2020.12.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.449.2020.2.MB
z 16 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2020 r. (data wpływu 8 października 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2020 r. (data wpływu 4 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od jednorazowego zakupu paliwa do auta sprzedanego w ramach umowy przetargu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku naliczonego od jednorazowego zakupu paliwa do auta sprzedanego w ramach umowy przetargu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 listopada 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest autoryzowanym dealerem samochodów marki X w Polsce. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jednym z podstawowych profili działalności Spółki jest handel hurtowy i detaliczny pojazdami samochodowymi; naprawa pojazdów samochodowych (PKD 45.11.Z). Jako autoryzowana stacja dealerska, Spółka zajmuje się profesjonalną sprzedażą i serwisem m.in. samochodów osobowych.

Klient przedkłada Wnioskodawcy szczegółową ofertę opisu przedmiotu zamówienia, czyli opis parametrów i wyposażenia auta, ale również dodatkowe elementy, jakie obowiązują wykonawcę zamówienia są to np.:

na wyposażeniu dodatkowo (oprócz dywaników materiałowych) dywaniki dedykowane do auta (wycieraczki) GUMOWE – 4 sztuki w komplecie;
na wyposażeniu dywanik dedykowany do bagażnika, gumowy – antypoślizgowy 1 sztuka;
auto zatankowane paliwem;
pełny bak – benzyna bezołowiowa Pb 95;
gaz LPG.

Gdy oferta cenowa zostanie przyjęta przez zamawiającego, Wnioskodawca jest zobligowany do wywiązania się z zapisów z zamówienia.

Po dokonaniu podstawowych formalności, do których należy wystawienie faktury, oraz zarejestrowaniu auta przez zamawiającego, Wnioskodawca ma dokonać między innymi tankowania auta zgodnie z zamówieniem, czyli jest to około 40-50 litrów. Wówczas pracownik wraz z użytkownikiem auta ma udać się na stację benzynową i dokonać tankowania auta oczywiście na koszt Spółki.

W piśmie z dnia 27 listopada 2020 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Zainteresowany poinformował, że:

Auto w przedmiotowej sprawie jest pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
Samochód będący przedmiotem sprzedaży jest autem nowym i stanowi składnik magazynowy.
Samochód będący przedmiotem wniosku nie jest wykorzystywany do celów innych niż działalność gospodarcza.
W odniesieniu do auta w sprawie, które stanowi wartość magazynową i posiada status auta nowego, Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu.
Samochód w przedmiotowej sprawie nie jest wykorzystywany jako auto demonstracyjne, ani zstępcze, ani też nie pełni roli auta służbowego.
Auto we wniosku nie było wypożyczane klientom w celu „przetestowania”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego od jednorazowo zakupu paliwa dokonanego do auta sprzedanego w ramach umowy przetargu, jednocześnie wypełniając warunki zamówienia?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego od zakupionego paliwa, gdyż zakup ten nie stanowi wydatku eksploatacyjnego Spółki, tylko stanowić będzie koszt własny sprzedaży auta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu „wyłącznie” w art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane – choćby przejściowo – do innych celów (np. użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do odprzedaży, ale przed jego dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako np. pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać powyżej wskazane elementy. Podkreślenia wymaga również, że samo prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu, w przypadku gdy pojazdy są wykorzystywane do innych celów niż wynajem lub odprzedaż nie uprawnia podatnika do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi pojazdami, bowiem istotnym w tej sytuacji jest czy istnieją okoliczności obiektywnie potwierdzające brak wykorzystania tych pojazdów do użytku prywatnego. Wówczas fakt wykorzystania samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych poprzez określenie reguł wykluczających użytek prywatny samochodu.

Wyżej wymienione przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do „użytku mieszanego”, tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Wyłączenia z ograniczenia w odliczeniu podatku zawiera art. 86a ust. 3 ustawy. Według tego przepisu, skorzystanie z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi umożliwia spełnienie warunku:

wykorzystywania samochodów przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (pkt 1 lit. a),
pojazdy samochodowe są konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie (pkt 1 lit. b);
przeznaczenia towarów montowanych w pojazdach samochodowych i związanych z nimi usług montażu, napraw i konserwacji, wskazującego obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (pkt 2).

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika, itp.

Drugi z warunków należy z kolei odnieść do pojazdów samochodowych, których konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne. Te pojazdy zostały wprost wymienione przez ustawodawcę w art. 86a ust. 9 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest autoryzowanym dealerem samochodów w Polsce. Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednym z podstawowych profili działalności Spółki jest handel hurtowy i detaliczny pojazdami samochodowymi; naprawa pojazdów samochodowych. Jako autoryzowana stacja dealerska Spółka zajmuje się profesjonalną sprzedażą i serwisem m.in. samochodów osobowych.

Oprócz klienta indywidualnego znaczna część sprzedaży to klienci flotowi, aby sprostać oczekiwaniom i przystąpić do organizowanego przetargu Wnioskodawca musi być gotowy na przyjęcie warunków przedstawionych w ofercie zamówienia. Klient przedkłada Wnioskodawcy szczegółową ofertę opisu przedmiotu zamówienia, czyli opis parametrów i wyposażenia auta, ale również dodatkowe elementy jakie obowiązują wykonawcę zamówienia. Gdy oferta cenowa zostanie przyjęta przez zamawiającego Wnioskodawca jest zobligowany do wywiązania się z zapisów z zamówienia.

Po dokonaniu podstawowych formalności, do których należy wystawienie faktury oraz zarejestrowaniu auta przez zamawiającego, Wnioskodawca ma dokonać między innymi tankowania auta zgodnie z zamówieniem, czyli jest to około 40-50 litrów. Wówczas pracownik wraz z użytkownikiem auta ma udać się na stację benzynową i dokonać tankowania auta oczywiście na koszt Spółki. Auto w przedmiotowej sprawie jest pojazdem o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Jest autem nowym i stanowi składnik magazynowy. Samochód będący przedmiotem wniosku nie jest wykorzystywany do celów innych niż działalność gospodarcza. W odniesieniu do auta w sprawie, które stanowi wartość magazynową i posiada status auta nowego, Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu. Samochód nie jest wykorzystywany jako auto demonstracyjne, ani zstępcze, ani też nie pełni roli auta służbowego, nie było również wypożyczane klientom w celu „przetestowania”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy Spółka ma prawo do odliczenia 100% podatku naliczonego od jednorazowego zakupu paliwa dokonanego do auta sprzedanego w ramach umowy przetargu, jednocześnie wypełniając warunki zamówienia.

W przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do opisanego samochodu, zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści tych regulacji wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Do celów pełnego odliczenia podatku, fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. Dla dokonania pełnego odliczenia musi zostać spełniony warunek dotyczący sposobu wykorzystania tych pojazdów przez podatnika wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Sposób wykorzystania musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych w przypadku podatnika prowadzącego przedsiębiorstwo zajmujące się handlem samochodami. Podatnik ten powinien zapewnić, aby sprzedawane pojazdy nie mogły być wykorzystywane na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Drugim warunkiem jest obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Jednakże w art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których wyłączony zostaje obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z tym przepisem, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych m.in. przeznaczonych wyłącznie do odprzedaży lub sprzedaży – w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika; jeżeli odprzedaż lub sprzedaż stanowi przedmiot działalności podatnika.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że skoro pojazdy samochodowe, których dotyczy wniosek, są przeznaczone wyłącznie do sprzedaży, stanowią – jak wskazał Wnioskodawca „wartość magazynową i posiadają status auta nowego”, a przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. sprzedaż hurtowa i detaliczna samochodów, a ponadto samochody te nie są wykorzystywane do innych celów niż działalność gospodarcza (nie są również wykorzystywane jako auta demonstracyjne, ani zstępcze, ani też nie pełnią roli auta służbowego, nie były też wypożyczane klientom w celu „przetestowania”), to dla ponoszonych przez Spółkę jednorazowych wydatków na zakup paliwa do tych samochodów w celu dostarczenia ich po rejestracji przez zamawiającego z pełnym bakiem do klienta, zastosowanie znajdzie przepis art. 86a ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 5 pkt 1 ustawy.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z jednorazowym zakupem paliwa do tego pojazdu, o ile nie zaistnieją wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, bez obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz zgłoszenia tych pojazdów na formularzu VAT-26.

Podsumowując, jednorazowy zakup paliwa dokonany do auta będącego towarem handlowym sprzedanego w ramach umowy przetargu (jednocześnie wypełniając warunki zamówienia) będzie uprawniał Spółkę do odliczenia 100% podatku naliczonego od tego zakupu paliwa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin