Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.572.2020.2.IM
z 7 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 października 2020 r. (data wpływu 26 października 2020 r.), uzupełnionym 31 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, kosztów usług oraz oprogramowania, narzędzi informatycznych, aplikacji od podmiotów niepowiązanych w części dotyczącej przedstawionych prac B+R Spółki, tj. dotyczącej stworzonej aplikacji podstawowej oraz jej modułów (pytanie oznaczone nr 4) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2020 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, kosztów usług oraz oprogramowania, narzędzi informatycznych, aplikacji od podmiotów niepowiązanych w części dotyczącej przedstawionych prac B+R Spółki, tj. dotyczącej stworzonej aplikacji podstawowej oraz jej modułów. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 grudnia 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.572.2020.1.IM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków, co też nastąpiło 31 grudnia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca sp. z o. o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym, którego głównym przedmiotem działalności jest tworzenie oraz dostarczenie klientom krajowym oraz zagranicznym oprogramowania (...).

W celu utrzymania swojej pozycji rynkowej oraz zwiększania konkurencyjności swojej oferty Spółka w sposób stały i systematyczny prowadzi prace badawczo-rozwojowe (dalej również: „prace B+R” projekt „B+R”) nad nowymi, innowacyjnymi rozwiązaniami produktowymi, procesowymi oraz nowymi funkcjonalnościami stworzonego przez siebie narzędzia informatycznego (dalej również: „oprogramowanie”, „aplikacja”). Głównym celem stworzonej przez Spółkę aplikacji jest (...). Ponadto, jego zastosowanie pozwala na (...). Dodatkowo, aplikacja pozwala na to, aby do wiadomości email można było dodać (...). (...). Mechanizm dodatkowo wykrywa kiedy adresat wiadomości odpowiadał na zapytanie i przerywał dalszą wysyłkę automatyczną do danej osoby.

Ponadto, w zakresie powyższej aplikacji Spółka zamierza dołączyć nowe moduły, które będą rozwijać jej funkcje. W tym zakresie przewidywane jest wdrożenie przykładowych modułów:

• pakiet zaawansowanych kampanii (warunek oparty na mierzeniu ilości kliknięć w link zawarty w treści maiła i testy a/b – testowanie różnych treści kampanii email ustawianie innych kroków następujących po tych treściach),
• API 2.0 umożliwiające integrację z innymi narzędziami;
• statystyki główne (bardziej szczegółowe i zbiorcze podsumowanie statystyk kampanii emailowych).
  
  

Poniżej opisy trzech projektów B+R, które Spółka zamierza wdrożyć jako dodatkowy moduł do podstawowej aplikacji Spółki:

Automatyczny Interest Level

Jest to oparty na sztucznej inteligencji system, który umożliwia użytkownikom automatyczne oznaczanie odpowiedzi otrzymanej od potencjalnych klientów. System ten może wybierać jedną z pośród 3 kategorii: zainteresowany, niezdecydowany, niezainteresowany. System działa na podstawie inteligentnego analizowania treści w poszukiwaniu słów kluczy, które dają możliwość oceny czy treść zawarta w odpowiedzi na wiadomość wysłaną z narzędzia jest pozytywna, neutralna czy negatywna. System operuje w języku angielskim. Dodatkowo, automatyczny interest level wyświetla efekty swojej kategoryzacji w aplikacji w taki sposób, że użytkownik po zalogowaniu się do aplikacji widzi efekty oznaczenia w formie tabelarycznej (stopień zainteresowania przypisany bezpośrednio do kontaktu).

API

API to techniczna część podstawowej aplikacji Spółki. API umożliwia komunikowanie aplikacji z narzędziami do pozyskiwania kontaktów (tzw. narzędzia do prospektingu). W skutek czego, użytkownik aplikacji może automatycznie pobrać kontakty do swojego konta z zewnętrznej aplikacji służącej do znajdowania i zarządzania takimi kontaktami. API umożliwia również użytkownikom aplikacji integrowanie narzędzia w swój system pracy. Przykładem takiego użycia jest połączenie aplikacji z CRM czyli bazą gdzie organizowane są dane klientów. Dzięki API, użytkownicy są w stanie technicznie widzieć dane z podstawowej aplikacji w innych aplikacjach i operować na nich w innych aplikacjach co automatyzuje ich pracę.

Ponadto, model biznesu, który Spółka zdecydowała się prowadzić to Software as a Service czyli świadczenie usługi w formie udostępnienia oprogramowania w przeglądarce internetowej i pobierania opłat za korzystanie z niego w postaci odnawianej co miesiąc subskrypcji. W tym modelu następuje przede wszystkim nabycie usługi, a nie nabycie prawa do oprogramowania (np. licencji). Ponadto. Spółka zachowuje wszystkie prawa majątkowe, związane z tworzonym oprogramowaniem, w związku z czym może w dowolnym momencie i zakresie dokonywać jego aktualizacji.

Należy podkreślić, że powyższe działania podjęte przez. Wnioskodawcę ukierunkowane są na zdobywanie i poszerzanie posiadanej wiedzy, która następnie wykorzystywana jest zarówno w tworzeniu nowych produktów, jak i tworzeniu od podstaw całkowicie nowych rozwiązań informatycznych. Prace realizowane w ramach projektów B+R mają charakter twórczy i są ukierunkowane na tworzenie nowych, innowacyjnych produktów IT. Stworzenie takiego oprogramowania wymaga połączenia specjalistycznej wiedzy z różnych dziedzin, w których programy tworzone przez Spółkę znajdują zastosowanie. Opisane prace są i będą prowadzone przez Wnioskodawcę w sposób systematyczny i zaplanowany, w oparciu o przyjętą metodykę i określony harmonogram dla poszczególnych czynności podejmowanych w ramach prac projektowych pomimo tego, że często wiążą się z wyzwaniami polegającymi na pokonaniu barier technologicznych wcześniej nieprzewidzianych.

Na dodatek, zakres prac B+R podejmowanych przez Wnioskodawcę obejmuje przede wszystkim projektowanie, opracowywanie i testowanie nowych modułów, produktów lub rozwijanie i ulepszanie dotychczas stosowanych rozwiązań w celu poprawienia ich parametrów i funkcjonalności. Poprzez rozwijanie i ulepszanie dotychczas stosowanych rozwiązań należy rozumieć przykładowo opracowywanie nowych wersji oprogramowania, które uwzględniają całkowicie nowe funkcjonalności umożliwiające wprowadzenie nowych usług . Ponadto, każde tego typu przeprowadzone prace finalnie kończą się optymalizacją i konfiguracją środowiska programistycznego i testowego w celu sprawdzenia poprawności działania wszystkich aspektów oprogramowania pod kątem wymagań aplikacji i nowych jej funkcji.

Spółka wskazuje, że opisywane prace w zakresie projektowania i opracowywania nowych produktów lub rozwijania i ulepszania dotychczas stosowanych rozwiązań stanowią nieodłączny element prowadzonej przez nią działalności, w związku z czym są i będą przez Spółkę prowadzone również w przyszłości.

Ponadto, poniżej przedstawiono harmonogram przykładowych czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach realizowanych przez nią projektów B+R:

1. opracowanie nowych wytycznych oraz koncepcji projektu wraz przygotowaniem niezbędnej dokumentacji;
   
2. projektowanie architektury zewnętrznej warstwy oprogramowania aplikacji webowej;
   
3. optymalizacja wydajności systemów;
   
4. tworzenie narzędzi oraz skryptów optymalizujących i automatyzujących prace programistyczne;
   
5. dodawanie nowych funkcjonalności i ulepszanie istniejących;
   
6. opiniowanie możliwych rozwiązań i rekomendowanie optymalnych pod względem czasu wykonania, wydajności funkcjonalności i bezpieczeństwa;
   
7. testowanie stworzonych elementów aplikacji;
   
8. pisanie kodu do poszczególnych funkcjonalności aplikacji;
   
9. pisanie kodu do widoków aplikacji;
   
10. prace nad makietami: przygotowanie makiet interfejsu aplikacji, zbadanie interfejsu pod kątem jego użyteczności i łatwości w obsłudze;
    
11. prace nad stroną graficzną aplikacji: przygotowanie materiałów graficznych do umieszczenia w aplikacji;
    
12. stworzenie tekstów pomocniczych dla klientów Spółki, które umożliwią bardziej skuteczne wykorzystanie narzędzia.
    
    

Ponadto, w celu realizacji projektów B+R Spółka zatrudnia na podstawie umów o pracę wysoko wykwalifikowanych specjalistów, a wśród nich m.in. programistów/inżynierów oprogramowania, architektów systemów i oprogramowania, specjalistów ds. jakości/testerów, architektów testów, menedżerów i inżynierów projektów i produktów, a także kadrę zarządzającą oraz personel wspierający.

W związku z tym, w przypadku osób zatrudnionych w spółce na umowę o pracę Spółka ponosi na rzecz poszczególnych pracowników koszty należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację danego projektu pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Ponadto, w przypadku działań mających charakter badawczo-rozwojowy Spółka zamierza odliczyć koszty wynagrodzeń poniesione na rzecz danego pracownika za dany miesiąc w takiej części, w jakiej czas danego pracownika przeznaczony na faktyczną realizację tej działalności pozostaje w ogólnym czasie pracy tego pracownika w miesiącu, za który Spółka jest zobowiązana wypłacić wynagrodzenie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy (tj. po wyłączeniu kosztów wynagrodzeń niezwiązanych z działalnością badawczo-rozwojową Spółki), z uwzględnieniem także kosztów szkoleń i delegacji bezpośrednio związanych z działalnością badawczo-rozwojową.

W odniesieniu do osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, koszty badawczo-rozwojowe stanowią poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. W kwestii zaliczenia przedmiotowych kosztów do działalności B+R uwzględniana jest w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu.

W tym miejscu należy również podkreślić, że Spółka dla rozliczenia prac badawczo-rozwojowych prowadzi pomocniczą ewidencję rachunkową pozwalającą na ich wyodrębnienie w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie kosztów, które w ocenie Spółki stanowią koszty kwalifikowane o których mowa art. 18d ustawy o CIT. W tym celu, koszty projektów są ewidencjonowane w specjalnie przeznaczonej do tego celu odrębnej ewidencji w stosunku do każdego projektu, co pozwala na szczegółową analizę kosztów przypisanych danym obszarom B+R. Dodatkowa ewidencja kosztów projektów pozwala na wyodrębnienie kosztów według ich wysokości i rodzajów, wraz z przypisaniem ich do indywidualnego projektu. W tym przypadku w Spółce stosowane są również narzędzia informatyczne pozwalające na szczegółową ewidencję projektów B+R. Ewidencja ta zawiera informację takie jak:

• opis projektu;
• czas rozpoczęcia i zakończenia projektu;
• wykaz osób zaangażowanych w pracę w poszczególnym projekcie;
• wykaz prac stworzonych w danym projekcie z imiennym podporządkowaniem do konkretnej osoby wykonującej daną pracę;
• zaangażowanie czasowe poszczególnych pracowników, zleceniobiorców, współpracowników w prace nad poszczególnymi projektami B+R.
  
  

W tym zakresie należy dodać, że raportowanie wyników prac odbywa się w sposób elektroniczny, tzn. wyniki przekazywane są z poszczególnych kont pracowników na konto przełożonego. Ponadto, pracownik nie dokonuje pisemnego potwierdzenia przeniesienia utworu.

Wnioskodawca zaznacza, że:

1. nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o który m mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.);
2. nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej ani w ramach Polskiej Strefy Inwestycji, tj. Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnień podatkowych o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej „ustawa o CIT”),
3. koszty uznane przez Wnioskodawcę za kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym;
4. koszty uznane przez Wnioskodawcę za kwalifikowane podlegające odliczeniu w ramach ulgi B+R są zaliczane i będą zaliczane przez Wnioskodawcę także do kosztów uzyskania przychodów.
   
   

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowymi kosztami usług, oprogramowania, narzędzi informatycznych, aplikacji od podmiotów niepowiązanych w części dotyczącej przedstawionych prac B+R Spółki, tj. dotyczącej stworzonej aplikacji podstawowej oraz jej modułów są koszty nabycia:

• narzędzi wspomagających projektowanie widoków, makiet, designów,
• narzędzi do przechowywania dokumentacji technicznej bądź kodów źródłowych Spółki,
• narzędzi umożliwiających dostosowanie projektów do różnych formatów,
• narzędzi do testowania aplikacji na różnych urządzeniach i w różnych przeglądarkach,
• narzędzi do monitoringu aplikacji do developerów,
• narzędzi umożliwiające analizę stron napisanych w języku javascript.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, kosztów usług oraz oprogramowania, narzędzi informatycznych, aplikacji od podmiotów niepowiązanych w części dotyczącej przedstawionych prac B+R Spółki, tj. dotyczącej stworzonej aplikacji podstawowej oraz jej modułów (pytanie oznaczone nr 4)?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt, usług, narzędzi informatycznych, aplikacji służących realizacji prac B+R stanowią koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Podkreślenia zatem wymaga fakt, że przepis art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, pozwala na zaliczenie do kosztów kwalifikowanych, wszelkich kosztów materiałów i surowców, bez których niemożliwe byłoby prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej. Jeśli bez tych materiałów i surowców niemożliwe byłoby stworzenie danej funkcjonalności oprogramowania to należy uznać, że zachodzi bezpośredni związek tych materiałów i surowców z działalnością badawczo- rozwojową prowadzoną przez Wnioskodawcę. W przypadku Wnioskodawcy warunek ten jest spełniony.

Podobnie w tej kwestii wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2019 r. (znak 0111-KDIB1-3.4010.220.2019.1.APO) oraz z dnia 18 grudnia 2019 r. (nr 0111-KDIB1-3.4010.536.2019.1.BM). Ponadto, stanowisko to zostało również potwierdzone w interpretacji indywidulanej z dnia 1 lipca 2019 r. (znak 0111-KDIB1-3.4010.160.2019.4.MBD), w której stwierdzono: materiałem bądź surowcem może być prawie wszystko, co przyczynia się do powstania nowego w ramach przedsiębiorstwa produktu/prototypu procesu. Wnioskodawca wydatki na materiały np. okulary VR oraz aplikacje służące do ulepszenia/stworzenia nowych programów będzie wykorzystywał wyłącznie do prac badawczo-rozwojowych.

Wobec powyższego, nabywane przez Wnioskodawcę usługi, narzędzia informatyczne, aplikacje ewidencjonowane jako materiały i surowce niezbędne do realizacji prac B+R należy uznać, za koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia jest prawidłowe.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy Spółka może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 z późn. zm. dalej: „ustawa o CIT”), w związku z art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, kosztów usług oraz oprogramowania, narzędzi informatycznych, aplikacji od podmiotów niepowiązanych w części dotyczącej przedstawionych prac B+R Spółki, tj. dotyczącej stworzonej aplikacji podstawowej oraz jej modułów.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, stanowi, że za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową.

Warunkiem uznania wydatków na nabycie materiałów i surowców jest ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Przepisy omawianej ustawy podatkowej nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem materiałów i surowców. Zatem, przyjmuje się, że materiały i surowce, w przypadku których istnieje możliwość ich przypisania do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności.

Stosownie do art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów (art. 18d ust. 6 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1. w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
2. w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
3. w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.
   
   

Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 ustawy o CIT).

Należy zwrócić uwagę, że w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o CIT, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 395 z późn. zm., dalej: „uor”). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 uor, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam. Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj. Walińska Anna. Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

W świetle powyższych przepisów, w ocenie tut. Organu, koszty nabytych przez Wnioskodawcę:

• narzędzi wspomagających projektowanie widoków, makiet, designów,
• narzędzi do przechowywania dokumentacji technicznej bądź kodów źródłowych Spółki,
• narzędzi umożliwiających dostosowanie projektów do różnych formatów,
• narzędzi do testowania aplikacji na różnych urządzeniach i w różnych przeglądarkach,
• narzędzi do monitoringu aplikacji do developerów,
• narzędzi umożliwiające analizę stron napisanych w języku javascript

bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, spełniają przesłanki do zaliczenia ich do kosztów kwalifikowanych o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy nadmienić, że w zakresie pytań od 1 do 3 oraz 5, zawartych we wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.