Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.147.2020.1.BB
z 24 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 września 2020 r. (data wpływu – 07 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie darowizny prawa majątkowego w postaci zwolnienia z długu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie darowizny prawa majątkowego w postaci zwolnienia z długu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

W dniu 29 marca 2020 roku Pan J.B. – ojciec Wnioskodawcy, Wnioskodawca i brat Wnioskodawcy zawarli umowę spółki cywilnej pod firmą Usługi Transportowe s.c.

Ojciec Wnioskodawcy tytułem wkładu do spółki cywilnej wniósł przedsiębiorstwo pod nazwą „Usługi Transportowe”, w skład którego wchodziły środki trwałe, towary, środki pieniężne, należności o łącznej wartości 2.203.590,61 zł. Wnioskodawca i jego brat tytułem wkładu wnieśli do spółki cywilnej po 20.000 zł każdy.

Ojciec Wnioskodawcy, za zgodą pozostałych wspólników, z dniem 1 września 2020 r. wystąpił ze spółki cywilnej. W związku z wystąpieniem ojca Wnioskodawcy ze spółki, na podstawie art. 871 Kodeksu cywilnego, Wnioskodawca i jego brat zobowiązani są wypłacić ojcu wartość wniesionego wkładu, tj. kwotę 2.203.590,61 zł. W konsekwencji Wnioskodawca zobowiązany jest solidarnie z bratem do zapłaty na rzecz ojca kwoty 2.203.590,61 zł.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną oraz polskim rezydentem podatkowym, ojciec Wnioskodawcy również jest osobą fizyczną oraz polskim rezydentem podatkowym.

W związku z wycofaniem się z działalności zawodowej przez ojca Wnioskodawcy, a także w związku z faktem, że Wnioskodawca i brat Wnioskodawcy są synami Pana J.B., chce on wspomóc synów w prowadzeniu przez nich działalności i zwolnić ich z długu w postaci obowiązku zapłaty kwoty 2.203.590,61 zł przez synów na jego rzecz. Zwolnienie z długu nastąpi poprzez zawarcie z Wnioskodawcą i jego bratem umowy darowizny w postaci zwolnienia z długu. Umowa darowizny w postaci zwolnienia z długu będzie obejmować całe zobowiązanie wynikające z rozliczeń z tytułu spółki cywilnej, tj. kwotę 2.203.590,61 zł. (dwa miliony dwieście trzy tysiące pięćset dziewięćdziesiąt złotych 61/100).

Umowa darowizny w postaci zwolnienia z długu nie będzie zawarta w formie aktu notarialnego a w zwykłej formie pisemnej. W umowie zawarte zostanie oświadczenie ojca Wnioskodawcy o zwolnieniu z długu Wnioskodawcy i jego brata w ramach darowizny oraz oświadczenie Wnioskodawcy o przyjęciu darowizny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy darowizna w postaci zwolnienia z długu będzie skutkować obowiązkiem zapłaty podatku od spadków i darowizn po stronie Wnioskodawcy z tytułu przysporzenia praw majątkowych, jeśli Wnioskodawca dokona zgłoszenia nabycia praw majątkowych do Urzędu Skarbowego na deklaracji SD-Z2 w ciągu 6-ciu miesięcy od dnia podpisania umowy?
2. Czy konieczne będzie udokumentowanie darowizny stosownie do art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 1 – zgodnie z wolą obydwu stron pisemna umowa zwolnienia z długu zawarta na podstawie art. 508 Kodeksu cywilnego przyjmie formę darowizny i na podstawie art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego Wnioskodawca uzyska tytułem darmym przysporzenie od swojego ojca.

Oświadczenie ojca Wnioskodawcy o zwolnieniu Wnioskodawcy z długu tytułem darmym nie będzie złożone w formie aktu notarialnego, ale ponieważ zostanie spełnione w dacie zawarcia umowy, to na podstawie art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego umowa darowizny stanie się ważna.

Wraz z umową darowizny dojdzie do zawarcia w jej wykonaniu umowy o zwolnienie z długu, co sprawi, że obie te czynności zleją się w jeden akt i przyrzeczone świadczenie zostanie spełnione.

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna w postaci zwolnienia z długu wynikającego z rozliczeń wspólników spółki cywilnej nie spowoduje powstania obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn po stronie Wnioskodawcy, jeśli dopełni on obowiązku terminowego zgłoszenia do Urzędu Skarbowego nabycia praw majątkowych na podstawie umowy darowizny w postaci zwolnienia z połowy długu zgodnie z art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn

Przywołując art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego Wnioskodawca stwierdził, że darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Przedmiotem darowizny mogą strony uczynić wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może także wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej.

Umowa darowizny dochodzi do skutku z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Kwalifikacja prawna zwolnienia z długu zależy zaś od przyczyny, dla której wierzyciel decyduje się umniejszyć swój majątek na korzyść dłużnika. Zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego – zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje.

Oznacza to, iż zwolnienie z długu jest czynnością dwustronną o charakterze rozporządzającym, zawartą między wierzycielem a dłużnikiem. Z prawnego punktu widzenia, przysporzenia dokonywane są w celu zwolnienia się z istniejącego zobowiązania (causa solvendi), dążenia do uzyskania świadczenia od drugiej strony (causa obligandi vel acquirendi) albo obdarowania (causa donandi). W zależności od przyczyny oraz woli stron umowy, zwolnienie z długu może być nieodpłatne albo odpłatne. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego zwolnienie z długu Wnioskodawcy przez ojca jest nieodpłatne i ma na celu obdarowanie Wnioskodawcy (causa donandi).

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 2 – do opisanego zdarzenia przyszłego zawarcia umowy darowizny w postaci zwolnienia z połowy długu nie będzie miał zastosowania art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Przedmiotem darowizny nie będą bowiem środki pieniężne a wierzytelności z tytułu rozliczeń między wspólnikami spółki cywilnej. Zatem dla spełnienia warunku koniecznego do zwolnienia Wnioskodawcy z obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn nie będzie miał zastosowania art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli dokona terminowego zgłoszenia do Urzędu Skarbowego nabycia praw majątkowych tytułem darowizny na deklaracji SD-Z2 tym samym uzyska zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – tytułem m.in. darowizny.

Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

W wyniku zawarcia umowy darowizny może dochodzić do określonych zmian w położeniu prawno-majątkowym darczyńcy i obdarowanego. Przedmiotem darowizny mogą bowiem strony uczynić wszelkie postacie zwolnienia obdarowanego od określonych zobowiązań. Może to nastąpić w drodze zrzeczenia się przez darczyńcę wierzytelności, jaka służyła mu w stosunku do obdarowanego lub poprzez przejęcie długu obdarowanego względem osoby trzeciej, będącej jego wierzycielem. Darczyńca może wreszcie wypełnić zobowiązanie ciążące na obdarowanym względem osoby trzeciej.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Z kolei instytucja zwolnienia z długu, która została uregulowana w części ogólnej zobowiązań nie stanowi typu umowy. Jej kwalifikacja prawna zależy od przyczyny, dla której wierzyciel decyduje się umniejszyć swój majątek na korzyść dłużnika. Zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego – zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Oznacza to, iż zwolnienie z długu jest czynnością dwustronną o charakterze rozporządzającym, zawartą między wierzycielem, a dłużnikiem. W zależności od przyczyny oraz woli stron umowy, zwolnienie z długu może być nieodpłatne albo odpłatne.

Najczęstszą przyczyną nieodpłatnego zwolnienia z długu jest causa donandi. W tych przypadkach zwolnienie z długu zostaje dokonane przez zawarcie umowy darowizny uregulowanej w przepisach art. 888 Kodeksu cywilnego. Zaznaczyć przy tym należy, że nie każde nieodpłatne zwolnienie z długu będzie dokonane na podstawie umowy darowizny. Zakwalifikowanie czynności nieodpłatnego zwolnienia z długu do konkretnego rodzaju umowy zależy od szczegółowego stanu faktycznego i postanowień tej umowy. Może być ono bowiem uzależnione od spełnienia określonych przesłanek lub stanowić część szerszego porozumienia lub ugody.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy – do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Stosownie do treści art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo

-kredytowej lub przekazem pocztowym.

Wskazane powyżej zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 ww. ustawy).

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonać należy na formularzu SD-Z2 zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060).

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 4a ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego albo w tej formie zostało złożone oświadczenie woli jednej ze stron.
   
   

Jak wynika zatem z wyżej powołanych przepisów prawa nabycie w drodze darowizny rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powyżej kwoty 9.637 zł, dokonane przez osoby wymienione w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jest zwolnione z podatku od spadków i darowizn, jeżeli zostaną spełnione warunki wymienione w art. 4a ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z opisu zdarzenia przedstawionego we wniosku wynika, że w dniu 29 marca 2020 roku Pan J.B. – ojciec Wnioskodawcy, Wnioskodawca i brat Wnioskodawcy zawarli umowę spółki cywilnej. Ojciec Wnioskodawcy, za zgodą pozostałych wspólników, z dniem 1 września 2020 r. wystąpił ze spółki cywilnej. W związku z wystąpieniem ojca Wnioskodawcy ze spółki, na podstawie art. 871 Kodeksu cywilnego, Wnioskodawca i jego brat zobowiązani są wypłacić ojcu wartość wniesionego przez niego wkładu, tj. kwotę 2.203.590,61 zł. W konsekwencji Wnioskodawca zobowiązany jest solidarnie z bratem do zapłaty na rzecz ojca kwoty 2.203.590,61 zł.

Pan J.B., chce wspomóc synów w prowadzeniu przez nich działalności i zwolnić ich z długu, którym jest obowiązek zapłaty kwoty 2.203.590,61 zł przez synów na jego rzecz. Zwolnienie z długu nastąpi poprzez zawarcie z Wnioskodawcą i jego bratem umowy darowizny w postaci zwolnienia z długu. Umowa darowizny w postaci zwolnienia z długu będzie obejmować całe zobowiązanie wynikające z rozliczeń z tytułu spółki cywilnej, tj. kwotę 2.203.590,61 zł. Umowa darowizny w postaci zwolnienia z długu nie będzie zawarta w formie aktu notarialnego a w zwykłej formie pisemnej. W umowie zawarte zostanie oświadczenie ojca Wnioskodawcy o zwolnieniu z długu Wnioskodawcy i jego brata w ramach darowizny oraz oświadczenie Wnioskodawcy o przyjęciu darowizny.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że opisane we wniosku zwolnienie z długu dokonane w formie darowizny przez darczyńcę (ojca Wnioskodawcy) na rzecz Wnioskodawcy, będzie stanowiło nabycie przez Wnioskodawcę prawa majątkowego (zwolnienia z długu) tytułem darowizny określone w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jednocześnie nabycie to będzie korzystało ze zwolnienia z podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 4a ust. 1 ww. ustawy.

W związku z faktem, że w przedmiotowej sprawie nie dojdzie do darowizny środków pieniężnych, tylko prawa majątkowego – zwolnienia z długu, to po stronie Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek udokumentowania nabycia, o którym to obowiązku mowa w art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W przedmiotowej sprawie dla zastosowania zwolnienia koniecznym będzie dokonanie przez Wnioskodawcę zgłoszenia na formularzu SD-Z2 nabycia ww. prawa majątkowego właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.