Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.471.2020.4.APO
z 18 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 28 września 2020 r. (data wpływu 9 października 2020 r.), uzupełnionym 8 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 25 listopada 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.471.2020.3.APO, 0115-KDIT3.4011.582.2020.3.KR wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 8 grudnia 2020 r.

We wniosku złożonym przez:

-Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

• (…)

-Zainteresowanych niebędących stronami postępowania:

• (…),
• (…)

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zainteresowany będący stroną postępowania) jest rezydentem polskim, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, będącą komplementariuszem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”).

Zainteresowani niebędący stronami postępowania są osobami fizycznymi (rezydentami polskimi) będącymi komandytariuszami Spółki (dalej: „Komandytariusze”).

Komandytariusze dokonali wniesienia wkładu do Spółki. W związku z wniesieniem wkładu do Spółki, Spółka zapłaciła wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych (dalej: „PCC”), opłaty sądowe.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 26 listopada 2020 r. (data wpływu do Organu 8 grudnia 2020 r.) Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem wkładu była wierzytelność przysługująca komandytariuszom względem Spółki o zwrot kwoty głównej pożyczki udzielonej Spółce przez komandytariuszy. W związku z tym doszło do potrącenia wierzytelności Spółki o wniesienie wkładu z wierzytelnością wspólników względem Spółki o zwrot kwoty pożyczki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa CIT”), wydatków poniesionych na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat (wynagrodzenia notariusza, opłaty sądowej, PCC, wypisów aktu notarialnego), proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach/stracie Spółki, w związku z wniesieniem wkładu przez każdego z Komandytariuszy Spółce?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Zainteresowanych, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT, wydatków poniesionych na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat (wynagrodzenia notariusza, opłaty sądowej, PCC, wypisów aktu notarialnego), proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach/stracie Spółki, w związku z wniesieniem wkładu przez każdego z Komandytariuszy Spółce.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy CIT. Przyjmuje się, że uznanie wydatku za koszt uzyskania przychodu może nastąpić w przypadku, gdy:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• jest definitywny (rzeczywisty), czyli wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat (wynagrodzenia notariusza, opłaty sądowej, PCC, wypisów aktu notarialnego) w związku z wniesieniem wkładu do Spółki spełniają warunki określone powyżej.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zapłata wydatków poniesionych na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat (wynagrodzenia notariusza, opłaty sądowej, PCC, wypisów aktu notarialnego) w związku z wniesieniem wkładu do Spółki nie mieści się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Co więcej, poniesione wydatki mają charakter bezzwrotny.

Poniesione przez wspólników Spółki wydatki i właściwie udokumentowane pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz poniesione zostaną w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 22 stycznia 2019 r. (sygn. 0114-KDIP2-3.4010.258.2018.1.MS), zapłata tego podatku przyczynia się zatem w sposób pośredni do stworzenia źródła przychodów i jego zabezpieczenia. (...) W konsekwencji, podatek od czynności cywilnoprawnych zapłacony od umowy spółki bądź jej zmiany, jako wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i gospodarczo uzasadniony jest kosztem pośrednim uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W interpretacji indywidualnej z 13 lipca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.148.2020.4.AM), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że wydatki wymienione we wniosku, tj.: wydatki na sporządzenie aktu notarialnego i związane z nim opłaty (wynagrodzenie notariusza, opłata sądowa, podatek od czynności cywilnoprawnych, wypisy aktu), tj. koszty zmiany umowy Spółki, jeżeli w istocie zostaną poniesione przez spółkę komandytową w związku z wniesieniem do niej przedsiębiorstwa osoby fizycznej oraz zostaną odpowiednio udokumentowane, będą mogły zostać zaliczone, przez C. Sp. z o.o., będącą wspólnikiem spółki komandytowej, do kosztów uzyskania przychodów jako pośrednie koszty uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanych przez nią udziałów w spółce komandytowej, tj. zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy CIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zgodnie z ust. 2 powyższego przepisu, zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Tym samym, uznając poniesione wydatki przez wspólników Spółki (zarówno podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jak i prawnych) na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat (wynagrodzenia notariusza, opłaty sądowej, PCC, wypisów aktu notarialnego) w związku z wniesieniem wkładu do Spółki za koszty uzyskania przychodu, wydatki te należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodu, a koszty te przypisywane będą danemu wspólnikowi Spółki proporcjonalnie do posiadanego przez niego udziału w Spółce.

Stanowisko takie zajął m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 6 lutego 2019 r. (sygn. 0112-KDIL3-3.4011.28.2019.1.MM) gdzie wskazał, że: Odnosząc powołane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę w związku z wniesieniem do niej wkładu pieniężnego przez jej wspólnika spełniają warunek celowości, wynikający z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będą zatem mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty pośrednie. Koszty te będą przypisywane Wnioskodawcy, będącego wspólnikiem Spółki, proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku Spółki, zgodnie z art. 8 tej ustawy. Reasumując - wydatki poniesione przez Spółkę w związku z wniesieniem wkładu do Spółki wskazane w opisie stanu faktycznego stanowią koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT, wydatków poniesionych na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat (wynagrodzenia notariusza, opłaty sądowej, PCC, wypisów aktu notarialnego), proporcjonalnie do posiadanego udziału w zyskach/stracie Spółki, w związku z wniesieniem wkładu przez każdego z Komandytariuszy Spółce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1526, dalej: „ksh”), spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób.

Stosownie do art. 4 § 1 pkt 1 ksh, określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Stosownie do postanowień art. 8 § 1 ww. ustawy, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. W myśl art. 28 ksh, majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 102 ksh, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Stosownie natomiast do art. 103 ksh, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Na gruncie przepisów prawa podatkowego dochody spółki komandytowej nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej.

Z powołanych powyżej przepisów prawa wynika zatem, że spółki komandytowe nie posiadają podmiotowości prawnopodatkowej, a dla celów podatku dochodowego – są „transparentne” podatkowo. Skutki podatkowe zdarzeń gospodarczych związanych z działalnością spółki komandytowej przypisywane są odpowiednio jej wspólnikom. W przypadku wspólników będących osobami prawnymi, skutki te należy oceniać na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest spółka kapitałowa do jej opodatkowania mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm., dalej: „updop”), w tym m.in. art. 5 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W myśl art. 5 ust. 2 updop, zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Zatem, jak wynika z powyższego, podział przychodów, kosztów i innych odliczeń w spółce komandytowej następuje – co do zasady – według wniesionych do spółki udziałów. Jednak – jak wskazano powyżej – umowa spółki niebędącej osobą prawną może określić prawo do udziału w zysku w inny sposób niż wynikający z parytetu wniesionych wkładów. Wówczas proporcję, o której mowa w art. 5 updop, powinno ustalać się w stosunku do przysługującego wspólnikowi będącemu osobą prawną udziału w zysku, określonemu w umowie spółki.

Należy więc przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami spółki komandytowej, w tym spółką będącą osobą prawną, powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej spółka ta partycypuje w zyskach spółki komandytowej.

W świetle cytowanego przepisu, wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki osobowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określeniu przychodów, zysków i strat przypadających na wspólnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl cytowanego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że dokona oceny pod kątem celowości i wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 updop, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić wcześniej opisany związek. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komplementariuszem spółki komandytowej (dalej: „Spółka”), w której komandytariuszami są osoby fizyczne. Komandytariusze dokonali wniesienia wkładu do Spółki, w związku z czym Spółka zapłaciła wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC), opłaty sądowe.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą m.in. ustalenia, czy Wnioskodawca - komplementariusz Spółki - będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop, wydatków poniesionych na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat (wynagrodzenia notariusza, opłaty sądowej, PCC, wypisów aktu notarialnego), proporcjonalnie do posiadanego przez wspólnika Spółki udziału w zyskach/stracie Spółki, w związku z wniesieniem wkładu przez każdego z Komandytariuszy Spółce.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że wydatki na sporządzenie aktu notarialnego i związanych z nim opłat (wynagrodzenia notariusza, opłaty sądowej, PCC, wypisów aktu notarialnego), poniesione przez Spółkę w związku z wniesieniem przez komandytariuszy wkładu do Spółki, i odpowiednio udokumentowane, mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę będącego wspólnikiem Spółki, do kosztów uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanych przez nią udziałów w Spółce, zgodnie z art. 5 ust. 1 updop.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Zainteresowanych w tym zakresie jest prawidłowe.

Końcowo nadmienia się, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (w odniesieniu do Zainteresowanego będącego stroną postępowania, tj. komplementariusza spółki komandytowej będącego podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych). Natomiast, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie/zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.