Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDWP.4011.84.2020.4.PP
z 26 listopada 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z poźn.zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 sierpnia 2020 r. (data wpływu 25 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 listopada 2020 r. (data wpływu 17 listopada 2020 r.) na wezwanie z dnia 14 października 2020 r. (data nadania 14 października 2020 r., data odbioru 19 października 2020 r.) Nr 0114-KDIP4-1.4012.429.2020.2.AK, 0114-KDWP.4011.84.2020.3.PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uzyskaniem uprawnień pilota – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z uzyskaniem uprawnień pilota.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 października 2020 r. (data nadania 14 października 2020 r., data odbioru 19 października 2020 r.) Nr 0114-KDIP4-1.4012.429.2020.2.AK, 0114-KDWP.4011.84.2020.3.PP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 12 listopada 2020 r., (data wpływu 17 listopada 2020 r.) Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem VAT. Obecna działalność polega na świadczeniu usług transportu drogowego. Jednak Wnioskodawca zamierza otworzyć kolejny kierunek działalności, związany z przeprowadzeniem do Polski statków lotniczych, ich odsprzedaży oraz transportu towarów statkami lotniczymi. W takim celu Wnioskodawca zaczął proces szkolenia na pilota statków lotniczych. Za usługę szkoleniową, wynajem statku oraz zakup paliwa lotniczego Wnioskodawca ponosi odpowiednie koszty, na które zostały wystawione faktury VAT, opłacone przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że czynności związane z szkoleniem na pilota statków lotniczych oraz koszty związane z wynajmem oraz tankowaniem statku lotniczego są związane ze zdobywaniem wiedzy która pozwoli w przyszłości świadczyć usługi związane z handlem statkami lotniczymi, częściami do nich, ich naprawą oraz przeprowadzeniem zakupionych statków lotniczych ze Stanów Zjednoczonych do Polski z dalszą ich sprzedażą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może odliczać 100% VAT-u naliczonego od faktur za: szkolenie, wynajem statku lotniczego, paliwa oraz innych faktur, wprost związanych z procesem edukacji na pilota?
2. Czy koszty z faktur, wymienionych w pierwszym pytaniu, mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów?

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy pytania Nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ust. 1 art. 22 ustawy o podatku dochodowym PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Art. 23 nie wyklucza koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z edukacją na stanowisko pilota statku powietrznego z kosztów uzyskania przychodu. Oprócz tego poniesione koszty będą związane z przychodami, które podmiot może osiągnąć po zakończeniu procesu edukacji. Ze względu na powyższe zdaniem Wnioskodawcy koszty bezpośrednie oraz pośrednio związane z edukacją na pilota statku powietrznego mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Ustawodawca, posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu”, przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika przyporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę pojęcia „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem wykazania, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby rzychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W związku z powyższym kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowym z uzyskaniem przychodu z tego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy.

W odniesieniu do działalności gospodarczej kosztami uzyskania przychodów są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien – w myśl powołanego przepisu – spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• być właściwie udokumentowany.
  
  
  

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodu będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim, ale także pośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić również to, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawarto katalog wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Powołany przepis nie przewiduje jednak wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Nie jest to jednak jak wcześniej wskazano, wystarczająca przesłanka do zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Koniecznie jest tutaj ustalenie istnienia związku między poniesionym wydatkiem, a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Do stwierdzenia, czy ww. opłaty mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest zatem ustalenie:

• czy takie wydatki związane ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
  

• czy też wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.
  
  
  

Tym samym możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od obiektywnej, rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten spowoduje zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu, jakim jest w rozpatrywanym przypadku działalność gospodarcza. Jednak na podatniku spoczywa nie tylko obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z uzyskiwanym przychodem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, ale także obowiązek właściwego ich udokumentowania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, prowadzącą działalność gospodarczą. Obecna działalność polega na świadczeniu usług transportu drogowego. Jednak Wnioskodawca zamierza otworzyć kolejny kierunek działalności, związany z przeprowadzeniem do Polski statków lotniczych, ich odsprzedaży oraz transportu towarów statkami lotniczymi. W takim celu wnioskodawca zaczął proces szkolenia na pilota statków lotniczych. Za usługę szkoleniową, wynajem statku oraz zakup paliwa lotniczego wnioskodawca ponosi odpowiednie koszty, na które zostały wystawione faktury VAT, opłacone przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wskazał, że czynności związane z szkoleniem na pilota statków lotniczych oraz koszty związane z wynajmem oraz tankowaniem statku lotniczego są związane z dobywaniem wiedzy która pozwoli w przyszłości świadczyć usługi związane z handlem statkami lotniczymi, częściami do nich, ich naprawą oraz przeprowadzeniem zakupionych statków lotniczych ze Stanów zjednoczonych do Polski z dalszą ich sprzedażą.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w złożonym wniosku – Wnioskodawca wykazał związek poniesienia wydatków w celu uzyskania uprawnień do pilotażu statków powietrznych z uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te są bowiem niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie transportu lotniczego towarowego i przeprowadzania statków powietrznych do Polski, tj. uzyskanie tych uprawnień gwarantuje, zdobycie przez Wnioskodawcę odpowiednich umiejętności i wiedzy, potrzebnych do prowadzonej działalności gospodarczej, pozwoli na bezpośrednie prowadzenie przez Niego działalności związanej z handlem statkami lotniczymi, częściami do nich, ich naprawą oraz przeprowadzeniem zakupionych statków lotniczych ze Stanów Zjednoczonych do Polski, dalszą ich sprzedażą i w konsekwencji zwiększenie przychodów. Wydatki te mogą zatem stanowić koszty podatkowe pod warunkiem należytego ich udokumentowania w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg rachunkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu,
o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.