Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.933.2020.2.DJ
z 13 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2020 r. (data wpływu 11 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2020 r. (data wpływu 30 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej.

W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 23 grudnia 2020 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.933.2020.1.DJ, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 23 grudnia 2020 r., natomiast w dniu 30 grudnia 2020 r. do tut. organu wpłynęło pismo, będące odpowiedzią na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sprawa dotyczy roku podatkowego 2020. Data urodzenia dziecka (…). W 2020 roku Wnioskodawczyni uzyskała dochody podlegające opodatkowaniu.

Dziecko zostało umieszczone decyzją sądu w rodzinie zastępczej zawodowej Wnioskodawczyni (…) 2019 roku. Od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku (…) został umieszczony decyzją sądu w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym.

Dziecko w 2020 roku nie otrzymało zasiłku pielęgnacyjnego ani renty socjalnej, a także nie prowadziło w 2020 roku do xx czerwca 2020 roku działalności gospodarczej.

W piśmie, stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowana doprecyzowała, że w okresie od xx lutego 2020 r. do xx czerwca 2020 roku była rodzicem zastępczym zawodowym dziecka. Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy, w którym zostało umieszczone dziecko nie zapewnia całodobowego utrzymania.

W okresie od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku Wnioskodawczyni została zobowiązana do ponoszenia kosztów utrzymania dziecka w związku z umieszczeniem go w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym – ponosiła koszty związane z opłacaniem wyżywienia, opłaty za leki, wysyłała pieniądze na słodycze, artykuły szkolne i środki czynności, ponosiła koszty doładowania telefonu komórkowego dziecka i kupowała odzież dla dziecka.

W okresie od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku po umieszczeniu dziecka w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym Wnioskodawczyni pełniła funkcję rodziny zastępczej zawodowej.

W roku 2020 dochody Wnioskodawczyni uzyskane łącznie w tym roku podatkowym nie przekroczą kwoty 56 000 zł. Od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku Wnioskodawczyni posiada status osoby samotnie wychowującej dziecko – Wnioskodawczyni jest rozwódką – dochody nie przekroczą w 2020 roku kwoty 112 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W związku z umieszczeniem dziecka w młodzieżowym ośrodku wychowawczym i jego pobytem w tym ośrodku do xx czerwca 2020 roku, czy przysługuje Wnioskodawczyni za ten okres, tj. od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku ulga prorodzinna?

Zdaniem Wnioskodawczyni, MOW to placówka całodobowa zapewniająca całodobową opiekę i utrzymanie. Wnioskodawczyni z racji pełnienia funkcji rodzica zastępczego ponosiła koszty, tzn. opłaty za wyżywienie (śniadanie, obiad, kolacja) za każdy miesiąc pobytu dziecka, ponosiła koszty za doładowanie telefonu komórkowego, za zakup odzieży, butów, słodyczy, również wysyłała dziecku kieszonkowe.

Wnioskodawczyni uważa, że ulga prorodzinna przysługuje Wnioskodawczyni za okres pobytu dziecka w MOW od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku, ponieważ, Wnioskodawczyni ponosiła koszty utrzymania dziecka umieszczonego w tym ośrodku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ta instytucja nie jest instytucją zapewniającą całodobowe utrzymanie dziecka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, pełnią funkcję albo sprawują opiekę, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 omawianej ustawy wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

– w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ww. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 analizowanej ustawy, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest rodzicem zastępczym zawodowym małoletniego dziecka urodzonego (…). Dziecko zostało umieszczone w rodzinie zawodowej zastępczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię na podstawie decyzji sądu w dniu (…) 2019 roku. Natomiast od xx lutego 2020 r. do xx czerwca 2020 roku dziecko zostało umieszczone decyzją Sądu w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym. Jak wskazała Wnioskodawczyni w uzupełnieniu wniosku, młodzieżowy ośrodek wychowawczy nie zapewnia całodobowego utrzymania. W związku z pobytem dziecka w młodzieżowym ośrodku wychowawczym Zainteresowana została zobowiązana do ponoszenia kosztów jego utrzymania takich jak: koszty związane z opłacaniem wyżywienia, opłaty za leki, wysyłała pieniądze na słodycze, artykuły szkolne i środki czynności, ponosiła koszty doładowania telefonu komórkowego dziecka i kupowała odzież dla dziecka. Ponadto Wnioskodawczyni oświadczyła, że w okresie od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku, po umieszczeniu dziecka w młodzieżowym ośrodku wychowawczym była rodzicem zastępczym zawodowym dla dziecka.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość, czy w związku z umieszczeniem dziecka w młodzieżowym ośrodku wychowawczym i jego pobytem w tym ośrodku do xx czerwca 2020 roku, przysługuje Wnioskodawczyni za ten okres, tj. od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku ulga prorodzinna.

Wskazać należy, że zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli sprawują opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Jednocześnie w myśl wyżej cytowanego art. 27f ust. 2c odliczenie z tytułu ulgi nie przysługuje poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych.

W myśl definicji określonej w art. 3 ust. 7 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 111, z późn. zm.), instytucją zapewniającą całodobowe utrzymanie jest dom pomocy społecznej, młodzieżowy ośrodek wychowawczy, schronisko dla nieletnich, zakład poprawczy, areszt śledczy, zakład karny, szkoła wojskowa lub inna szkoła, jeżeli instytucje te zapewniają nieodpłatnie pełne utrzymanie.

Z powyższego wynika, że instytucją zapewniającą całodobowe utrzymanie jest taka instytucja, spośród wyżej wymienionych, która nie nakłada w związku z przebywaniem w niej, obowiązku ponoszenia opłat za utrzymanie. Jeśli instytucja nakłada obowiązek ponoszenia w części lub w całości kosztów utrzymania, wówczas nie jest dla osoby w niej przebywającej instytucją zapewniającą całodobowe utrzymanie w myśl definicji zawartej w art. 3 pkt 7 ww. ustawy. Z powołanego przepisu jasno bowiem wynika, że instytucją zapewniającą całodobowe utrzymanie jest taka instytucja w nim wymieniona, która zapewnia nieodpłatne pełne utrzymanie.

W świetle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego uznać należy, że skoro Wnioskodawczyni została zobowiązana do ponoszenia kosztów utrzymania, w związku z umieszczeniem dziecka (…) w okresie od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym, to nie będzie miał zastosowania art. 27f ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem ww. instytucja nie spełnia definicji instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych.

Zatem w przypadku Wnioskodawczyni, fakt umieszczenia dziecka na podstawie wyroku sądowego w instytucji, która nie zapewnia całodobowego utrzymania w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych stanowi przesłankę, aby uznać, że Wnioskodawczyni nie traci prawa za ten okres do ulgi z tytułu wychowywania dziecka przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów na tle opisanego stanu faktycznego stwierdzić należy, że w związku z umieszczeniem w dniu xx lutego 2020 roku dziecka w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym i jego pobytem w tym ośrodku do xx czerwca 2020 roku, Wnioskodawczyni (pełniącej funkcję rodzica zastępczego w stosunku do dziecka) za ten okres, tj. od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku przysługuje prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej.

Ponadto, należy zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawczyni występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawczyni. Z ww. przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego. Z uwagi na powyższe, tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawczyni. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – w wydanej interpretacji rozpatrzone. Zatem w przedmiotowej sprawie tut. organ zobowiązany był do wydania rozstrzygnięcia w zakresie możliwości skorzystania przez Wnioskodawczynię z ulgi prorodzinnej za okres pobytu dziecka w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym od xx lutego 2020 roku do xx czerwca 2020 roku, nie badał natomiast przesłanek do zastosowania ulgi prorodzinnej w pozostałym okresie 2020 roku.

Końcowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.