Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.782.2020.2.AKR
z 28 grudnia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 września 2020 r. (data wpływu 18 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 grudnia 2020 r. (data wpływu 16 grudnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 4 grudnia 2020 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.782.2020.1.AKR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 4 grudnia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 8 grudnia 2020 r.). W dniu 16 grudnia 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 14 grudnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą ze stopniem niepełnosprawności umiarkowanej, ustalonej od dnia 2 listopada 2018 r. związanej z ograniczeniem ruchowym o symbolu 05-R, chorobą układu krążenia i oddechowego (07-S) oraz niepełnosprawnością pokarmową (08-T).

Wcześniej w okresie od dnia 21 października 2015 r. Wnioskodawca miał orzeczony lekki stopień niepełnosprawności. Stan zdrowia Wnioskodawcy systematycznie się pogarsza. Ukończył 64 rok życia. Jest jeszcze czynny zawodowo.

W styczniu br. miał wykonaną operację prawego barku, obecnie zakwalifikowany jest do operacji endoprotezy lewego stawu kolanowego (przewidywany termin operacji – październik 2020 r.). Wnioskodawca ma też stwierdzone uszkodzenie lewego stawu biodrowego. Poruszanie sprawia Wnioskodawcy coraz większą trudność.

Wnioskodawca mieszka wraz z żoną w budynku jednorodzinnym, dwukondygnacyjnym, z lat 80-tych. Obecnie ze względu na duży problem pokonania schodów Wnioskodawca zamieszkał na parterze. Niestety w domu Wnioskodawcy jest jedna łazienka z wanną + wc na piętrze, co sprawia ogromną trudność w codziennym korzystaniu. Za zlokalizowaniem na parterze budynku wc przemawia też orzeczona niepełnosprawność pokarmowa.

Stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności istnieje możliwość zaadaptowania jednego, najmniejszego pomieszczenia na parterze na łazienkę wraz z wc na obecnym poziomie mieszkania. Wiąże się to z kapitalnym remontem - adaptacją i wyposażeniem tego pomieszczenia i poniesieniem stosownych wydatków. Konieczna jest wymiana starego okna, poszerzenie i zamontowanie drzwi (obecne są o szer. 60 cm), wykonanie instalacji wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej, zamontowanie grzejnika lub maty podłogowej grzewczej, przedłużenie instalacji gazowej do zamontowania junkersa do ciepłej wody oraz zamontowanie rur kwasoodpornych do komina odprowadzającego spaliny z junkersa. Istnieje techniczna możliwość wykonania tych ww. instalacji.

Wydatki związane z adaptacją łazienki + wc do potrzeb wynikających z niepełnosprawności zostaną w całości sfinansowane z własnych środków Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nadmienia, że do tej pory nie korzystał z ulgi rehabilitacyjnej na wydatki związane z adaptacją i wyposażeniem mieszkań lub domów, w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że zgodnie z ostatnim orzeczeniem niepełnosprawność istnieje od 51 roku życia. Stan zdrowia Wnioskodawcy systematycznie się pogarsza ze względu na choroby, które uwzględnione są w orzeczeniu, jak i nowe choroby, które zaistniały po dacie wydania orzeczenia (choroby urologiczne) oraz coraz bardziej zaawansowany wiek życia.

Aktualne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane jest do dnia 31 stycznia 2021 r., ale na mocy nw. ustawy zachowuje nadal ważność. Wnioskodawca wskazuje, że na podstawie art. 15h pkt 2 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020, poz. 568), z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COV1D-19, orzeczenie o niepełnosprawności albo orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, wydane na czas określony na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, którego ważność upływa w terminie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowuje ważność do upływu 60 dnia od dnia odwołania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, jednak nie dłużej niż do dnia wydania nowego orzeczenia o niepełnosprawności albo orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.

Obecnie w czasie pandemii nie istnieje możliwość uzyskania w ciągu 30 dni zaświadczeń o stanie zdrowia od co najmniej czterech różnych lekarzy specjalistów z różnych przychodni i miast, tak aby skutecznie zgromadzić kompletny wniosek o wydanie nowego orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, wobec czego wydane orzeczenie zachowuje ważność na mocy ww. ustawy.

Wnioskodawca uważa, że stan Jego zdrowia jest zdecydowanie gorszy niż w dacie wydania poprzedniego orzeczenia - co będzie potwierdzone stosownymi dokumentami lekarskimi - wobec czego sądzi, że po ustaniu pandemii, po zgromadzeniu stosownych zaświadczeń lekarskich, uzyska orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w co najmniej takim samym zakresie, tj. umiarkowanym, a być może, że i wyższym.

Orzeczona niepełnosprawność:

• 05 R - upośledzenie narządu ruchu (trudności w poruszaniu się, chwytaniu), polegające na problemach ze stawami kolanowymi (endoproteza lewego stawu kolanowego), uszkodzony lewy staw biodrowy docelowo do zastosowania endoprotezy, staw barkowy prawy po operacji uszkodzeń, lewy bark uszkodzony do operacji,
  

• 08 T - niepełnosprawność pokarmowa - bardzo częste biegunki.
  
  

Po wydaniu orzeczenia zaistniały też uciążliwe problemy urologiczne.

Wymienione niepełnosprawności ogromnie ograniczają życiowe funkcjonowanie i z tego powodu Wnioskodawca chce dokonać adaptacji pomieszczenia na parterze domu na łazienkę wraz z kabiną prysznicową i wc co udogodni, usprawni i umożliwi wykonywanie funkcji życiowych, poprzez wyeliminowanie uciążliwego wręcz niemożliwego pokonywania schodów na I piętro, korzystania z prysznica bezbrodzikowego, zamiast utrudnionego wchodzenia do wanny, w celu wykonania codziennych czynności higieniczno - pielęgnacyjnych oraz fizjologicznych.

Aby wyeliminować przemieszczanie się po schodach konieczne jest zlokalizowanie łazienki z wc na parterze domu, prysznica zamiast wanny, co wpłynie pozytywnie na poprawę funkcjonowania Wnioskodawcy i wykonywania czynności życiowych jako osoby niepełnosprawnej - mocno ograniczonej ruchowo, a do tego jeszcze z problemami fizjologicznymi spowodowanymi niepełnosprawnością pokarmową, tj. częstymi biegunkami, co wymaga szybkiego i sprawnego skorzystania z wc.

Wydatki na adaptację pomieszczenia na parterze domu na łazienkę z prysznicem i wc, związane z niepełnosprawnością, zostaną udokumentowane fakturami. Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość wydatków na cele określone w ust. l z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zwierające w szczególności dane identyfikujące kupującego (określonej usługi lub towaru) i sprzedającego towar lub usługę lub rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadku innych niż wymienione w pkt 1-3.

Umowa o wykonanie określonych robót zawarta będzie pisemnie lub ustnie.

Wydatki na adaptację pomieszczenia na łazienkę poniesione zostaną wyłącznie ze środków własnych pochodzących z uzyskiwanego wynagrodzenia za pracę na podstawie umowy o pracę i z własnych oszczędności.

Wnioskodawca jest osobą posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym ze względu na upośledzenie narządu ruchu (05-R) oraz upośledzenie pokarmowe (08-T). Wnioskodawca ma problemy ze stawami kolanowymi, stawem biodrowym, stawami barkowymi oraz z powodu niepełnosprawności pokarmowej częste biegunki. Wszystkie te problemy znacząco ograniczają Jego funkcjonowanie i wykonywanie podstawowych czynności życiowych. Wejście schodami na I piętro domu, wejście do wanny są dla Niego w obecnej chwili dużym wyzwaniem. Endoproteza kolana niestety nie rozwiązała problemu, a wręcz jeszcze bardziej ograniczyła schodzenie po schodach.

Z tego powodu Wnioskodawca chce dokonać adaptacji pomieszczenia na parterze domu na łazienkę z kabiną prysznicową i wc, co wiąże się z zakupem, zamontowaniem i wykorzystaniem następujących materiałów:

• płytek ściennych, podłogowych,
  

• płyt gipsowych,
  

• kleju do płytek,
  

• fug,
  

• spływu podłogowego,
  

• uchwytu do kabiny,
  

• zestawu podtynkowego (muszli klozetowej),
  

• do instalacji wodno-kanalizacyjnej,
  

• do instalacji elektrycznej + wentylatora elektrycznego do stałego zamontowania,
  

• elementów do przedłużenia instalacji gazowej do zamontowania junkersa do ciepłej wody,
  

• rur kominowych kwasoodpornych do odprowadzania spalin z ww. junkersa,
  

• grzejnika + maty podłogowej grzewczej,
  

• drzwi,
  

• okna,
  

• kabiny prysznicowej lub ścianki szklanej prysznicowej i drzwi kabinowych,
  

• baterii prysznicowej,
  

• zestawu umywalkowego i baterii.
  
  

Zakup materiałów budowlanych i wyposażenia łazienki oraz koszty robocizny stanowią wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy. Zakupy na modernizację łazienki ułatwiają bowiem wykonywanie codziennych czynności życiowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w rozliczeniu podatkowym za 2021 r. (PIT-37) Wnioskodawca może odliczyć od dochodu faktycznie poniesione koszty przystosowania pomieszczenia na parterze domu na łazienkę z kabiną prysznicową i wc dla osoby z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoba niepełnosprawna może odliczyć wydatki na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, czyli poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zgodnie z językowym znaczeniem „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku”. Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań, w przeciwieństwie do wydatków na zakup sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych, nie muszą mieć indywidualnego charakteru. Pogląd ten potwierdził m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 2012 r. (sygn. I SA/Łd 1541/11). Orzekł, że wymóg „indywidualnego przeznaczenia” w ogóle nie dotyczy wydatków na adaptację i wyposażenie lokali. Jedynym warunkiem zastosowania odliczenia jest to, by stanowiły one ułatwienie dla osoby niepełnosprawnej.

Zakup materiałów budowlanych i wyposażenia łazienki oraz koszty robocizny stanowią wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań, odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy. Zakupy na adaptację pomieszczenia na łazienkę wraz kabiną prysznicową i wc ułatwiają bowiem wykonywanie codziennych czynności życiowych.

Zakwalifikowanie poniesionych wydatków związanych z adaptacją pomieszczenia na parterze domu jednorodzinnego na łazienkę z kabiną prysznicową z wc do wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne oraz związanych z ułatwieniem czynności życiowych jest uzasadnione, co wielokrotnie zostało potwierdzone w orzeczeniach sądów:

• wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11,
  

• wyrok WSA w Łodzi z dnia 6 września 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 547/11,
  

• wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 1997 r., sygn. akt SA/Sz 696/96, ONSA 1997, nr 4, poz. 193,
  

• wyrok NSA z dnia 20 czerwca 2000 r., sygn. akt I SA/Łd 465/98 i z dnia 28 stycznia 2003 r., sygn. akt I SA/Łd 661/01.
  
  

Warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest m.in. posiadanie przez osobę, która poniosła wydatek lub osobę będącą na utrzymaniu podatnika, orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności - Wnioskodawca posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4a i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Wnioskodawca uzyskuje dochód z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę. Rozlicza się wspólnie z małżonką (PIT-37).

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Jak stanowi art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Reasumując, Wnioskodawca jest osobą posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym ze względu na upośledzenie narządu ruchu i niepełnosprawność pokarmową. Ma problemy ze stawami kolanowymi, biodrem i stawami barkowymi oraz częste biegunki, co ogranicza Jego życiowe funkcjonowanie. Dodatkowo zaistniały problemy urologiczne, których nie było w czasie wydania obowiązującego orzeczenia.

Z tego powodu Wnioskodawca chce dokonać remontu łazienki, w celu udogodnienia czynności życiowych. Dokonuje adaptacji pomieszczenia na łazienkę z kabiną prysznicową i wc na parterze domu jednorodzinnego, a co się z tym wiąże położenie glazury oraz koniecznych instalacji. Konieczny jest zakup poziomego spływu, syfonu, baterii prysznicowej oraz zaprawy klejowej, masy uszczelniającej, fugi, materiałów do montażu - materiały wymienione wyżej. Wydatki na adaptację pomieszczenia na łazienkę związane są z niepełnosprawnością Wnioskodawcy. Remont łazienki będzie sfinansowany ze środków własnych z dochodu i oszczędności. Wnioskodawca będzie posiadał faktury dokumentujące poniesione wydatki na materiały i za wykonane roboty.

Wnioskodawca uważa, że będzie miał prawo odliczyć od dochodu uzyskanego w 2021 r. w rozliczeniu PIT-37 (wspólnie z małżonką) w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej jako wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesione na zakup materiałów koniecznych do wykonania adaptacji pomieszczenia na parterze budynku mieszkalnego na łazienkę stosownie do stopnia niepełnosprawności Wnioskodawcy w celu ograniczenia uciążliwości życiowych wynikających z orzeczonej niepełnosprawności, przez wyeliminowanie wchodzenia i schodzenia po schodach na I piętro, szybkiego skorzystania z wc na parterze domu, zwłaszcza w okresie wiosna-lato-jesień, gdy Wnioskodawca odpoczywa na podwórzu. Łatwiej i bezpieczniej Wnioskodawca będzie mógł wejść do bezbrodzikowej kabiny i skorzystać z prysznica niż wchodzić do wanny. Wnioskodawca ma wątpliwości czy faktury zakupu, np. płytek podłogowych i ściennych, czy kolumny prysznicowej, szeregu materiałów budowlanych koniecznych do wykonania instalacji wodno-kanalizacyjnej, ogrzewania, elektrycznej; drzwi, okna (materiałów niezbędnych do wykonania łazienki, materiałów wykazanych wyżej), można odliczyć, ze względu na brak wykazu takich materiałów i robót, które można używać do adaptacji pomieszczenia, przystosowując je do osób niepełnosprawnych. Jednak są to podstawowe elementy, bez których korzystanie z łazienki byłoby niemożliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy stanowi, że wydatkami, które uprawniają do skorzystania z przedmiotowej ulgi są wydatki poniesione na:

1. adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
2. przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
3. zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
4. zakup wydawnictw i materiałów (pomocy) szkoleniowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,
5. odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym,
6. odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne,
7. opłacenie przewodników osób niewidomych I lub II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł,
8. utrzymanie przez osoby niewidome i niedowidzące, zaliczone do I lub II grupy inwalidztwa oraz osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczone do I grupy inwalidztwa psa asystującego, o którym mowa w ustawie o rehabilitacji zawodowej, w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym 2 280 zł,
9. opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa,
10. opłacenie tłumacza języka migowego,
11. kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 roku życia,
12. leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),
13. odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne:
1. osoby niepełnosprawnej - karetką transportu sanitarnego,
2. osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa, oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 - również innymi środkami transportu niż wymienione w lit. a),

14. używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną albo dziecko niepełnosprawne, które nie ukończyło 16 roku życia – w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2 280 zł,
15. odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego związane z pobytem:
    1. na turnusie rehabilitacyjnym,
    2. w zakładach, o których mowa w pkt 6,
    3. na koloniach i obozach dla dzieci i młodzieży, o których mowa w pkt 11.
    
    
    

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności,

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   
   

Natomiast w myśl art. 26 ust. 13a tej ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą ze stopniem niepełnosprawności umiarkowanej, ustalonej od dnia 2 listopada 2018 r. związanej z ograniczeniem ruchowym, chorobą układu krążenia i oddechowego oraz niepełnosprawnością pokarmową. Wcześniej w okresie od dnia 21 października 2015 r., Wnioskodawca miał orzeczony lekki stopień niepełnosprawności. Zgodnie z ostatnim orzeczeniem niepełnosprawność istnieje od 51 roku życia. Aktualne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydane jest do dnia 31 stycznia 2021 r., ale na mocy art. 15h pkt 2 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020, poz. 568) zachowuje nadal ważność. Stan zdrowia Wnioskodawcy systematycznie się pogarsza ze względu na choroby, które uwzględnione są w orzeczeniu, jak i nowe choroby, które zaistniały po dacie wydania orzeczenia (choroby urologiczne) oraz coraz bardziej zaawansowany wiek życia. Wnioskodawca ukończył 64 rok życia. Jest jeszcze czynny zawodowo. W styczniu br. miał wykonaną operację prawego barku, obecnie zakwalifikowany jest do operacji endoprotezy lewego stawu kolanowego. Wnioskodawca ma też stwierdzone uszkodzenie lewego stawu biodrowego. Poruszanie sprawia Wnioskodawcy coraz większą trudność. Wnioskodawca mieszka wraz z żoną w budynku jednorodzinnym dwukondygnacyjnym, z lat 80-tych. Obecnie ze względu na duży problem pokonania schodów Wnioskodawca zamieszkał na parterze. Niestety w domu Wnioskodawcy jest jedna łazienka z wanną + wc na piętrze, co sprawia ogromną trudność w codziennym korzystaniu. Za zlokalizowaniem na parterze budynku wc przemawia też orzeczona niepełnosprawność pokarmowa (bardzo częste biegunki). Stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności istnieje możliwość zaadaptowania jednego najmniejszego pomieszczenia na parterze na łazienkę wraz z kabiną prysznicową i wc co udogodni, usprawni i umożliwi wykonywanie funkcji życiowych, poprzez wyeliminowanie uciążliwego wręcz niemożliwego pokonywania schodów na I piętro, korzystania z prysznica bezbrodzikowego, zamiast utrudnionego wchodzenia do wanny, w celu wykonania codziennych czynności higieniczno - pielęgnacyjnych oraz fizjologicznych. Wiąże się to z kapitalnym remontem - adaptacją i wyposażeniem tego pomieszczenia i poniesieniem stosownych wydatków. Konieczna jest wymiana starego okna, poszerzenie i zamontowanie drzwi (obecne są o szer. 60 cm), wykonanie instalacji wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej, zamontowanie grzejnika lub maty podłogowej grzewczej, przedłużenie instalacji gazowej do zamontowania junkersa do ciepłej wody oraz zamontowanie rur kwasoodpornych do komina odprowadzającego spaliny z junkersa. Istnieje techniczna możliwość wykonania tych ww. instalacji. Wydatki na adaptację pomieszczenia na parterze domu na łazienkę z prysznicem i wc, związane z niepełnosprawnością, zostaną udokumentowane fakturami. Umowa o wykonanie określonych robót zawarta będzie pisemnie lub ustnie. Wydatki na adaptację pomieszczenia na łazienkę poniesione zostaną wyłącznie ze środków własnych Wnioskodawcy pochodzących z uzyskiwanego wynagrodzenia za pracę na podstawie umowy o pracę i z własnych oszczędności. Adaptacja pomieszczenia na parterze domu na łazienkę z kabiną prysznicową i wc wiąże się z zakupem i zamontowaniem: płytek ściennych, podłogowych, płyt gipsowych, kleju do płytek, fugi, spływu podłogowego, uchwytu do kabiny, zestawu podtynkowego (muszli klozetowej), instalacji wodno-kanalizacyjnej, instalacji elektrycznej + wentylatora elektrycznego do stałego zamontowania, elementów do przedłużenia instalacji gazowej do zamontowania junkersa do ciepłej wody, rur kominowych kwasoodpornych do odprowadzania spalin z ww. junkersa, grzejnika + maty podłogowej grzewczej, drzwi, okna, kabiny prysznicowej lub ścianki szklanej prysznicowej i drzwi kabinowych, baterii prysznicowej, zestawu umywalkowego i baterii.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy wskazane przez Niego ww. wydatki na prace remontowe, mogą być uznane za wydatki na adaptację mieszkania stosownie do potrzeb wynikających z Jego niepełnosprawności.

Odnosząc powyższe do zacytowanych powyżej przepisów należy wskazać, że odliczeniu od dochodu podlegają wydatki na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, w tym m.in. wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Rozpatrując, czy wskazane przez Wnioskodawcę wydatki, które zamierza ponieść mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań lub budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć „adaptacja” i „wyposażenie”.

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu – „adaptacja” to „przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku” (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast „wyposażenie” to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego – to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem, adaptacja i wyposażenie mieszkania (budynku mieszkalnego) musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym mieszkaniu (budynku mieszkalnym), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkania (budynku mieszkalnego) mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy wskazać, że w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania oraz budynku, które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej.

Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy – w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma – dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne – znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

W związku z przytoczonym przepisem art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki takie można uznać wydatki poniesione na np. likwidację barier architektonicznych, budowę podjazdów dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich, „poszerzenie drzwi”, likwidację progów, założenie okien zamykanych z niskiego poziomu, położenie terakoty antypoślizgowej, likwidację wanny i zainstalowanie brodzika z panelem prysznicowym i siedziskiem dla osób niepełnosprawnych ruchowo, założenie „wiszącego” sedesu oraz umywalki „bez nogi” umożliwiających swobodne podjechanie wózkiem, także montaż wszelkiego rodzajów uchwytów, specjalnych baterii dla osób z niepełnosprawnymi dłońmi, montaż drzwi przesuwnych.

Wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych, w przeciwieństwie do wydatków z tytułu zakupu sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych nie muszą mieć indywidualnego charakteru. Istotne jest jedynie czy wydatki te są podyktowane potrzebami osoby niepełnosprawnej związanymi z tą niepełnosprawnością.

Pogląd ten potwierdził m.in. WSA w Łodzi w wyroku z dnia 17 lutego 2012 r. sygn. akt I SA/Łd 1541/11, stwierdzając, że „nie można zgodzić się z tą częścią dokonanej przez organ wykładni art. 26 ust. 7a pkt 1 i 3 pdf, wedle której wydatki na adaptację i wyposażenie mieszkań muszą mieć, tak samo jak sprzęt rehabilitacyjny, indywidualny charakter. Z gramatycznego brzmienia pierwszego unormowania wynika bowiem, że wymóg „indywidualnego przeznaczenia” w ogóle nie dotyczy wydatków na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia, stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 pdf, jest to by adaptacja (wyposażenie) mieszkania (budynku) odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Uwzględniając regulację zawartą w art. 26 ust. 1 pkt 6 pdf należy tego rodzaju wydatkom stawiać nadto warunek by służyły rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiały jej wykonywanie czynności życiowych. Są to jedyne ustawowe wymogi stawiane wspomnianym wydatkom.”

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie rozpatrywanej sprawy stanowisko Wnioskodawcy o zakwalifikowaniu wskazanych we wniosku, planowanych wydatków związanych z adaptacją jednego z pomieszczeń znajdujących się na parterze budynku mieszkalnego, w którym Wnioskodawca mieszka, na łazienkę wraz z wc do wydatków na adaptację i wyposażenie budynku mieszkalnego podlegających odliczeniu w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne oraz związanych z ułatwieniem czynności życiowych, jest uzasadnione.

Powyższe wydatki stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego, jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawcy tak pokarmowej (biegunki) jak i związanej z narządem ruchu. Jak wskazał Wnioskodawca przyszłe poniesienie wydatków przyczyni się do ułatwienia wykonywania codziennych czynności życiowych.

Zatem, wskazane przez Wnioskodawcę wydatki można uznać za wydatki poniesione, w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli Wnioskodawca w okresie poniesienia wydatków będzie posiadał ważne orzeczenie o niepełnosprawności, wydatki te będą podlegały odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, po spełnieniu wskazanych wyżej pozostałych warunków, określonych w art. 26 ww. ustawy. Wysokość wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie. Odliczenie to przysługuje w wysokości faktycznie poniesionych wydatków, przy czym nie może ono przekroczyć wysokości dochodu do opodatkowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.