2020.12.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.386.2020.3.NL
z 30 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 września 2020 r. (data wpływu 28 września 2020 r.), uzupełnionym 4 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy:

wydatki jakie Spółka poniosła/będzie ponosiła na nabycie usług prawnych, o których mowa we wniosku, stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów;
wydatki jakie Spółka poniosła/będzie ponosić na nabycie usług związanych z ochroną osób i mienia mające na celu m.in. ochronę osoby Prezesa Zarządu, jak i kluczowych dla Spółki pracowników w czasie pełnienia przez nich obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, a także ochronę majątku i mienia Spółki stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów;
wskazane w niniejszym wniosku wydatki, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów w dniu, w którym ujęto dany koszt w księgach rachunkowych Spółki na podstawie otrzymanej faktury VAT

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2020 r. do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wydatki jakie Spółka poniosła/będzie ponosiła na nabycie usług prawnych oraz usług związanych z ochroną osób i mienia mające na celu m.in. ochronę osoby Prezesa Zarządu, jak i kluczowych dla Spółki pracowników w czasie pełnienia przez nich obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, a także ochronę majątku i mienia Spółki, o których mowa we wniosku stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów a tym samym czy ww. wydatki, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów w dniu, w którym ujęto dany koszt w księgach rachunkowych Spółki na podstawie otrzymanej faktury VAT.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 listopada 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.386.2020.2.NL, 0113-KDIPT1-1.4012.727.2020.3.MG wezwano do ich uzupełnienia, co też nastąpiło 4 grudnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (rezydentem podatkowym) w Polsce i jest również zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Polsce.

Spółka jest wiodącym producentem okien pionowych w Europie. W swojej ofercie, oprócz produktów z PVC, Spółka posiada okna i drzwi z aluminium, drewna, systemy drewniano- aluminiowe jak również fasady i rolety. Spółka jako jedna z niewielu firm w branży, jest także producentem szyb zespolonych, posiada nowoczesną hartownię szkła oraz wytwarza własne profile PVC. Własny dział B+R oraz laboratorium badawcze umożliwiają tworzenie autorskich produktów i nowoczesnych rozwiązań wyróżniających się zaawansowaniem technologicznym, innowacyjnością i wyznaczających standardy na międzynarodowym rynku stolarki. Sieć handlową Spółki tworzy ponad 4500 partnerów na całym świecie. Wnioskodawca oferuje swoje produkty w większości krajów europejskich, a także w USA, Meksyku, Australii i na Bliskim Wschodzie.

Wyżej wskazana działalność gospodarcza Spółki jest działalnością uprawniającą do odliczenia VAT, w związku z czym Spółka jest uprawniona do odliczenia całości podatku naliczonego od tzw. kosztów ogólnych związanych z całokształtem funkcjonowania Spółki (tzn. nie jest zobowiązana w przypadku takich kosztów do stosowania tzw. współczynnika sprzedaży, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT, ani tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT). Faktyczne początki działalności Spółki sięgają 1985 r., kiedy to obecny Prezes jej Zarządu, założyciel i większościowy akcjonariusz rozpoczął prowadzenie działalności handlowej, niezwiązanej ze stolarką, zaś kilka lat później (od 1993 r.) rozpoczął produkcję okien. W 2002 r. Pan X rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki akcyjnej, stając się założycielem Spółki i większościowym jej akcjonariuszem od samego początku jej funkcjonowania. Spółka w swoim założeniu miała działać jako firma rodzinna dlatego też do 2019 r. w skład Zarządu Spółki oraz Rady Nadzorczej wchodzili członkowie najbliższej rodziny Prezesa Zarządu. Dodatkowo Prezes Zarządu Spółki doprowadził do objęcia przez jego dwójkę dzieci oraz żonę prawie 25% akcji Spółki.

W 2019 r. pomiędzy akcjonariuszami Spółki powstał konflikt rodzinny, który został przeniesiony przez pozostałych członków rodziny na sprawy związane ze Spółką, jej funkcjonowaniem i organizacją wewnętrzną (skład organów statutowych Spółki). Członkowie najbliżej rodziny Prezesa Zarządu Spółki - żona oraz córka Pana X, przy wsparciu także jego syna oraz bratanka - rozpoczęli w lutym 2019 r. w Spółce podejmowanie działań, mających skutkować wrogim przejęciem przez nich kontroli nad Spółką z jednoczesnym odsunięciem od Spółki i zarządzania nią założyciela, większościowego akcjonariusza i Prezesa Zarządu Spółki - Pana X. Działania te są podejmowane do chwili obecnej. Działania te polegać miały przede wszystkim na pozbawieniu Pana X możliwości wykonywania prawa głosu z kontrolnego pakietu akcji (ponad 75% kapitału zakładowego) i doprowadzeniu do jego odwołania z funkcji Prezesa Zarządu Spółki i siłowego usunięcia go z siedziby Spółki. Następnie fizyczną kontrolę nad siedzibą Spółki i jej zakładem produkcyjnym miały przejąć osoby trzecie. Działania te zostały zgłoszone organom ścigania i toczą się w tym zakresie postępowania, a ponadto odwołano z Zarządu (w tym przypadku także zwolniono dyscyplinarnie) i Rady Nadzorczej Spółki osoby odpowiedzialne za wywołanie konfliktu. Sądy Okręgowy i Apelacyjny w G., w prawomocnych orzeczeniach w przedmiocie zabezpieczenia orzekły, iż działania podjęte przez członków rodziny Pana X były niezgodne z prawem i destabilizujące dla Spółki, wpływając negatywnie na jej działalność.

W następnych miesiącach 2019 r. odbyły się Nadzwyczajne i Zwyczajne Walne Zgromadzenia, na których podejmowano uchwały, zaskarżane przez osoby, które w lutym 2019 r. próbowały przejąć kontrolę nad Spółką. Uchwały te miały m.in. na nowo ukształtować skład organów Spółki (Zarządu i Rady Nadzorczej), doprowadzić do takiej zmiany Statutu Spółki, by w przyszłości zapobiec sporom korporacyjnym i chaosowi organizacyjnemu, mogącym sparaliżować działalność Spółki.

Wskutek podjęcia w lutym 2019 r. opisanych powyżej działań przez część akcjonariuszy, skłóconych rodzinnie z Panem X, powstała sytuacja wpływała nie tylko na wewnętrzne, sprawne funkcjonowanie Spółki (gdyby Spółka nie powzięła zdecydowanych działań faktycznych i prawnych istniałoby ryzyko wystąpienia braku zdolności do podejmowania najistotniejszych z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej decyzji), ale także mogła obniżyć jej wiarygodność biznesową przede wszystkim względem instytucji finansowych (wystąpiłoby ryzyko zaistnienia trudności w uzyskaniu ewentualnych nowych kredytów i przedłużania już zawartych umów kredytowych) i odbiorców towarów produkowanych przez Spółkę. Warto w tym miejscu odnotować bowiem, iż model biznesowy działalności Spółki opiera się na regule polegającej na przedpłacie 100% ceny za okna już w momencie ich zamawiania, a przed ich dostarczeniem. Ryzyka te pozostają cały czas aktualne, także dzisiaj. Jedynie dzięki aktywnemu prowadzeniu przez Spółkę postępowań sądowych z osobami, które w lutym 2019 r. próbowały przejąć kontrolę nad Spółką, w ramach których to postępowań sądowych potwierdzane są argumenty Spółki, prawdopodobieństwo wystąpienia ich skutków zostało znacznie zminimalizowane.

Prowadzone w związku z powstałym konfliktem postępowania sądowe mają na celu przede wszystkim zabezpieczenie interesów Spółki oraz umożliwienie prawidłowego jej funkcjonowania. W ich ramach Sądy wydały m.in. orzeczenia potwierdzające, że jedyną osobą uprawnioną do wykonywania praw korporacyjnych z większościowego pakietu akcji Spółki jest Pan X oraz rejestrujące szereg zmian Statutu Spółki oraz w organach, wskutek których wzmocniona została struktura organizacyjna Spółki i mocno ograniczona została możliwość doprowadzenia do paraliżu działalności Spółki.

Co istotne - zdecydowana większość postępowań sądowych, w których uczestniczy Spółka, to postępowania zainicjowane przez osoby, które w lutym 2019 r. usiłowały doprowadzić do „wrogiego” przejęcia kontroli nad Spółką (przede wszystkim żona i córka).

Podkreślenia przy tym wymaga wyjątkowa rola jaką Pan X pełni w Spółce - jest on założycielem, twórcą i od zawsze Prezesem Zarządu Spółki. Funkcjonowanie Spółki od lat jest nierozerwalnie związane z jego osobą i tak też postrzegana jest Spółka na rynku. Nie budzi też wątpliwości sądów utożsamienie Pana X ze Spółką: „[...] zgodzić się należy z twierdzeniem, że D. to Pozwany [X - przyp. wł.], a Pozwany to D. I niewielu może mieć wątpliwości co do tego utożsamienia” (ustne zasadnicze powody rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego w S. z dnia 06 września 2019 r., sygn. akt (…)). Wyłącznie wskutek jego wieloletnich osobistych starań wartość rynkowa Spółki aktualnie przekracza jeden miliard złotych, zaś jej roczne przychody zbliżają się do tej kwoty.

Kluczową rolę wyłącznie Pana X dla rozwoju i funkcjonowania Spółki potwierdzają Sądy: „W działalności gospodarczej prowadzonej od 1985 r. przez X, kontynuowanej w formie spółki akcyjnej, nie współdziałała ani powódka, ani inni członkowie rodziny Państwa X” (postanowienie Sądu Okręgowego w G. z dnia 19 listopada 2019 r., sygn. akt (…) (uzasadnienie)). Gdyby osobom, które usiłowały bezprawnie przejąć kontrolę nad Spółką w lutym 2019 r. udało się dokonać tego, wówczas bardzo prawdopodobne byłoby, że Spółka dozna ogromnego uszczerbku w zakresie przychodów, generalnie bowiem tak nagłe i przeprowadzone w ramach „zamachu” zmiany dotyczące kluczowej dla Spółki osoby, jaką jest Pan X, taki skutek by wywarły. Już bowiem miesiąc luty 2019 r., kiedy to tylko usiłowano dokonać zmian i w którym nastąpił chwilowy znaczny spadek zamówień, pokazał, jak wrażliwi na stabilność funkcjonowania Spółki pozostają jej kontrahenci i ona sama.

Tymczasem Spółka pod kierownictwem Pana X i z nowym składem Zarządu oraz Rady Nadzorczej bije rekordy przychodów i zysków. Rok 2019 był najlepszym w historii rokiem Spółki pod względem wyników finansowych. Przychody wzrosły o 8% r/r, natomiast zyski aż o 15% r/r. Po pierwszym półroczu 2020 r. można zakładać, że także bieżący rok będzie dla Spółki rekordowy pod tym względem.

Ponadprzeciętne zaangażowanie Pana X w tworzenie Spółki, niezwykle efektywny i konsekwentny styl zarządzania oraz podejmowanie śmiałych inwestycji zostały wielokrotnie dostrzeżone i docenione na poziomie lokalnym, ogólnopolskim oraz europejskim, o czym świadczy szereg indywidualnych przyznanych mu wyróżnień (Np. medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości za zasługi dla rozwoju polskiej gospodarki, tytuł Biznesman Roku Pomorza (…), tytuł Laureata European Leadership Awards w kategorii Visionary Entrepreneur czy też wyróżnienia Osobowość Branży (…) - Budownictwo, Osobowość Branży (…) - Budownictwo, Osobowość Branży (…) - Budownictw, Osobowość Branży (…) - Budownictwo przyznane przez miesięcznik Builder.).

W związku z przedmiotowym konfliktem oraz ogólną, bieżącą działalnością, Spółka ponosiła w 2019 r. oraz nadal ponosi wydatki na usługi prawne, które w odniesieniu do konfliktu mają na celu jak najszybsze jego zakończenie i definitywne wyjaśnienie sytuacji prawnej Spółki, zabezpieczenie majątku Spółki, wzmocnienie jej wiarygodności biznesowej oraz umożliwienie sprawnego prowadzenia działalności gospodarczej poprzez zapobieżenie zagrożenia niemożności podejmowania przez nią istotnych decyzji, a przez to zabezpieczenia źródła dochodów Spółki.

W związku z powyższym Spółka w zakresie doradztwa prawnego w 2019 r. ponosiła, ponosi i może nadal ponosić następujące koszty związane z zaistniałym konfliktem między akcjonariuszami Spółki (dalej: „Usługi Prawne”):

reprezentacji Spółki przed sądami w sprawach związanych z ochroną i obroną interesów Spółki;
doradztwa prawnego w związku z toczącymi się postępowaniami sądowymi;
obsługi prawnej Spółki w związku z toczącymi się postępowaniami karnymi, których przedmiotem jest prawno-karna ocena działań byłych członków Zarządu Spółki na jej szkodę;
działań w imieniu Spółki przy sporządzaniu i składaniu pism procesowych;
obsługi prawnej zwyczajnych oraz nadzwyczajnych walnych zgromadzeń, posiedzeń rad nadzorczych, posiedzeń zarządu, przygotowywanie protokołów wraz z uchwałami.

Ponadto w lutym 2019 r. w związku z próbą wrogiego przejęcia Spółki, zaangażowane zostało profesjonalne biuro doradcze świadczące usługi związane z ochroną osób i mienia. Zgodnie z raportem z wykonania usług oraz specyfikacją zleconych usług, zakres usług świadczonych przez biuro doradcze na rzecz Spółki obejmował:

czynności konsultacyjne i doradcze w zakresie bezpieczeństwa w sytuacji szczególnego wysokiego ryzyka przejęcia siedziby, w tym także hal produkcyjnych Spółki, przez osoby nieuprawnione;
usługi koordynowania w zakresie zabezpieczeń technicznych;
usługi koordynowania zabezpieczenia osobistego bezpieczeństwa Prezesa Zarządu Spółki w czasie, gdy przebywał w jej siedzibie;
działania w zakresie zwrotu rzeczy ruchomych od byłych pracowników Spółki;
czynności dotyczące kontaktów z przedstawicielami kancelarii prawnych, agencji współpracujących ze Spółką oraz dotyczących kontaktów z mediami zainteresowanymi wydarzeniami związanymi ze Spółką.

Poniesione wydatki na usługi związane z ochroną osób i mienia miały na celu m.in. ochronę osoby Prezesa Zarządu, jak i kluczowych dla Spółki pracowników w czasie pełnienia przez nich obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, przed próbą siłowego usunięcia ich ze Spółki, a także ochronę majątku i mienia Spółki. Co ważne - konieczność interwencji biura doradczego świadczącego usługi związane z ochroną osób i mienia współpracującego z podmiotem posiadającym koncesję na ochronę fizyczną i techniczną w celu niedopuszczenia do użycia siły wobec Pana X i usunięcia go ze Spółki występowała jedynie około miesiąca. W tym czasie istniało istotne ryzyko przejęcia kontroli nad Spółką przez firmy ochroniarskie wynajęte przez żonę i córkę Pana X, z którym to ryzykiem nie byłaby w stanie poradzić sobie stała ochrona budynku Spółki. Wydane zaś w dniu 05 marca 2019 r. postanowienie Sądu Okręgowego w G., sygn. akt (…) (utrzymane w mocy postanowieniem Sądu Apelacyjnego w G. z dnia 15 października 2019 r., sygn. akt (…)) doprowadziło do uspokojenia sytuacji, zmniejszenia, a następnie odesłania wzmocnionej, zewnętrznej ochrony i powrotu Spółki do normalnego funkcjonowania.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 1 grudnia 2020 r. Wnioskodawca wskazał m.in.,

w sposób szczegółowy jakie działania podejmowali/podejmują członkowie rodziny Prezesa Zarządu Spółki w celu przejęcia kontroli nad firmą (…).
„Wrogie przejęcie firmy” miało polegać na bezprawnym przejęciu kontroli nad Spółką przez członków rodziny Prezesa Zarządu Spółki (założyciela i większościowego akcjonariusza Spółki) pod jego nieobecność podczas urlopu.
Działania te polegać miały przede wszystkim na:
1. bezprawnym pozbawieniu Prezesa Zarządu Spółki praw do samodzielnego wykonywania uprawnień korporacyjnych inkorporowanych w Akcjach - cel ten miał zostać osiągnięty w oparciu o dopisanie przez córkę Prezesa Zarządu Spółki do księgi akcyjnej Spółki żony Prezesa jako współuprawnionej z Akcji; współuprawnieni muszą natomiast wyznaczyć wspólnego przedstawiciela, aby wykonywać prawo głosu (art. 333 § 2 i 3 KSH);
2. bezprawnym odwołaniu Prezesa Zarządu z Zarządu Spółki głosami córki i syna (głosy Prezesa, jako akcjonariusza nie zostałyby oddane z uwagi na to, że z żoną nie wyznaczyłby wspólnego przedstawiciela - art. 333 § 2 i 3 KSH);
3. mając na uwadze daleko posuniętą wątpliwość prawną podstaw prawnych takiego działania (potwierdzoną już w postanowieniu z dnia 05 marca 2019 r., sygn. akt (…), potwierdzoną następnie w postanowieniu Sądu Apelacyjnego w G. sygn. akt (…), potwierdzoną w wyroku z dnia 12 listopada 2020 r., sygn. akt (…)), doprowadziłoby faktycznie do paraliżu decyzyjnego w Spółce. Jak pokazuje praktyka, kontrahenci, pracownicy, urzędy, wszelkie podmioty trzecie wobec Spółki miałyby uzasadnione wątpliwości czy w kwestiach relacji handlowych i innych rozmawiać już tylko z nowym składem Zarządu czy raczej z dotychczasowym Prezesem Zarządu (w praktyce w sytuacjach konfliktu korporacyjnego w spółce kapitałowej na tle składu zarządu np. banki wymagają autoryzacji przelewów przez „starych” i „nowych” członków zarządu, spółka dotknięta taką sytuacją ma pogorszone warunki współpracy handlowej (np. przedpłata 100%)).
  Ponadto w działania te wpisywała się także próba siłowego wejścia do Spółki przez ww. osoby, która miała doprowadzić do pozbawienia faktycznej możliwości zarządzania Spółką przez Prezesa Zarządu oraz usunięcia z niej innych osób.
Spółka ponosiła/będzie ponosić wydatki na usługi prawne dotyczące reprezentacji Spółki w postępowaniach sądowo-karnych toczących się z udziałem Spółki na skutek zaistniałego konfliktu między akcjonariuszami Spółki, doradztwa prawnego w ww. postępowaniach, pomoc prawną w sporządzaniu pism procesowych na potrzeby ww. toczących się postępowań, przeprowadzenie analizy zachowań byłych Członków Zarządu oraz Rady Nadzorczej Spółki celem identyfikacji czynów bezprawnych popełnionych na szkodę Spółki oraz ogólną obsługę prawną przy prowadzeniu ww. spraw (…).

Skorzystanie z usług podmiotów posiadających specjalistyczną wiedzę prawniczą ukierunkowane było na jak najszybsze zakończenie powstałych sporów i konfliktów między akcjonariuszami Spółki, a w konsekwencji zmniejszenie ryzyka utraty zaufania kontrahentów i instytucji finansowych, zabezpieczenie interesów Spółki oraz umożliwienie prawidłowego jej funkcjonowania, w tym podejmowanie kluczowych z punktu widzenia Spółki decyzji. Nie podjęcie odpowiednich kroków prawnych przy udziale osób posiadających specjalistyczną wiedzę prawniczą mogłoby doprowadzić do zmaterializowania się powyższych ryzyk prowadzących do spadku sprzedaży na skutek utraty wiarygodności biznesowej oraz zahamowania rozwoju Spółki w postaci zaprzestania realizacji podjętych oraz zaplanowanych inwestycji w związku brakiem środków finansowych, jak wskazano we wniosku z dnia 21 września 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług już bowiem miesiąc luty 2019 r., kiedy to tylko usiłowano dokonać wrogiego przejęcia Spółki przez członków rodziny Prezesa Zarządu w którym nastąpił chwilowy znaczny spadek zamówień, pokazał, jak wrażliwi na stabilność funkcjonowania Spółki pozostają jej kontrahenci i ona sama. Zatem w interesie prawnym i gospodarczym Spółki było podjęcie zdecydowanych kroków prawnych przy współudziale kancelarii prawnych i jak najszybsze uregulowanie sytuacji prawnej Spółki. Dalsza eskalacja konfliktu pomiędzy akcjonariuszami Spółki, w który Spółka jest bezpośrednio zaangażowana zwiększała ryzyko zakłócenia prawidłowego funkcjonowania Spółki, a w konsekwencji ryzyko postępującej utraty źródła przychodów.

Podobnie wydatki na usługi związane z ochroną osób i mienia zostały poniesione w interesie gospodarczym Spółki wskutek zagrożenia siłowego wejścia do Spółki osób nieuprawnionych (członków rodziny Prezesa Zarządu) zawieszonych w pełnionych funkcjach. Poniesienie tego rodzaju wydatków miało na celu ochronę majątku i mienia Spółki oraz zagwarantowanie bezpieczeństwa pracownikom Spółki, w tym Prezesowi Zarządu podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych na rzecz Spółki i w siedzibie Spółki a także umożliwienie tym osobom wykonywanie ich obowiązków służbowych. W okresie luty-marzec 2019 r., w którym były ponoszone wydatki istniało realne ryzyko siłowego przejęcia kontroli nad siedzibą i dokumentacją Spółki przez osoby nieuprawnione, które wywołały ten konflikt korporacyjny. Poniesienie przedmiotowych wydatków doprowadziło do ochrony tajemnic przedsiębiorstwa przed ryzykiem bezprawnego wykorzystania ich przez osoby nieuprawnione oraz zapobiegły paraliżowi działalności produkcyjnej Spółki wskutek bezprawnych działań osób trzecich.

Jak wskazano w uzasadnieniu do wniosku z dnia 21 września 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług wskazane w stanie faktycznym okoliczności, tj. powstanie konfliktu własnościowego w Spółce, który spowodował brak klarowności sytuacji prawnej, ryzyko utraty kontroli nad majątkiem Spółki, naruszenie jej wiarygodności biznesowej, brak możliwości sprawnego prowadzenia działalności gospodarczej oraz zdolności do podejmowania przez Spółkę istotnych decyzji gospodarczych, faktyczne ryzyko przejęcia siedziby Spółki przez osoby nieuprawnione a tym samym ryzyko naruszenia ochrony tajemnic przedsiębiorstwa, ryzyko naruszenia bezpieczeństwa pracowników w tym Prezesa Zarządu przebywających w siedzibie Spółki, uniemożliwienie wykonywania obowiązków służbowych pracowników przebywających w siedzibie Spółki należy postrzegać jako czynniki wpływające niekorzystnie nie tylko na wysokość uzyskiwanych przychodów, ale również na samo istnienie takiej możliwości. Ponoszone w związku z tym przez Spółkę wydatki na usługi prawne i usługi ochrony osób i mienia poniesione zostały w związku z koniecznością obrony jej interesów oraz umożliwienie kontynuowania prowadzonej przez nią działalności gospodarczej a tym samym generowanie przychodów. Zatem w ocenie Spółki, tego rodzaju wydatki poniesione we wskazanych okolicznościach należałoby postrzegać jako wydatki związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów.

Niemniej Spółka chciała wskazać, iż przedmiotem wniosku z dnia 21 września 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku od towarów i usług jest przede wszystkim zapytanie dotyczące charakteru poniesionych wydatków wskazanych w stanie faktycznym i w przedstawionych okolicznościach w rozumieniu art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych. Dlatego też Spółka oczekuje, iż to Organ podatkowy dokona stosownej interpretacji wskazanych wyżej przepisów w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego i udzieli Spółce odpowiedzi czy wydatki te w świetle ww. przepisów poniesione w przedstawionych w stanie faktycznym okolicznościach Spółka może uznać jako pośrednio związane z przychodami a więc poniesione w celu zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

Czy wydatki jakie Spółka poniosła/będzie ponosiła na nabycie ww. usług prawnych, stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów?
Czy wydatki jakie Spółka poniosła/będzie ponosić na nabycie usług związanych z ochroną osób i mienia mające na celu m.in. ochronę osoby Prezesa Zarządu, jak i kluczowych dla Spółki pracowników w czasie pełnienia przez nich obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, a także ochronę majątku i mienia Spółki stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów?
Przy założeniu pozytywnej odpowiedzi na pytanie 1 i 2 czy wskazane w niniejszym wniosku wydatki, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów w dniu, w którym ujęto dany koszt w księgach rachunkowych Spółki na podstawie otrzymanej faktury VAT?

(pytania oznaczone we wniosku nr 1-3)

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki jakie Spółka poniosła/będzie musiała ponieść na nabycie ww. usług prawnych, stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ad 2

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki jakie Spółka poniosła/będzie ponosić na nabycie usług związanych z ochroną osób i mienia mające na celu m.in. ochronę osoby Prezesa Zarządu, jak i kluczowych dla Spółki pracowników w czasie pełnienia przez nich obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, a także ochronę majątku i mienia Spółki stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ad 3

Zdaniem Wnioskodawcy, przy założeniu odpowiedzi pozytywnej na pytanie 1 i 2 wskazane w niniejszym wniosku wydatki, jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią/ będą stanowiły zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów w dniu, w którym ujęto dany koszt w księgach rachunkowych Spółki na podstawie otrzymanej faktury VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Jeśli zatem dany wydatek spełnia wymóg pozostawania w związku z osiąganymi przychodami lub przynajmniej z prowadzoną działalnością (tzn. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub przynajmniej w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów) i równocześnie nie został on w sposób wyraźny wymieniony w negatywnym katalogu z art. 16 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to wydatek taki powinien stanowić koszt uzyskania przychodów.

Ponadto, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem sytuacji, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Podsumowując powyższe, kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
został właściwie udokumentowany;
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z uwagi na to, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny, to każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji podatkowej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami czyli takie, które przekładają się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Do kategorii „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami” należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast „pośrednie koszty uzyskania przychodów” to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione, jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Zgodnie z internetowym wydaniem Słownika języka polskiego PWN, przez pojęcie „zachować” („zachowywać”) należy rozumieć „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”. Natomiast „zabezpieczyć” („zabezpieczać”) oznacza „zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynić bezpiecznym”, „zapewnić utrzymanie się czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnić komuś środki do życia”. W pełni zasadne, zatem jest przyjęcie, iż koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast, jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Innymi słowy - posługując się językowym znaczeniem - przez koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są zaś wszelkie inne koszty, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem. Takie bowiem koszty, chociaż niewątpliwie związane z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami.

Konkludując, powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania lub zabezpieczenia źródeł przychodów.

Wydatki na usługi prawne

Wydatki na świadczoną pomoc prawną podmiotom gospodarczym (w tym polegające na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych oraz występowaniu przed sądami), jako że nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są bezpośrednio wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Powyższe oznacza, że co do zasady mogą one stanowić koszt uzyskania przychodów. Zasadniczo zatem, każdy wydatek powinien podlegać indywidualnej ocenie pod kątem jego celowości oraz potencjalnej możliwości przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu. Jakkolwiek trudno wykazać, że wydatki ponoszone na nabycie usług prawniczych są kosztami uzyskania przychodów poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów, tak w pełni uzasadnione w przedmiotowym stanie faktycznym jest twierdzenie, że wydatki te mają na celu zachowanie oraz zabezpieczenie źródła przychodów. Zatem w odniesieniu do przedmiotowych wydatków należy ocenić, czy zachodzi związek przyczynowy pomiędzy ich poniesieniem a zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Związek ten powinien być na tyle silny, aby nie budził wątpliwości co do zasadności zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych.

Co do zasady, organy podatkowe podzielają stanowisko, iż koszty obsługi prawnej poniesione przez spółkę w związku z jej bieżącą działalnością oraz w obronie jej interesów można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Jednakże każdy wydatek powinien wynikać z racjonalnego i właściwego działania, której to oceny powinien dokonać sam podatnik. Wyjątkiem mogą być jedynie nieprzewidywalne sytuacje, których uniknięcie było niemożliwe, pomimo podjęcia przez podatnika wszelkich koniecznych działań w celu zapobieżenia negatywnych skutków.

(…)

Odnosząc się do wydatków wskazanych w pytaniu 1 (…) niniejszego wniosku, wydatki związane z uczestnictwem Spółki w postępowaniach sądowych i karnych związanych z powstałym konfliktem między akcjonariuszami Spółki, zdaniem Wnioskodawcy, mogą stanowić pośrednie koszty uzyskania przychodów (…). W ocenie Wnioskodawcy, prowadzone w związku z powstałym konfliktem korporacyjnym czynności prawne, które Spółka podejmowała przy wsparciu doradców prawnych mają na celu przede wszystkim zabezpieczenie interesów Spółki oraz umożliwienie prawidłowego jej funkcjonowania. Wskazane w stanie faktycznym okoliczności, tj. powstanie konfliktu własnościowego w Spółce, brak klarowności jej sytuacji prawnej, ryzyko utraty kontroli nad majątkiem Spółki, naruszenie wiarygodności biznesowej, a także brak możliwości sprawnego prowadzenia działalności gospodarczej oraz zdolności do podejmowania przez Spółkę istotnych decyzji gospodarczych należy postrzegać jako czynniki wpływające niekorzystnie nie tylko na wysokość uzyskiwanych przychodów, ale również na samo istnienie takiej możliwości. Ponoszone w związku z tym przez Spółkę wydatki mają na celu obronę jej interesów oraz umożliwienie kontynuowania prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. W tym świetle, wydatki te należy postrzegać jako wydatki związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów oraz wykazujące związek z działalnością opodatkowaną Spółki. Należy zauważyć, że zaistniały konflikt może także skutkować m.in. spadkiem zaufania kontrahentów Spółki, instytucji finansowych, co może niekorzystnie wpłynąć na wysokość uzyskiwanych przychodów. Zatem w ocenie Wnioskodawcy, racjonalnym i uzasadnionym działaniem jest podjęcie przez Spółkę czynności prawnych mających na celu jak najszybsze zakończenie powstałego konfliktu i wyjaśnienie sytuacji prawnej Spółki. Jak słusznie zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 2593/10 „dla uznania, iż wydatek poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła lub może mieć inny wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, powinien on okazać się dla uzyskania przychodów niezbędny, a przynajmniej pożyteczny w sensie potencjalnej możliwości (wpływu) na wygenerowanie przychodów. Kosztem uzyskania przychodów byłyby uzasadnione racjonalnie i gospodarczo nakłady i wydatki związane z działalnością gospodarczą podatnika, który przez ich poniesienie („w celu”) zmierza do osiągnięcia przychodów z tego źródła. Jednakże podatnik winien wykazać ową celowość poniesienia wydatku, a także, a może przede wszystkim również to, że wydatek ten został poniesiony racjonalnie, tzn. że podatnik w zamian tego wydatku rzeczywiście uzyskał określone dobra i to, że mogły one, racjonalnie rzecz ujmując, co najmniej hipotetycznie przynieść przychód. Nie w każdym oczywiście wypadku związek ten jest tak wyraźny, co powoduje, iż każdą sytuację należy oceniać odrębnie, stosując zasadę zdrowego rozsądku”.

Dalej sąd wyraził pogląd, iż „wobec powyższego także i w tym zakresie jako nieuprawnione w świetle powołanego wyżej przepisu należy uznać zawarte w zaskarżonej interpretacji stanowisko, że wydatki poniesione przez Spółkę na profesjonalne usługi finansowe i prawne, ukierunkowane na zakończenie sporów i konfliktów między jej akcjonariuszami, nie mają chociażby odległego związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przez Spółkę w przyszłości przychodem, albo zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła tego przychodu”.

Odnosząc powyższy wyrok do stanu faktycznego należy zaznaczyć, iż nie ulega wątpliwości, że poniesione przez Spółkę wydatki na nabycie usług prawnych mają na celu zachowanie jej istnienia, jak najszybsze zakończenie powstałego konfliktu i wyjaśnienie sytuacji prawnej Spółki, odbudowę jej wizerunku i wiarygodności biznesowej oraz przywrócenie zdolności do podejmowania przez nią istotnych decyzji celem umożliwienia sprawnego prowadzenia działalności gospodarczej, której istotą jest dążenie do osiągania dochodów. Wobec powyższego należy uznać, iż przedmiotowe wydatki są uzasadnione racjonalnie i gospodarczo oraz związane z działalnością gospodarczą Spółki i mają służyć osiągnięciu wymiernych korzyści w postaci zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, co czyni zasadnym zaliczenie ich w koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki co do możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na obsługę prawną w związku z powstałym konfliktem pomiędzy akcjonariuszami spółki znajduje potwierdzenie w szeregu indywidualnych interpretacji podatkowych wydanych przez organy podatkowe (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 29 marca 2012 r., Znak: IPPB3/423-9/12-2/KK; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 września 2012 r., Znak: IPTPB3/423-203/12-2/MF oraz IPTPB3/423-203/12-3/MF; interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 stycznia 2010 r., Znak: ITPB3/423-694/09/DK oraz z 15 października 2009 r., Znak: ITPB3/423-390/09/MK).

Jak słusznie wskazywały organy podatkowe w przywołanych wcześniej interpretacjach indywidualnych oraz wyroku sądu administracyjnego nie jest prawidłowym postępowaniem uzależnianie zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów od wyniku zakończenia sporu. Istotne jest już samo wystąpienie przesłanki, że poniesione przez spółkę wydatki są co najmniej pożyteczne w sensie potencjalnej możliwości wygenerowania przychodów, jak i to, że wydatki te zostały poniesione racjonalnie.

(…)

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że powinna mieć prawo do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jako koszty pośrednio związane z przychodami mające na celu zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów. (…).

Wydatki na usługi ochrony osób i mienia

Podobnie jak wydatki na świadczoną pomoc prawną podmiotom gospodarczym wydatki na ochronę osób i mienia świadczone przez specjalistyczne podmioty nie zostały wymienione

w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie są bezpośrednio wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Oznacza to, że co do zasady mogą one stanowić koszty uzyskania przychodów, jednakże ocenie należy poddać zasadność ich poniesienia oraz związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów podatnika. Związek ten powinien być na tyle silny, aby nie budził wątpliwości co do zasadności zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych.

(…)

W ocenie Wnioskodawcy, poniesienie wydatków wymienionych w stanie faktycznym było zasadne. Zdaniem Spółki, niewątpliwie uzasadnionym i racjonalnym biznesowo działaniem jest podjęcie działań mających na celu ochronę majątku i mienia Spółki oraz zagwarantowanie bezpieczeństwa pracownikom Spółki podczas wykonywania przez nich obowiązków służbowych na rzecz Spółki. W okresie luty-marzec 2019 r. istniało zaś realne ryzyko siłowego przejęcia kontroli nad siedzibą i dokumentacją Spółki przez osoby nieuprawnione, które wywołały ten konflikt korporacyjny. Co do zasady organy podatkowe zgadzają się co do możliwości zaliczenia wydatków na ochronę fizyczną mienia Spółki do kosztów uzyskania przychodów, co jest zrozumiałe z uwagi na ścisły związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Przedmiotowe usługi miały na celu koordynację całodobowej ochrony mienia polegającą przede wszystkim na uniemożliwieniu osobom nieuprawnionym wstępu na teren siedziby Spółki w związku z identyfikacją zagrożenia w postaci tzw. „wrogiego przejęcia” spółki przez osoby z rodziny Prezesa Zarządu, będącego także większościowym akcjonariuszem Spółki.

Ponadto usługi świadczone przez biuro doradcze doprowadziły do ochrony tajemnic przedsiębiorstwa przed ryzykiem bezprawnego wykorzystania ich przez osoby nieuprawnione oraz zapobiegły paraliżowi działalności produkcyjnej Spółki wskutek bezprawnych działań osób trzecich. Odnosząc się z kolei do wydatków na usługi koordynowania zabezpieczenia osobistego bezpieczeństwa Prezesa Zarządu Spółki oraz kluczowych dla Spółki pracowników w czasie, gdy przebywali w jej siedzibie (przy czym dla uniknięcia wątpliwości w ocenie Spółki nie występowało istotne niebezpieczeństwo zagrożenia dla życia bądź zdrowia kluczowej kadry Spółki, a jedynie występowało realne ryzyko uniemożliwienia im wykonywania obowiązków służbowych) Spółka wskazuje na znane jej 4 wyroki sądów - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 lutego 2004 r., sygn. akt I SA/Wr 2462/01; z dnia 26 kwietnia 2005 r., sygn. akt I SA/Wr 1945/03; z dnia 13 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 934/08; z dnia 19 grudnia 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 927/07) wydanych wskutek zaskarżenia decyzji organu podatkowego w postępowaniu kontrolnym oraz interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 marca 2013 r., Znak: IPPB2/415-1095/12-4/AK. Z analizy przedstawionych wyżej wyroków sądu oraz indywidualnej interpretacji podatkowej wynika, iż przy wydatkach na ochronę fizyczną i mienia członków zarządu należy dokonać nie tylko oceny okoliczności, w jakich zaszła potrzeba ochrony ww. osób, ale także ustalenia pozycji gospodarczej Spółki.

Jak słusznie zauważono w ww. wyrokach, jeśli niewątpliwie do kosztów uzyskania przychodów zaliczane są wydatki związane z ochroną przedsiębiorstwa, to do kosztów takich zaliczyć można także wydatki związane z ochroną osób, które dysponują szczególną wiedzą, które są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Sądy dopuszczają możliwość zaliczenia tego typu wydatków w następujących okolicznościach:

spółka ma znaczenie strategiczne dla polskiej gospodarki i dla Skarbu Państwa;
decyzje gospodarcze podejmowane przez spółkę jak również sama informacja o planowanych przez spółkę działaniach, mają znaczący wpływ nie tylko dla branży, w której operuje spółka, ale dla całej gospodarki;
w przypadku spółki notowanej na Giełdzie Papierów Wartościowych z uwagi na strategiczne znaczenie spółki dla gospodarki, informacja dotycząca w szczególności planowanych działań, zawieranych kontraktów, zmiany cen, ma niezwykle istotne znaczenie dla inwestycji w papiery wartościowe nie tylko spółki, ale także dla wielu innych spółek;
spółka narażona jest na działania osób trzecich, które w różny sposób mogą dążyć do bezprawnego zdobycia informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa, bądź też do uzyskania wpływu na osoby podejmujące w imieniu spółki istotne decyzje;
istnienie zagrożenia dla bezpieczeństwa osobistego członków zarządu wynika z pełnienia funkcji w zarządzie spółki;
konieczność ochrony członków zarządu uzasadniona jest między innymi obawą „szpiegostwa gospodarczego”;
jeśli zawierane umowy z członkiem zarządu przewidują takie usługi to należy wskazać, że usługi te mają związek z pełnieniem przez osoby chronione obowiązków służbowych.

Niewątpliwie istnienie zagrożenia dla bezpieczeństwa osobistego Pana X wynikało z pełnienia funkcji w Zarządzie Spółki. W ocenie Wnioskodawcy, narażenie na niebezpieczeństwo Prezesa Zarządu miałoby także negatywne skutki dla samej Spółki. Należy wziąć tu pod uwagę, że osoba fizyczna pełniąca funkcję Prezesa Zarządu jest jednocześnie większościowym akcjonariuszem Spółki, bez którego nie byłoby możliwe podjęcie kluczowych decyzji dla Spółki, a tym samym mogłoby to mieć negatywny wpływ na uzyskiwanie przychodów bądź zachowanie lub zabezpieczenie jej źródła przychodów. Ponadto Prezes Zarządu jest w posiadaniu newralgicznych informacji w postaci know-how w zakresie produkcji okien, które nie muszą być i nie są znane pozostałym akcjonariuszom Spółki, a bez ich znajomości nie jest możliwe jej prawidłowe funkcjonowanie. Kwestia ta jest o tyle istotna, że w 2019 r. Spółka powzięła informacje, że jeden z bratanków Prezesa Zarządu Spółki zamierzał w tym czasie rozpocząć działalność konkurencyjną względem Spółki w postaci produkcji okien. Także ta kwestia jest obecnie objęta jednym z postępowań sądowych, które wspiera Spółka.

Zatem w interesie samej Spółki jest zapobieżenie jej „wrogiego” przejęcia, które w ocenie Spółki mogłoby przyczynić się do zakłócenia jej funkcjonowania, a tym samym pogorszyć jej sytuację majątkową. Usługa obejmowała koordynację działań ochrony osobistej Prezesa Zarządu Spółki z zaznaczeniem, że ochroną objęci byli także inni kluczowi pracownicy Spółki (księgowość, biuro zarządu, dyrektorzy produkcji).

Ponadto Spółka pragnie podkreślić, iż Prezes Zarządu podlegał ochronie osobistej tylko w czasie pełnienia przez niego obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, gdy istniało istotne, sygnalizowane przez osoby trzecie, ryzyko siłowego doprowadzenia do usunięcia go z biurowca Spółki. W ocenie Wnioskodawcy, usługi ochrony osobistej Prezesa Zarządu w trakcie przebywania przez niego w siedzibie Spółki, w okolicznościach wskazanych powyżej, uzasadniają także twierdzenie, że usługi te są związane z całokształtem działalności gospodarczej Spółki (…).

Mając na względzie powyższe, zdaniem Spółki, powinna mieć ona prawo do zaliczenia wskazanych w niniejszym wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jako kosztów pośrednio związanych z przychodami mającymi na celu zachowanie bądź zabezpieczenie źródła przychodów. (…).

Moment ujęcia poniesionych wydatków na obsługę prawną oraz usługi związane z ochroną osób i mienia

Moment, w którym Spółka powinna zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazanych w niniejszym wniosku wydatków uzależnione jest od kwalifikacji takich kosztów jako:

„kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami” albo
„koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami” (tzw. „koszty pośrednie”).

W ocenie Wnioskodawcy, jako że poniesione wydatki na obsługę prawną w związku z zaistniałym konfliktem między akcjonariuszami Spółki oraz na usługi związane z ochroną osób i mienia stanowią koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. „koszty pośrednie”) zastosowanie znajdzie tu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyżej wskazanego przepisu wynika zatem, że pod pojęciem „dzień poniesienia kosztu” należy rozumieć dzień, na który podatnik podatku dochodowego od osób prawnych uwzględnił koszt pośredni w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), za wyjątkiem kosztów ujętych jako rezerwy bądź bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wskazane we wniosku wydatki ma on prawo uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów w dniu, w którym Spółka uwzględniła je w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), za wyjątkiem kosztów ujętych jako rezerwy bądź bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

W efekcie, zdaniem Wnioskodawcy, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.

Mając na względzie przedstawione uregulowania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym wydatki jakie Spółka poniosła/będzie ponosiła na nabycie:

usług prawnych oraz
usług związanych z ochroną osób i mienia mające na celu m.in. ochronę osoby Prezesa Zarządu, jak i kluczowych dla Spółki pracowników w czasie pełnienia przez nich obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, a także ochronę majątku i mienia Spółki

-stanowią/będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, związane z zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła przychodów wskazać należy, że spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotowe wydatki pozostają bowiem w związku przyczynowo-skutkowym z całokształtem działalności gospodarczej Spółki i osiąganymi przychodami z tej działalności, bowiem jak wynika z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wydatki na usługi prawne poniesione przez Spółkę mają na celu zachowanie jej istnienia, jak najszybsze zakończenie powstałego konfliktu i wyjaśnienie sytuacji prawnej Spółki, odbudowę jej wizerunku i wiarygodności biznesowej oraz przywrócenie zdolności do podejmowania przez nią istotnych decyzji celem umożliwienia sprawnego prowadzenia działalności gospodarczej, której istotą jest dążenie do osiągania dochodów. Wobec powyższego należy uznać, iż przedmiotowe wydatki są uzasadnione racjonalnie i gospodarczo oraz związane z działalnością gospodarczą Spółki i mają służyć osiągnięciu wymiernych korzyści w postaci zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, co czyni zasadnym zaliczenie ich w koszty uzyskania przychodów. Natomiast wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługi związane z ochroną osób i mienia mające na celu m.in. ochronę osoby Prezesa Zarządu, jak i kluczowych dla Spółki pracowników w czasie pełnienia przez nich obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, a także ochronę majątku i mienia Spółki, miały na celu koordynację całodobowej ochrony mienia polegającą przede wszystkim na uniemożliwieniu osobom nieuprawnionym wstępu na teren siedziby Spółki w związku z identyfikacją zagrożenia w postaci tzw. „wrogiego przejęcia” Spółki. Ponadto usługi te doprowadziły do ochrony tajemnic przedsiębiorstwa przed ryzykiem bezprawnego wykorzystania ich przez osoby nieuprawnione oraz zapobiegły paraliżowi działalności produkcyjnej Spółki wskutek bezprawnych działań osób trzecich a także zapewniły osobiste bezpieczeństwo Prezesa Zarządu Spółki (który jest większościowym akcjonariuszem Spółki a ponadto posiada newralgiczne informacje w postaci know-how w zakresie produkcji okien, które nie są znane pozostałym akcjonariuszom Spółki, a bez których nie jest możliwe jej prawidłowe funkcjonowanie) oraz kluczowych dla Spółki pracowników (księgowych, pracowników biura zarządu, dyrektorów produkcji) w czasie, gdy przebywali w jej siedzibie.

Z powyższego powodu analizowane wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie wskazać należy, że ww. wydatki nie mieszą się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się natomiast do momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),
inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, stwierdzić należy, że wydatki jakie Spółka poniosła/będzie ponosiła na nabycie:

usług prawnych oraz
usług związanych z ochroną osób i mienia mające na celu m.in. ochronę osoby Prezesa Zarządu, jak i kluczowych dla Spółki pracowników w czasie pełnienia przez nich obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, a także ochronę majątku i mienia Spółki

-należy kwalifikować do kosztów „pośrednich”, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest niewątpliwie związane z całokształtem działalności gospodarczej Spółki i osiąganymi przychodami z tej działalności lub też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W tym miejscu wskazać należy, że moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Podsumowując, wydatki, jakie Spółka poniosła/będzie ponosiła na nabycie:

usług prawnych oraz
usług związanych z ochroną osób i mienia mające na celu m.in. ochronę osoby Prezesa Zarządu, jak i kluczowych dla Spółki pracowników w czasie pełnienia przez nich obowiązków służbowych w siedzibie Spółki, a także ochronę majątku i mienia Spółki

-będące kosztami innymi niż bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie ich poniesienia. Zatem za dzień poniesienia ww. kosztów uzyskania przychodów, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych Spółki na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) lub innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin