2020.12.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.100.2019.9.MP
z 16 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn., zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1519/19 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 21 września 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2019 r. (data wpływu 14 lutego 2019 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. organu z dnia 26 marca 2019 r. pismem z dnia 28 marca 2019 r. (data wpływu 2 kwietnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do świadczonych usług w zakresie wyceny aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do świadczonych usług w zakresie wyceny aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych.

Złożony wniosek został uzupełniony na wezwanie tut. organu nr 0114-KDIP4.4012.100.2019.1.AKO z dnia 26 marca 2019 r. pismem z dnia 28 marca 2019 r. (data wpływu 2 kwietnia 2019 r.).

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 18 kwietnia 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną nr 0114-KDIP4.4012.100.2019.2.AKO, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Zdaniem organu interpretacyjnego w przedstawionym zdarzeniu przyszłym usługi, które zamierza świadczyć Wnioskodawca, polegające na wycenie wartości aktywów alternatywnych spółek inwestycyjnych, nie będą stanowiły usług zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym, ponieważ opisany we wniosku zakres planowanych czynności nie będzie obejmował zarządzania portfelami inwestycyjnymi lub zarządzania ryzykiem. Usługi te nie będą też obejmowały podejmowania żadnych wiążących decyzji w imieniu czy na rzecz ASI lub ZASI. Organ stwierdził, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą polegały na dostarczaniu eksperckiej wiedzy w zakresie wyceny, co przy braku pełnienia funkcji w zakresie zarządzania portfelem lub zarządzania ryzykiem nie pozwala uznać tych świadczeń za usługi zarządzania ASI w rozumieniu Dyrektywy ZAFI. W konsekwencji świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie będą podlegały zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 24 maja 2019 r. na ww. interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 18 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca złożył skargę (data wpływu skargi do Organu 28 maja 2019 r.)

Wyrokiem z dnia 24 czerwca 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1519/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 18 kwietnia 2019 r. nr 0114-KDIP4.4012.100.2019.2.AKO.

Sąd zgodził się z organem interpretacyjnym, że zwolnienie dla czynności zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi powinno być rozpatrywane zgodnie z przepisami Dyrektywy ZAFI oraz ustawą o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi spółkami inwestycyjnymi. Rozstrzygając niniejszą sprawę nie można jednak poprzestać tylko na wykładni literalnej opartej na treści Dyrektywy, ale wynik wykładni literalnej należy zderzyć z wynikiem wykładni systemowej i celowościowej.

Odnosząc się do uzasadnienia skarżonej interpretacji Sąd zauważył, że na gruncie przepisów ustawy o funduszach inwestycyjnych, zarządzać portfelem oraz ryzykiem AFI może tylko i wyłącznie ZAFI, w związku z tym, w myśl przepisów tej ustawy niemożliwym jest wykonywanie czynności zarządzania portfelem i ryzykiem przez podmiot inny, niż ZAFI. Tym samym uprawniona jest konstatacja, że tak wąskie rozumienie pojęcia zarządzania na kanwie u.p.t.u. skutkowałoby uznaniem interpretowanego zwolnienia za podmiotowe, adresowanego tylko do podmiotów uprawnionych do zarządzania portfelem i ryzykiem alternatywnej spółki inwestycyjnej, czyli tylko ZAFI, a samo pojęcie zarządzania ograniczałoby się jedynie do zarządzania portfelem i ryzykiem bezpośrednio przez ZAFI.

Spółka natomiast słusznie zauważa, że czynności wyceny wartości aktywów alternatywnych spółek inwestycyjnych oraz periodycznej aktualizacji tej wyceny wchodzą w zakres określonego w Dyrektywie ZAFI pojęcia zarządzania, gdyż stanowią niezbędny element prawidłowego funkcjonowania funduszu. Czynności wyceny aktywów, mieszczą się w zakresie zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a u.p.t.u., bez względu na podmiot wykonujący te czynności, jeżeli tylko można je uznać za istotne i specyficzne - jak wynika z orzeczeń TSUE - dla zarządzania AFI.

W ocenie Sądu, czynności wskazane we wniosku, czyli usługi wyceny aktywów ASI i periodycznej aktualizacji takiej wyceny są nierozerwalnie związane z czynnością zarządzania portfelem inwestycyjnym i ryzykiem funduszu. Bez tych czynności nie jest możliwe poprawne funkcjonowanie AFI na rynku, zatem nie jest możliwe świadome inwestowanie przez fundusz środków powierzonych przez inwestorów. Usługa „zarządzania” funduszem inwestycyjnym, aby była owym zarządzaniem, musi mieć w sobie element uczestnictwa w działalności funduszu. Wykonawca usługi wyceny aktywów dostarcza kluczowy pakiet wiedzy, który stanowi o tym, że usługa spełnia szczególne i istotne funkcje z zakresu zarządzania funduszami inwestycyjnymi.

Wycena aktywów ASI może być uznana za specyficzną dla zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Trudno sobie wyobrazić możliwość wykorzystania wyceny aktywów ASI, dokonywanej przecież pod szczególnymi restrykcjami, w inny sposób niż w działalności funduszu inwestycyjnego.

Tak wąskie, jak przyjęto w zaskarżonej interpretacji rozumienie pojęcia zarządzania pozostaje w sprzeczności nie tylko z jego literalnym brzmieniem, ale i z Dyrektywą VAT. Nie budzi bowiem wątpliwości, że szeroka jego definicja miała na celu zwolnienie wszelkich usług immanentnie związanych z usługami zarządzania funduszem i jego aktywami, tak by konsumenci nie byli obciążeni kwotą podatku VAT niezależnie od tego, czy usługi te świadczone są przez fundusz lub podmiot nim zarządzający, czy też przez podmiot zewnętrzny pod warunkiem, że są to usługi specjalistyczne, nierozerwalnie związane z zarządzaniem funduszami.

Reasumując, w przekonaniu Sądu, wynik wykładni systemowej i funkcjonalnej nakazuje uznać, że wycena aktywów stanowi cechę funkcji zarządczej, mimo że załącznik I do Dyrektywy ZAFI literalnie zdaje się przypisywać wycenę do funkcji administracyjnych.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe :

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, świadczącym usługi polegające m.in. na profesjonalnej wycenie innych podmiotów gospodarczych, w szczególności wycenie aktywów nienotowanych funduszy inwestycyjnych (w tym funduszy inwestycyjnych zamkniętych). Wnioskodawca rozważa rozszerzenie działalności o dokonywanie wycen aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych (ASI).

ASI, zgodnie z art. 8a ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz.U.2018.1355 tj. ze zm.; dalej: ustawa FIZAFI), jest rodzajem alternatywnego funduszu inwestycyjnego (dalej: AFI), innym niż specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty oraz fundusz inwestycyjny zamknięty. Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 10a ustawy FIZAFI, przez AFI należy rozumieć instytucję wspólnego inwestowania, której przedmiotem działalności, w tym w ramach wydzielonego subfunduszu, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną, niebędącą funduszem działającym zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Działalność ASI jest ściśle regulowana przepisami ustawy FIZAFI. Przede wszystkim ustawowo określona jest zarówno dopuszczalna forma prawna działalności ASI, jak również też model zarządzania samym ASI. Zgodnie z art. 8a ust. 2 ASI może prowadzić działalność wyłącznie w formie:

spółki kapitałowej, w tym spółki europejskiej

spółki komandytowej albo spółki komandytowo-akcyjnej, w których jedynym komplementariuszem jest spółka kapitałowa, w tym spółka europejska.

Wybór formy prawnej wpływa na model zarządzania samym ASI. Jeżeli ASI jest prowadzona w formie spółki kapitałowej (w tym europejskiej), zarządzającym ASI jest sama spółka kapitałowa będąca ASI, prowadząca działalność jako wewnętrznie zarządzający ASI. Natomiast w przypadku prowadzenia przez ASI działalności w formie spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, zarządzającym ASI jest spółka kapitałowa, będąca jedynym komplementariuszem ASI.

Inwestorem ASI jest podmiot, który posiada prawa uczestnictwa tej spółki (art. 8c ust. 1 ustawy FIZAFI).

Tak jak każda jednostka wspólnego inwestowania, ASI podlega restrykcjom wyszczególnionym w ustawie FIZAFI. Jednym z obowiązków, jest konieczność dokonywania wycen aktywów będących w posiadaniu ASI. Zgodnie z art. 70h ust. 3 ustawy FIZAFI, czynności wyceny dokonuje zarządzający ASI, przy zapewnieniu niezależności i rzetelności oraz gdy polityka wynagrodzeń ogranicza występowanie konfliktów interesów, w tym wywieranie wpływu na decyzje pracownika, lub też niezależny podmiot zewnętrzny zapewniający prawidłowe i rzetelne wykonanie wyceny.

W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka planuje świadczyć usługi na rzecz ASI jako podmiot zewnętrzny dokonujący ich wyceny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie :

Czy świadczenie usług w zakresie wyceny aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych, dokonywane na zlecenie Zarządzającego ASI, będące realizacją ustawowego obowiązku przeprowadzania ich wycen przez Zarządzającego ASI, podlega zwolnieniu podatkowemu z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Usługi polegające na dokonywaniu wycen aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych, będące realizacją ustawowego obowiązku Zarządzającego ASI z art. 70h ust. 1 ustawy FIZAFI, należy klasyfikować jako usługi zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT, i jako takie podlegają zwolnieniu podatkowemu, przewidzianemu w niniejszym przepisie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepisy ustawy o VAT wprowadzają zatem generalną zasadę opodatkowania świadczenia usług. Ustawa o VAT przewiduje jednakże szereg zwolnień podatkowych, które podatnik powinien za każdym razem brać pod uwagę, dokonując interpretacji przepisów pod kątem świadczonej przez siebie usługi.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT przewiduje zwolnienie podatkowe dla świadczenia usług zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,
ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,
otwartymi funduszami emerytalnymi oraz dobrowolnymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,
pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,
obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.

Analizując opisane w stanie faktycznym czynności, jakie ma zamiar wykonywać Wnioskodawca, należy zatem rozważyć czy stanowią one usługi zarządzania, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT.

W celu właściwej subsumpcji powyższej normy prawnej, w ocenie Wnioskodawcy konieczna jest wykładnia pojęcia „zarządzanie”, jak również ustalenie przedmiotowego zakresu stosowania zwol-nienia do świadczenia usług zarzadzania funduszami inwestycyjnymi oraz alternatywnymi fundu-szami inwestycyjnymi.

W ocenie Wnioskodawcy, bezpośrednie odesłanie w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT do znaczenia pojęcia „zarządzania funduszami oraz alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi” do przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi nakazuje poszukiwać przedmiotowego charakteru zwolnienia w czynnościach jakie podejmują podmioty, zajmujące się zarządzaniem funduszami na podstawie przepisów ustawy o FIZAFI.

Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o FIZAFI, alternatywna spółka inwestycyjna jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym. Należy zatem uznać, już na etapie analizy językowej wykładni ASI, że usługi zarządzania funduszami, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT, obejmują swoim zasięgiem również zarządzanie alternatywnymi spółkami inwestycyjnymi.

Z kolei na mocy art. 8b ust. 1 ustawy o FIZAFI, Zarządzający ASI zarządza alternatywną spółką inwestycyjną, w tym co najmniej portfelem inwestycyjnym tej spółki oraz ryzykiem. Przy tym Zarządzającym ASI, w przypadku, kiedy ASI działa jako spółka komandytowa (komandytowo-akcyjna), jest spółka kapitałowa będąca jej jedynym komplementariuszem (art. 8a ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 8b ust. 2 pkt 2 ustawy o FIZAFI). Ustawodawca ograniczył jednocześnie możliwy zakres działalności prowadzonej przez ASI wyłącznie do zbierania aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów, zgodnie z określoną polityką inwestycyjną (art. 8a ust. 3 ustawy o FIZAFI). Z powyższego można zatem wyprowadzić twierdzenie, że ogół czynności podejmowanych przez Zarządzającego ASI (komplementariusza) w stosunku do ASI, nakierowany jest na pozyskiwanie aktywów od inwestorów oraz lokowanie ich w zgodzie z przyjętą polityką inwestycyjną. Działania podejmowane zatem przez Zarządzającego ASI polegają zatem na zarządzaniu spółką inwestycyjną w celu maksymalizacji wyniku finansowego.

Jednym z obowiązków nałożonych przez ustawodawcę na Zarządzającego ASI jest, zgodnie z art. 70h ust. 1 ustawy o FIZAFI, dokonywanie wyceny aktywów ASI oraz ustalanie wartości aktywów netto oraz wartości aktywów netto przypadających na prawo uczestnictwa, zgodnie z przepisami o rachunkowości, z częstotliwością określoną w regulacjach wewnętrznych ASI, nie rzadziej jednak niż raz w roku. Realizacja powyższego obowiązku polega zatem na niczym innym, niż na zarządzaniu aktualną wartością aktywów ASI, co stanowi w istocie element polityki zarządzania ryzykiem przedsiębiorstwa – funkcja ostrzegawcza przed nagłym (niekontrolowanym) spadkiem wartości dokonanych inwestycji lub sygnalizowanie wypracowanego dodatniego wyniku finansowego.

Przeprowadzenie wyceny aktywów ASI może co do zasady być dokonywane, w myśl art. 70h ust. 3 ustawy o FIZAFI, przez dwa podmioty:

wycenę przeprowadza Zarządzający ASI, pod warunkiem, że zapewniona jest niezależność przeprowadzania wyceny od zarządzania portfelem inwestycyjnym oraz rzetelność jej przeprowadzania, a dodatkowo polityka wynagrodzeń ogranicza występowanie konfliktów interesów, w tym wywieranie wpływu na decyzje pracownika;
wycenę przeprowadza zewnętrzny podmiot wyceniający wyznaczony przez zarządzającego ASI, niezależny od alternatywnej spółki inwestycyjnej, zarządzającego ASI i podmiotów pozostających z tymi podmiotami w bliskich powiązaniach oraz zapewniający prawidłowe i rzetelne wykonanie czynności wyceny.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że wybór podmiotu dokonującego wyceny aktywów ASI powinien zależeć w pierwszej kolejności od kryterium bezstronności oraz fachowości przeprowadzanych wycen. Jednakże w przypadku, kiedy Zarządzający ASI korzysta z usług profesjonalnego podmiotu zewnętrznego, w istocie deleguje na ten podmiot, w zgodzie z obowiązującymi przepisami, część obowiązków jakie Zarządzający ASI jest obowiązany wykonać w stosunku do ASI na tenże podmiot zewnętrzny.

W powyższym układzie dochodzi zatem niejako do stworzenia stosunku „podwykonawstwa” w zakresie zarządzania ASI. Zadania Zarządzającego ASI są wówczas faktycznie wykonywane przez podmiot zewnętrzny, jednakże na zlecenie oraz na rachunek Zarządzającego ASI. Wycena aktywów ASI, dokonywana w przedstawianym układzie, pozostaje zatem w ścisłym związku z ogólnym procesem zarządzania ASI. Dodatkowo nie można wykluczyć sytuacji, kiedy to Zarządzający ASI będzie niejako zmuszony do skorzystania z podmiotu trzeciego, kiedy ten nie będzie mógł spełnić ustawowych przesłanek zachowania niezależności i rzetelności a dodatkowo polityka wynagrodzeń ogranicza występowanie konfliktów interesów, w tym wywieranie wpływu na decyzje pracownika (art. 70h ust. 3 ustawy FIZAFI).

W ocenie Wnioskodawcy, odmienne traktowanie na gruncie przepisów ustawy o VAT usługi wyceny aktywów ASI dokonywanej przez Zarządzającego ASI oraz tej wykonywanej przez wyspecjalizowany podmiot zewnętrzny, mogłoby prowadzić do przyznania nieuzasadnionej preferencji podatkowej usługom wykonywanym przez Zarządzającego ASI. Taki stan mógłby z kolei doprowadzić do wypaczenia sensu regulacji art. 70h ust. 3 ustawy o FIZAFI, a więc skorzystania przez Zarządzającego ASI z opcji wyceny aktywów ASI możliwie najbardziej bezstronnej i rzetelnej. Jednakże Wnioskodawca podkreśla, że taki stan rzeczy byłby możliwy do zaistnienia tylko wówczas, gdyby doszło do przyznania nieuprawnionej preferencji podatkowej usługom wyceny aktywów ASI wykonywanym przez podmiot nią zarządzający (zwolnienie), względem usług wykonywanych przez niezależnego wyceniającego (brak zwolnienia).

W następnej kolejności Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na dorobek prawodawstwa Unii Europejskiej oraz orzecznictwo TSUE, odnoszące się do prezentowanego zagadnienia.

W wyroku TSUE z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie Abbey National plc i Inscape Investment Fund przeciwko Commissioners of Customs & Excise (sygn. C-169/04), który wyznacza kierunek wykładni analizowanego terminu, skład orzekający stwierdził: „Pojęcie „zarządzania” funduszami powierniczymi, o którym mowa w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG (...) jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie. Ponadto w tym samym orzeczeniu TSUE stwierdził, iż pojęcie „zarządzania specjalnymi funduszami powierniczymi [zarządzania funduszami powierniczymi]”, o którym mowa w tym przepisie, obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i – jeśli je oceniać globalnie – są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami”. Chociaż przedmiotowy wyrok dotyczył czynności wykonywanych na bazie Dyrektywy UCITS, to zdaniem Spółki możliwe jest analogiczne zastosowanie jego tez do czynności wykonywanych na podstawie Dyrektywy ZAFI.

Wobec powyższego, wykładnię art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT należy dokonać w oparciu o prawo wspólnotowe. Polska ustawa FIZAFI, w zakresie regulacji dotyczącej AFI (w tym ASI), ma swoje podstawy w Dyrektywie ZAFI, która jest dyrektywą harmonizującą zasady działania instytucji i podmiotów wspólnego inwestowania innych niż objętych dyrektywą UCITS. W tym kontekście należy zauważyć, iż definicja zarządzania AFI została zawarta w art. 4 ust. 1 lit. w) i oznacza wykonywanie przynajmniej funkcji w zakresie zarządzania portfelem, o których mowa w pkt 1 lit. a) lub b) załącznika I, na rzecz jednego lub większej liczby AFI. Jednocześnie Załącznik nr I Dyrektywy ZAFI, jako usługi zarządzania wymienia:

Minimalny zakres funkcji w zakresie zarządzania inwestycyjnego, które musi wykonywać ZAFI, zarządzając AFI:
1. zarządzanie portfelami inwestycyjnymi;
2. zarządzanie ryzykiem.
Inne funkcje, które ZAFI może dodatkowo wykonywać w trakcie wspólnego zarządzania AFI:
1. administrowanie:
  1. obsługa prawna i usługi w zakresie rachunkowości w zarządzaniu funduszami;
  2. zapytania klientów;
  3. wycena i wyznaczanie ceny w tym zeznania podatkowe;
  4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
  5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa i udziałów;
  6. podział dochodu;
  7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa i udziałów;
  8. ustalenia umowne, w tym wysyłanie świadectw;
  9. przechowywanie ksiąg;
2. wprowadzanie do obrotu;
3. działalność związana z aktywami AFI, a mianowicie usługi niezbędne do wypełniania funkcji powierniczej ZAFI, zarządzanie infrastrukturą, działalność w zakresie administrowania nieruchomościami, porady dla przedsiębiorstw w zakresie struktury kapitałowej, strategii inwestycyjnej i spraw związanych, porady i usługi związane z łączeniem i nabywaniem przedsiębiorstw i inne usługi związane z zarządzaniem AFI oraz spółkami i innymi aktywami w które zainwestowali.

Przedmiotowa definicja wymaga dokładniejszej analizy, w celu właściwego odczytania kryjącej się za nią normy prawnej. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż w definicji zarządzania zawartej w Dyrektywie ZAFI występuje sformułowanie przynajmniej. Internetowy słownik języka polskiego definiuje powyższy wyraz następująco: partykuła wyznaczająca minimalny, możliwy do zaakceptowania przez mówiącego zakres czegoś (źródło: …). Tym samym, definicja przedstawiona w art. 4 ust. 1 lit. w) nie określa dokładnie co należy rozumieć przez zarządzanie (jak w przypadku definicji równościowej), lecz wyznacza minimalny zakres czynności, które muszą zaistnieć, aby można było mówić o zarządzaniu. Powyższe nie wyklucza, iż pojęcie zarządzania może obejmować więcej składowych niż określone bezpośrednio w art. 4 ust. l lit. w Dyrektywy ZAFI.

W przypadku omawianej definicji, zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. w Dyrektywy ZAFI, aby można było mówić o zarządzaniu, zarządzający AFI musi wykonywać co najmniej zarządzanie portfelami inwestycyjnymi lub zarządzanie ryzykiem (portfela – dot. Wnioskodawcy) (pkt 1 lit. a lub b załącznika I Dyrektywy ZAFI), przy czym zakres definicji nie przeciwstawia się obejmowaniu dodatkowych rodzajów czynności. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że Dyrektywa ZAFI, wskazuje w Załączniku I pkt 2 omawiane dodatkowe czynności, które zarządzający AFI może wykonywać w trakciew toku zarządzania (angielska wersja Dyrektywy ZAFI – in the course of collective management). Zgodnie z pkt 2 lit. a pkt iii, jedną z takich czynności jest administrowanie w zakresie wyceny i wyznaczania ceny w tym zeznania podatkowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższa konstrukcja przepisów wskazuje, że wymienione w załączniku czynności administrowania, mieszczą się w pojęciu zarządzania. Punkt 2 Załącznika I Dyrektywy ZAFI zawiera zwrot w trakcie wspólnego zarządzania AFI. Przedmiotowy zwrot odnosi się zatem bezpośrednio do terminu zarządzanie. Należy ponownie podkreślić, iż definicja zarzadzania w art. 4 ust. 1 lit. w Dyrektywy ZAFI ustanawia wyłącznie minimalny zakres czynności składających się na zarządzanie. Natomiast inne czynności, które są uznawane za części składowe zarządzania, zostały wymienione w Załączniku nr I Dyrektywy ZAFI.

Powyższy wynik wykładni literalnej ma także swoje odzwierciedlenie w wykładni celowościowej art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT. Zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie ATP PensionService A/S przeciwko Skatteministeriet (sygn. C-464/12) wykładnia tego przepisu powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki ów przepis się wpisuje, celów oraz struktury tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje.

Natomiast samo ratio legis omawianego przepisu zostało wyjaśnione przez TSUE w tym samym wyroku: celem zwolnienia transakcji związanych z zarządzaniem specjalnymi funduszami inwestycyjnymi jest między innymi ułatwienie inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, oraz że objęte tym zwolnieniem są transakcje, które są właściwe dla działalności prowadzonej przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania.

Na podstawie art. 70h ustawy FIZAFI, podmiot zarządzający ASI ma obowiązek dokonywać wyceny aktywów netto posiadanych przez ASI oraz wartości aktywów netto przypadających na jednostkę uczestnictwa. Jednocześnie, wprost jest określone, że wycenę może dokonać podmiot inny niż sam zarządzający, jeżeli jest niezależny, oraz zapewni prawidłowe i rzetelne wykonanie usług. Nie ulega zatem wątpliwości, iż usługi wyceny są immanentną częścią prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie zarządzania ASI. Należy uznać, że czynności wyceny aktywów spółki są warunkiem koniecznym prowadzenia działalności inwestycyjnej w formie ASI, a więc bez wątpienia składają się na zakres pojęciowy „zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym”, którym zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o FIZAFI jest Alternatywna Spółka Inwestycyjna (w podobnym tonie wypowiedział się TSUE we wcześniej przywołanym wyroku z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04).

Zdaniem Wnioskodawcy, celem oraz intencją prawodawcy unijnego było objęcie przedmiotowym zwolnieniem wszelkich usług, które są istotne dla prowadzenia działalności w zakresie zarządzania ASI. Jeżeli zarówno krajowa ustawa FIZAFI jak i unijna Dyrektywa ZAFI nakładają obowiązek dokonywania stosownej wyceny aktywów ASI, to niewątpliwie jest to istotna czynność z punktu widzenia prowadzenia działalności w zakresie zarządzania ASI, a w konsekwencji jedna ze składowych pojęcia zarządzania. W konsekwencji czynność wyceny aktywów, jako jeden z obligatoryjnych elementów zarządzania ASI, w ocenie Wnioskodawcy powinna korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. l pkt 12 lit. a ustawy o VAT.

Podsumowując, skoro Spółka będzie świadczyć usługi na zlecenie Zarządzającego ASI, polegające na wykonaniu profesjonalnej wyceny aktywów ASI, to usługi te jako usługi zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym, będą korzystały ze zwolnienia podatkowego z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT. Należy stwierdzić, że zarówno rezultat wykładni językowej (literalnej) jak i wykładni celowościowej nakazują zakwalifikować przedmiotowe usługi do składowej czynności zarządzania w rozumieniu Dyrektywy ZAFI. Dodatkowo, mając na uwadze wyrok TSUE z dnia 4 maja 2006 r. (sygn. C-169/04), nie stoi na przeszkodzie zastosowaniu zwolnienia, pomimo wykonywania omawianych czynności przez profesjonalny podmiot trzeci, jakim jest Wnioskodawca. Biorąc pod uwagę przedstawioną powyżej wykładnię przepisów ustawy o VAT, Ustawy FIZAFI, oraz Dyrektywy ZAFI, należy stwierdzić, iż odmienne traktowanie świadczenia usług wyceny aktywów ASI, dokonywane przez Zarządzającego ASI, od tych wykonywanych przez niezależnego wyceniającego, prowadziłoby do przyznania nieuzasadnionej preferencji podatkowej usługom wyceny aktywów przez Zarządzającego ASI. Taka okoliczność byłaby nie do pogodzenia szczególnie z art. 70h ust. 3 ustawy o FIZAFI, który obliguje Zarządzającego ASI do wyznaczenia podmiotu trzeciego w celu dokonania wyceny aktywów ASI, w sytuacji gdyby ten pierwszy nie był w stanie zapewnić „niezależności oraz rzetelności przeprowadzenia przedmiotowej wyceny oraz polityka wynagrodzeń ograniczała występowanie konfliktów interesów, w tym wywieranie wpływu na decyzje pracownika”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 czerwca 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 1519/19.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

I tak, w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Stosownie natomiast do postanowień art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast według art. 146aa ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w ustawie, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b) cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,
portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią.

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Stosowanie zwolnień od podatku lub stawek preferencyjnych ma charakter wyjątkowy i nie podlega wykładni rozszerzającej. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług lub stawki obniżonej.

Z opisu sprawy przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca rozważa rozszerzenie prowadzonej działalności o dokonywanie wycen aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych (ASI). Spółka planuje świadczyć usługi na rzecz ASI jako podmiot zewnętrzny dokonujący ich wyceny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT, do świadczonych usług w zakresie wyceny aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych, dokonywanych na zlecenie Zarządzającego ASI.

W odniesieniu do kwestii, objętej zakresem pytania, należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b) ustawy uzależnione jest od łącznego spełnienia dwóch warunków:

przedmiotowego – świadczone usługi powinny być kwalifikowane jako usługi zarządzania oraz
podmiotowego – ww. usługi zarządzania powinny być świadczone w odniesieniu m.in. do funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych i zbiorczych portfeli papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, lub portfeli inwestycyjnych funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, lub ich części.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia usług zarządzania. Jednakże przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym, zwolnieniu od podatku VAT podlega zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie. W kontekście ww. przepisu art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE, TSUE wielokrotnie wskazywał, że jego wykładnia powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje. TSUE przypominał ponadto, że zwolnienia od podatku stanowią wyjątki od ogólnej zasady, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie usługi świadczone odpłatnie przez podatnika, wobec czego należy dokonywać ich ścisłej wykładni. Ponadto zauważono, że zwolnienia przewidziane w art. 13 szóstej dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny zostać zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

W kwestii wyjaśnienia pojęcia „zarządzania funduszem” można wskazać, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE (m.in. w sprawach C-169/04, C-275/11, C-595/13) wynika, że celem zwolnienia z opodatkowania transakcji związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi, przewidzianego w art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE), jest w szczególności ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Celem pkt 6 tego przepisu jest zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe, a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Z powyższego wynika, że transakcje, których dotyczy to zwolnienie, są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania. Zatem art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej Dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (85/611/EWG) w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania. Dyrektywa 85/611/EWG została zastąpiona dyrektywą 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS).

Załącznik II do tej dyrektywy określa funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem. Są to odpowiednio:

zarządzanie inwestycjami,
administracja:
1. obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;
2. zapytania klientów;
3. wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);
4. monitorowanie przestrzegania uregulowań;
5. prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;
6. wypłata zysków;
7. emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;
8. rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);
9. prowadzenie ksiąg,
wprowadzanie do obrotu.

Należy ponadto wskazać, że ww. definicja zarządzania ma zastosowanie również w odniesieniu do specjalnych funduszy inwestycyjnych innych niż objęte dyrektywą UCITS. W pkt 38 wyroku w sprawie C-595/13 TSUE stwierdził, że spółki takie jak będące przedmiotem postępowania głównego, które zostały utworzone przez wielu inwestorów wyłącznie w celu zainwestowania zgromadzonego majątku w nieruchomości, nie mogą zostać uznane za przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w rozumieniu dyrektywy UCITS. W takich okolicznościach faktycznych, tj. w odniesieniu do funduszy innych niż objętych dyrektywą UCITS, TSUE przytoczył definicję zarządzania funduszami, którą podał w wyroku C-169/04, a więc nawiązującą do dyrektywy UCITS. W ww. wyroku w sprawie C-595/13 TSUE wskazał, że poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu portfelem do szczególnych funkcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania należą funkcje administrowania samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, takie jak te wymienione w załączniku II do dyrektywy UCITS w rubryce „Administracja”. Zdaniem TSUE, nie tylko zarządzanie inwestycjami, wiążące się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów wchodzą w zakres pojęcia „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy.

Biorąc powyższe pod uwagę, uznać należy, że usługi które zamierza świadczyć Wnioskodawca polegające na wycenie wartości aktywów alternatywnych spółek inwestycyjnych, mieszczą się w definicji zarządzania w rozumieniu tego określenia zdefiniowanego przez TSUE i podlegają one zwolnieniu od podatku pod warunkiem, że spełnione będzie kryterium podmiotowe.

Drugim bowiem warunkiem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b) ustawy jest warunek podmiotowy. Ww. zwolnieniu podlegają usługi zarządzania świadczone na rzecz funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych i zbiorczych portfeli papierów wartościowych w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, lub portfeli inwestycyjnych funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, lub ich części.

Działalność funduszy inwestycyjnych jest regulowana przepisami ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1355), zwanej dalej ustawą o funduszach inwestycyjnych.

Jeżeli zatem usługi zarządzania świadczone są m.in. na rzecz funduszy inwestycyjnych lub alternatywnych funduszy inwestycyjnych w rozumieniu przepisów ww. ustawy, to zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 4 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako:

fundusz inwestycyjny otwarty;
alternatywny fundusz inwestycyjny: specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty albo fundusz inwestycyjny zamknięty.

Zgodnie z art. 2 pkt 10a ustawy o funduszach inwestycyjnych – ilekroć w ustawie jest mowa o alternatywnym funduszu inwestycyjnym – rozumie się przez to instytucję wspólnego inwestowania, której przedmiotem działalności, w tym w ramach wydzielonego subfunduszu, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną, niebędącą funduszem działającym zgodnie z prawem wspólnotowym regulującym zasady zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe.

Według art. 8a ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych – alternatywna spółka inwestycyjna jest alternatywnym funduszem inwestycyjnym, innym niż określony w art. 3 ust. 4 pkt 2.

Stosownie do art. 8a ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych – wyłącznym przedmiotem działalności alternatywnej spółki inwestycyjnej, z zastrzeżeniem wyjątków określonych w ustawie, jest zbieranie aktywów od wielu inwestorów w celu ich lokowania w interesie tych inwestorów zgodnie z określoną polityką inwestycyjną.

Na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych – zarządzający ASI zarządza alternatywną spółką inwestycyjną, w tym co najmniej portfelem inwestycyjnym tej spółki oraz ryzykiem.

Zarządzającym ASI może być – w myśl art. 8b ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych – wyłącznie:

w przypadku określonym w art. 8a ust. 2 pkt 1 – spółka kapitałowa będąca alternatywną spółką inwestycyjną, prowadząca działalność jako wewnętrznie zarządzający ASI;
w przypadku określonym w art. 8a ust. 2 pkt 2 – spółka kapitałowa będąca komplementariuszem alternatywnej spółki inwestycyjnej, prowadząca działalność jako zewnętrznie zarządzający ASI.

Zgodnie z art. 70a ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych – zarządzającym ASI może być wyłącznie spółka kapitałowa, o której mowa w art. 8b ust. 2, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, która uzyskała zezwolenie Komisji na wykonywanie działalności określonej w art. 70e ust. 1 (zezwolenie na wykonywanie działalności przez zarządzającego ASI).

Stosownie do art. 70a ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych – na warunkach określonych w rozdziale 3, w przypadku zarządzania portfelami inwestycyjnymi o niskiej wartości, spółka kapitałowa, o której mowa w art. 8b ust. 2, z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wykonywać działalność określoną w art. 70e ust. 1 jako zarządzający ASI bez zezwolenia Komisji, po uzyskaniu wpisu do rejestru zarządzających ASI.

Ponadto, w myśl art. 70e ust. 1 i 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych – przedmiotem działalności zarządzającego ASI może być wyłącznie zarządzanie alternatywną spółką inwestycyjną, w tym wprowadzanie tej spółki do obrotu, oraz, z zastrzeżeniem ust. 2, zarządzanie unijnym ASI, w tym wprowadzanie tych ASI do obrotu. Zarządzanie unijnym ASI może być przedmiotem działalności wyłącznie zewnętrznie zarządzającego ASI, który uzyskał zezwolenie na wykonywanie działalności przez zarządzającego ASI.

Stosownie do art. 70g ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych – zarządzający ASI może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, z uwzględnieniem art. 75-82 rozporządzenia 231/2013, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności związanych z działalnością prowadzoną przez tego zarządzającego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca rozważa rozszerzenie prowadzonej działalności o dokonywanie wycen aktywów Alternatywnych Spółek Inwestycyjnych (ASI). Spółka planuje świadczyć usługi na rzecz ASI jako podmiot zewnętrzny dokonujący ich wyceny.

ASI, zgodnie z art. 8a ww. ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, jest rodzajem alternatywnego funduszu inwestycyjnego (AFI), innym niż specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty oraz fundusz inwestycyjny zamknięty.

Działalność ASI jest ściśle regulowana przepisami ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Przede wszystkim ustawowo określona jest zarówno dopuszczalna forma prawna działalności ASI, jak również też model zarządzania samym ASI. Zgodnie z art. 8a ust. 2 ASI może prowadzić działalność wyłącznie w formie:

spółki kapitałowej, w tym spółki europejskiej;
spółki komandytowej albo spółki komandytowo-akcyjnej, w których jedynym komplementariuszem jest spółka kapitałowa, w tym spółka europejska.

Inwestorem ASI jest podmiot, który posiada prawa uczestnictwa tej spółki (art. 8c ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi).

Tak jak każda jednostka wspólnego inwestowania, ASI podlega restrykcjom wyszczególnionym w ustawie o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi. Jednym z obowiązków, jest konieczność dokonywania wycen aktywów będących w posiadaniu ASI. Zgodnie z art. 70h ust. 3 ww. ustawy, czynności wyceny aktywów alternatywnej spółki inwestycyjnej przeprowadza:

zarządzający ASI, pod warunkiem że zapewniona jest niezależność przeprowadzania wyceny od zarządzania portfelem inwestycyjnym oraz rzetelność jej przeprowadzania, a dodatkowo polityka wynagrodzeń ogranicza występowanie konfliktów interesów, w tym wywieranie wpływu na decyzje pracownika;
zewnętrzny podmiot wyceniający wyznaczony przez zarządzającego ASI, niezależny od alternatywnej spółki inwestycyjnej, zarządzającego ASI i podmiotów pozostających z tymi podmiotami w bliskich powiązaniach oraz zapewniający prawidłowe i rzetelne wykonanie czynności wyceny.

Jak wskazuje Wnioskodawca, Spółka będzie świadczyć usługi na zlecenie Zarządzającego ASI, polegające na wykonaniu profesjonalnej wyceny aktywów ASI. W analizowanej sprawie spełniony zostanie więc również warunek podmiotowy, uprawniający do zastosowania zwolnienia od podatku.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane powyżej przepisy i orzecznictwo, należy stwierdzić, że ww. usługi które zamierza świadczyć Wnioskodawca będą mieścić się w zakresie czynności zarządzania alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, a tym samym będą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin