2020.12.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.512.2020.1.AW
z 23 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 6 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla sprzedaży nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego dla sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej: Przedsiębiorstwo lub Wnioskodawca) jest spółką, w której 100% udziałów posiada Gmina Miasto.

Przedsiębiorstwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotem działalności Przedsiębiorstwa jest między innymi wytwarzanie i zaopatrywanie w parę wodną i gorącą wodę mieszkańców Gminy Miasta oraz najem, dzierżawa nieruchomości.

Przedsiębiorstwo w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dnia 4 grudnia 2009 r. na okres 20 lat od dnia zawarcia umowy, zawarło umowę dzierżawy (dalej: Umowa dzierżawy) ze Spółką cywilną. Zawarta Umowa dzierżawy przewiduje konieczność uiszczania przez Spółkę cywilną na rzecz Przedsiębiorstwa czynszu dzierżawnego powiększonego o należny podatek VAT.

Przedmiotem Umowy dzierżawy jest nieruchomość gruntowa, która po podziale w roku 2019 stanowi działkę o numerze ewidencyjnym 1 o pow. 0,1656 ha (przed podziałem, działki o numerach ewidencyjnych 2 i 3 o pow. 0,1656 ha) , dla której prowadzona jest w Sądzie Rejonowym Księga Wieczysta.

Przedsiębiorstwo jest właścicielem przedmiotowego gruntu od lipca 1993 r. Przy nabyciu nieruchomości gruntowej nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego, podatek nie był naliczony, był to aport rzeczowy Gminy Miasta do Przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo na podstawie Umowy dzierżawy oddało w dzierżawę Spółce cywilnej nieruchomość gruntową dla prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie stacji paliw dla samochodów. Spółka cywilna, zgodnie z § 4 ust. 3 Umowy dzierżawy, ma prawo dokonać nakładów zwiększających wartość przedmiotu dzierżawy za zgodą i w zakresie uzgodnionym każdorazowo w formie pisemnej z Przedsiębiorstwem.

Zgodnie z § 9 Umowy dzierżawy Przedsiębiorstwo ustanowiło na rzecz Spółki cywilnej prawo pierwokupu przedmiotu dzierżawy, o ile w czasie trwania umowy dojdzie do podziału działek w ten sposób, iż będą stanowić odrębną działkę geodezyjną. Jednocześnie § 12 Umowy dzierżawy przewiduje, że po zakończeniu umowy dzierżawy Przedsiębiorstwo według swego wyboru może zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu albo zażądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Spółka cywilna w trakcie trwania umowy dzierżawy i zgodnie z warunkami umowy, poniosła Nakłady inwestycyjne trwale związane z dzierżawionym gruntem na budowę:

stacji autogazu – na podstawie decyzji Starosty z dnia 22 marca 2012 r., wydanej dla Spółki cywilnej, na budowę stacji autogazu, na działce nr 2 i 3 (po podziale w roku 2019 stanowi działkę o numerze ewidencyjnym 1). W dniu 12 września 2012 r. Spółka cywilna otrzymała decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie stacji autogazu. Od 12 września 2012 r. Spółka cywilna nie ponosiła wydatków na ulepszenie stacji autogazu, które stanowiłyby przynajmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.)
myjni dla samochodów – na podstawie decyzji Starosty z dnia 17 czerwca 2013 r., wydanej dla Spółki cywilnej, na budowę budynku garażowego, na działce nr 2 i 3 (po podziale w roku 2019 stanowi działkę o numerze ewidencyjnym 1). Decyzją z dnia 14 października 2014 r. Starosta postanowił zmienić decyzję z dnia 17 czerwca 2013 r., w części dotyczącej zmiany sposobu użytkowania budynku garażu na myjnię samochodową. W dniu 11 maja 2016 r. Spółka cywilna zakończyła budowę myjni samochodowej uzyskując pozwolenie Starosty na wprowadzanie do kanalizacji sanitarnej ścieków przemysłowych i od tego dnia rozpoczęła używanie myjni dla samochodów w prowadzonej działalności gospodarczej.
Od 11 maja 2016 r. Spółka cywilna nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku myjni do samochodów, które stanowiłyby przynajmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.)
infrastruktury towarzyszącej nie wymagających pozwolenia na budowę właściwych organów, na którą składają się trwale związane z gruntem plac manewrowy oddany do używania w prowadzonej działalności gospodarczej 12 września 2012 r. oraz ogrodzenie nieruchomości trwale z gruntem związane wykonane zostało w roku 2010 i oddane do używania w prowadzonej działalności gospodarczej w roku wykonania.

W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wymienione obiekty posadowione na działce o numerze ewidencyjnym 1 stanowią budowle lub budynki w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1333).

Spółka cywilna stację autogazu, budynek myjni dla samochodów oraz infrastrukturę towarzyszącą (utwardzony kostką betonową plac manewrowy i ogrodzenie nieruchomości) wykorzystuje wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT i obniżała kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z ponoszonymi nakładami na dzierżawioną nieruchomość gruntową. Spółka cywilna jest właścicielem poniesionych na dzierżawioną nieruchomość nakładów.

Spółka cywilna i Przedsiębiorstwo planują rozwiązać Umowę dzierżawy przed upływem czasu, na który umowa dzierżawy została zawarta. Spółka cywilna nie skorzysta z przewidzianego w § 9 Umowy dzierżawy prawa pierwokupu przedmiotu dzierżawy.

Przedsiębiorstwo natomiast, zgodnie z § 12 Umowy dzierżawy, wg własnego wyboru planuje zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy pieniężnej odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu przedmiotu dzierżawy. Spółka cywilna obciąży Przedsiębiorstwo kosztami poniesionych nakładów. Wartość poniesionych przez Spółkę cywilną Nakładów inwestycyjnych będzie określona przez rzeczoznawcę.

Po nabyciu od Spółki cywilnej Nakładów inwestycyjnych na nieruchomość gruntową, kolejnym krokiem Przedsiębiorstwa będzie sprzedaż zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym 1 o pow. 0,1656 ha. Spółka cywilna nie będzie nabywcą zabudowanej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonana po rozliczeniu Nakładów inwestycyjnych dostawa zabudowanej nieruchomości (budynkiem myjni dla samochodów, stacją autogazu i infrastrukturą towarzyszącą jako jej częściami składowymi) przez Przedsiębiorstwo na rzecz kupującego będzie podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT z opcją wyboru opodatkowania tej transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 i ust. 11 Ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa budynku i budowli: myjni dla samochodów, stacji autogazu i infrastruktury towarzyszącej będzie zwolniona z podatku od towarów i usług z opcją wyboru opodatkowania tej transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 i ust. 11 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

A zatem stawką VAT właściwą dla dostawy działki wraz z posadowionymi na niej trwale z gruntem związanymi budynkami, budowlami lub ich częściami, będzie stawka VAT właściwa dla dostawy budynków, budowli i ich części składowych.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT, dostawa budynków, budowli i ich części jest zwolniona z VAT, poza następującymi wyjątkami:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Art. 2 pkt 14 Ustawy o VAT, zawiera ustawową definicję pierwszego zasiedlenia – przez które rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Spółka cywilna uzyskała pozwolenie na użytkowanie stacji autogazu 12 września 2012 r. i od tego momentu wykorzystywała ją w działalności gospodarczej. Zatem do pierwszego zasiedlenia stacji autogazu doszło w dniu 12 września 2012 r., natomiast budynek myjni do samochodów został oddany do używania w dniu 11 maja 2016 r. po uzyskaniu pozwolenia środowiskowego Starosty na wprowadzanie do kanalizacji sanitarnej ścieków przemysłowych i od tego dnia Spółka cywilna rozpoczęła używanie myjni dla samochodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem do pierwszego zasiedlenia doszło 11 maja 2016 r. Ogrodzenie nieruchomości trwale z gruntem związane wykonane zostało w roku 2010 natomiast utwardzony plac manewrowy został oddany do używania w prowadzonej działalności gospodarczej 12 września 2012 r.

Spółka cywilna nie dokonywała ulepszeń stacji autogazu, budynku myjni samochodowej, utwardzonego placu manewrowego i ogrodzenia, które stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Mając na względzie pierwsze zasiedlenie dla budowli, budynku okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części będzie dłuższy niż dwa lata.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, dostawa budynku i budowli przez Przedsiębiorstwo na rzecz nabywcy będzie podlegała zwolnieniu od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o VAT z opcją wyboru opodatkowania tej transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 i ust. 11 Ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W konsekwencji przedmiotowa sprzedaż będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, a Wnioskodawca w tej sytuacji wystąpi jako podatnik zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Powyższe przepisy wskazują, jakie muszą zostać spełnione warunki, aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisów tych wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką, w której 100% udziałów posiada Gmina Miasto.

Przedsiębiorstwo jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedsiębiorstwo w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dnia 4 grudnia 2009 r. na okres 20 lat od dnia zawarcia umowy, zawarło umowę dzierżawy ze Spółką cywilną. Zawarta Umowa dzierżawy przewiduje konieczność uiszczania przez Spółkę cywilną na rzecz Wnioskodawcy czynszu dzierżawnego powiększonego o należny podatek VAT.

Zgodnie z § 9 Umowy dzierżawy, Przedsiębiorstwo ustanowiło na rzecz Spółki cywilnej prawo pierwokupu przedmiotu dzierżawy, o ile w czasie trwania umowy dojdzie do podziału działek w ten sposób, iż będą stanowić odrębną działkę geodezyjną. Jednocześnie § 12 Umowy dzierżawy przewiduje, że po zakończeniu umowy dzierżawy Przedsiębiorstwo według swego wyboru może zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu albo zażądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Spółka cywilna w trakcie trwania umowy dzierżawy i zgodnie z warunkami umowy, poniosła Nakłady inwestycyjne trwale związane z dzierżawionym gruntem na budowę:

stacji autogazu – na podstawie decyzji Starosty z dnia 22 marca 2012 r. wydanej dla Spółki cywilnej, na budowę stacji autogazu, na działce nr 2 i 3 (po podziale w 2019 r. stanowi działkę o numerze ewidencyjnym 1). W dniu 12 września 2012 r. Spółka cywilna otrzymała decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie stacji autogazu. Od 12 września 2012 r. Spółka cywilna nie ponosiła wydatków na ulepszenie stacji autogazu. które stanowiłyby przynajmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.)
myjni dla samochodów – na podstawie decyzji Starosty z dnia 17 czerwca 2013 r., wydanej dla Spółki cywilnej, na budowę budynku garażowego na działce nr 2 i 3 (po podziale w roku 2019 stanowi działkę o numerze ewidencyjnym 1). Decyzją z dnia 14 października 2014 r. Starosta postanowił zmienić decyzję z dnia 17 czerwca 2013 r., w części dotyczącej zmiany sposobu użytkowania budynku garażu na myjnię samochodową. W dniu 11 maja 2016 r. Spółka cywilna zakończyła budowę myjni samochodowej uzyskując pozwolenie Starosty na wprowadzanie do kanalizacji sanitarnej ścieków przemysłowych i od tego dnia rozpoczęła używanie myjni dla samochodów w prowadzonej działalności gospodarczej.
Od 11 maja 2016 r. Spółka cywilna nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku myjni do samochodów, które stanowiłyby przynajmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług;
infrastruktury towarzyszącej nie wymagających pozwolenia na budowę właściwych organów, na którą składają się trwale związane z gruntem plac manewrowy oddany do używania w prowadzonej działalności gospodarczej 12 września 2012 r. oraz ogrodzenie nieruchomości trwale z gruntem związane wykonane zostało w roku 2010 i oddane do używania w prowadzonej działalności gospodarczej w roku wykonania.

W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wymienione obiekty posadowione na działce o numerze ewidencyjnym 1 stanowią budowle lub budynki w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stwierdzenia, czy planowana sprzedaż zabudowanej działki będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania z opcją wyboru opodatkowania tej transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy.

W celu ustalenia, czy w odniesieniu do przedmiotowej dostawy zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy doszło do pierwszego zasiedlenia nieruchomości.

Zatem w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy dostawa nieruchomości może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zabudowanej nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia. Jak wynika z przedstawionych we wniosku informacji, Spółka cywilna w trakcie trwania umowy dzierżawy i zgodnie z warunkami umowy, poniosła Nakłady inwestycyjne trwale związane z dzierżawionym gruntem na budowę:

stacji autogazu – w dniu 12 września 2012 r. Spółka cywilna otrzymała decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie stacji autogazu. Od 12 września 2012 r. Spółka cywilna nie ponosiła wydatków na ulepszenie stacji autogazu, które stanowiłyby przynajmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług;
myjni dla samochodów – w dniu 11 maja 2016 r. Spółka cywilna zakończyła budowę myjni samochodowej uzyskując pozwolenie Starosty na wprowadzanie do kanalizacji sanitarnej ścieków przemysłowych i od tego dnia rozpoczęła używanie myjni dla samochodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Od 11 maja 2016 r. Spółka cywilna nie ponosiła wydatków na ulepszenie budynku myjni do samochodów, które stanowiłyby przynajmniej 30% ich wartości początkowej w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług;
infrastruktury towarzyszącej nie wymagających pozwolenia na budowę właściwych organów, na którą składają się trwale związane z gruntem plac manewrowy oddany do używania w prowadzonej działalności gospodarczej 12 września 2012 r. oraz ogrodzenie nieruchomości trwale z gruntem związane wykonane zostało w roku 2010 i oddane do używania w prowadzonej działalności gospodarczej w roku wykonania.

W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wymienione obiekty posadowione na działce o numerze ewidencyjnym 1 stanowią budowle lub budynki w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

Spółka cywilna jest właścicielem poniesionych na dzierżawioną nieruchomość nakładów. Spółka cywilna i Przedsiębiorstwo planują rozwiązać Umowę dzierżawy przed upływem czasu, na który umowa dzierżawy została zawarta. Przedsiębiorstwo, zgodnie z § 12 Umowy dzierżawy, wg własnego wyboru planuje zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy pieniężnej odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu przedmiotu dzierżawy. Spółka cywilna obciąży Przedsiębiorstwo kosztami poniesionych nakładów. Wartość poniesionych przez Spółkę cywilną Nakładów inwestycyjnych będzie określona przez rzeczoznawcę. Po nabyciu od Spółki cywilnej Nakładów inwestycyjnych na nieruchomość gruntową, kolejnym krokiem Przedsiębiorstwa będzie sprzedaż zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę o numerze ewidencyjnym 1 o pow. 0,1656 ha. Spółka cywilna nie będzie nabywcą zabudowanej nieruchomości.

Zatem należy wskazać, że w stosunku do budynku myjni dla samochodów, stacją autogazu i infrastrukturą towarzyszącą jako jej częściami składowymi doszło już do pierwszego zasiedlenia (zajęcia, używania) i od tego momentu do momentu jego sprzedaży bez wątpienia upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Ponadto od czasu wybudowania przez Spółkę cywilną ww. obiektów, nie były ponoszone wydatków na ich ulepszenie.

W związku z powyższym, dla dostawy ww. nieruchomości zabudowanej zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, sprzedaż gruntu, na którym znajdują się przedmiotowe obiekty, również korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Podkreślić należy, że z uwagi na przywołane uregulowania, rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o której mowa w art. 43 ust. 10 ustawy, można dokonać wyłącznie w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, dokonana po rozliczeniu Nakładów inwestycyjnych dostawa zabudowanej nieruchomości (budynkiem myjni dla samochodów, stacją autogazu i infrastrukturą towarzyszącą jako jej częściami składowymi) przez Przedsiębiorstwo na rzecz kupującego będzie zwolniona od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, z opcją wyboru opodatkowania tej transakcji na podstawie art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy, w przypadku spełnienia przez strony transakcji warunków określonych w ww. przepisach art. 43 ust. 10 i 11 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać jako prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy i stanowiska Wnioskodawcy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin