Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.656.2020.2.MW
z 14 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 sierpnia 2020 r. (data wpływu 10 listopada 2020 r., oraz 7 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 26 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r. oraz 3 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku w związku z realizacją projektu pn.:(…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2020 r wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku w związku z realizacją projektu pn.: (…)

Wniosek został uzupełniony pismem z 26 listopada 2020 r. (data wpływu 27 listopada 2020 r. oraz 3 grudnia 2020 r.), oraz pismem z 18 sierpnia 2020 r. ( data wpływu 7 grudnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina (…) realizuje zadanie pod nazwą: (…).

Projekt ma charakter grantowy, realizowany jest na podstawie Regulaminu naboru oraz realizacji projektu grantowego pn.: (…) przyjętego uchwałą nr (…) Rady Gminy (…) z dnia (…).

Zadanie jest współfinansowane ze środków UE w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa(…) na lata (…) poddziałanie (…). Przedmiotem projektu jest realizacja programu ograniczenia niskiej emisji dla mieszkańców gminy (…) obejmującego wymianę indywidualnych źródeł ciepła (kotłów węglowych) w budynkach jednorodzinnych na źródło opalane paliwem gazowym lub biomasą wraz (opcjonalnie) z instalacjami OZE.

Realizacja działań objętych projektem spowoduje poprawę jakości powietrza, obniżenie emisji zanieczyszczeń powietrza w zakresie pyłów, gazów, wzrost wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Mieszkańcy będą realizować wymianę kotłów we własnym zakresie przez wybranych przez siebie wykonawców.

Gmina będzie wypłacać dofinansowanie w formie dotacji (grantu) na zasadzie refundacji poniesionych przez mieszkańców kosztów na podstawie przedstawionych faktur.

Zgodnie z zapisami Regulaminu ciepło uzyskane z urządzeń, na które przeznaczone są granty nie może być wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej, jeśli Grantobiorca takową prowadzi, tym samym nie może on skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT.

W ramach projektu ponoszone będą koszty grantów dla mieszkańców, koszty obsługi przez Inspektora nadzoru, którego zadaniem będzie odbiór zrealizowanych robót, a także koszty promocji i przygotowania projektu.

Gmina jest czynnym podatnikiem VAT.

W związku z realizacją projektu Wnioskodawca nie prowadzi czynności opodatkowanych związanych z tym projektem, a tym samym Gminie nie przysługuje prawo do odliczania podatku VAT.

Niniejsza interpretacja wymagana jest przez Urząd Marszałkowski (…), jako załącznik do pierwszego wniosku o płatność.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał:

• Gmina jest Wnioskodawcą i otrzymuje środki UE z Urzędu Marszałkowskiego, które następnie w formie grantu, po odbiorze wykonanego przez mieszkańca kotła i (opcjonalnie) instalacji fotowoltaicznej przekazuje mieszkańcowi. Dotacja dla mieszkańca wynosi 100% kosztów kwalifikowalnych, przy czym ze środków dotacji UE przekazywane jest 95% tej kwoty, pozostałe 5% to środki z budżetu Gminy.
• Mieszkańcy będą realizować wymianę kotłów we własnym zakresie przez wybranych przez siebie wykonawców. Mieszkańcy zwierają umowy z wykonawcami i to na mieszkańców będą, wystawiane faktury przez Wykonawców. Gmina będzie wypłacać dofinansowanie w formie dotacji (grantu) na zasadzie refundacji poniesionych przez mieszkańców kosztów na podstawie przedstawionych przez nich wraz z rozliczeniem faktur.
• Wszystkie urządzenia nabyte w ramach przedmiotowego projektu będą stanowiły własność mieszkańców – Grantobiorców.
• Gmina w ramach projektu zapewniła przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej – (umowa Gminy z firmą zewnętrzną) oraz odbiory zrealizowanych zadań przez uprawnionych inspektorów nadzoru (umowa Gminy z podmiotem zewnętrznym).
• Nabyte w ramach projektu usługi będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
• Nabyte w ramach projektu usługi będą wykorzystywane do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku ze specyfiką przedmiotowego projektu, Wnioskodawca – Gmina (…) zwraca się z zapytaniem, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w rozumieniu art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zostało poprawnie założone, że Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku od towarów i usług (VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z realizacją przedmiotowego projektu, Gmina nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nabywane przez Grantobiorców (mieszkańców) usługi, towary nie będą przez Wnioskodawcę (podatnika) wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych.

Nabywane przez Wnioskodawcę usługi, towary w ramach realizacji projektu nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi.

W związku z realizacją projektu Wnioskodawca nie prowadzi czynności opodatkowanych związanych z tym projektem, a tym samym Gminie nie przysługuje prawo do odliczania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Tak skonstruowana zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika Organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te Organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że Organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Gmina, w świetle art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Na podstawie art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, nie zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ww. ustawy).

Jak wynika z okoliczności sprawy, Gmina jest Wnioskodawcą i otrzymuje środki UE z Urzędu Marszałkowskiego, które następnie w formie grantu, po odbiorze wykonanego przez mieszkańca kotła i (opcjonalnie) instalacji fotowoltaicznej, przekazuje mieszkańcowi.

Dotacja dla mieszkańca wynosi 100% kosztów kwalifikowalnych, przy czym ze środków dotacji UE przekazywane jest 95% tej kwoty, pozostałe 5% to środki z budżetu Gminy.

Mieszkańcy będą realizować wymianę kotłów we własnym zakresie przez wybranych przez siebie wykonawców. Mieszkańcy zwierają umowy z wykonawcami i to na mieszkańców będą, wystawiane faktury przez Wykonawców.

Wszystkie urządzenia nabyte w ramach przedmiotowego projektu będą stanowiły własność mieszkańców – Grantobiorców.

W ramach projektu ponoszone będą koszty grantów dla mieszkańców, koszty obsługi przez Inspektora nadzoru, którego zadaniem będzie odbiór zrealizowanych robót, a także koszty promocji i przygotowania projektu

Gmina w ramach projektu zapewniła przygotowanie dokumentacji aplikacyjnej – (umowa Gminy z firmą zewnętrzną) oraz odbiory zrealizowanych zadań przez uprawnionych inspektorów nadzoru (umowa Gminy z podmiotem zewnętrznym).

Nabyte w ramach projektu usługi będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nabyte w ramach projektu usługi będą wykorzystywane do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z realizacją projektu Wnioskodawca nie prowadzi czynności opodatkowanych związanych z tym projektem.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia możliwości odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania pn.: (…).

Jak wskazano na wstępie, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Jak wynika z treści wniosku, realizacja projektu nie jest związana z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nabyte przez Gminę w ramach projektu usługi będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pn.: (…).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zauważyć należy, iż pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i Organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.