Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.691.2020.1.MJ
z 3 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 30 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz wybrał opodatkowanie podatkiem według skali podatkowej. Jest czynnym podatnikiem VAT, który składa deklaracje miesięczne. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy są usługi księgowe. W styczniu 2017 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego, która spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.). Umowa została zawarta na okres 47 miesięcy i przewiduje możliwość wykupu samochodu po zakończeniu okresu umowy w zależności od woli leasingobiorcy, z której to możliwości Wnioskodawca zamierza skorzystać. Umowa dotyczyła samochodu osobowego, który Wnioskodawca wykorzystuje w celu świadczenia usług. Wnioskodawca odlicza VAT w wysokości 50% podatku naliczonego z każdej faktury otrzymanej od leasingodawcy oraz z faktur dotyczących wydatków eksploatacyjnych i serwisowych dotyczących samochodu. Pozostała kwota każdej faktury stanowi podatkowe koszty uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakończenie umowy leasingu nastąpi w styczniu 2021 r., a faktura końcowa zostanie wystawiona na Wnioskodawcę jako na przedsiębiorcę.

Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać tego samochodu po zakończeniu umowy leasingowej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie tylko dla celów prywatnych, dlatego nie ujmie faktury dotyczącej wykupu w kosztach podatkowych, ani ewidencji środków trwałych i nie odliczy w deklaracji VAT-7 podatku naliczonego z niej wynikającego. Wnioskodawca zamierza sprzedać samochód po upływie 6 miesięcy liczonych od końca miesiąca w którym wykupi samochód.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż takiego samochodu z majątku prywatnego (nie wprowadzonego do środków trwałych działalności) po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie - wykup spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym tytułem działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na interpretacji indywidualnej z 22 listopada 2019 r., sygn. 0115-KDIT2-3.4011.451.2019.6.KP Wnioskodawca przyjmuje stanowisko, że po wykupieniu z leasingu samochód stanie się składnikiem majątku prywatnego i nigdy nie będzie składnikiem majątku w prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli Wnioskodawca zdecyduje się na odpłatne zbycie pojazdu to taką czynność będzie można zakwalifikować jako przychód ze źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie kwalifikować go jako przychodu z działalności gospodarczej. Zgodnie z treścią tego przepisu, nie stanowi źródła przychodów odpłatne zbycie m.in. rzeczy ruchomych, poza działalnością gospodarczą, jeśli następuje po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Dlatego Wnioskodawca uważa, że sprzedaż samochodu po okresie przytoczonym w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
  
• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zatem, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej – jeżeli sprzedaż ta nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie – kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 wskazanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest również przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych
   

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem są usługi księgowe. Wnioskodawca w styczniu 2017 r. zawarł umowę leasingu operacyjnego. Umowa została zawarta na okres 47 miesięcy i przewiduje możliwość wykupu samochodu po zakończeniu okresu umowy w zależności od woli leasingobiorcy, z której to możliwości Wnioskodawca zamierza skorzystać. Umowa dotyczyła samochodu osobowego, który Wnioskodawca wykorzystuje w celu świadczenia usług. Wnioskodawca odlicza VAT w wysokości 50% podatku naliczonego z każdej faktury otrzymanej od leasingodawcy oraz z faktur dotyczących wydatków eksploatacyjnych i serwisowych dotyczących samochodu. Pozostała kwota każdej faktury stanowi podatkowe koszty uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakończenie umowy leasingu nastąpi w styczniu 2021 r., a faktura końcowa zostanie wystawiona na Wnioskodawcę jako na przedsiębiorcę.

Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać tego samochodu po zakończeniu umowy leasingowej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie tylko dla celów prywatnych, dlatego nie ujmie faktury dotyczącej wykupu w kosztach podatkowych, ani ewidencji środków trwałych i nie odliczy w deklaracji VAT-7 podatku naliczonego z niej wynikającego. Wnioskodawca zamierza sprzedać samochód po upływie 6 miesięcy liczonych od końca miesiąca w którym wykupi samochód.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzą skutki podatkowe odpłatnego zbycia przedmiotowego samochodu osobowego po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi jego nabycie (wykup z leasingu).

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wykupiony po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego samochód, o którym mowa we wniosku nie będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywany w działalności gospodarczej i nie będzie stanowił składnika majątku firmy, wymienionego w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to przychód uzyskany ze sprzedaży tego samochodu nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej. Sprzedaż przedmiotowego samochodu należy w opisanych przez Wnioskodawcę okolicznościach zakwalifikować do źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Reasumując – sprzedaż wykupionego samochodu przeznaczonego na cele osobiste (prywatne, niezwiązane z działalnością gospodarczą), po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.