Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.15.2021.1.AB
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 stycznia 2021 r. (data wpływu 14 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności udzielania pożyczek przez Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: Wnioskodawca, Spółka) prowadzi działalność gospodarczą. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności Spółki, jest działalność w zakresie oprogramowania, informatyki oraz technologii informatycznych i komputerowych. Spółka w przedmiocie swojej działalności w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Przedsiębiorców wykazała jeszcze liczne inne rodzaje działalności, nie została jednak przy tym ujęta pozycja PKD „pozostałe formy udzielania kredytów” (64.92.Z). Powołana Spółka, jako pożyczkodawca, zawarła i zamierza zawierać umowy pożyczek pieniężnych w rozumieniu art. 720 i nast. kodeksu cywilnego. Pożyczki były i będą udzielane na rzecz innych osób prawnych (w tym dla podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 32 ust. 2 Ustawy VAT). W Umowach pożyczek przewidziano należne Spółce wynagrodzenie za udzielenie pożyczki. Wynagrodzeniem tym są należne Spółce odsetki, do których zapłaty na rzecz Spółki zobowiązani są pożyczkobiorcy. Co prawda prowadzenie działalności finansowej nie stanowi jednego z głównych przedmiotów działalności Spółki, jednakże celem udzielanych pożyczek przez Spółkę jest czerpanie zysku z działalności gospodarczej, w postaci otrzymanych odsetek (nie zaś, przykładowo, wsparcie finansowe pożyczkobiorców). Czynność udzielenia pożyczek przez Wnioskodawcę jest więc działaniem, które generuje przychody Spółki. Spółka osiąga korzyść poprzez wykorzystanie majątku (pieniędzy) w celu uzyskania dochodu, co stanowi zyskowny i umiarkowanie bezpieczny sposób inwestowania środków finansowych. Obciążenie odsetkami w momencie ich wymagalności Spółka dokumentuje stosownych dokumentem księgowym. Jednocześnie, Spółka nie wyklucza, że w przyszłości będzie udzielać kolejnych pożyczek, zarówno na rzecz podmiotów powiązanych, jak i innych podmiotów. Ewentualne przyszłe pożyczki będą udzielane pożyczkobiorcom na analogicznych zasadach do pożyczki udzielanych dotychczas (tj. odpłatnie). Pożyczki udzielane będą w sytuacji posiadania przez Spółkę nadwyżek środków pieniężnych, a otrzymywane z ich tytułu wynagrodzenie w postaci odsetek przeznaczane będzie na finansowanie bieżącego funkcjonowania Spółki. W każdym przypadku udzielanie przez Spółkę pożyczek na rzecz pożyczkobiorców będzie miało charakter odpłatny, ponieważ z tytułu udzielenia pożyczki Spółce będzie przysługiwało wynagrodzenie w postaci odsetek. Wszystkie pożyczki, których udzieliła i w przyszłości udzieli Spółka na rzecz Pożyczkobiorcy finansowane są lub będą ze środków własnych Spółki. Wynagrodzenie otrzymywane z tytułu udzielanych pożyczek (odsetki) zaliczane jest lub będzie do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W datach zawarcia i w całym dotychczasowym okresie obowiązywania wspomnianych umów pożyczek, Spółka prowadziła działalność gospodarczą będąc zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, przy czym udzielanie pożyczek i inna podobna działalność finansowa nie była nigdy ujawniona w przedmiocie działalności Spółki (zarówno w KRS jak i w samej umowie Spółki), z uwagi na fakt, że pożyczki miały charakter poboczny względem podstawowej działalności Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy udzielane przez Spółkę pożyczki opisane w treści wniosku, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług i jednocześnie korzystające ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 podatku VAT? Innymi słowy, czy dokonywane przez Spółkę czynności polegające na udzielaniu Pożyczkobiorcy pożyczek są zwolnione od podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy udzielane przez Spółkę pożyczki opisane w treści wniosku, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usług i jednocześnie korzystające ze zwolnienia od podatku VAT. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) (dalej: Ustawa VAT) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Zatem każda czynność, której celem jest spełnienie określonego świadczenia, o ile cechuje się odpłatnością powinna stanowić czynność opodatkowaną na gruncie ustawy o VAT. W ocenie Zainteresowanych, celem ustalenia udzielanie oprocentowanych pożyczek przez Spółkę na rzecz pożyczkodawców stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT warto odwołać się do art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121). W świetle tego przepisu przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Z przytoczonej powyżej definicji w sposób oczywisty wynika, że czynność udzielenia pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy wyrażające się w przeniesieniu na jego własność określonej sumy pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku. W konsekwencji, czynność ta co do zasady mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opisane w treści wniosku umowy pożyczki pomiędzy Spółką, a podmiotami biorącymi pożyczkę przewidują oprocentowanie należne Spółce w zamian za udostępnienie kapitału. W praktyce prawa podatkowego wskazuje się, że odpłatność oznacza: „(...) że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę” (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 marca 2014 r. sygn. ILPP1/443-1117/13-4/NS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 22 kwietnia 2013 r. sygn. ITPP2/443-75/13/AP). Zatem, udzielenie przez Spółkę pożyczki za wynagrodzeniem w postaci odsetek, podlega generalnie opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT jako odpłatne świadczenie usług. Zaznaczyć należy, że w celu zbadania, czy dana czynność podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT, (oprócz ustalenia, że stanowi ona odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług), należy ustalić czy jest ona dokonywana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka posiada status podatnika VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Wszystkie czynności prowadzone przez Spółkę należą do płaszczyzny gospodarczej i związane są z działalności gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast w ust. 2 wskazano, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Analiza powyżej przytoczonych przepisów prowadzi do wniosku, że wykorzystywanie majątku osoby prawnej w celu uzyskiwania przy jego użyciu dochodu, w tym m.in. dochodu w postaci odsetek od udzielonych pożyczek należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. W ocenie Spółki decydujące znaczenie dla uznania Spółki za podatnika VAT, przy wykonaniu przedmiotowej czynności, mają następujące okoliczności, a mianowicie: wykorzystanie przy udzieleniu pożyczek majątku (środków finansowych) przedsiębiorstwa Spółki oraz odpłatność opisanej czynności. Każda bowiem odpłatna czynności podatnika VAT będącego osobą prawną powinna być uznana za wykonaną w charakterze podatnika VAT, nawet jeżeli czynność jest wykonywana okazjonalnie, a nawet w przypadku gdyby była wykonana tylko jeden raz, gdyż wymóg częstotliwości dotyczy całości działalności podatnika, a nie poszczególnych czynności na te działalność się składających. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia zatem przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy też od statusu nabywcy, na co wskazał np. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 9 kwietnia 2013 r. sygn. ITPP1/443-39/13/TS: „udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można bowiem identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku o towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym”. Ponadto należy zauważyć, iż wpis przedmiotu działalności gospodarczej (wg klasyfikacji PKD) do rejestru KRS nie ma decydującego znaczenia dla określenia zakresu wykonywanej faktycznie działalności, a w konsekwencji do określenia czy podmiot prawa podatkowego z tytułu wykonywanych czynności staje się podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podawany bowiem przy rejestracji podmiotów gospodarczych zakres działalności według Polskiej Klasyfikacji Działalności ma charakter orientacyjny. Ponadto, ewentualny brak danego kodu czynności wg klasyfikacji PKD w umowie spółki i wykonanie jej nie oznacza, że przedsiębiorca wykonuje czynność niezgodną z prawem. Stanowisko takie potwierdzają zarówno organy podatkowe (np. powołana powyżej interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 kwietnia 2013 r. sygn. ITPPI/443-39/13/TS), jak i sądy administracyjne. W wyroku z 4 października 2011 r. sygn. I SA/Łd 1085/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uznał, że: „decydujące znaczenie dla uznania pożyczkodawcy za podatnika VAT w związku ze sporną czynnością miały dwie okoliczności: wykorzystanie przy udzieleniu pożyczki przedsiębiorstwa spółki pożyczkodawcy oraz odpłatny charakter czynności. (...) Nie budzi wątpliwości fakt, że pożyczkodawca jest podmiotem gospodarczym o szerokim spektrum działalności, posiadającym duże możliwości w zakresie rozszerzenia zakresu swojej działalności, tak więc zapis z rejestru sądowego należy traktować wyłącznie jako praktyczną wskazówkę dla ewentualnych kontrahentów”. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy (i) pożyczka stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT oraz (ii) będzie ona odpłatna - wynagrodzeniem będą bowiem odsetki należne Spółce z tytułu udzielenia pożyczek podmiotom powiązanym, to jest ona przejawem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej i powinna podlegać opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT.

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Powyższe zwolnienie ma charakter przedmiotowy, co oznacza w szczególności, że czynność udzielania pożyczek jest zwolniona od podatku niezależnie od tego, kto udziela pożyczki. Wskazać należy, iż powyżej przytoczona regulacja stanowi implementację do krajowego porządku prawnego treści Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz.U. L 347,11.12.2006, p. 1 ze zm.). Zgodnie z regulacją zawartą w art. 135 ust. 1 lit. b wspomnianej dyrektywy udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę powinno być zwolnione z opodatkowania przez państwa członkowskie. W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż udzielenie przez Spółkę pożyczki na rzecz Pożyczkobiorcy stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT i jako takie podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niemniej na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT czynność ta będzie zwolniona z opodatkowania. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zaprezentowane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych, a w szczególności: • w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 9 grudnia 2013 r. sygn. ITPP1/443-927 /13/KM, w której organ uznał, że: „udzielenie przez Wnioskodawcę oprocentowanej pożyczki stanowić będzie czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z uwagi jednak na fakt, iż powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy - korzystać będą ze zwolnienia od podatku od towarów usług”; • w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 sierpnia 2018 r. (0111-KDIB2-2.4014.107.2018.2.AR), w której wskazano, że „udzielanie przez spółkę pożyczek na rzecz pożyczkobiorcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie zwolnione jest od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u. Z punktu widzenia VAT - udzielanie przez podatnika VAT POŻYCZKI powinno być uznane za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT niezależnie od częstotliwości oraz celu udzielania pożyczek, statusu nabywcy (pożyczkobiorcy), czy też kwestii formalnych, takich jak wpisanie działalności w zakresie udzielania pożyczek do umowy spółki lub ujawnienie takiej działalności w Krajowym Rejestrze Sądowym.” • w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 lutego 2013 r. sygn. IPPP1/443-56 /13-2/IGO, w której organ stwierdził, że: „udzielenie pożyczek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a fakt, iż udzielenie pożyczek nie jest wymienione w umowie spółki Wnioskodawcy jako jego działalność, taka działalność nie jest również wpisana do KRS, nie przesądza, iż udzielone pożyczki nie będą prawnie skuteczne lub udzielone poza prowadzoną działalnością gospodarczą.” • w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 stycznia 2018 r. sygn. 0111-KDIB3-1.4012.854.2017.l.WN, w której organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Udzielanie pożyczki przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Czynności polegające na udzielaniu oprocentowanych pożyczek pieniężnych stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym. Zatem pożyczkodawca działa w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność udzielenia przez pożyczkodawcę pożyczki stanowi czynność wykonywaną w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy” i odstąpił od uzasadnienia. Powyższe stanowisko potwierdza również orzecznictwo sądowoadministracyjne. Przykładowo WSA w Warszawie w wyroku z dnia 28 marca 2019 r. (Sygn. III SA/Wa 2005/18) wskazał, że „Czynność udzielenia pożyczek podmiotom powiązanym kapitałowo, spełnia przesłanki uznania tej czynności za stanowiącą działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu VAT. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać spółkę za podatnika, a czynność za rodzącą obowiązki w VAT. Okoliczność, że pożyczka udzielana jest na rzecz podmiotu powiązanego kapitałowo nie jest przesłanką wykluczającą działalność gospodarczą. W konsekwencji czynność udzielenia przez spółkę pożyczek podmiotom powiązanym stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1, które jednak na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 u.p.t.u. - korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.” Z kolei w wyroku z dnia 25 stycznia 2017 r. (sygn. III SA/Wa 3122/15) WSA w Warszawie wskazał, że „Decydujące znaczenie dla uznania pożyczkodawcy za podatnika VAT w związku ze sporną czynnością (udzieleniem POŻYCZKI) miały dwie okoliczności, tj. wykorzystanie przy udzieleniu POŻYCZKI przedsiębiorstwa spółki pożyczkodawcy oraz odpłatny charakter czynności. Takie okoliczności zaistniały w niniejszej sprawie. Nie ma więc wątpliwości, iż udostępnienie kapitału na rzecz innego podmiotu stanowiło element prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów u.p.t.u. Z analizy przepisów Dyrektywy 112 oraz u.p.t.u., jak również orzecznictwa TSUE jednoznacznie wynika, iż udzielenie przez podatnika VAT POŻYCZKI w zamian za wynagrodzenie (np. w postaci odsetek), stanowi element prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu VAT.” Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca podtrzymuje stanowisko wyrażone na wstępie niniejszego uzasadnienia, tj. że udzielanie przez spółkę pożyczek stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1, które jednak na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT - korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powyższego wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem – przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Głównym przedmiotem działalności Spółki, jest działalność w zakresie oprogramowania, informatyki oraz technologii informatycznych i komputerowych. Spółka w przedmiocie swojej działalności w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Przedsiębiorców wykazała jeszcze liczne inne rodzaje działalności, nie została jednak przy tym ujęta pozycja PKD „pozostałe formy udzielania kredytów” (64.92.Z). Powołana Spółka, jako pożyczkodawca, zawarła i zamierza zawierać umowy pożyczek pieniężnych w rozumieniu art. 720 i nast. kodeksu cywilnego. Pożyczki były i będą udzielane na rzecz innych osób prawnych (w tym dla podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 32 ust. 2 Ustawy VAT). W Umowach pożyczek przewidziano należne Spółce wynagrodzenie za udzielenie pożyczki. Wynagrodzeniem tym są należne Spółce odsetki, do których zapłaty na rzecz Spółki zobowiązani są pożyczkobiorcy. Co prawda prowadzenie działalności finansowej nie stanowi jednego z głównych przedmiotów działalności Spółki, jednakże celem udzielanych pożyczek przez Spółkę jest czerpanie zysku z działalności gospodarczej, w postaci otrzymanych odsetek (nie zaś, przykładowo, wsparcie finansowe pożyczkobiorców). Jednocześnie, Spółka nie wyklucza, że w przyszłości będzie udzielać kolejnych pożyczek, zarówno na rzecz podmiotów powiązanych, jak i innych podmiotów. Ewentualne przyszłe pożyczki będą udzielane pożyczkobiorcom na analogicznych zasadach do pożyczki udzielanych dotychczas (tj. odpłatnie). Pożyczki udzielane będą w sytuacji posiadania przez Spółkę nadwyżek środków pieniężnych, a otrzymywane z ich tytułu wynagrodzenie w postaci odsetek przeznaczane będzie na finansowanie bieżącego funkcjonowania Spółki. W każdym przypadku udzielanie przez Spółkę pożyczek na rzecz pożyczkobiorców będzie miało charakter odpłatny, ponieważ z tytułu udzielenia pożyczki Spółce będzie przysługiwało wynagrodzenie w postaci odsetek. Wszystkie pożyczki, których udzieliła i w przyszłości udzieli Spółka na rzecz Pożyczkobiorcy finansowane są lub będą ze środków własnych Spółki.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że udzielenie przez Wnioskodawcę pożyczek opisanych we wniosku spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzące obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji, na podstawie powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynności udzielenia przez Wnioskodawcę oprocentowanych pożyczek, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że czynności mogą być opodatkowane podatkiem od towarów i usług lub korzystać ze zwolnienia z tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zatem skoro z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, to należy stwierdzić, że wskazana we wniosku usługa udzielenia pożyczki przez Wnioskodawcę stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, przy czym czynność ta korzysta ze zwolnienia od tego podatku w oparciu o ww. przepis.

W konsekwencji, czynności udzielania przez Wnioskodawcę pożyczek jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, że powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – to tym samym korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. przepisu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.