Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.667.2020.3.MŻ
z 8 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2020 r. (data wpływu 2 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 17 grudnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 8 grudnia 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.667.2020.1.MŻ oraz pismem z dnia 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 stycznia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 grudnia 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.667.2020.2.MŻ o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Sprzedającego za podatnika podatku VAT z tytuły sprzedaży udziałów w działkach niezabudowanych oraz zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT przy sprzedaży tych udziałów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Sprzedającego za podatnika podatku VAT z tytuły sprzedaży udziałów w działkach niezabudowanych oraz zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT przy sprzedaży tych udziałów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełnionym pismem Strony z dnia 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 17 grudnia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 8 grudnia 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.667.2020.1.MŻ oraz pismem Strony z dnia 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 4 stycznia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 22 grudnia 2020 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.667.2020.2.MŻ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (…), osoba fizyczna, lat (…) - emeryt prowadzi działalności gospodarczej i z tej działalności jest płatnikiem VAT (Biuro Rachunkowe).

Wnioskodawca postanowieniem Sądu Rejonowego (…) Wydział Cywilny z dnia 23 stycznia 1984 r. sygnatura (…) nabył w spadku po zmarłym w (…) r. ojcu (…) udział w gospodarstwie rolnym o powierzchni 8,15 ha składającym się z działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 7 położonych w(…), gm. (…) k.(…), w części 3/16 gospodarstwa należącej do spadku, tj. 3/32 całości.

W 2010 r. Wnioskodawca oraz współwłaściciele – F.P., D.P., J.P., dokonali podziału działki nr 2 zatwierdzonego decyzją Wójta gminy (…) z dnia 17 czerwca 2010 r.(…), a następnie aktem notarialnym z dnia 6 września 2010 r. zawartym przed notariuszem (…) w (…) Repertorium A nr (…) Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielami dokonali wymiany działek powstałych z podziału działki nr 2 z sąsiadami, małżonkami J.W., E.W. właścicielami sąsiednich działek nr 8/2 i 8/1, w wyniku czego Wnioskodawca stał się współwłaścicielem w 3/32 części działek nr 2/1, 8/2 i 2/2 oraz współwłaścicielem w 57/1708 części działek nr 2/1A i 8/1.

Gdy dokonywano podziału i zamiany działek nie było dla tego terenu obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie było też wydanej decyzji o warunkach zabudowy. Działki te nie stały się terenami budowlanymi w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

W dniu 18 grudnia 2013 r. Rada Gminy (…) uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla tej części (…), zgodnie z którym przedmiotowe działki znalazły się na obszarze oznaczonym 2U/MN, działka 2/2B dodatkowo 15KDW, a działka 2/2 dodatkowo 2KDZ.

Wnioskodawca i współwłaściciele nie wnioskowali o opracowanie tego planu i nie wpływali na jego ustalenia. Działki te pozostały w dotychczasowym stanie, nie prowadzono na nich działalności gospodarczej, nie były przedmiotem dzierżawy ani użyczenia, pozostały niezabudowane. Nie podejmowano starań o ich sprzedaż.

W dniu 24 stycznia 2019 r. decyzją Starostwa Powiatowego w (…) w sprawie (…) działka nr 2/2 została podzielona na działki nr 2/3 i 2/4 w celu przejęcia przez Starostwo działki nr 2/4 na potrzeby rozbudowy drogi powiatowej nr (…).

W październiku 2019 r. zgłosił się do współwłaścicieli przedmiotowych działek agent firmy (…) S.A. zainteresowany terenem, na którym znajdują się działki nr 2/1, 8/2, 2/1A, 8/1 i 2/3, z propozycją ich zakupu przez firmę. Wnioskodawca i współwłaściciele nie zgłaszali dotąd chęci sprzedaży tych działek, nie dawali ogłoszeń, nie starali się o uzbrojenie terenu.

Po uzgodnieniu warunków Wnioskodawca i współwłaściciele zawarli z zainteresowaną firmą w dniu 30 grudnia 2019 r. Umowę przedwstępną sprzedaży pod warunkiem ww. działek w kancelarii notarialnej (…) w (…) ul. (…) Repertorium A nr (…) zobowiązującą strony do podpisania w terminie do 31 grudnia 2020 r. umowy sprzedaży przedmiotowych działek. Warunkami od spełnienia których uzależnione zostało zawarcie umowy przyrzeczonej jest uzyskanie przez kupującego decyzji zezwalających na realizacje planowanych przez niego inwestycji.

W tym celu w § 7 pkt 1 ww. Umowy sprzedający udzielili Kupującemu pełnomocnictwa (z prawem do udzielania dalszych) do występowania przed organami administracji publicznej, a w pkt 2 sprzedający zgadzają się na dysponowanie przez kupującego ww. nieruchomości na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

W piśmie z dnia 11 grudnia 2020 r. Wnioskodawca poinformował, że:

1. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane gospodarczo, pozostawały w stanie ugoru i udział we własności tych działek stanowił lokatę kapitału Wnioskodawcy.
   
   
2. Pełnomocnictwo nie jest wyrażeniem zgody przez Sprzedającego do działania i podejmowania wszelkich czynności, lecz jedynie czynności określonych w umowie notarialnej przyrzeczonej sprzedaży, uznanych jako niezbędne dla przygotowania warunków umożliwiających realizację przez Kupującego planowanych celów wykorzystania ww. działek po ich docelowym zakupie. Wnioskodawca i Kupujący uzależniają zawarcie umowy przyrzeczonej od uprzedniego łącznego spełnienia następujących warunków tj.:
   1. uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości stanowiącej działki gruntu o numerach 8/2, 8/1, 8/3, 2/1, 2/1A oraz 2/3 obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi Spółki, w tym obiektem handlowym o powierzchni użytkowej (…) m² w tym sali sprzedaży o powierzchni (…) m² wraz z miejscami parkingowymi w ilości minimum dwadzieścia miejsc postojowych,
      
   2. uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ lub zarządcę drogi zezwalającej na lokalizację zjazdu na przedmiotowych nieruchomościach wg koncepcji Kupującego na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25t bez konieczności przebudowy układu drogowego, wraz z niezbędnymi dokumentami umożliwiającymi obsługę komunikacji, a także uzyskania zapewnienia zarządcy drogi o niewprowadzeniu ograniczeń tonażowych utrudniających obsługę komunikacyjną nieruchomości,
      
   3. uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew obejmującego zgodę na dokonanie przez Kupującego odpowiednich nasadzeń zamiennych,
      
   4. uzyskania przez spółkę prawomocnej, ostatecznej oraz wykonalnej decyzji na wycinkę drzew kolidujących z zakresem przebudowy pasa drogowego, określonym przez zarządcę drogi obejmującej zgodę na wykonanie przez spółkę odpowiednich nasadzeń zamiennych,
      
   5. niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji,
      
   6. potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych,
      
   7. uzyskania przez Kupującego warunków technicznych przyłączy - kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującego, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie sześciu miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży,
      
   8. uzyskania warunków technicznych usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowym,
      
   9. uzyskania przez Sprzedawców własnym kosztem i staraniem najpóźniej do dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej przez właściwego Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, o konieczności naliczenia bądź zwolnienia z naliczenia podatku VAT,
      
   10. założenia nowej księgi wieczystej bez obciążeń lub uzyskania zgody uprawnionego na bez ciężarowe odłączenie działek kosztem i staraniem Sprzedawcy w terminie najpóźniej do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej,
       
   11. uzyskania zgody zarządcy drogi na przejazd pojazdów powyżej 25 ton w celu realizacji dostaw do budynku handlowo- usługowego zgodnie z koncepcją Kupującego.
   
   
   
3. Wnioskodawca udzielił Kupującemu pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień, dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie przedmiotowej nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej, w szczególności do złożenia wniosków o wydanie przedmiotowych warunków oraz ich odbioru, uzyskania decyzji na lokalizację zjazdu publicznego, w szczególności do złożenia wniosków w celu jej uzyskania i odbioru. Wnioskodawca wyraził zgodę na dysponowanie przez Kupującego przedmiotową nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w związku z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii itp. oraz udostępnienia Kupującemu ww. działek celem przeprowadzenia badań gruntu. Wnioskodawca wyraził też zgodę na usytuowanie przez Kupującego własnym kosztem i staraniem na przyrzeczonych do nabycia działkach tymczasowego przyłącza energetycznego zgodnie z warunkami technicznymi przyłączenia do sieci oraz treścią umowy przyłączeniowej zawartej z operatorem. Kupujący oświadczył, że w przypadku nie zawarcia przez strony umowy przyrzeczonej sprzedaży usunie własnym kosztem i staraniem usytuowane na nieruchomości urządzenia.
   
   
4. W obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego działki nr 2/1A, 2/1 i 2/2C znajdują się na terenie przeznaczonym pod zabudowę usługową z towarzyszącą zabudową mieszkaniową jednorodzinną oznaczonym symbolem 2U/MN; działka nr 2/2B znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę usługową z towarzyszącą zabudową mieszkaniową jednorodzinną oraz przeznaczonym pod drogi wewnętrzne, oznaczonym symbolami 2U/MN oraz 15KDW, a działka o numerze 2/3 znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę usługową z towarzyszącą zabudową mieszkaniową jednorodzinną oraz pod drogi zbiorcze, oznaczonym symbolami 2U/MN i 2KDZ.
   
   

Jednym z warunków realizacji umowy jest uzyskanie przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości stanowiącej łącznie działki gruntu o numerach 8/2, 8/1, 8/3, 2/1, 2/1A i 2/3, co oznacza również wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziałów w przedmiotowych działkach podlega zwolnieniu z podatku VAT, zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z 11 marca 2004 r. jako, że nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, a Sprzedający nie występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy lecz działa w ramach wykonywania prawa własności?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ udział ww. działkach został nabyty bez prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy ), a Sprzedający nie występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż przedmiotowych działek powinna być zwolniona z podatku VAT.

Sprzedający działa w zakresie czynności zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Ustanowienie pełnomocnika nie zmienia tej sytuacji, gdyż działalność Kupującego jako pełnomocnika nie spowoduje wzrostu ceny przedmiotowych działek, która została już ustalona w Umowie przedwstępnej sprzedaży z dnia 30 grudnia 2019 r., a Kupujący potrzebuje jedynie upewnić się czy przedmiotowe działki spełniają jego oczekiwania i odpowiadają właściwościom deklarowanym przez Sprzedających. Wnioskodawca do chwili obecnej nie sprzedawał swoich udziałów w przedmiotowych działkach i nie czynił żadnych starań by przygotować te działki do sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną

Stosownie do art. 198 ustawy Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

W myśl art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej, podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą (Biuro Rachunkowe), z tytułu której jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca postanowieniem Sądu z dnia 23 stycznia (…) r. nabył po zmarłym ojcu udział w gospodarstwie rolnym w części 3/16 o powierzchni 8,15 ha składającym się z działek nr 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 7.

W 2010 r. Wnioskodawca oraz współwłaściciele dokonali podziału działki nr 1, a następnie aktem notarialnym z dnia 6 września 2010 r. Wnioskodawca oraz współwłaściciele dokonali wymiany działek powstałych z podziału działki nr 2 z sąsiadami – właścicielami sąsiednich działek nr 8/2 i nr 8/1, w wyniku czego Wnioskodawca stał się współwłaścicielem działek nr 2/1, 8/2 i 2/2 oraz działek nr 2/1 i 8/1. W dniu 24 stycznia 2019 r. decyzją Starostwa Powiatowego działka nr 2/1B została podzielona na działki nr 2/3 i 2/4 w celu przejęcia jednej z działek (nr 2/4) na rozbudowę drogi powiatowej.

Ponadto, w dniu 30 grudnia 2019 r. aktem notarialnym została zawarta przedwstępna umowa sprzedaży działek o nr: 2/1, 8/2, 2/1A, 8/1, 2/3 pomiędzy Wnioskodawcą a firmą (…) S.A. Przyszły Nabywca ma w planach na zakupionych gruntach budowę obiektu handlowego. Z umowy przedwstępnej wynika, że zawarcie ostatecznej umowy sprzedaży przedmiotowej działki uzależnione zostało od spełnienia m.in. następujących warunków: uzyskania przez stronę Kupującą prawomocnej i ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy, decyzji o pozwoleniu na budowę, decyzji wydanej przez właściwy organ na lokalizację zjazdu na przedmiotową nieruchomość, uzyskania przez stronę Kupującą warunków technicznych przyłączy, usunięcia kolizji infrastruktury technicznej z planowanym obiektem handlowym, uzyskania zgody na wycinkę drzew.

Wnioskodawca udzielił Kupującemu pełnomocnictwa z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń, w szczególności:

• składnia wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień,
  

• dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie przedmiotowej nieruchomości warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej.
  
  

Ponadto, Wnioskodawca wyraził zgodę na dysponowanie przez Kupującego nieruchomością na cele budowlane oraz udostępnienie Kupującemu ww. działek celem przeprowadzenia badań gruntu, jak również, wyraził zgodę na usytuowanie przez kupującą Spółkę na działkach o numerach 2/1, 8/2, 2/1A1, 8/1 i 2/3 tymczasowego przyłącza energetycznego zgodnie warunkami technicznymi przyłączenia do sieci oraz treścią umowy przyłączeniowej zawartej z operatorem. Kupujący oświadczył, że w przypadku nie zawarcia przez strony umowy przyrzeczonej sprzedaży usunie własnym kosztem i staraniem usytułowane na nieruchomości urządzenia.

Przedmiotowe działki przez cały okres posiadania nie były wykorzystywane gospodarczo, pozostawały w stanie ugoru, a udział we własności stanowił lokatę kapitału Wnioskodawcy. Ww. działki nie były przedmiotem żadnych umów najmu, ani dzierżawy.

W świetle powyższych informacji Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż udziałów w przedmiotowych działkach o nr 2/1, 8/2, 2/1A, 8/1 i 2/3 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów, udziału w gruncie) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży ww. Nieruchomości, Sprzedający będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedający podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy Kodeks Cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Jak wynika z wniosku, Sprzedający zawarł z Nabywcą umowę przedwstępną. Sprzedający przy zawieraniu przedwstępnej umowy sprzedaży Nieruchomości udzielił Kupującemu pełnomocnictwa m.in. do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych niezbędnych do uzyskania decyzji i pozwoleń ostatecznych i wykonalnych dotyczących: warunków zabudowy i pozwolenia na budowę, z których będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości obiektami zgodnie z planem inwestycyjnym Spółki, w tym obiektem handlowym, a w szczególności do składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień, dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie nieruchomości wydzielonej warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci energetycznej, w szczególności do złożenia wniosków o wydanie przedmiotowych warunków oraz ich odbioru, uzyskania decyzji na lokalizację zjazdu publicznego, w szczególności do złożenia wniosków w celu jej uzyskania oraz odbioru.

Z powyższych okoliczności sprawy wynika, że w stosunku do Nieruchomości będzie podejmowanych szereg czynności, które mają wpływ na dostosowanie gruntu do sprzedaży. W związku z tym Sprzedający będzie podejmował świadomie czynności, które nie stanowią zwykłego wykonywania prawa własności, a zatem Sprzedający będzie działał w tym zakresie jak handlowiec.

Zatem, po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez przyszłego Nabywcę wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedającego jako mocodawcy, co wskazuje, że w celu zwiększenia możliwości sprzedaży Nieruchomości podejmie On pewne działania w sposób zorganizowany.

W konsekwencji należy stwierdzić, że podejmowane przez Sprzedającego działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej Nieruchomości (udziałów w działkach nr 2/1, 8/2, 2/1A, 8/1 i 2/3) w ramach zarządu majątkiem prywatnym Sprzedającego.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że planowana sprzedaż udziałów w działkach nr 2/1, 8/2, 2/1A, 8/1 i 2/3 będzie zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedający, dokonując opisanych we wniosku czynności, podejmuje działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia udziałów w ww. działkach.

W związku z tym, skoro w niniejszej sprawie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę uznania Sprzedającego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy udziałów w działkach nr 2/1, 8/2, 2/1A, 8/1 i 2/3 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, a Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia podatku VAT z tytułu sprzedaży ww. udziałów.

W tym miejscu wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Przy czym tereny budowlane, stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy, to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć należy, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego działki nr 2/1A, 2/1 i 2/2C znajdują się na terenie przeznaczonym pod zabudowę usługową z towarzyszącą zabudową mieszkaniową jednorodzinną oznaczonym symbolem 2U/MN; działka nr 8/1 znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę usługową z towarzyszącą zabudową mieszkaniową jednorodzinną oraz przeznaczonym pod drogi wewnętrzne, oznaczonym symbolami 2U/MN oraz 15KDW, a działka o numerze 2/3 znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę usługową z towarzyszącą zabudową mieszkaniową jednorodzinną oraz pod drogi zbiorcze, oznaczonym symbolem 2U/MN i 2KDZ.

W rezultacie, ww. Działki będące przedmiotem sprzedaży stanowią teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Zatem w przedmiotowej sprawie przy sprzedaży udziałów w ww. działkach nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ będzie to grunt przeznaczony pod zabudowę.

Wskazać w tym miejscu należy, że skoro nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (teren ma charakter budowlany), to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nabył udział w gospodarstwie w drodze spadku po zmarłym ojcu. W 2010 r. Wnioskodawca oraz współwłaściciele dokonali podziału działki nr 2 oraz wymiany działek powstałych z podziału działki nr 2 z sąsiadami, w wyniku czego Wnioskodawca stał się współwłaścicielem działek nr 2/1, 8/2 i 2/2 oraz działek nr 2/2A i 8/1.

Jak wynika z wniosku przedmiotowe udziały w działkach zostały nabyte przez Sprzedającego w drodze spadku oraz podziału i zamiany działek. Tym samym w odniesieniu do działek nr 2/1, 2/2, 2/2A nabytych w drodze spadku, powstałych z podziału działki nr 2 nie można uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. Zatem w odniesieniu do tych działek nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, niezbędnych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. Ponadto z wniosku wynika, że przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do jakiejkolwiek działalności gospodarczej, w tym wyłącznie do działalności zwolnionej. Należy zatem stwierdzić, że nie zostały spełnione warunki zwolnienia wynikające art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, w związku z tym dostawa udziałów w ww. działkach nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z podatku VAT wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji dostawa udziałów w działkach nr 2/1, 8/2, 2/2A, 8/3 i 2/3 z uwagi na fakt, że nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług stawką podatku VAT właściwą dla przedmiotu sprzedaży.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nie występuje On w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, a sprzedaż przedmiotowych udziałów w działkach powinna być zwolniona z podatku VAT, należy uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług podatnik może wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

W świetle powyższego zaznacza się, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga natomiast w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem pozostałych współwłaścicieli.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.