Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.758.2020.2.EC
z 28 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2020 r. (data wpływu 8 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 listopada 2020 r. (data wpływu 3 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2020 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 13 listopada 2020 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.758.2020.1.EC, wezwano Wnioskodawcę na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało za pośrednictwem poczty w dniu 13 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 24 listopada 2020 r.), zaś w dniu 3 grudnia 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku z dnia 30 listopada 2020 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Od dnia 20 lipca 2016 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiot stanowi działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania.

Przeważająca działalność gospodarcza (kod PKD: 62.01.Z) – Działalność związana z oprogramowaniem.

Wykonywana działalność gospodarcza (kody PKD: 62.01.Z, 46.51.Z, 46.52.Z, 47.41.Z, 47.42.Z, 47.78.Z, 47.79.Z, 58.11.Z, 58.13.Z, 58.14.Z, 58.19.Z, 58.21.Z, 58.29.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.20.Z, 61.20.Z, 61.30.Z, 61.90.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, 63.91.Z, 63.99.Z, 73.11.Z, 73.12.A, 73.12.B, 73.12.C, 73.12.D, 74.20.Z, 74.30.Z, 74.90.Z).

Od początku prowadzenia działalności gospodarczej, tj. od lipca 2016 r. Wnioskodawca rozliczał się przy pomocy podatkowej księgi przychodów i rozchodów (księga przychodów i rozchodów, zasady ogólne, bez rozliczenia VAT).

Pod koniec 2018 r. Wnioskodawca zatrudnił się w innej spółce i zmienił rodzaj rozliczenia na – księga przychodów i rozchodów, podatek liniowy, z rozliczeniem podatku VAT.

W poprzedniej pracy wystawiał stałą fakturę bez znaczenia ile godzin miał przepracowane. Gdy podpisał umowę ze Spółką (...) Sp. z o.o. (dalej jako: Spółka), z którą obecnie współpracuje, Wnioskodawca zaczął rozliczać się godzinowo za wykonaną pracę. Spółka jest pośrednikiem i zleca Wnioskodawcę do działania na rzecz banku (...). Wnioskodawca dostaje zadania do wykonania, robi je, rozlicza w kalendarzu każde z nich i ile czasu na nie poświęcił, potem według tego wystawia faktury pośrednikowi (Spółce). Godziny rozlicza w kalendarzu zadań, który należy do banku (...), pośrednik (Spółka) ma do niego dostęp i sprawdza czy ilość godzin się zgadza.

Na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług ze Spółką, Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne o dość szerokim spektrum zastosowania. Umowa zobowiązuje Go m.in. do przenoszenia praw majątkowych i praw pokrewnych (w tym wyłącznego prawa zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich) do projektów, oprogramowania, raportów i dokumentacji w ramach wynagrodzenia za wykonanie tej usługi na usługobiorcę.

Na podstawie umowy Wnioskodawca zobowiązuje się do świadczenia na rzecz usługobiorcy - dokonywania następujących usług:

1. tworzenie koncepcji programów komputerowych,
2. wykonywanie programów komputerowych oraz ich dokumentowanie,
3. świadczenie usług consultingowych w zakresie tworzenia oprogramowania.
   
   

Od początku trwania umowy Wnioskodawca świadczy usługi polegające na tworzeniu oprogramowania używanego przez bank (...), m.in. poprzez rozwój trwającego przed rozpoczęciem Jego pracy projektu, jak również tworzenie od podstaw jego kolejnych fragmentów, np. kreacja dodatkowych formularzy kredytowych, wdrażanie dodatkowych wizualizacji do starych formularzy lub tworzenie całkowicie nowych wizualizacji dot. wysyłania przelewów.

Praca Wnioskodawcy w banku polega na stałym rozwoju technologii programistycznej używanej przez bank, tworząc całkowicie nowy kod.

Podczas tworzenia oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje stale rozwijane technologie, takie jak, np.

1. S…,
2. O….-C,
3. i….,
4. G….
   
   

W trakcie prac prowadzonych nad oprogramowaniem Wnioskodawca implementuje rozwiązania pozwalające na dodanie nowych formularzy do projektu - implementacja innowacyjnych rozwiązań.

Wnioskodawca świadczy usługi w zespole złożonym z innych programistów, analityków i testerów, a Jego głównym zadaniem jest ulepszanie aplikacji mobilnej banku poprzez dodawanie nowych funkcjonalności lub zastępując starsze.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest w większości wdrażane na produkcję, jednak inne podmioty współpracujące z Wnioskodawcą przy tworzeniu oprogramowania mają prawo do jego modyfikacji.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych (dalej B+R) prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. Jest członkiem zespołu programistów i w ramach pracy w tym zespole rozwija (ulepsza lub modyfikuje) już istniejące oprogramowanie autorstwa innych osób lub pisze program od początku.

Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie na podstawie ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, co potwierdza także treść samej umowy (załącznik).

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie jest definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ww. ustawy, rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów:

1. badania naukowe są działalnością obejmującą:
   • badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
   • badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;
2. prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
   
   

W opinii Wnioskodawcy prowadzi On prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przenosi na swojego klienta, tj. Spółkę, całość majątkowych praw autorskich do wytworzonego przez Niego oprogramowania i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem osiąga kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy spełnia On wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, może użyć stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Niego. Podsumowując, w związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy).

W konsekwencji, Wnioskodawca zamierza w zeznaniu rocznym za rok 2020, rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze Spółką z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że na potrzeby skorzystania z IP Box będzie posiadał szczegółową ewidencję pozwalającą na określenie podstawy opodatkowania stawką preferencyjną, zgodną z wymogami art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz pozwalającą na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Omawiane we wniosku usługi programistyczne świadczone są przez Niego w Polsce, na zasadzie pracy miejscowej (w siedzibie Spółki) lub zdalnej, na rzecz Spółki.

Ponieważ na podstawie umowy zawartej ze Spółką, Wnioskodawca przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do programu komputerowego (oprogramowania) opisanego we wniosku, w 2020 r. osiągnie dochody z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Dochody te chciałby rozliczyć korzystając z IP Box.

Prowadzona przez Wnioskodawcę szczegółowa ewidencja, o której mowa we wniosku, będzie ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwoli na wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do programu komputerowego oraz ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde z takich praw.

Podsumowując:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową od dnia 20 lipca 2016 r., tj. od momentu rozpoczęcia prowadzenia przez Niego jednoosobowej działalności gospodarczej.
2. W ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza oprogramowanie.
3. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza oscyluje wokół szeroko pojętego tworzenia oprogramowania. Z uwagi na ciągłą informatyzację społeczeństwa oraz biznesu, Wnioskodawca stoi przed licznymi problemami natury technicznej, które wymagają od Niego szukania nowych, nieznanych wcześniej rozwiązań, możliwych do zaprogramowania, bądź też takich, które w dostateczny sposób zmodyfikują lub ulepszą oprogramowanie. Taki stan rzeczy prowadzi do wniosku, że działalność, którą podejmuje w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, jest działalnością twórczą, która obejmuje prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
4. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza oprogramowanie znacząco odróżniające się od rozwiązań spotykanych w praktyce gospodarczej. W oprogramowaniu przez Niego tworzonym, modyfikowanym lub też ulepszanym wykorzystywane są najnowsze dostępne technologie, takie jak S…., O….-C i inne wymienione już wcześniej we wniosku, które są stale rozwijane i ulepszane o nowe funkcjonalności i sposoby radzenia sobie z problemami, wymuszając na Wnioskodawcy konieczność stałego poszerzania zasobów wiedzy.
5. Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jest jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów, podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Mając to na uwadze, prawa do tworzenia, modyfikowanego oraz ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
6. Podejmowane przez Wnioskodawcę działania wpływają zarówno na poprawę użyteczności, jak i funkcjonalności (wprowadzanie i implementowanie nowych funkcjonalności, poprawianie tych, które już zostały stworzone przez Wnioskodawcę lub inny podmiot).
7. Wnioskodawca modyfikuje i ulepsza oprogramowanie będące rezultatem własnej pracy twórczej, jak i modyfikuje i ulepsza istniejące już oprogramowanie innych osób. W przypadku ulepszania/modyfikowania istniejącego oprogramowania autorstwa innych osób, otrzymuje dostęp do całej bazy kodu w postaci systemu kontroli wersji G…, z możliwością jego modyfikacji w granicach powierzonych Mu zadań.
8. Wnioskodawcy nie przysługuje wyłączna licencja do korzystania z modyfikowanego lub ulepszonego prawa – świadczy usługi w zespole złożonym z kilku programistów, z których każdy dysponuje prawem do modyfikacji lub ulepszeń kodu. W przypadku ulepszania/modyfikowania oprogramowania autorstwa Wnioskodawcy, modyfikowanie lub ulepszanie odbywa się po przeniesieniu na Zleceniodawcę praw do tworzonego przez Niego oprogramowania – w takim rozumieniu, że po implementacji danej funkcjonalności w oprogramowaniu, prawa autorskie są przenoszone na Zleceniodawcę, dalsza modyfikacja/ulepszanie tego kodu dokonywana jest przez Wnioskodawcę lub przez członków zespołu, do którego Wnioskodawca należy, tak więc nie przysługuje Wnioskodawcy wyłączna licencja do korzystania z modyfikowanego lub ulepszonego prawa, celem jego modyfikacji lub ulepszenia.
9. Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
10. Wnioskodawca nie posiada odrębnych ewidencji, tylko Księga Przychodów i Rozchodów. W banku (...) rozlicza godziny pracy. Kalendarz zadań prowadzi odkąd zaczął pracować w banku, czyli od dnia 1 lipca 2019 r. Wnioskodawca dostaje zadania do wykonania, robi je, rozlicza w kalendarzu każde zadanie i ile czasu na nie poświęcił, potem według tego wystawia faktury pośrednikowi (Spółka). Godziny rozlicza w kalendarzu zadań, który należy do banku (...), Jego pośrednik (Spółka) ma do niego dostęp i sprawdza czy ilość godzin się zgadza. W ciągu miesiąca Wnioskodawca ma średnio 10-30 godzin przeznaczane na inne czynności, niż dostarczanie kodu. Spotkania, pomoc innym lub sprawdzenie kodu innym programistom. Cała reszta pracy to dostarczanie nowego kodu. W zależności od tego czy w danym miesiącu więcej wydawane jest na aplikację na A…., to wtedy więcej czasu poświęca pomocy innym.
    
    

Od początku pracy (czyli od dnia 1 lipca 2019 r.) został dodany nowy formularz kredytowy zwany 3in1 z nowymi walidacjami danych. Został skończony w grudniu tego samego roku, dokładnie na koniec miesiąca (czyli w dniu 31 grudnia 2019 r.). Od dnia 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca pracuje na nowym typie przelewów krajowych i przelewów wewnętrznych, które nawet udało się wypuścić na produkcję. Wnioskodawca ma 3 osobowy zespół i…, ale nie pisze wspólnego kodu. Całość dzielona jest między członkami zespołu i dodawana jako oddzielne funkcjonalności scalone ze sobą w całe formularze. Jeśli Wnioskodawca komuś pomaga, to zapisuje to w kalendarzu jako C….

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca nadmienia, że wniosek dotyczy roku podatkowego 2019 (od dnia 1 lipca 2019 r.) i 2020, a także prac wykonywanych w przyszłości, będących kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, które wykonuje w ramach prowadzenia Jego działalności gospodarczej. Poza podatkową księgą przychodów i rozchodów, od dnia 1 lipca 2019 r. Wnioskodawca prowadzi ewidencję w systemie zleceniodawcy (J…). Ewidencja opiera się na metodyce A…, tj. zwinnego wytwarzania oprogramowania – implementacje funkcjonalności oprogramowania są tam podzielone na bloki (od największego) E…, S…, Zadanie, Podzadanie i Błąd. Pod takimi blokami znajdują się opisy zadań (najczęściej pod tymi największymi blokami), a także logowany jest czas pracy. Poza tym w repozytorium kodu każda linijka jest podpisana imieniem i nazwiskiem lub kluczem korporacyjnym programisty (w przypadku Wnioskodawcy to: P. Ł. lub x…..), co z łatwością pozwala stwierdzić, które linie kodu były przez Niego pisane lub modyfikowane. W razie potrzeby Wnioskodawca jest w stanie przenieść ewidencje na nośnik fizyczny, jeżeli zaszłaby potrzeba kontroli prowadzonej ewidencji.

Ewidencja jest prowadzona w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Cały czas, który Wnioskodawca poświęcał na rozwijanie/ulepszanie/utrzymywanie tworzonych aplikacji jest zapisany w ewidencji. Ewidencja jest prowadzona w ramach systemu J…, który jest systemem firmy, dla której świadczy usługi, tak więc w przypadku kontroli będzie w stanie przedstawić wyciąg z ewidencji zawierający wydzielone prawa własności intelektualnej z pominięciem danych, wobec których obowiązuje tajemnica przedsiębiorstwa.

Praca Wnioskodawcy jest opłacana stawką godzinową, stąd ustalenie przychodów jest możliwe poprzez przeliczenie ilości godzin poświęconych na daną funkcjonalność przez stawkę Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie widzi również przeciwskazań, aby w razie potrzeby wydzielić (z zachowaniem tajemnicy przedsiębiorstwa) ewidencję na zewnętrzny nośnik, tj. poza systemem Jego klienta. W razie dalszych wątpliwości Wnioskodawca załącza też parę wycinków z ewidencji, które powinny pomóc w ustaleniu stanu faktycznego.

Odrębna ewidencja jest prowadzona od początku pracy w firmie, tj. od dnia 1 lipca 2019 r. i jest prowadzona nadal, a także będzie prowadzona w przyszłości.

Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia nowych lub zmienionych produktów, procesów i usług.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w której świadczy usługi programistyczne, tj. dostaje zlecenie stworzenia oprogramowania od podstaw, lub też rozwijanie/ulepszanie już istniejącego. Jego praca polega więc na tworzeniu całkowicie nowego kodu, który przekłada się na powstanie nowego produktu lub też rozwinięcie/ulepszenie już istniejącego, np. o nowe innowacyjne funkcje.

Wnioskodawca opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza oprogramowanie podobne do tych stosowanych na rynku i te znacząco odróżniające się od rozwiązań spotykanych w praktyce gospodarczej – w oprogramowaniu przez Niego tworzonym, modyfikowanym lub też ulepszanym wykorzystywane są najnowsze dostępne technologie, takie jak S…, O…-C, G… i inne wymienione już wcześniej we wniosku, które są stale rozwijane i ulepszane o nowe funkcjonalności i sposoby radzenia sobie z problemami, wymuszając na Wnioskodawcy konieczność stałego poszerzania zasobów wiedzy.

Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza oscyluje wokół szeroko pojętego tworzenia oprogramowania. Z uwagi na ciągłą informatyzację społeczeństwa oraz biznesu, staje On przed licznymi problemami natury technicznej, które wymagają od Niego szukania nowych, nieznanych wcześniej rozwiązań, możliwych do zaprogramowania, bądź też takich które w dostateczny sposób zmodyfikują lub ulepszą oprogramowanie. Taki stan rzeczy prowadzi do wniosku, że działalność, którą podejmuje w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej, jest działalnością twórczą, która obejmuje prace rozwojowe podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Przepisy ustawy nie zawierają jakiegokolwiek warunku co do tego, czy określone rozwiązania są lub nie są stosowane na rynku przez innych podatników. Warto wskazać, że kiedy ustawodawca decyduje się wprowadzić tego typu warunki dotyczące innowacyjności danej technologii, zawsze wprost wskazuje to w przepisach.

Przedmiotem wniosku jest kwestia możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę 5% stawki od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego, rozwijanego i ulepszanego. Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W przypadku ulepszania/modyfikowania istniejącego oprogramowania autorstwa innych osób, Wnioskodawca otrzymuje dostęp do całej bazy kodu w postaci systemu kontroli wersji G… z możliwością jego modyfikacji w granicach powierzonych Mu zadań. Wnioskodawcy nie przysługuje wyłączna licencja do korzystania z modyfikowanego lub ulepszonego prawa -świadczy usługi w zespole złożonym z kilku programistów, z których każdy dysponuje prawem do modyfikacji lub ulepszeń kodu. W przypadku ulepszania/modyfikowania oprogramowania autorstwa Wnioskodawcy, modyfikowanie lub ulepszanie odbywa się po przeniesieniu na Zleceniodawcę praw do tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania w takim rozumieniu, że po implementacji danej funkcjonalności w oprogramowaniu, prawa autorskie są przenoszone na Jego Zleceniodawcę, dalsza modyfikacja/ulepszanie tego kodu dokonywana jest przez Wnioskodawcę lub przez członków zespołu, do którego należy, tak więc nie przysługuje Wnioskodawcy wyłączna licencja do korzystania z modyfikowanego lub ulepszonego prawa celem jego modyfikacji lub ulepszenia.

Prawo do ulgi ma programista, który wraz z zespołem – każdy z jego członków świadczy usługi na podstawie odrębnej umowy – w ramach codziennej pracy tworzy nowe funkcjonalności (interpretacja nr 0115-KDIT1.4011.125.2019.2.MK).

W wyniku ulepszenia/rozwinięcia oprogramowania tworzone są nowe kody oraz algorytmy – Wnioskodawca tworzy je dla warstwy klienckiej (front-end aplikacji na system i…), w znacznej części w języku S…, który jest odpowiedzialny za warstwę wizualną aplikacji. Poza tym Wnioskodawca wykonuje kod w języku O….-C, odpowiedzialny za warstwę połączenia sieciowego aplikacji.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jest jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Mając to na uwadze, prawa do tworzenia, modyfikowanego oraz ulepszonego przez Wnioskodawcę oprogramowania podlegają ochronie prawnej z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej są dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (sprzedaż autorskiego prawa majątkowego). Przy Wnioskodawcy pozostaje jednak autorskie prawo osobiste do danego oprogramowania.

Wnioskodawca wskazuje na interpretację nr 0114-KDIP3-1.4011.557.2019.1.MK1, która została wydana w przypadku podobnym do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym możliwe jest skorzystanie przez Wnioskodawcę z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym możliwe jest skorzystanie przez Wnioskodawcę z przepisów art. 30ca i art. 30cb ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, które umożliwiają zastosowanie 5% stawki opodatkowania odnośnie do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 ustawy).

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jest jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z kolei badania naukowe (badania podstawowe i badania aplikacyjne) oraz prace rozwojowe winny być zgodnie z art. 5a pkt 39 i 40 ww. ustawy, rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl tych przepisów:

1. badania naukowe są działalnością obejmującą:
   • badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
   • badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń;
2. prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.
   
   

W opinii Wnioskodawcy, prowadzi On prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca przenosi na klienta całość majątkowych praw autorskich do wytworzonego przez siebie oprogramowania i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem osiąga kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, spełnia On wszystkie kryteria określone w art. 5a pkt 38-40 w zw. z art. 30ca ust. 1, ust. 2 pkt 8 i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, będzie mógł użyć stawki 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego i rozwijanego przez Niego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i pkt 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.
   
   

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85), badania naukowe są działalnością obejmującą:

1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.
   
   

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 5a pkt 38 ww. ustawy wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Najbardziej właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności B+R jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu, co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Nie ma również wymogu ciągłego lub długotrwałego prowadzenia działalności przez podatnika, by uznać daną działalność za działalność spełniającą kryterium systematyczności, albo też by podatnik musiał planować tego rodzaju działalność na przyszłość. Podobnie, nie ma wymogu, aby podatnik otworzył działalność na przykład na okres trzech miesięcy lub nawet jednego miesiąca, lub jednego tygodnia, lub jednego dnia w celu przeprowadzenia określonego projektu badawczo-rozwojowego, jeżeli takie działania są uzasadnione charakterem i planowanym rezultatem działalności badawczo-rozwojowej. W każdym z powyższych przypadków zostanie bowiem spełnione kryterium systematyczności działalności prowadzonej przez podatnika. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania naukowe (zdefiniowane w art. 5a pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz prace rozwojowe (o których mowa w art. 5a pkt 40 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy. Od dnia 20 lipca 2016 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiot stanowi działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania. Pod koniec 2018 r. Wnioskodawca zatrudnił się w innej spółce i zmienił rodzaj rozliczenia na – księga przychodów i rozchodów, podatek liniowy, z rozliczeniem podatku VAT.

Na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług ze Spółką, Wnioskodawca świadczy usługi programistyczne o dość szerokim spektrum zastosowania. Umowa zobowiązuje Go m.in do przenoszenia praw majątkowych i praw pokrewnych (w tym wyłącznego prawa zezwalania na wykonywanie zależnych praw autorskich) do projektów, oprogramowania, raportów i dokumentacji w ramach wynagrodzenia za wykonanie tej usługi na usługobiorcę.

Na podstawie umowy Wnioskodawca zobowiązuje się do świadczenia na rzecz usługobiorcy następujących usług:

1. tworzenie koncepcji programów komputerowych,
2. wykonywanie programów komputerowych oraz ich dokumentowanie,
3. świadczenie usług consultingowych w zakresie tworzenia oprogramowania.
   
   

W trakcie prac prowadzonych nad oprogramowaniem Wnioskodawca implementuje rozwiązania pozwalające na dodanie nowych formularzy do projektu, implementację innowacyjnych rozwiązań.

Wnioskodawca świadczy usługi w zespole złożonym z innych programistów, analityków i testerów, a Jego głównym zadaniem jest ulepszanie aplikacji mobilnej banku poprzez dodawanie nowych funkcjonalności lub zastępując starsze.

Oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę jest w większości wdrażane na produkcję, jednak inne podmioty współpracujące z Wnioskodawcą przy tworzeniu oprogramowania mają prawo do jego modyfikacji.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych (dalej B+R) prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów. Jest członkiem zespołu programistów i w ramach pracy w tym zespole rozwija (ulepsza lub modyfikuje) już istniejące oprogramowanie autorstwa innych osób lub pisze program od początku.

W opinii Wnioskodawcy prowadzi On prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce w zw. z art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej, opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza oprogramowanie. Przenosi na swojego klienta, tj. Spółkę całość majątkowych praw autorskich do wytworzonego przez Niego oprogramowania i otrzymuje wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem osiąga kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca opracowuje nowe, modyfikuje oraz ulepsza oprogramowanie znacząco odróżniające się od rozwiązań spotykanych w praktyce gospodarczej.

Podejmowane przez Wnioskodawcę działania wpływają zarówno na poprawę użyteczności jak i funkcjonalności (wprowadzanie i implementowanie nowych funkcjonalności, poprawianie tych, które już zostały stworzone przez Wnioskodawcę lub inny podmiot).

Wnioskodawca modyfikuje i ulepsza oprogramowanie będące rezultatem własnej pracy twórczej, jak i modyfikuje i ulepsza istniejące już oprogramowanie innych osób. W przypadku ulepszania/modyfikowania istniejącego oprogramowania autorstwa innych osób, otrzymuje dostęp do całej bazy kodu w postaci systemu kontroli wersji G…, z możliwością jego modyfikacji w granicach powierzonych Mu zadań.

Wnioskodawcy nie przysługuje wyłączna licencja do korzystania z modyfikowanego lub ulepszonego prawa – świadczy usługi w zespole złożonym z kilku programistów, z których każdy dysponuje prawem do modyfikacji lub ulepszeń kodu. W przypadku ulepszania/modyfikowania oprogramowania autorstwa Wnioskodawcy, modyfikowanie lub ulepszanie odbywa się po przeniesieniu na Zleceniodawcę praw do tworzonego przez Niego oprogramowania – w takim rozumieniu, że po implementacji danej funkcjonalności w oprogramowaniu, prawa autorskie są przenoszone na Zleceniodawcę, dalsza modyfikacja/ulepszanie tego kodu dokonywana jest przez Wnioskodawcę lub przez członków zespołu, do którego Wnioskodawca należy, tak więc nie przysługuje Wnioskodawcy wyłączna licencja do korzystania z modyfikowanego lub ulepszonego prawa, celem jego modyfikacji lub ulepszenia.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

W uzasadnieniu do projektu powyższej ustawy wskazano, że proponowane w projekcie ustawy rozwiązanie polega na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane dalej „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

(...) Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z projektowanej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

(…) Podatnik, który będzie chciał skorzystać z projektowanej preferencji, będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ww. ustawy, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

1. patent,
2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
8. autorskie prawo do programu komputerowego

− podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy autorskie prawo do programu komputerowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Podstawę opodatkowania w myśl art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/(a+b+c+d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d), od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.
   
   

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Z powyżej powołanych przepisów wynika, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki:

• zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej;
  

• należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 30ca ust. 2 ustawy;
  

• podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw.
  
  

Zgodnie z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.
   
   

Z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej mamy do czynienia wówczas, gdy jest to prawo wskazane przez ustawodawcę w art. 30ca ust. 2 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane prawo własności intelektualnej w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w których osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę). Podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
2. prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
4. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku, gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
5. dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.
   
   

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji. W myśl art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego wg skali bądź podatkiem liniowym.

Taka odrębna ewidencja, oprócz dat dokumentów księgowych, ich numerów oraz kwot z nich wynikających, powinna także:

• wyodrębniać każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody (przede wszystkim, jaki to jest rodzaj kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, na podstawie jakich przepisów prawa te podlegają ochronie),
  

• wykazywać przychody, koszty ich uzyskania, a także dochód (stratę) przypadające na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
  

• wyodrębniać koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy.
  
  

Powyższe ma zapewnić możliwość ustalenia łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi na bieżąco od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci programu komputerowego odrębnej ewidencji od podatkowej księgi przychodów i rozchodów – zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – pozwalającej na obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Jak wskazał Wnioskodawca, ewidencja którą prowadzi pozwala na wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Ewidencja ta prowadzona jest w ramach systemu zleceniodawcy J… i opiera się na metodyce A…, a w razie potrzeby Wnioskodawca może wydzielić z zachowaniem tajemnicy przedsiębiorstwa ewidencję na zewnętrzny nośnik, tj. poza systemem Jego klienta.

Wobec niewykazywania przez Wnioskodawcę – jako podatnika prowadzącego podatkową księgę przychodów i rozchodów – informacji, o których mowa w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ustawy), zawierającej informacje pozwalające na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu, to ewidencja ta nie spełnia wymogów określonych w art. 30cb ust. 2 w zw. z ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie została spełniona jedna z przesłanek uprawniających do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów. Konsekwencją braku odpowiedniej ewidencji jest zatem niemożność skorzystania z ulgi IP Box i konieczność opodatkowania dochodów z kwalifikowanego IP według standardowych stawek podatkowych, nawet w przypadku zakwalifikowania wytworzonego przez podatnika w ramach działalności badawczo-rozwojowej oprogramowania jako kwalifikowane prawo własności intelektualnej.

Należy w tym miejscu podkreślić, że podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Podkreślić należy, że obowiązek bieżącego i prawidłowego wyodrębniania przychodów i kosztów dotyczących kwalifikowanego IP dotyczy również podatników prowadzących rozliczenia w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Najprostszym dostępnym rozwiązaniem jest wówczas stworzenie arkusza kalkulacyjnego zawierającego comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie takie obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Należy je sporządzać w oparciu o zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki.

Reasumując, uzyskany przez Wnioskodawcę w ramach wynagrodzenia za świadczenie usług dochód z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania stanowiącego utwór prawnie chroniony, wytwarzanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże z uwagi na to, że Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji, zgodnie z wymogami art. 30cb ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co stanowi niezbędną przesłankę do skorzystania z ulgi IP Box, Wnioskodawca nie ma możliwości skorzystania z preferencyjnej 5% stawki opodatkowania uzyskiwanych dochodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .., ul. ….., …., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia Skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.