Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.580.2020.2.RR
z 19 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 30 września 2020 r.), uzupełnionym pismem nadanym w dniu 1 października 2020 r. (data wpływu 2 października 2020 r.) oraz pismem z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 7 stycznia 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tutejszego Organu z dnia 17 grudnia 2020 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.580.2020.1.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Złożony wniosek został uzupełniony pismem nadanym w dniu 1 października 2020 r. (data wpływu 2 października 2020 r.) oraz pismem z dnia 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 7 stycznia 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie tutejszego Organu z dnia 17 grudnia 2020 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.580.2020.1.RR (skutecznie doręczone w dniu 31 grudnia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe:

(…) (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem z siedzibą w Niemczech, prowadzącym działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży (m.in. w formie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) materiałów budowlanych (drewnopochodnych płyt izolacyjnych). Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Polsce oraz podatnik VAT UE.

Omawiana sprzedaż dokonywana jest w ramach transakcji gdzie towar będący własnością Spółki (nabyty uprzednio w ramach dostawy krajowej od polskiego podmiotu z grupy, dla celów której Spółka posługuje się każdorazowo wyłącznie polskim numerem NIP) jest następnie dostarczany w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: „WDT”), o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Miejscem rozpoczęcia wywozu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tzn. zakończenia ich wysyłki) jest terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Transakcje te dokonywane są wyłącznie z Kontrahentami, którzy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Kontrahenta, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który przed dokonaniem transakcji weryfikowany jest w bazie VIES. Stosowny numer VAT UE jest podawany Spółce przez jej Kontrahenta.

W ramach opisanych dostaw towary nie są transportowane przy użyciu własnych środków transportu Spółki lub Kontrahentów - transport każdorazowo zlecany jest zewnętrznym przewoźnikom.

Wnioskodawca, w celu zastosowania 0% stawki VAT z tytułu WDT, gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.

Warianty gromadzonej dokumentacji

W Spółce mogą wystąpić następujące warianty dokumentowania WDT:

Wariant A - Spółka jest w posiadaniu:

• faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
  

• międzynarodowego listu przewozowego CMR potwierdzającego dostarczenie towarów na teren innego państwa członkowskiego UE.
  
  
  

Dodatkowo do powyższych Spółka może posiadać również inne dokumenty, takie jak:

• dowód dostawy pn. „Lieferschein” zawierający dane Spółki, dane odbiorcy oraz specyfikację towarów będących przedmiotem dostawy;
  

• faktura od firmy spedycyjnej/logistycznej, dokumentująca wykonaną usługę transportu przesyłki;
  

• potwierdzenie odbioru towaru w miejscu przeznaczenia pn. „Gelangensbestatigung” zawierające dane Spółki, dane odbiorcy oraz m.in. nr faktury/faktur dokumentujących WDT Spółki oraz nr zamówienia;
  

• potwierdzenie otrzymania zapłaty.
  
  
  

Wariant B - Spółka jest w posiadaniu:

• faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
  

• otrzymanego drogą elektroniczną potwierdzenia odbioru towarów objętych poszczególnymi fakturami wystawionymi przez Spółkę na rzecz Kontrahenta; w ramach tego rozwiązania osoba upoważniona przez Kontrahenta przesyła Spółce, jako załącznik do wiadomości e-mail (korzystając z oficjalnego konta poczty elektronicznej serwera Kontrahenta) lub faksem, informację potwierdzającą, że dane towary zostały otrzymane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.
  
  
  

Wariant C - Spółka jest w posiadaniu:

• faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
  

• zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie; zestawienie to jest przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu, którego dotyczy (zazwyczaj jest to okres miesięczny, a zestawienie jest przesyłane około 10 dnia następnego miesiąca). Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (możliwe są zatem sytuacje, w których Kontrahent nie zgłasza zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie).
  
  
  

Dodatkowo należy zauważyć, że w większości przypadków Spółka posiada/będzie posiadała dokumenty, opisane w Wariancie A, w Wariancie B lub w Wariancie C przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Mogą zdarzyć się jednakże przypadki, kiedy wspomniane dokumenty (w każdym z wariantów) będą pozyskiwane przez Spółkę z opóźnieniem.

W tym miejscu należy jednocześnie podnieść, iż Spółka uzależnia zastosowanie stawki 0% w stosunku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów od faktu posiadania przed dniem złożenia deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy dokumentów potwierdzających prawo do zastosowania ww. stawki VAT. Jeśli natomiast Spółka nie dysponuje odpowiednią dokumentacją potwierdzającą prawo do zastosowania stawki VAT 0% przed dniem złożenia deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy zastosowanie znajduje odpowiednio regulacja art. 42 ust. 12 pkt 2 lub ust. 12a ustawy o VAT.

Forma otrzymywania i przechowywania dokumentacji

Ww. dokumenty, które gromadzi Spółka mogą wpływać do Spółki zarówno w wersji papierowej jak również w postaci elektronicznej jako załącznik do wiadomości e-mail. Przy czym w znacznej większości transakcji w Wariancie A dokumenty wpływają obecnie do Spółki w wersji papierowej (dotyczy to w szczególności listów przewozowych CMR oraz faktur za usługi transportowe). W przyszłości Spółka planuje otrzymywanie tych dokumentów wyłącznie bądź w przeważającej części w formie elektronicznej (jako skany oryginałów przesłane do Spółki mailem). Jak wynika z ww. opisu w Wariantach B i C dokumenty będą wpływały do Spółki wyłącznie w formie elektronicznej.

Archiwizacja otrzymanych dokumentów następuje w formie elektronicznej tj.:

• dokumenty otrzymane pierwotnie w formie papierowej, są skanowane i zapisywane w formie cyfrowego (elektronicznego) obrazu zeskanowanego dokumentu (w formacie PDF),
  

• dokumenty otrzymane w formie elektronicznej (w formacie pdf lub innym nieedytowalnym formacie otrzymane e-mailem od odbiorcy) są zapisywane w niezmienionej formie.
  
  
  

Skanowanie dokumentów dokonywane jest przez pracowników Spółki. Po zeskanowaniu danego dokumentu, Spółka nie ma możliwości dokonywania jakichkolwiek zmian w jego treści. W konsekwencji, powstaje wierna kopia elektroniczna dokumentu papierowego.

Należy jednocześnie zauważyć, że obecnie w przypadku ww. dokumentów otrzymanych w wersji papierowej Wnioskodawca przechowuje również dokumentację w formie papierowej.

Ze względu na skalę działalności i w związku z dużymi nakładami ponoszonymi na przesyłkę, gromadzenie i przechowywanie przedmiotowych dokumentów w postaci papierowej, Spółka rozważa odstąpienie od „papierowej” formy przechowywania tych dokumentów na rzecz gromadzenia ich i przechowywania wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnego przechowywania tych dokumentów w formie papierowej.

Spółka pragnie zauważyć, że wszystkie dokumenty otrzymane w formie elektronicznej bądź też zeskanowane dokumenty otrzymane pierwotnie w formie papierowej przechowywane będą przez okres wymagany przepisami prawa podatkowego, zapewniając autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność faktur oraz innych dokumentów księgowych, z alokacją do odpowiednich okresów rozliczeniowych. Ponadto system archiwizacji, który zamierza wdrożyć Spółka będzie zapewniał szybki i łatwy dostęp oraz odszukanie poszczególnych dokumentów z podziałem na okresy rozliczeniowe. Dzięki temu zagwarantowany będzie dostęp do wszystkich dokumentów w razie żądania organu podatkowego.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazał, że:

W Wariantach B i C Spółka nie zamierza gromadzić dokumentu przewozowego oraz faktury za transport, jako elementów dokumentacji umożliwiającej zastosowanie 0% stawki VAT w odniesieniu do danego WDT, w celu ograniczenia zakresu tej dokumentacji. Elementami dokumentacji (na podstawie której Spóła zamierza stosować 0% stawkę VAT w odniesieniu do danego WDT w omawianych wariantach), będą:

• w Wariancie B:
  • faktura dokumentująca dokonaną WDT, zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
    
  • otrzymane drogą elektroniczną potwierdzenie odbioru towarów objętych poszczególnymi fakturami wystawionymi przez Spółkę na rzecz Kontrahenta; w ramach tego rozwiązania osoba upoważniona przez Kontrahenta przesyła Spółce, jako załącznik do wiadomości e-mail (korzystając z oficjalnego konta poczty elektronicznej serwera Kontrahenta) lub faksem, informację potwierdzającą, że dane towary zostały otrzymane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.
• w Wariancie C:
  • faktura dokumentująca dokonaną WDT, zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
  • zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie; zestawienie to będzie przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu, którego dotyczy (zazwyczaj jest to okres miesięczny, a zestawienie jest przesyłane około 10 dnia następnego miesiąca). Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (możliwe są zatem sytuacje, w których Kontrahent nie zgłasza zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie).
    
  
  

Spółka wskazała, że poprawność rozważanych przez Spółkę zestawień dokumentów jako dowodów wystarczających do zastosowanie 0% stawki VAT w zakresie danego WDT, została potwierdzona w licznych interpretacjach indywidualnych, które zostały przywołane w złożonym przez Spółkę Wniosku. Dla przypomnienia można wskazać przykładowo:

• dla Wariantu B: interpretacja indywidualna z dnia 11 września 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.171.2018.2.MPU, z dnia 20 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.115.2017.1.PK oraz z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.112.2017.1.KB, wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej,
• dla Wariantu C: interpretacja indywidualna z dnia 2 listopada 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.580.2018.1.AK oraz z dnia 7 czerwca 2017 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB, z dnia 24 marca 2016 r., sygn. ILPP4/4512-1-38/16-2/PR wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.
  
  

W Wariancie C Spółka nie zamierza gromadzić, jako elementów dokumentacji umożliwiającej zastosowanie 0% stawki VAT w odniesieniu do danego WDT, innych dokumentów niż te wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, w celu ograniczenia zakresu tej dokumentacji.

Ponadto Strona w odpowiedzi na pytanie „czy Wnioskodawca spełni inne warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r. tj. czy nabywca poda Wnioskodawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny nadany mu przez państwo członkowskie właściwe dla tego nabywcy, oraz czy Wnioskodawca dopełni obowiązku w zakresie złożenia informacji podsumowującej z poprawnymi danymi (art. 42 ust. 1a ustawy)” – wskazała, że Spółka potwierdza, że spełni ww. warunki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów, opisanych w Wariancie A powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zaistniały stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)
2. Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów, opisanych w Wariancie B powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zdarzenie przyszłe)
3. Czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów, opisanych w Wariancie C powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT? (zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Wnioskodawcy,

1. Na gruncie obowiązujących przepisów dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie A powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT,
2. Na gruncie obowiązujących przepisów dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie B powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.
3. Na gruncie obowiązujących przepisów dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów opisanych w Wariancie C powyżej powinny być, w świetle art. 42 ustawy o VAT, opodatkowane 0% stawką VAT.

UZASADNIENIE

Uwagi ogólne

Warunki zastosowania dla WDT stawki 0% VAT

Spółka pragnie wskazać, iż transakcje WDT zasadniczo podlegają opodatkowaniu według 0% stawki VAT. Niemniej jednak, art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje warunki, które muszą zostać spełnione, aby podatnik był uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku, tj.: „(...)

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE”.

Należy przy tym zaznaczyć, iż stosowanie 0% stawki VAT z tytułu WDT nie powinno być postrzegane jako wyjątek od reguły, lecz jako reguła, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Jak bowiem zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. III SA/Wa 1220/11) „dokonanie dostaw skutkować powinno stawką podatkową 0%, która - wbrew stanowisku Organów - w ramach WDT nie jest żadną stawką preferencyjną, lecz jedyną i podstawową”. Mając na uwadze powyższe, dostawy wewnątrzwspólnotowe powinny być więc co do zasady opodatkowane stawką 0% VAT, a nie stawką krajową.

Jak zostało podniesione w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zarówno warunek wskazany w pkt 1 jak i warunek wskazany w pkt 3 zacytowanego powyżej przepisu, są przez Wnioskodawcę spełnione. Spółka dokonuje bowiem dostaw na rzecz Kontrahentów posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych (nadany przez właściwe państwo członkowskie), a także jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE. Spółka sprawdza numer Kontrahenta w bazie VIES. Numer VAT UE dla celów danej transakcji jest podawany Spółce przez Kontrahenta.

Spółka wskazuje, że ustawą z dnia 28 maja 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2020 r. poz. 1106) z dniem 1 lipca 2020 do polskiego porządku prawnego została implementowana Dyrektywa Rady (UE) 2018/1910 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającą dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do harmonizacji i uproszczenia niektórych przepisów w systemie podatku od wartości dodanej dotyczących opodatkowania handlu między państwami członkowskim (dalej: „Dyrektywa”).

Dyrektywa ustanawia dodatkowe warunki zastosowania stawki 0% VAT przy WDT:

• aby nabywca podał dostawcy swój numer identyfikacyjny VAT:
  
  • „podatnik lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, na rzecz których dokonywana jest dostawa, są zidentyfikowani do celów VAT w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów oraz podali dostawcy ten numer identyfikacyjny VAT” (art. 138 ust. 1 lit. b Dyrektywy 112/2006/WE w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 3 lit. a Dyrektywy),
• aby dostawca dopełnił obowiązek złożenia informacji podsumowującej z prawidłowymi danymi o transakcji:
  
  • „Zwolnienie przewidziane w ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli dostawca nie dopełnił przewidzianego w art. 262 i 263 obowiązku składania informacji podsumowującej lub jeżeli złożona przez niego informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych informacji dotyczących tej dostawy zgodnie z wymogami art. 264, chyba że dostawca może należycie, w sposób odpowiadający właściwym organom, uzasadnić swoje uchybienie" (art. 138 ust. la Dyrektywy 112/2006/WE w brzmieniu nadanym art. 1 pkt 3 lit. b Dyrektywy).
  
  

W celu zaimplementowania Dyrektywy w ustawie o VAT zmianie uległo brzmienie art. 42 ust. 1 pkt 1 oraz został dodany nowy ust. la. Treść nowelizacji w tym zakresie:

w art. 42: a) w ust. 1 w pkt 1 po wyrazach „dla podatku od wartości dodanej” dodaje się wyrazy „ , który nabywca podał podatnikowi”, b) po ust. 1 dodaje się ust. la w brzmieniu: „1a. Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli: 1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub 2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8 - chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.”

W tym kontekście Spółka wskazuje, że jej postępowanie wypełnia także te dodatkowe warunki, tzn.:

• Spółka wykazuje dokonywane przez siebie WDT w deklaracji VAT oraz w informacji podsumowującej,
  

• Spółka dysponuje numerem VAT UE podanym jej przez Kontrahenta,
  

• Spółka sprawdza, czy numer VAT UE Kontrahenta widnieje w bazie VIES.
  
  
  

Zatem należy uznać, że Spółka wypełnia opisane powyżej warunki zastosowania stawki 0% VAT do WDT.

Tym samym, warunkiem jaki powinien podlegać analizie w celu stwierdzenia, czy Spółce przysługuje prawo do zastosowania 0% stawki VAT w przypadku realizowanych dostaw, jest posiadanie przez nią dokumentacji potwierdzającej, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego (stosownie do treści przepisu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT), co też jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Dowody dokumentujące wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenie ich na terytorium innego kraju członkowskiego

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, wskazanymi powyżej dowodami, są:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
  

- jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 art. 42 ustawy o VAT, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
  

• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
  

• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
  

• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
  
  
  

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, iż wymieniony powyżej katalog tzw. dokumentów pomocniczych ma charakter otwarty, co oznacza, iż podatnik ma prawo potwierdzać fakt dokonania dostawy na rzecz podatnika w innym państwie członkowskim również innymi niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT dokumentami.

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa podatkowego, w celu udokumentowania WDT podatnik może posłużyć się zupełnie dowolnymi dokumentami. Takie stanowisko zostało również potwierdzone w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”), w uchwale wydanej przez poszerzony skład siedmiu sędziów, z dnia 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, w której stwierdzono m.in., że przepisy wskazane w art. 42 powinny być stosowane z uwzględnieniem normy określonej w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w świetle której „Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem”. Co więcej, NSA wskazał wyraźnie, iż dowody określone w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych. Dlatego też w przypadku, gdy podatnik nie dysponuje kompletem dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT, bądź posiadane dokumenty zawierają pewne braki formalne, może on posłużyć się innymi dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W tej samej uchwale stwierdzono także, że „dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT, nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT (bądź też innymi dowodami, niewymienionymi w tym przepisie), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do finalnego nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Dokumenty otrzymywane wyłącznie drogą elektroniczną (uwaga wstępna do Wariantów B i C w kontekście art. 42 ust. 11 ustawy)

W opinii Spółki, przepisy art. 42 ust. 11 ustawy o VAT nie zawierają wymogu, by dokumentacja potwierdzająca dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów gromadzona była wyłącznie w formie papierowej. Tym samym, zdaniem Spółki dopuszczalne jest, aby niektóre dokumenty dodatkowe miały formę elektroniczną, Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż do takiego wniosku prowadzi m.in. analiza wyroku WSA w Warszawie z dnia 12 lutego 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 1909/08), w którym Sąd stwierdził, iż: „z przywołanych przepisów nie wynika wymóg, aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę »papierową«. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, zasadniczo dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Zgodzić się zatem należy z twierdzeniem, że dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesłany faksem”.

Powyżej wskazane podejście jest prezentowane również przez organy podatkowe. Przykładowo:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2019 r. (sygn. 0114-KDIP1-2.4012.119.2019.l.WH) stwierdził, odnosząc się do art. 42 ust. 11 ustawy o VAT: „w dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy”.
  

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB) przyjął za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym gromadzone przez wnioskodawcę w formie elektronicznej wysłane nabywcom zbiorcze zestawienia faktur oraz otrzymane od tych nabywców potwierdzenia stanowiły dokumentację wystarczającą do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT.
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2015 r. (sygn. IBPP4/4512-191/15/EK) wskazał, iż „zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodabniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu w formie elektronicznej (…)”.
  
  
  

Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lipca 2013 r. (sygn. IPPP3/443-484/13-4/JK), interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 maja 2014 r., (sygn. ITPP3/443-98/14/MD), interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 marca 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-929/14-2/DS) oraz z dnia 18 lutego 2015 r. (sygn. IPTPP2/443-856/14-4/IR).

Mając na względzie powyższe uwagi, w ocenie Spółki otrzymywane przez nią drogą elektroniczną, w formie wiadomości e-mail, skany potwierdzenia odbioru towaru będącego przedmiotem WDT na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego w Wariancie B, a także wysyłane do Kontrahentów drogą elektroniczną zestawienia faktur dokumentujących dokonane dostawy w Wariancie C, następnie zapisywane prze Spółkę w systemie archiwizowania dokumentacji w niezmienionej formie, stanowią dowód o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Aspekt otrzymywania w formie elektronicznej dokumentów w Wariancie A został poruszony w poniższym punkcie 4 wniosku.

Analiza dokumentacji posiadanej przez Spółkę

Dokumentacja gromadzona przez Spółkę - uwagi ogólne

Jak wynika z przedstawionych przez Spółkę wariantów dokumentacji WDT, Spółka będzie każdorazowo posiadać egzemplarz faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierający specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. W większości przypadków Wnioskodawca będzie również posiadał dokumenty w postaci: międzynarodowego listu przewozowego CMR potwierdzającego dostarczenie towarów na teren innego państwa członkowskiego UE oraz dodatkowe dokumenty takie jak faktura od firmy spedycyjnej/logistycznej, dokumentująca wykonaną usługę transportu przesyłki, dowód dostawy pn. „Lieferschein” zawierający dane Spółki, dane odbiorcy oraz specyfikację towarów będących przedmiotem dostawy, potwierdzenie odbioru towaru w miejscu przeznaczenia pn. „Gelangensbestatigung” zawierające dane Spółki, dane odbiorcy oraz m.in. nr faktury/faktur dokumentujących WDT Spółki oraz nr zamówienia czy też potwierdzenie otrzymania zapłaty. Mogą zdarzyć się jednak przypadki, w których Spółka nie będzie posiadała wspomnianych dokumentów - w związku z tym Wnioskodawca zamierza gromadzić dodatkową dokumentację potwierdzającą wywóz towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (również taką, która nie jest wymieniona wprost w przepisach – w zależności od danego wariantu opisanego powyżej).

W ocenie Spółki, posiadane przez nią dokumenty, w przypadku każdego z przedstawionych Wariantów, będą potwierdzać jednoznacznie dokonanie dostawy towarów do nabywcy na terytorium innego państwa UE.

Mając natomiast na uwadze przywołaną powyżej uchwałę NSA z dnia 11 października 2010 r., sygn. I FPS 1/10, Spółka stoi na stanowisku, że dla zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT, nie jest konieczne posiadanie wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, a jedynie posiadanie jednego z dowodów wskazanych w tym przepisie razem z innymi dokumentami (mogą to być dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT lub też inne dowody), które łącznie, jednoznacznie potwierdzają dostawę towarów do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Wobec tego, zdaniem Spółki, brak dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT nie pozbawia Spółki prawa do zastosowania 0% stawki VAT, jeżeli będzie ona dysponowała dodatkową dokumentacją, o której mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, łącznie i jednoznacznie potwierdzającą dostawę towarów do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego.

Analiza przypadku przedstawionego w Wariancie A)

W tym wariancie Spółka zasadniczo będzie dysponować egzemplarzem faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającym specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz międzynarodowym listem przewozowym (np. CMR), potwierdzającym dostarczenie towarów na teren innego państwa członkowskiego UE.

Tym samym rozwiązanie to obejmuje potwierdzenie odbioru towarów w sposób, o którym mowa wprost w przepisie art. 42 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy o VAT, co w ocenie Spółki spełnia przesłankę do zastosowania stawki 0% VAT do WDT, o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo Spółka gromadzi także dodatkową dokumentację wymienioną w opisie stanu faktycznego (tj. faktura od firmy spedycyjnej/logistycznej, dokumentująca wykonaną usługę transportu przesyłki, dowód dostawy pn. „Lieferschein” zawierający dane Spółki, dane odbiorcy oraz specyfikację towarów będących przedmiotem dostawy bądź też potwierdzenie odbioru towaru w miejscu przeznaczenia pn. „Gelangensbestatigung” zawierające dane Spółki, dane odbiorcy oraz m.in. nr faktury / faktur dokumentujących WDT Spółki oraz nr zamówienia) lub też potwierdzenie otrzymania zapłaty, która będzie spełniać funkcję pomocniczą w stosunku do gromadzonej przez Spółkę w tym wariancie dokumentacji.

Analiza przypadku przedstawionego w Wariancie B)

Dokumenty gromadzone przez Spółkę

Oprócz egzemplarza faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dokumenty Spółki zawierają każdorazowo informację przesłaną drogą elektroniczną (w formie skanu załączonego do wiadomości e-mail lub ew. faksem) podpisaną przez Kontrahenta, wskazującą, że towary będące przedmiotem WDT zostały dostarczone na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (tzn. dostarczone do Kontrahenta lub bezpośrednio do innego odbiorcy, w przypadku dostaw łańcuchowych).

Spółka pragnie zwrócić uwagę, że w ramach przedmiotowej informacji Kontrahent potwierdza, iż towary (identyfikowalne poprzez podane w oświadczeniu numery faktur) zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski. Oświadczenie to, w ocenie Spółki, spełnia tym samym przesłanki dokumentu o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

W konsekwencji, przedmiotowy dokument, łącznie z fakturą zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku potwierdzają jednoznacznie, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały (i) wywiezione z terytorium Polski, a następnie (ii) dostarczone na terytorium innego państwa członkowskiego.

Stanowiska organów podatkowych oraz sądów administracyjnych

Spółka pragnie podkreślić, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie w pismach organów podatkowych i wyrokach sądów administracyjnych powołanych poniżej:

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 11 września 2018 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.171.2018.2.MPU), w której organ uznał za prawidłowe stanowisko, w świetle którego za uprawniające do zastosowania 0% stawki VAT potwierdzenie dokonania WDT uznać należy oświadczenie stanowiące „dokument przesyłany w formie elektronicznej (Word, PDF itp.) (...) przesyłane jako załącznik do wiadomości e-mail”.
  

• W interpretacji indywidualnej z 20 listopada 2017 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.115.2017.l.PK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym „będąc w posiadaniu kopii faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta bądź skanu zbiorczego zestawienia dostaw podpisanego przez Kontrahenta” będzie on uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% w stosunku do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (podkreślenie Wnioskodawcy).
  

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112- KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB) przyjął za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymane drogą elektroniczną skany zbiorczego potwierdzenia odbioru towarów, zawierające (i) wykaz faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz nabywcy w danym okresie, (ii) oświadczenie, iż towary zostały otrzymane przez nabywcę na terytorium innego państwa członkowskiego oraz (iii) podpis osoby upoważnionej ze strony nabywcy do potwierdzenia odbioru towarów stanowiły dokumentację wystarczającą do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT.
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 października 2015 r., sygn. IPPP3/4512-631/15-2/ISZ, gdzie za prawidłowe zostało uznane stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymywane przez niego, za pośrednictwem poczty elektronicznej, zestawienie, na którym znajduje się numer zamówienia, dane nadawcy, nr i data faktury, nazwa odbiorcy i kraj, gdzie ten towar dotarł oraz kwota z faktury, a jednocześnie na zestawieniu znajduje się oświadczenie Dyrektora oraz prokurenta Nabywcy, że towar wykazany na fakturach faktycznie dotarł do miejsca wysyłki uprawnia go do zastosowania 0% stawki VAT z tytułu WDT.
  

• interpretacja indywidualna z dnia 13 stycznia 2012 r., sygn. IPTPP2/443-624/11-7/JN, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi wskazał, iż „(...) Wnioskodawca posiadając oprócz kopii faktury VAT zawierającej szczegółowy asortyment towarów, oświadczenie podpisane przez nabywcę o otrzymaniu towaru, będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki podatku z tytułu przedmiotowej dostawy towarów, (...)”.
  

• interpretacja indywidualna z dnia 15 listopada 2013 r., sygn. IBPP4/443-399/13/LG, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, iż „w świetle wyżej powołanych przepisów z uwzględnieniem uchwały NSA sygn. akt I FPS 1/10 stwierdzić należy, że jeśli przed dniem złożenia deklaracji podatkowej VAT Wnioskodawca będzie posiadał wskazane dokumenty i dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy, w tym pisemne oświadczenie nabywcy, że towar został dostarczony do miejsca jego przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (...). Tym samym będzie on uprawniony do uznaniu tak udokumentowanej transakcji za WDT i zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania w wysokości 0% względem dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów”,
  

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 20 stycznia 2010 r. (sygn. I SA/Bd 926/09), w którym wskazane zostało, iż „(...) sam brak tego dokumentu (dokumentu przewozowego - przyp. Spółka) nie może być podstawą pozbawienia spółki, niejako automatycznie, prawa do stosowania stawki 0°/o z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli inne posiadane przez nią dokumenty (kopia faktury, specyfikacja sztuk załadunku, pismo od kontrahenta zawierające stwierdzenie, że otrzymał on towar oraz wskazanie miejsca wydania towaru) potwierdzają fakt, że dostawa wewnątrzwspólnotowa miała miejsce". Stanowisko WSA w Bydgoszczy zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 18 maja 2011 r. (sygn. I FSK 639/10).
  
  
  

Analiza przypadku przedstawionego w Wariancie C)

Dokumenty gromadzone przez Spółkę

Oprócz egzemplarza faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dokumenty Spółki zawierają każdorazowo zbiorcze zestawienie faktur (dokumentujących dostawy dokonane w danym okresie) wysyłane do Kontrahentów.

W ocenie Spółki przedmiotowe zestawienie należy uznać za dokument, o którym mowa w art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, potwierdzający dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, także w przypadku gdy Kontrahenci nie odsyłają do Spółki informacji zwrotnej w zakresie otrzymanego zestawienia. Z ustaleń dokonanych z Kontrahentami oraz informacji zawartych w przedmiotowym zestawieniu będzie bowiem wynikać, iż brak przesłania przez Kontrahenta w określonym terminie potwierdzenia jest równoznaczny z potwierdzeniem, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

Biorąc pod uwagę powyższe, dokument taki ma w ocenie Spółki jednakową moc dowodową jak zbiorcze potwierdzenie odbioru towarów podpisane przez Kontrahenta. Należy bowiem wskazać, iż ustalony przez strony termin na potwierdzenie otrzymania towarów każdorazowo daje Kontrahentowi możliwość dokonania szczegółowej weryfikacji danych zawartych w tym zestawieniu oraz przedstawienie ewentualnych uwag co do jego treści. Nie ulega natomiast wątpliwości, iż każdy racjonalny przedsiębiorca zgłosiłby Spółce wszelkie zauważone braki w towarach mających być przedmiotem dostaw dokonywanych na jego rzecz (udokumentowanych fakturami dostarczonymi Kontrahentom).

Należy w tym miejscu również podkreślić, iż niezgłoszenie przez Kontrahentów zastrzeżeń może być w ocenie Spółki postrzegane jako jego oświadczenie woli zgodne z ustaleniami stron oraz z informacją zawartą na przedmiotowym zestawieniu (która stanowi, iż brak przekazania informacji zwrotnej oznacza w istocie potwierdzenie otrzymania towarów udokumentowanych fakturami, których numery wymienione zostały w zestawieniu).

Jak wskazują bowiem przedstawiciele doktryny prawa cywilnego „bierne zachowanie podmiotu prawa cywilnego, brak jego aktywności (nazywany w doktrynie milczeniem) może być sposobem złożenia oświadczenia woli, jeżeli istnieją reguły znaczeniowe wiążące z nim sens w postaci woli wywołania skutku prawnego” (Gniewek E., Kodeks Cywilny. Komentarz, Legalis 2014).

Przykładowo, taką formę złożenia oświadczenia woli dopuszcza uregulowanie przepisu art. 682 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny, zgodnie z którym „jeżeli przedsiębiorca otrzymał od osoby, z którą pozostaje w stałych stosunkach gospodarczych, ofertę zawarcia umowy w ramach swej działalności, brak niezwłocznej odpowiedzi poczytuje się za przyjęcie oferty”.

W świetle powyższego, zestawienie (przesyłane do Kontrahentów i niezakwestionowane przez nich), łącznie z fakturą dokumentując dokonaną WDT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku potwierdzają jednoznacznie, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały (i) wywiezione z terytorium Polski, a następnie (ii) dostarczone do Kontrahenta na terytorium innego państwa członkowskiego.

Stanowisko organów podatkowych

Spółka pragnie podkreślić, iż jej stanowisko znajduje potwierdzenie w pismach organów podatkowych powołanych poniżej:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 listopada 2018 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.580.2018.l.AK) gdzie organ odstępując od uzasadnienia zaakceptował stanowisko wnioskodawcy, w którym podatnik ten argumentował analogicznie do Wnioskodawcy, że: „przesłane do Nabywcy niezakwestionowane przez niego zestawienie, łącznie z fakturą oraz specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, potwierdzają w sposób niebudzący wątpliwości, iż towary będące przedmiotem dostawy zostały (i) wywiezione z terytorium Polski i następnie (ii) dostarczone do Nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego”.
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 czerwca 2017 r. (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.117.2017.1.KB) gdzie organ przyjął za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym zestawienie (przesyłane do nabywców i niezakwestionowane przez nich), łącznie z fakturą stanowiły dokumentację wystarczającą do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT.
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 marca 2016 r., sygn. ILPP4/4512-1-38/16-2/PR, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym, że „niezgłoszenie przez Nabywców zastrzeżeń może być w ocenie Spółki postrzegane jako jego oświadczenie woli - zgodne z ustaleniami stron oraz z Informacją zawartą na przedmiotowym zestawieniu (która stanowi, iż brak przekazania informacji zwrotnej oznacza w istocie potwierdzenie otrzymania towarów udokumentowanych fakturami, których numery wymienione zostały w zestawieniu)”.
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 września 2015 r., sygn. ILPP4/4512-1-208/15-2/HW, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, stosownie do którego „(...) zgodnie z ustaleniami stron, brak odpowiedzi na przesłane zestawienie w określonym terminie oznacza jego akceptację. W konsekwencji, powyższy dokument zdaniem Spółki jednoznacznie poświadcza fakt otrzymania towarów przez Nabywcę/Odbiorcę”,
  

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 10 marca 2015 r., sygn. ILPP4/443-646/14-2/BA, w której organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym zbiorcze zestawienie faktur wysłane do Nabywcy, nawet w przypadku nie odesłania przez Nabywcę informacji zwrotnej w zakresie otrzymanego zestawienia, jest dokumentem jednoznacznie potwierdzającym dostarczenie towaru do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.
  
  
  

Uwagi dot. tzw. pakietu Quick Fixes

Z dniem 1 stycznia 2020 r. weszło w życie Rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (dalej: „Rozporządzenie”). Rozporządzenie ma moc bezpośredniego obowiązywania w porządku prawnym każdego z państw członkowskich UE.

Wprowadza ono nowy art. 45a do rozporządzenia wykonawczego 282/2011. W art. 45a ust. 1 wskazano, że „Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków: (...)”, a w art. 45a ust. 2 wskazano, że „Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1”. Jednocześnie Rozporządzenie nie zawiera żadnych przepisów, które uchylałyby w tym zakresie moc obowiązującą polskiej ustawy o VAT. Oznacza to, że od dnia 1 stycznia 2020 r. w polskim porządku prawnym obowiązują dwie regulacje mogące być podstawą gromadzenia dokumentacji w celu zastosowania stawki 0% VAT do WDT - tj. art. 42 ustawy o VAT oraz art. 45a Rozporządzenia.

Tym samym należy podkreślić, iż Rozporządzenie UE nie wprowadza katalogu dokumentów, które są niezbędne w celu zastosowania 0% stawki VAT, a jedynie instytucję „domniemania”, dotyczącą wysyłki towarów do innych krajów UE - istotną z perspektywy prawa do stosowania zwolnienia z VAT (z prawem do odliczenia)/0% stawki VAT w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych transakcji - ale nie przesądzającą o prawie do zastosowania przedmiotowej stawki VAT.

Zdaniem Spółki opisane w Wariantach od A do C niniejszego wniosku metody dokumentacji WDT, które stosuje/zamierza ona stosować w celu aplikowania stawki 0% VAT, nie stoją w sprzeczności z art. 45a Rozporządzenia. Spółka jest uprawniona do gromadzenia dokumentacji potwierdzającej WDT zgodnie z przedstawioną metodyką w oparciu o przepis art. 42 ustawy o VAT i do stosowania stawki 0% VAT do tych WDT. Zawarte w Rozporządzeniu regulacje dotyczące dokumentacji WDT ustanawiają bowiem jedynie domniemanie, zgodnie z którym w przypadku zgromadzenia określonej dokumentacji uważa się, że doszło do przemieszczenia towarów między krajami UE, co związane jest z prawem do zastosowania stawki 0% z tytułu WDT. Domniemanie to nie wyłącza jednak możliwości zastosowania stawki 0% VAT w przypadku WDT na podstawie dokumentów gromadzonych przez Spółkę, które są zgodne z polską ustawą o VAT w obecnym brzmieniu.

W ocenie Spółki należy uznać, że niespełnienie wymogów art. 45a Rozporządzenia oznacza, że nie ma zastosowania domniemanie tam opisane. Niespełnienie wymogów art. 45a Rozporządzenia nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie mieć zastosowania. W takiej sytuacji podatnik w inny sposób, na przykład na podstawie przepisów ustawy o VAT, może udowodnić, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Tożsame stanowisko zostało przedstawione przez Dyrekcję Generalną ds. Podatków i Unii Celnej (the Commissions Directorate-General for Taxation and Customs Union) działającą przy Komisji Europejskiej w dokumencie „Explanatory notes on the 2020 Quick Fixes” będącym objaśnieniami m.in. do Rozporządzenia 2018/1912. Wskazano w nim m.in., że:

• możliwe jest wystarczające udokumentowanie dokonania WDT w celu zastosowania stawki 0%, które jednak nie stanowi dokładnego spełnienia wymagań dokumentacyjnych stawianych przez Rozporządzenie (punkt 5.3.3 Explanatory notes),
  

• zasady dokumentowania WDT obowiązujące w porządku prawnym danego kraju pozostają w mocy, a zatem możliwe jest udokumentowanie WDT w sposób przewidziany w Rozporządzeniu bądź w sposób przewidziany w krajowym porządku prawnym (punkt 5.3.2. Explanatory notes);
  

• niespełnienie wymogów udokumentowania WDT zgodnie z Rozporządzeniem nie oznacza automatycznie, że podatnik nie ma prawa do zastosowania stawki 0%; oznacza to jedynie, że podatnik w inny sposób powinien udowodnić fakt dokonania WDT (punkt 5.3.4 Explanatory notes).
  
  
  

Należy również zwrócić uwagę na treść uzasadnienia do projektu ustawy nowelizującej przepisy polskiej ustawy o podatku od towarów w tym zakresie, w którym wskazane zostało prawidłowe rozumienie regulacji wprowadzanych w ramach Rozporządzenia UE. W szczególności, zgodnie z przedmiotowym uzasadnieniem, „domniemanie” będzie miało zastosowanie w przypadkach wskazanych wprost w Rozporządzeniu UE. Niemniej jednak, „Organ podatkowy może obalić przyjęte domniemanie, poprzez przedstawienie dowodów świadczących o tym, że towary w rzeczywistości nie zostały wysłane lub przetransportowane z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Taka sytuacja może mieć miejsce, gdy podczas kontroli organy podatkowe stwierdzą, że towary nadal znajdują się w magazynie dostawcy. Przepis skonstruowany w taki sposób przenosi ciężar dowodowy na organ podatkowy. Konsekwencją obalenia tego domniemania jest niemożliwość zastosowania stawki 0%. Nie jest możliwe stosowanie domniemania w odwrotny sposób. Niespełnienie warunków domniemania nie oznacza automatycznie, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji na dostawcy ciąży obowiązek udowodnienia w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.” (str. 35 - 36 uzasadnienia do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Kodeks karny skarbowy z dnia 7 listopada 2019 r. (https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12322050/katalog/12601964#12601964).

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane również przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w wydanych interpretacjach podatkowych:

• z dnia 12 lutego 2020 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.522.2019.1.AKR;
  

• z dnia 27 lutego 2020 r. 0113-KDIPT1-2.4012.706.2019.2.KT.
  
  
  

Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, iż prawo do zastosowania 0% stawki VAT może zostać udowodnione przez podatnika na podstawie innych dowodów niż wskazane w Rozporządzeniu UE.

Tym samym należy uznać, iż dokumentacja gromadzona przez Spółkę, a przedstawiona w Wariantach A, B i C przedmiotowego wniosku będzie dawała Spółce prawo do zastosowania stawki 0% dla WDT na gruncie obowiązujących przepisów.

Uwagi końcowe

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż posiadane przez nią dokumenty wskazane w Wariantach A, B i C w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jednoznacznie potwierdzają, że towary zostały wywiezione z terytorium Polski oraz dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego. Tym samym nie ulega wątpliwości, iż warunek zastosowania 0% stawki VAT z tytułu dokonanych przez Spółkę dostaw wewnątrzwspólnotowych został w analizowanych przypadkach spełniony i Spółka powinna być uprawniona do zastosowania 0% stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2- 8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka jest podmiotem z siedzibą w Niemczech, prowadzącym działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży (m.in. w formie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) materiałów budowlanych i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny w Polsce oraz podatnik VAT UE. Omawiana sprzedaż dokonywana jest w ramach transakcji gdzie towar będący własnością Spółki jest następnie dostarczany w ramach WDT, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Miejscem rozpoczęcia wywozu towarów jest terytorium Polski, a miejscem ich przeznaczenia (tzn. zakończenia ich wysyłki) jest terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Transakcje te dokonywane są wyłącznie z Kontrahentami, którzy posiadają właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Kontrahenta, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który przed dokonaniem transakcji weryfikowany jest w bazie VIES. Stosowny numer VAT UE jest podawany Spółce przez jej Kontrahenta. W ramach opisanych dostaw towary nie są transportowane przy użyciu własnych środków transportu Spółki lub Kontrahentów - transport każdorazowo zlecany jest zewnętrznym przewoźnikom. Wnioskodawca, w celu zastosowania 0% stawki VAT z tytułu WDT, gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski. W Spółce mogą wystąpić następujące warianty dokumentowania WDT:

Wariant A - Spółka jest w posiadaniu:

• faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
  

• międzynarodowego listu przewozowego CMR potwierdzającego dostarczenie towarów na teren innego państwa członkowskiego UE.
  
  
  

Dodatkowo do powyższych Spółka może posiadać również inne dokumenty, takie jak:

• dowód dostawy pn. „Lieferschein” zawierający dane Spółki, dane odbiorcy oraz specyfikację towarów będących przedmiotem dostawy;
  

• faktura od firmy spedycyjnej/logistycznej, dokumentująca wykonaną usługę transportu przesyłki;
  

• potwierdzenie odbioru towaru w miejscu przeznaczenia pn. „Gelangensbestatigung” zawierające dane Spółki, dane odbiorcy oraz m.in. nr faktury/faktur dokumentujących WDT Spółki oraz nr zamówienia;
  

• potwierdzenie otrzymania zapłaty.
  
  
  

Wariant B - Spółka jest w posiadaniu:

• faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
  

• otrzymanego drogą elektroniczną potwierdzenia odbioru towarów objętych poszczególnymi fakturami wystawionymi przez Spółkę na rzecz Kontrahenta; w ramach tego rozwiązania osoba upoważniona przez Kontrahenta przesyła Spółce, jako załącznik do wiadomości e-mail (korzystając z oficjalnego konta poczty elektronicznej serwera Kontrahenta) lub faksem, informację potwierdzającą, że dane towary zostały otrzymane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski.
  
  
  

Wariant C - Spółka jest w posiadaniu:

• faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
  

• zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie; zestawienie to jest przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu, którego dotyczy (zazwyczaj jest to okres miesięczny, a zestawienie jest przesyłane około 10 dnia następnego miesiąca). Zgodnie z ustaleniami z Kontrahentem oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (możliwe są zatem sytuacje, w których Kontrahent nie zgłasza zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie).
  
  
  

Ponadto w Wariantach B i C Spółka nie zamierza gromadzić dokumentu przewozowego oraz faktury za transport, jako elementów dokumentacji umożliwiającej zastosowanie 0% stawki VAT w odniesieniu do danego WDT, w celu ograniczenia zakresu tej dokumentacji.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dostawy udokumentowane przy pomocy dokumentów, opisanych w poszczególnych Wariantach (A, B, C) uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

I tak, zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem 2018/1912:

1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium,
   ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
   
   1. sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
   2. sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
      1. pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
      2. co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
         
   Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
   1. dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
   2. następujące dokumenty:
      
      1. polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
      2. dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
         
      3. poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.
   
   

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takiej sytuacji dostawca może udowodnić w inny sposób, zgodnie z dotychczasowymi przepisami ustawy, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2020 r., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r., wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 42 ust. 1a ustawy, dodanym z dniem 1 lipca 2020 r., stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1. podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
2. złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8
   

- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Natomiast zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Przy tym w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Należy wskazać, że jeżeli wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy (tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel) zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Istotne jest aby dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Dokumenty mają łącznie potwierdzać określony fakt, co oznacza, że zebrane razem mają dać jednoznaczną informację, że określony towar został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia „dokumentu przewozowego”, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

W konsekwencji dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, email, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Zatem posiadanie przez dostawcę dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy uprawnia do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Odnosząc powyższe do wątpliwości Wnioskodawcy należy uznać, że zgromadzone przez Wnioskodawcę w Wariancie A dowody w postaci:

• faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
  

• międzynarodowego listu przewozowego CMR potwierdzającego dostarczenie towarów na teren innego państwa członkowskiego UE.
  
  
  

I dodatkowo również inne dokumenty, takie jak:

• dowód dostawy pn. „Lieferschein” zawierający dane Spółki, dane odbiorcy oraz specyfikację towarów będących przedmiotem dostawy;
  

• faktura od firmy spedycyjnej/logistycznej, dokumentująca wykonaną usługę transportu przesyłki;
  

• potwierdzenie odbioru towaru w miejscu przeznaczenia pn. „Gelangensbestatigung” zawierające dane Spółki, dane odbiorcy oraz m.in. nr faktury/faktur dokumentujących WDT Spółki oraz nr zamówienia;
  

• potwierdzenie otrzymania zapłaty
  

• stanowią/będą stanowiły dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które łącznie potwierdzają/będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) upoważniają/będą upoważniały Wnioskodawcę do stosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Również zgromadzone przez Wnioskodawcę w Wariancie B dowody obejmujące:

• faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
  

• otrzymanego drogą elektroniczną potwierdzenia odbioru towarów objętych poszczególnymi fakturami wystawionymi przez Spółkę na rzecz Kontrahenta; w ramach tego rozwiązania osoba upoważniona przez Kontrahenta przesyła Spółce, jako załącznik do wiadomości e-mail (korzystając z oficjalnego konta poczty elektronicznej serwera Kontrahenta) lub faksem, informację potwierdzającą, że dane towary zostały otrzymane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski
  

- należy uznać, że będą stanowiły dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) będą upoważniały Wnioskodawcę do stosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Ponadto zgromadzone przez Wnioskodawcę w Wariancie C dowody obejmujące:

• faktury dokumentującej dokonaną WDT, zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz
  

• zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie; zestawienie to jest przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu, którego dotyczy (zazwyczaj jest to okres miesięczny, a zestawienie jest przesyłane około 10 dnia następnego miesiąca). W przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, uznaje się, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska (możliwe są zatem sytuacje, w których Kontrahent nie zgłasza zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia i tym samym nie odsyła do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie)
  

- należy uznać, że będą stanowiły dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, które łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju i tym samym (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) będą upoważniały Wnioskodawcę do stosowania stawki podatku w wysokości 0% w odniesieniu do tych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W Wariancie C Wnioskodawca wskazał, że jest w posiadaniu wyłącznie faktury dokumentującej dokonaną WDT, która każdorazowo będzie zawierać dane niezbędne do ustalenia, jakie towary były przedmiotem dostawy oraz zbiorczego zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie; które to jest przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną. Należy jednak wyraźnie podkreślić, że jeśli warunki zawartych ustaleń/porozumień z Kontrahentem przewidują, że brak otrzymania potwierdzenia od Kontrahenta jest równoznaczny z potwierdzeniem, że towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, to można uznać że dokumenty te uprawniają Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w stosunku do poszczególnych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Należy jednak wskazać na co zwrócił uwagę WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 23 października 2017 r., sygn. akt III SA/Gl 615/17 „same tylko dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustaw mogą nie potwierdzać jednoznacznie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, przede wszystkim bowiem musi dojść do rzeczywistego wywozu towarów z terytorium kraju i dostarczenia ich do wskazanego na fakturze nabywcy, na terytorium państwa członkowskiego innego, niż terytorium kraju. Zatem mając na uwadze warunki, jakie powinien spełniać podatnik aby móc zastosować stawkę podatku w wysokości 0% wskazać należy, że oprócz formalnych warunków dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej, niezbędnym dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku jest ziszczenie się materialnych warunków transakcji, tj. dokonanie wywozu towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju (faktyczne przemieszczenie towarów) do konkretnego nabywcy”.

Dodać przy tym należy, że skoro Wnioskodawca gromadzi dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z kraju i dostarczone do odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski, to stwierdzić należy że dokumenty te będą stanowiły podstawę dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% w stosunku do poszczególnych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Jednocześnie wskutek tego, że Strony zgodnie ustaliły, że zbiorcze zestawienia faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Kontrahenta w danym okresie, przesyłane Kontrahentowi drogą elektroniczną będą potwierdzały, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska, to stwierdzić należy, że zestawienia te stanowią/będą one stanowiły dodatkowe dowody umożliwiające zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

W konsekwencji Wnioskodawca dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy posiadając wskazane w Wariancie A oraz w Wariancie B i w Wariancie C dokumenty (przy spełnieniu pozostałych warunków z art. 42 ust. 1 ustawy) jest/będzie uprawniony do stosowania stawki podatku w wysokości 0%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania 1, 2 i 3 należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że to czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Niniejszą interpretacje wydano w zakresie pytań oznaczonych w złożonym wniosku nr 1-3, natomiast w zakresie pytania oznaczonego w złożonym wniosku nr 4 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.