania (np. sprzątanie, energia elektryczna ogólnego użytku) oraz koszty remontów części wspólnych zarządzanych przez Spółdzielnię nieruchomości (np. wymiana pionów wodnych, kanalizacyjnych, remont elewacji, dachu).

Zasoby Spółdzielni stanowią między innymi budynki, w których znajdują się lokale mieszkalne (działalność zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT) jak i lokale użytkowe czy garaże (działalność opodatkowana podatkiem VAT).

Rozpiętość udziału powierzchni lokali związanych z działalnością opodatkowaną (lokale użytkowe i garaże) w powierzchni ogółem jest dość znaczna. Są budynki, w których udział powierzchni lokali związanych z działalnością opodatkowaną w powierzchni ogółem stanowi 0,08% i są budynki, w których udział ten wynosi 23,51%. W każdym takim przypadku Spółdzielnia w pierwszej kolejności mając na uwadze obowiązek wynikający z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT dokonuje odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT.

W sytuacji, gdy zakupy na potrzeby prowadzonej działalności dotyczą bardzo szeroko rozumianej ogólnej działalności Spółdzielni, np. koszty eksploatacji i utrzymania budynków i lokali administracji, materiały biurowe, usługi informatyczne, usługi prawne, opłaty telefoniczne, wówczas spółdzielnia stosuje odliczenie wynikające z proporcji, o której mowa w przepisie art. 90 ust. 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia postępuje prawidłowo dokonując odliczenia podatku VAT przy zastosowaniu w pierwszej kolejności proporcji ustalonej na podstawie udziału powierzchni lokali związanych z działalnością opodatkowaną w powierzchni ogółem poszczególnych nieruchomości w każdym przypadku, gdy rodzaj poniesionego kosztu dotyczy kosztów eksploatacji i utrzymania, a także remontu poszczególnych nieruchomości, natomiast w sytuacji, kiedy poniesionego kosztu nie można bezpośrednio powiązać z konkretną nieruchomością, Spółdzielnia dokonuje odliczenia takiej części podatku naliczonego, jaką można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których Spółdzielni przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego (art. 90 ust. 2)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności powinien on dokonywać odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu proporcji wynikającej z udziału powierzchni lokali związanych z działalnością opodatkowaną w powierzchni ogółem poszczególnych nieruchomości. Natomiast jeśli zastosowanie powyższej metody jest niemożliwe Spółdzielnia powinna zastosować proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zastosowanie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 w każdym przypadku, gdy zakup dotyczy czynności, w związku z którymi przysługuje Spółdzielni odliczenie podatku naliczonego jak i czynności, w związku z którymi Spółdzielni prawo takie nie przysługuje prowadziłoby zdaniem Spółdzielni do zawyżonego odliczenia podatku w przypadku wszystkich nieruchomości, w których udział powierzchni lokali związanych z działalnością opodatkowana w powierzchni ogółem jest niższy niż proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Natomiast w odniesieniu do zakupów wykorzystywanych przez podatnika zarówno do celów wykonywanej działalności gospodarczej opodatkowanej, jak i działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT, podatnik zobowiązany jest do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ustawy.

Przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, tj. dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowanych i zwolnionych).

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, w myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

W oparciu o art. 90 ust. 9 ustawy, przepis ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do treści art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Należy podkreślić, że przepisy zawarte w art. 90 ustawy regulują kwestie związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy podatnik nabyte towary i usługi wykorzystuje zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Z tym, że przez „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego” należy rozumieć czynności zwolnione od podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Prowadzi między innymi działalność polegającą na zarządzaniu nieruchomościami własnymi oraz stanowiącymi mienie jej członków i innych osób oraz na wynajmowaniu nieruchomości na własny rachunek. W zakresie swojej działalności dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i czynności zwolnionych z tego opodatkowania.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółdzielnia dokonuje zakupu towarów i usług, a naliczony z tego tytułu podatek VAT:

odlicza w całości, jeśli zakup w całości związany jest z czynnościami opodatkowanymi,
odlicza częściowo, określając przy tym jaka część zakupu przypada na czynności opodatkowane, a jaka część na czynności zwolnione z opodatkowania,
odlicza częściowo przy zastosowaniu proporcji jaka wynika z udziału rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi spółdzielni przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz czynności, w związku z którymi spółdzielni nie przysługuje takie prawo,
nie odlicza w ogóle.

Częściowego odliczenia podatku VAT (bez zastosowania proporcji) Spółdzielnia dokonuje na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Ma to miejsce wówczas, gdy przy zastosowaniu konkretnych współczynników jest w stanie określić jaka część zakupionych towarów lub usług przypada na czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje. Takim stosowanym współczynnikiem jest m2 powierzchni użytkowej, jako że nabywane towary i usługi stanowią koszty eksploatacji i utrzymania (np. sprzątanie, energia elektryczna ogólnego użytku) oraz koszty remontów części wspólnych zarządzanych przez Spółdzielnię nieruchomości (np. wymiana pionów wodnych, kanalizacyjnych, remont elewacji, dachu).

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą kwestii, czy Spółdzielnia postępuje prawidłowo dokonując odliczenia podatku VAT przy zastosowaniu w pierwszej kolejności proporcji ustalonej na podstawie udziału powierzchni lokali związanych z działalnością opodatkowaną w powierzchni ogółem poszczególnych nieruchomości w każdym przypadku, gdy rodzaj poniesionego kosztu dotyczy kosztów eksploatacji i utrzymania, a także remontu poszczególnych nieruchomości, natomiast w sytuacji, kiedy poniesionego kosztu nie można bezpośrednio powiązać z konkretną nieruchomością, Spółdzielnia dokonuje odliczenia takiej części podatku naliczonego, jaką można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których Spółdzielni przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych wyżej przepisów należy zauważyć, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji. Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych ze sprzedażą opodatkowaną, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (lub usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Jeżeli natomiast dokonanie bezpośredniej alokacji nie będzie możliwe, czyli w przypadku gdy dokonany wydatek służyć będzie obu rodzajom działalności, podatnik może odliczyć tylko tę część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia. A zatem zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii wydatków, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli jako „zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

Zatem w analizowanej sprawie Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na eksploatację i utrzymanie oraz remont poszczególnych nieruchomości, które może bezspornie przypisać wyłącznie do pomieszczeń generujących sprzedaż opodatkowaną, tj. od wydatków które dotyczą wyłącznie lokali użytkowych i garaży i które Wnioskodawca jest w stanie jednoznacznie przypisać do tych pomieszczeń.

Z kolei od wydatków poniesionych na eksploatację i utrzymanie oraz remont poszczególnych nieruchomości, które będą dotyczyć wyłącznie lokali mieszkalnych wykorzystywanych do czynności korzystających ze zwolnienia od podatku i w odniesieniu do których jest możliwe ich jednoznaczne przypisanie do tych lokali Wnioskodawcy nie przysługuje w ogóle prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Natomiast w stosunku do podatku naliczonego związanego z wydatkami, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju działalności (zakupy związane z działalnością opodatkowaną i zwolnioną), Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, z uwzględnieniem zasad zawartych w przytoczonych przepisach art. 90 ust. 1 i następnych ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem w przywołanych uregulowaniach ustawodawca nie dał podatnikom możliwości wyboru kryterium, według którego będą dokonywać odliczeń podatku naliczonego. W art. 90 ust. 3 ustawy jednoznacznie określił, w jaki sposób należy ustalić proporcję według której następnie należy dokonywać odliczeń. Proporcja ta opiera się wyłącznie na kwotach obrotów osiągniętych, bądź szacowanych. Tym samym Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług obejmujących koszty eksploatacji i utrzymania oraz koszty remontu poszczególnych nieruchomości stosując proporcję wynikającą z udziału powierzchni lokali związanych z działalnością opodatkowaną w powierzchni ogółem poszczególnych nieruchomości, gdyż metody takiej nie przewiduje regulacja art. 90 ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę opis sprawy oraz dokonaną analizę przepisów należy stwierdzić, że metoda obliczania proporcji wskazana przez Wnioskodawcę, tj. proporcja ustalona na podstawie udziału powierzchni lokali związanych z działalnością opodatkowaną w powierzchni ogółem poszczególnych nieruchomości, nie jest prawidłowa dla określenia jaka część podatku naliczonego, związanego z wydatkami (dotyczącymi zarówno czynności opodatkowanych jak i zwolnionych od podatku) poniesionymi na koszty eksploatacji i utrzymania oraz koszty remontu nieruchomości, podlega odliczeniu. W stosunku do wydatków, których Wnioskodawca nie jest w stanie przyporządkować do którejkolwiek z powyższych działalności gospodarczej, tj. opodatkowanej oraz zwolnionej, winien zastosować wyłącznie proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin