Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.142.2020.2.BD
z 16 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 września 2020 r. (data wpływu – 01 października 2020 r.), uzupełnionym 12 listopada 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku z Ukrainy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 października 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nabycia spadku z Ukrainy.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 27 października 2020 r. znak: 0111-KDIB2-3.4015.134.2020.1.BD, 0111-KDIB2-3.4015.142.2020.1.BD, wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 12 listopada 2020 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest obywatelem Ukrainy. Na stałe zamieszkuje w Polsce, gdzie znajduje się jego stałe miejsce zamieszkania. Od 2003 r. posiada kartę stałego pobytu w Rzeczpospolitej Polskiej. W dniu 22 lipca 2018 r. zmarła matka Wnioskodawcy, obywatelka Ukrainy. W skład spadku po matce wchodził udział w wysokości 1/2 udziału w mieszkaniu położonym w budynku na terytorium Ukrainy.

Postępowanie spadkowe w Polsce nie zostało przeprowadzone.

Na podstawie testamentu poświadczonego przez notariusza z Okręgu lwowskiego z 23 kwietnia 2018 r., zarejestrowanego w rejestrze pod nr (…), Wnioskodawca odziedziczył spadek obejmujący wyżej wyszczególnione mienie, co stwierdzono świadectwem o prawie do dziedziczenia zgodnie z testamentem sporządzonym przez lwowskiego notariusza 15 kwietnia 2019 r. Wnioskodawca nie składał oświadczeń o przyjęciu spadku.

Zgodnie z prawem ukraińskim nabycie spadku po osobie najbliższej (matce) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn ani też innym podatkiem.

Udział w wysokości 1/2 w prawie własności lokalu mieszkalnego wyczerpującego cały spadek nie został przez Wnioskodawcę zbyty.

Wnioskodawca nie składał przed żadnym organem oświadczenia o przyjęciu spadku, nie zostało sporządzone orzeczenie sądu o nabyciu spadku, nie został również sporządzony ani zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia oraz nie zostało wydane europejskie poświadczenie spadkowe.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawca spadek po matce nabył na podstawie prawomocnego dokumentu, potwierdzającego zgodnie z prawem Ukrainy nabycie spadku, w postaci „świadectwa o prawie do dziedziczenia zgodnie z testamentem”, sporządzonego przez notariusza z Okręgu lwowskiego 15 kwietnia 2019 r. Dokument ten został wydany 15 kwietnia 2019 r., i z tą datą stał się prawomocny. Na podstawie takiego „świadectwa o prawie do dziedziczenia zgodnie z testamentem” spadkobierca może rozporządzać masą spadkową. Świadectwo o prawie dziedziczenia, o którym mowa we wniosku, to według prawa ukraińskiego dokument, który potwierdza, że Wnioskodawca odziedziczył spadek po matce. Świadectwo to jest zatem takim dokumentem jak postanowienie o nabycia spadku czy też akt poświadczenia dziedziczenia. Wnioskodawca powziął informacje o tym, że nabył spadek z datą: dnia 15 kwietnia 2019 r., kiedy to wydane zostało świadectwo o prawie do dziedziczenia. Wcześniej, jeszcze (za życia Spadkodawczyni) Wnioskodawca miał wiedzę o sporządzeniu przez matkę na jego rzecz testamentu. Wnioskodawca uzyskał informację o wydaniu świadectwa o prawie dziedziczenia w dniu 15 kwietnia 2019 r. Świadectwo o prawie dziedziczenia zostało sporządzone na wniosek Spadkobiercy, tj. Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy nabycie w ramach spadkobrania po obywatelu Ukrainy, na podstawie testamentu notarialnego sporządzonego przed notariuszem ukraińskim, w drodze świadectwa o potwierdzeniu prawa do dziedziczenia sporządzonego przez notariusza ukraińskiego spadku, w skład którego wchodzi wyłącznie udział w prawie własności lokalu mieszkalnego położonego na terenie Ukrainy przez obywatela Ukrainy mającego stałe miejsce pobytu w Polsce podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn w Polsce?
2. Czy w przypadku podlegania opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn w Polsce, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia świadectwa o potwierdzeniu prawa do dziedziczenia czy dopiero po sprzedaży lokalu i przekazaniu środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży na rachunek bankowy prowadzony przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową z siedzibą Rzeczpospolitej Polskiej?
3. W przypadku podlegania opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, od kiedy należy liczyć początek sześciomiesięcznego terminu na dokonanie zgłoszenia nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych do urzędu skarbowego dla celu zwolnienia od podatku od spadków i darowizn osoby najbliższej w sytuacji, gdy spadkodawca nie składał oświadczenia o przyjęciu spadku nie zostało sporządzone orzeczenie sądu o nabyciu spadku, nie został sporządzony ani zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia oraz nie zostało wydane europejskie poświadczenie spadkowe, albowiem nabycie spadku po obywatelu Ukrainy obejmującego wyłącznie udział w prawie własności lokalu mieszkalnego położonego na terytorium Ukrainy, nastąpiło na podstawie świadectwa o potwierdzeniu prawa do dziedziczenia sporządzonego przez notariusza ukraińskiego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie w ramach spadkobrania spadku po obywatelu Ukrainy na podstawie testamentu notarialnego sporządzonego przed notariuszem ukraińskim w drodze świadectwa o potwierdzeniu prawa do dziedziczenia sporządzonego przez notariusza ukraińskiego spadku, w skład którego wchodzi wyłącznie udział w prawie własności lokalu mieszkalnego położonego na terenie Ukrainy przez obywatela Ukrainy mającego stałe miejsce pobytu w Polsce nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn w Polsce.

W przypadku podlegania opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn w Polsce, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przekazania środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży wchodzącego w skład spadku udziału w lokalu na rachunek bankowy prowadzony przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową z siedzibą Rzeczpospolitej Polskiej.

W przypadku podlegania opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, początek sześciomiesięcznego terminu na dokonanie zgłoszenia nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych do urzędu skarbowego dla celu zwolnienia od podatku od spadków i darowizn osoby najbliższej w sytuacji, gdy spadkodawca nie składał oświadczenia o przyjęciu spadku, nie zostało sporządzone orzeczenie sądu o nabyciu spadku, nie został sporządzony ani zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia oraz nie zostało wydane europejskie poświadczenie spadkowe należy liczyć od dnia zgłoszenie nabycia własności rzeczy naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego.

W myśl art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przestawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Ukrainy. Na stałe zamieszkuje w Polsce; tu znajduje się jego stałe miejsce zamieszkania; od 2003 r. posiada kartę stałego pobytu w Rzeczpospolitej Polskiej. W dniu 22 lipca 2018 r. zmarła jego matka, obywatelka Ukrainy. W skład spadku po matce wchodził udział w wysokości 1/2 udziału w mieszkaniu położonym w budynku na terytorium Ukrainy. Wnioskodawca spadek po matce nabył na podstawie prawomocnego dokumentu – potwierdzającego zgodnie z prawem Ukrainy nabycie spadku – w postaci „świadectwa o prawie do dziedziczenia zgodnie z testamentem”, sporządzonego przez lwowskiego notariusza 15 kwietnia 2019 r. Zgodnie z prawem ukraińskim nabycie spadku po osobie najbliższej (matce) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn ani też innym podatkiem. Wnioskodawca nie składał przed żadnym organem oświadczenia o przyjęciu spadku, nie zostało sporządzone orzeczenie sądu o nabyciu spadku, nie został również sporządzony ani zarejestrowany akt poświadczenia dziedziczenia oraz nie zostało wydane europejskie poświadczenie spadkowe. Postępowanie spadkowe w Polsce nie zostało przeprowadzone.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy w związku z nabyciem spadku po matce (obywatelce Ukrainy), Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia podatku od spadków i darowizn w Polsce, a także kiedy taki obowiązek podatkowy powstaje oraz od kiedy należy liczyć początek sześciomiesięcznego terminu na dokonanie zgłoszenia nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych do urzędu skarbowego w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, w sytuacji nabycia w spadku przedmiotów lub praw majątkowych znajdujących się lub wykonywanych za granicą, czynnikiem decydującym o podleganiu ustawie o podatku od spadków i darowizn jest posiadanie przez spadkobiercę obywatelstwa polskiego lub stałego miejsca pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili otwarcia spadku. Zatem spadkobierca, który w chwili otwarcia spadku był/jest obywatelem polskim lub miał/ma miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn od nabytej własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz od nabytej własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest obywatelem Ukrainy, natomiast na stałe mieszka w Polsce (tu znajduje się jego stałe miejsce zamieszkania, od 2003 r. posiada kartę stałego pobytu w Rzeczpospolitej Polskiej). Zatem w świetle przywołanego wyżej art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawca, który w chwili otwarcia spadku (data śmierci spadkodawcy) posiadał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zobowiązany będzie do uiszczenia w Polsce podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po matce (obywatelce Ukrainy) w postaci 1/2 udziału w prawie własności lokalu mieszkalnego znajdującego się na terytorium Ukrainy, według zasad określonych w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania oznaczonego we wniosku jako pierwsze należało uznać za nieprawidłowe.

Przechodząc do dalszej analizy wniosku, wskazać należy art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, który stanowi, że obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Natomiast stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przy nabyciu w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku.

Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

W myśl art. 66a ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. – Prawo prywatne międzynarodowe (Dz.U. z 2015 r., 1792), prawo właściwe dla spraw spadkowych określa rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego (Dz.Urz. UE L 201 z 27.07.2012, str. 107, ze zm.).

Z art. 20 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) z dnia 4 lipca 2012 r. nr 650/2012 w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia spadkowego (Dz.Urz. UE L 201 z 27.07.2012, str. 107, ze zm.) wynika, że prawo wskazane przez niniejsze rozporządzenie stosuje się niezależnie od tego, czy jest ono prawem państwa członkowskiego.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 ww. Rozporządzenia, jeżeli przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej, prawem właściwym dla ogółu spraw dotyczących spadku jest prawo państwa, w którym zmarły miał miejsce zwykłego pobytu w chwili śmierci.

Wnioskodawca spadek po matce nabył na podstawie prawomocnego dokumentu, potwierdzającego zgodnie z prawem Ukrainy nabycie spadku w postaci „świadectwa o prawie do dziedziczenia zgodnie z testamentem”, sporządzonego przez lwowskiego notariusza 15 kwietnia 2019 r. Dokument ten został wydany 15 kwietnia 2019 r., i z tą też datą stał się prawomocny. Na podstawie takiego „świadectwa o prawie do dziedziczenia zgodnie z testamentem” spadkobierca może rozporządzać masą spadkową. Świadectwo o prawie dziedziczenia, to według prawa ukraińskiego dokument, który potwierdza, że Wnioskodawca odziedziczył spadek po matce. Świadectwo to jest zatem takim dokumentem jak postanowienie o nabycia spadku czy też akt poświadczenia dziedziczenia. Wnioskodawca uzyskał informację o wydaniu świadectwa o prawie dziedziczenia w dniu 15 kwietnia 2019 r. Świadectwo o prawie dziedziczenia zostało sporządzone na jego wniosek.

Z powyższego opisu wynika więc, że na podstawie świadectwa o prawie do dziedziczenia zgodnie z testamentem Wnioskodawca może rozporządzać masą spadkową. Zatem przechodząc do kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego wskazać należy, że skoro świadectwo o prawie do dziedziczenia zgodnie z testamentem jest dokumentem, na podstawie którego spadkobierca może rozporządzać masą spadkową, to data jego uprawomocnienia wyznacza moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

Z treści wniosku wynika, że dokument ten został wydany 15 kwietnia 2019 r., i z tą datą stał się prawomocny. To oznacza, że z dniem 15 kwietnia 2019 r. – w świetle art. 6 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn – powstał dla Wnioskodawcy obowiązek podatkowy. Jak sam Wnioskodawca wskazał – świadectwo o prawie do dziedziczenia jest takim dokumentem jak w Polsce postanowienie o nabycia spadku czy akt poświadczenia dziedziczenia. Od dnia jego uprawomocnienia Wnioskodawca może rozporządzać masą spadkową.

Zatem Organ interpretacyjny nie może podzielić stanowiska Wnioskodawcy, iż obowiązek podatkowy powstanie z chwilą przekazania środków pieniężnych uzyskanych z ceny sprzedaży wchodzącego w skład spadku udziału w lokalu na rachunek bankowy prowadzony przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową z siedzibą na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Ustawa o podatku od spadków i darowizn jasno bowiem określa, kiedy powstaje obowiązek podatkowy, w sytuacji gdy nabycie stwierdzone jest pismem. A tak właśnie jest w analizowanej sprawie – nabycie spadku przez Wnioskodawcę zostało potwierdzone pismem.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania oznaczonego we wniosku jako drugie również uznano za nieprawidłowe.

Nie można również podzielić zdania Wnioskodawcy w zakresie ustalenia sześciomiesięcznego terminu na dokonanie zgłoszenia nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych do urzędu skarbowego w celu zwolnienia od podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 9637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 1 i 2 cyt. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy wynika, że do pierwszej grupy podatkowej zalicza się – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Stosownie natomiast do treści art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-5, 7 i 8 oraz ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia – w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

Na podstawie art. 4a ust. 1a ww. ustawy – jeżeli dokumentem potwierdzającym nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych jest akt poświadczenia dziedziczenia lub europejskie poświadczenie spadkowe, termin 6 miesięcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, do zgłoszenia tego nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego liczy się od dnia zarejestrowania aktu poświadczenia dziedziczenia lub wydania europejskiego poświadczenia spadkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4.

W przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1-2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej (art. 4a ust. 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych dokonuje się na formularzu SD-Z2, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 20 listopada 2015 r. w sprawie wzoru zgłoszenia o nabyciu własności rzeczy i praw majątkowych (Dz.U. z 2015 r., poz. 2060).

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).

W przedmiotowej sprawie dokumentem potwierdzającym nabycie spadku jest prawomocne świadectwo o prawie do dziedziczenia zgodnie z testamentem, które uprawomocniło się z datą jego wydania, tj. z dniem 15 kwietnia 2019 r. Zatem od tej daty powinien być liczony sześciomiesięczny termin do zgłoszenia tego nabycia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, dokument ten spełnia taka samą rolę jak postanowienie o nabyciu spadku czy też akt poświadczenia dziedziczenia.

Organ interpretacyjny nie może więc podzielić stanowiska Wnioskodawcy, iż w jego przypadku początek sześciomiesięcznego terminu na dokonanie zgłoszenia nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych do urzędu skarbowego dla celu skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn należy liczyć dopiero od dnia zgłoszenie nabycia własności rzeczy naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego. Jak zostało to już wyżej wskazane, w przedmiotowej sprawie dokumentem potwierdzającym nabycie spadku przez Wnioskodawcę jest prawomocne świadectwo o prawie do dziedziczenia zgodne z testamentem, które uprawomocniło się z datą jego wydania, tj. z dniem 15 kwietnia 2019 r. Zatem sześciomiesięczny termin na dokonanie zgłoszenia nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych do urzędu skarbowego w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku od spadków i darowizn powinien być liczony od dnia 15 kwietnia 2019 r., czyli od dnia uprawomocnienia się świadectwa o prawie do dziedziczenia zgodnego z testamentem.

Zatem również w tej kwestii stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym bądź zdarzeniu przyszłym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.