INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 01.09 2011 r. (data wpływu 07.09 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia samochodu wykupionego po zakończeniu leasingu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.09. 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia samochodu wykupionego po zakończeniu leasingu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą kancelaria biegłego rewidenta... W ramach prowadzonej działalności gospodarczej planuje zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem będzie samochód osobowy. W podstawowym okresie obowiązywania umowy leasingu operacyjnego (zgodnie z art. 23a ust. 2) samochód będzie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a faktury VAT za raty leasingowe będą wystawiane przez leasingodawcę na działalność gospodarczą Wnioskodawcy (jako nabywca na fakturze będzie figurowało: „kancelaria biegłego rewidenta.”).

Po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego Wnioskodawca wykupi ten samochód osobowy od leasingodawcy z przeznaczeniem na cele osobiste (prywatne, nie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą). Faktura VAT za wykup samochodu zostanie wystawiona przez leasingodawcę na Wnioskodawcę jako osobę fizyczną („….”, czyli inaczej niż faktury za raty leasingowe, które będą wystawiane na: „kancelaria biegłego rewidenta”).

Od momentu wykupu samochód osobowy będzie wykorzystywany wyłącznie na cele osobiste (prywatne), nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej, nie zostanie odliczony podatek VAT naliczony wykazany na fakturze zakupu dokumentującej wykup oraz nie będą uznawane za koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej wydatki na utrzymanie samochodu po dniu wykupu. Następnie Wnioskodawca planuje sprzedać ten samochód osobowy po upływie co najmniej pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi nabycie (wykup) tego samochodu osobowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż samochodu osobowego (wykorzystywanego w działalności gospodarczej tylko w podstawowym okresie obowiązywania umowy leasingu operacyjnego, wykupionego z leasingu operacyjnego po zakończeniu umowy i przeznaczonego wyłącznie na cele osobiste po dniu wykupu), który w momencie sprzedaży nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej (nie figuruje w ewidencji środków trwałych), po upływie co najmniej pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) tego samochodu, nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 14 ust.2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących: a) środkami trwałymi, b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł, c) wartościami niematerialnymi i prawnymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nie ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust.2c, przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 art. 19 stosuje się odpowiednio. Z przepisu tego wynika, że warunkiem powstania przychodu jest w przypadku środków trwałych, ich ujęcie w ewidencji środków trwałych.

Zdaniem podatnika, jeżeli od momentu wykupu, a tym samym w dniu sprzedaży, samochód osobowy nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, faktura za wykup zostanie wystawiona przez leasingodawcę na osobę fizyczną, a nie na osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, samochód nie zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych, to przychód ze sprzedaży tego samochodu nie będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Fakt historycznego wykorzystywania samochodu osobowego w podstawowym okresie obowiązywania umowy leasingu w działalności gospodarczej, nie stanowi kryterium do zaliczenia przychodu ze sprzedaży samochodu osobowego wykupionego z leasingu operacyjnego do przychodów z działalności gospodarczej, ze względu na przesłanki wymienione w zdaniu poprzednim. Ewentualny przychód mógłby powstać na podstawie art. 10 ust.1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż na podstawie tego przepisu sprzedaż samochodu osobowego przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie powoduje powstanie przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy. W związku z powyższym, zdaniem podatnika, w przypadku sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu leasingu operacyjnego i przeznaczonego do celów osobistych (prywatnych), po upływie co najmniej pół roku, licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykupienie), nie spowoduje powstania przychodów z odpłatnego zbycia rzeczy.

Analogiczne stanowisko zajął naczelnik urzędu skarbowego w Gorlicach, który w postanowieniu z dnia 24 maja 2006 r., nr PDOF/415-28/06 stwierdził: „jeżeli od momentu wykupu samochód nie został ujęty w ewidencji środków trwałych, nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, to przychód ze sprzedaży tęgą samochodu nie jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej. Ewentualny przychód mógłby powstać na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do postanowienia tego przepisu, opodatkowaniu podlega odpłatne zbycie rzeczy ruchomej, ale tylko przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie tej rzeczy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ww. ustawy, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę leasingu operacyjnego, którego przedmiotem będzie samochód osobowy. Opłaty leasingowe dotyczące wskazanego we wniosku samochodu zaliczane będą do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Przedmiotowy samochód będzie zatem wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Możliwość preferencyjnego wykupu samochodu po okresie leasingu również będzie związana z działalnością gospodarczą.

W świetle powyższego niewątpliwie istnieje powiązanie pomiędzy tym składnikiem majątku, a prowadzoną działalnością gospodarczą.

Należy zauważyć, iż przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, wskazuje tylko niektóre rodzaje przychodów, zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Zatem przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej (a więc również, ze sprzedaży używanego przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu), nawet nie wprowadzonego do ewidencji związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą po jego wykupie, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.