UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania w 2013r. ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w przypadku prowadzenia biura rachunkowego przez biegłego rewidenta.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 listopada 2012r. (data wpływu 28 listopada 2012r), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 listopada 2012r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą … od dnia 1 października 1996r. wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 października 1996r. rozliczającym się z tego podatku w okresach kwartalnych.

Wnioskodawca jest biegłym rewidentem wpisanym do rejestru biegłych rewidentów (nr …) oraz podmiotem uprawnionym do badania sprawozdań finansowych podmiotów gospodarczych wpisanym na listę podmiotów w poz. ….. Przedmiotem faktycznie wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy są:

• usługi badania rocznych sprawozdań finansowych podmiotów gospodarczych zgodnie z art. 64 ustawy o rachunkowości,
• usługi rachunkowo - księgowe dla podmiotów gospodarczych, w zakres których wchodzą:
  • prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości, w tym: kwalifikowanie dowodów księgowych do ujęcia w księgach rachunkowych, sporządzanie deklaracji wynikających z tych ksiąg,
  • prowadzenie ewidencji sprzedaży i nabycia VAT,
  • prowadzenie podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji podatkowych i ZUS.
  
  

Wnioskodawca nie jest osobą wpisaną na listę doradców podatkowych oraz nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

W 2012 roku przychody nie przekroczą kwoty 95.000,00 zł netto (VAT 23% - 21.850,00 zł, brutto 116.850,00 zł).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że w ramach działalności gospodarczej wykonuje usługi badania rocznych sprawozdań finansowych oraz usługi rachunkowo - księgowe.

W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wykonuje ani też nie zamierza wykonywać żadnej z czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur (...) (Dz. U. Nr 68, poz. 360), a mianowicie czynności polegają¬cych na:

1. dostawie wyrobów (złomu) z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali
   tj. srebro nieobrobione plastycznie (poz. 1), złoto nieobrobione plastycznie (poz. 2), platyna nieobrobiona plastycznie (poz. 3), noże i nożyczki oraz ostrza do nich (poz. 4), łyżki, widelce (...) (poz. 5), monety (poz. 6), wyroby jubilerskie i podobne (poz. 7), pozostałe różne wyroby (poz. 8), odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal (poz. 9), zbiory muzealne (poz. 10),
   
2. świadczeniu usług jubilerskich (poz. 11),
   
3. świadczeniem usług doradztwa (poz. 12),
   
4. świadczeniem usług prawniczych (poz. 13).
   
   

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako biegły rewident Wnioskodawca wydaje opinie o tym czy sprawozdania finansowe są zgodne z zastosowanymi zasadami rachunkowości. Są to dokumenty odnoszące się do zdarzeń przeszłych, a termin „opinia” wynika z przepisów ustawy o rachunkowości, gdzie wskazano jakie elementy ma zawierać opinia biegłego rewidenta o zbadanym sprawozdaniu finansowym. Prowadząc działalność gospodarczą Wnioskodawca nie świadczy ani nie zamierza świadczyć jakichkolwiek usług o charakterze doradczym.

Zakres przedmiotowy świadczonych usług Wnioskodawca przedstawił we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ORD-IN. Wnioskodawca we wniosku ORD-IN wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 1 października 1996r. Wnioskodawca niniejszym pismem prostuje wymienioną datę jednocześnie wskazując, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 18 października 2000r. Rejestracja podatnika VAT czynnego została dokonana obligatoryjnie po przekrocze¬niu wartości sprzedaży usług określonej w art. 14 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) - w brzmieniu wynikającym z ustawy z dnia 16 listopada 1994r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 132, poz. 670).

Równocześnie Wnioskodawca informuje, że od dnia 18 października 2000r. - bez przerwy jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a działalność gospodarczą prowadzi od dnia 1 paździer¬nika 1996r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w 2013 roku Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w 2013 roku będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie:

1. przy założeniu, że limit sprzedaży dla 2013 roku uprawniający do zwolnienia od podatku nie zmniejszy się poniżej kwoty 95.000,00 zł przedstawiony we wniosku stan przyszły zostanie spełniony,
2. celem usługi polegającej na badaniu sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta jest wyrażenie na piśmie opinii wraz z raportem o tym, czy sprawozdanie finansowe jest zgodne z zastosowanymi zasadami rachunkowości. Opinia jest zatem dokumentem odnoszącym się do zdarzeń przeszłych jakie wystąpiły w podmiocie gospodarczym - nie stanowi zatem porady ani innej formy doradztwa, które powinno odnosić się do zdarzeń przyszłych. Opinia biegłego rewidenta zawiera stwierdzenie o tym czy sprawozdanie finansowe zostało sporządzone w sposób prawidłowy, a dane w nim zawarte wynikają z ksiąg rachunkowych,
3. wykonywanie usług księgowych polegających między innymi na sporządzaniu deklaracji nie należy zaliczać do usług doradztwa - mają one charakter techniczny, a nie prawny ponieważ sporządzane są na podstawie dostarczonych dokumentów.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, z wyjątkiem energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0) i wyrobów tytoniowych w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym,
   3. nowych środków transportu,
   4. terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę;
2. świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż podatnik może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy spełnione zostaną następujące warunki:

• od końca roku, w którym nastąpiła utrata prawa do zwolnienia od podatku lub rezygnacja z tego zwolnienia, musi upłynąć co najmniej rok,
• podatnik w poprzednim roku podatkowym oraz w trakcie roku podatkowego nie może przekroczyć określonej wartości sprzedaży, definiowanej zapisem art. 113 ust. 1 ustawy,
• podatnik nie może wykonywać czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy.
  
  

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W załączniku tym, zatytułowanym „Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy”, wymieniono pod pozycją 12 „Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego” oraz pod pozycją 13 „Usługi prawnicze”. W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia „usługi w zakresie doradztwa” jest szerszy niż termin „usługi w zakresie doradztwa podatkowego”. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996r., „doradzać” znaczy udzielać porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych.

„Rewident” natomiast to osoba upoważniona do zbadania stanu danego przedsiębiorstwa, sprawdzania ksiąg handlowych, zbadania działalności jakiegoś urzędu.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 7 maja 2009r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym (Dz. U. Nr 77, poz. 649 ze zm.) zawód biegłego rewidenta polega na wykonywaniu czynności rewizji finansowej.

Jak stanowi natomiast art. 2 pkt 2 ustawy o biegłych rewidentach, przez czynności rewizji finansowej – rozumie się badanie, przeglądy sprawozdań finansowych lub inne usługi poświadczające, o których mowa w odrębnych przepisach lub standardach rewizji finansowej.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 41, poz. 213), czynności doradztwa podatkowego obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei, w myśl art. 2 ust. 2 ustawy o doradztwie podatkowym, zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Według art. 3 ustawy o doradztwie podatkowym, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

-w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Stosownie do zapisu art. 76a ust. 3 powołanej ustawy, działalność, o której mowa w ust. 1 i 2, mogą wykonywać:

1. przedsiębiorcy będący osobami fizycznymi, jeżeli są uprawnieni do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych;
2. pozostali przedsiębiorcy, pod warunkiem, że czynności z tego zakresu będą wykonywane przez osoby uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą Biuro Rachunkowe … Biegły Rewident od dnia 1 października 1996r. wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym się z tego podatku w okresach kwartalnych oraz biegłym rewidentem wpisanym do rejestru biegłych rewidentów oraz podmiotem uprawnionym do badania sprawozdań finansowych podmiotów gospodarczych. Wnioskodawca nie jest osobą wpisaną na listę doradców podatkowych oraz nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem faktycznie wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy są:

• usługi badania rocznych sprawozdań finansowych podmiotów gospodarczych zgodnie z art. 64 ustawy o rachunkowości,
• usługi rachunkowo - księgowe dla podmiotów gospodarczych, w zakres których wchodzą:
  • prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z ustawą o rachunkowości, w tym: kwalifikowanie dowodów księgowych do ujęcia w księgach rachunkowych, sporządzanie deklaracji wynikających z tych ksiąg,
  • prowadzenie ewidencji sprzedaży i nabycia VAT,
  • prowadzenie podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzanie na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji podatkowych i ZUS.
  
  

Wnioskodawca jako biegły rewident wydaje opinie o tym czy sprawozdania finansowe są zgodne z zastosowanymi zasadami rachunkowości.

Prowadząc działalność gospodarczą Wnioskodawca nie świadczy ani nie zamierza świadczyć jakichkolwiek usług o charakterze doradczym. W 2012 roku przychody Wnioskodawcy nie przekroczą kwoty 95.000,00 zł netto (VAT 23% - 21.850,00 zł, brutto 116.850,00 zł).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jako biegły rewident wykonuje w ramach działalności gospodarczej m.in. usługi badania rocznych sprawozdań finansowych podmiotów gospodarczych zgodnie z art. 64 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z art. 64 ust. 1 powołanej ustawy o rachunkowości, badaniu i ogłaszaniu, z zastrzeżeniem art. 64b, podlegają roczne skonsolidowane sprawozdania finansowe grup kapitałowych oraz roczne sprawozdania finansowe - kontynuujących działalność (…).

Stosownie do zapisu art. 65 ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości, celem badania sprawozdania finansowego jest wyrażenie przez biegłego rewidenta pisemnej opinii wraz z raportem o tym, czy sprawozdanie finansowe jest zgodne z zastosowanymi zasadami (polityką) rachunkowości oraz czy rzetelnie i jasno przedstawia sytuację majątkową i finansową, jak też wynik finansowy badanej jednostki.

W myśl art. 65 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy, opinia, o której mowa w ust. 1, powinna w szczególności stwierdzać, czy badane sprawozdanie finansowe:

1. zostało sporządzone na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg rachunkowych;
2. zostało sporządzone zgodnie z określonymi ustawą zasadami rachunkowości;
3. jest zgodne co do formy i treści z obowiązującymi jednostkę przepisami prawa, statutem lub umową;
4. przedstawia rzetelnie i jasno wszystkie istotne dla oceny jednostki informacje, a w odniesieniu do sprawozdania z działalności jednostki, czy informacje zawarte w tym sprawozdaniu uwzględniają postanowienia art. 49 ust. 2 i zgodne są z informacjami zawartymi w rocznym sprawozdaniu finansowym.
   
   

W opinii należy również:

1. poinformować o niedopełnieniu, do dnia wyrażenia opinii, określonych w art. 69 i 70 obowiązków złożenia we właściwym rejestrze sądowym oraz do ogłoszenia sprawozdania finansowego za rok lub lata poprzedzające rok obrotowy;
2. wskazać na stwierdzone podczas badania poważne zagrożenia dla kontynuacji działalności przez jednostkę.
   
   

Zgodnie z art. 65 ust. 4 ww. ustawy, opinia powinna w sposób jednoznaczny wskazywać powody wyrażenia zastrzeżeń do sprawozdania finansowego, wyrażenia opinii negatywnej lub odmowy wyrażenia opinii, z uwagi na zaistnienie okoliczności uniemożliwiających jej sformułowanie. Zastrzeżenia należy wyrazić w sposób wskazujący na ich zasięg.

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że jeżeli świadczone przez Wnioskodawcę jako biegłego rewidenta usługi polegają na wydawaniu opinii o tym, czy sprawozdania są zgodne z zastosowanymi zasadami rachunkowości, to należy uznać, iż nie stanowią usług doradztwa i nie wykluczają zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Również wykonywania przez Wnioskodawcę czynności w ramach świadczonych usług rachunkowo-księgowych polegających na prowadzeniu ksiąg rachunkowych (w tym kwalifikowanie dowodów księgowych do ujęcia w księgach rachunkowych, sporządzanie deklaracji wynikających z tych ksiąg), prowadzeniu ewidencji sprzedaży i nabycia VAT, prowadzeniu podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów oraz sporządzaniu na podstawie ewidencji niezbędnych deklaracji podatkowych i ZUS nie można uznać za świadczenie usług doradztwa, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT i świadczenie tych usług nie wyklucza zastosowania dla Wnioskodawcy zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, o ile przygotowanie deklaracji podatkowych nie jest realizowane w ramach odrębnego zlecenia lecz stanowi element kompleksowej usługi w zakresie rachunkowości.

Ponadto w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia od podatku w dniu 18 października 2000r., a więc upłynął rok, licząc od końca roku, w którym Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia od podatku, tym samym w przedmiotowej sprawie na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy o VAT Wnioskodawca może ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, że powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, tym samym nie jest możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

Tak więc Wnioskodawca będzie miał prawo na podstawie przepisów art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy o VAT do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług od 1 stycznia 2013r. jeżeli wartość sprzedaży opodatkowanej za 2012r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł i Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT oraz w § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do uzupełnienia wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku wykonywania jakichkolwiek usług doradczych) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.