Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.722.2020.4.MS
z 28 stycznia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2020 r. (data wpływu 10 listopada 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 grudnia 2020 r. (data nadania 1 grudnia 2020 r., data wpływu 3 grudnia 2020 r.) na wezwanie z dnia 25 listopada 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.722.2020.1.MS (data nadania 26 listopada 2020 r., data doręczenia 30 listopada 2020 r.) oraz pismem z dnia 8 stycznia 2021 r. (data wpływu 11 stycznia 2021 r.) i pismem z dnia 21 stycznia 2021 r. (data wpływu 26 stycznia 2021 r.) na wezwanie telefoniczne o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania dochodów na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości opodatkowania dochodów na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz skorzystania z ulgi prorodzinnej.

W związku z brakami formalnymi pismem z dnia 25 listopada 2020 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.722.2020.1.MS (data nadania 26 listopada 2020 r., data doręczenia 30 listopada 2020 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z dnia 1 grudnia 2020 r. (data nadania 1 grudnia 2020 r., data wpływu 3 grudnia 2020 r.) uzupełniono powyższe w terminie.

W związku z dalszymi brakami formalnymi w dniu 7 stycznia 2021 r. Organ telefonicznie wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku. Pismem z dnia 8 stycznia 2021 r. (data wpływu 11 stycznia 2021 r.) oraz pismem z dnia 21 stycznia 2021 r. (data wpływu 26 stycznia 2021 r.) uzupełniono braki formalne wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 27 listopada 2018 r. orzeczony został rozwód Wnioskodawcy. Wyrok uprawomocnił się w lutym 2019 r. (po upływie okresu przewidzianego na złożenie apelacji i po wcześniejszym wniosku powódki o uzasadnienie wyroku). Sąd orzekł, że obojgu rodzicom pozostawiona zostaje pełnia władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem (córką) urodzoną w dniu 10 listopada 2013 r. Miejsce pobytu dziecka ustalone zostało przy matce.

Kosztami utrzymania małoletniego dziecka obciążone zostały obie strony, a od Wnioskodawcy zasądzono na rzecz matki, tytułem alimentów 1.150 zł miesięcznie, płatnych do 10 każdego miesiąca do rąk matki. Sąd zatwierdził w wyroku porozumienie wychowawcze, które zawarli rodzice małoletniej w dniu 14 listopada 2018 r. Wnioskodawca od listopada 2018 r. realizuje kontakty z córką w ten sposób, że sprawuje nad nią osobistą i wyłączną pieczę w co drugi weekend od soboty do niedzieli, kontaktuje się z córką w każdy wtorek i czwartek w miejscu jej zamieszkania od godz. 16.30 do 19.00 z możliwością jej odbioru z placówek wychowawczo-oświatowych (kontakt w tygodniu odbywa się również bez obecności matki). Ponadto Wnioskodawca sprawuje osobistą i wyłączną pieczę nad córką w okresie łącznie czterech tygodni w lipcu i sierpniu oraz jednego tygodnia ferii zimowych.

Wnioskodawca spędza także z córką połowę Świąt Wielkanocnych oraz Świąt Bożego Narodzenia, Dzień Dziecka, Święto Bożego Ciała oraz dzień 1 maja, w sposób ustalony z matką dziecka. Ponadto Wnioskodawca opiekuje się córką poza terminami ustalonych kontaktów, jeśli matka wyrazi na to zgodę.

W okresach, Wnioskodawca opiekuje się dzieckiem bez udziału matki. Kiedy przebywa u ojca, ma w jego mieszkaniu własny, kompletnie urządzony pokój, w którym przez cały rok przechowuje swoje zabawki oraz rzeczy osobiste. Wnioskodawca w ww. czasie zaspokaja wszystkie potrzeby córki - nie tylko bytowe (mieszkaniowe, zapewnia wyżywienie, zakupuje zabawki, przedmioty rekreacyjne, książki, środki czystości i higieny osobistej), ale spełnia wszystkie obowiązki rodzicielskie - kładzie dziecko spać, odrabia z nią lekcje. Ponadto indywidualnie utrzymuje kontakt ze szkołą, zapewnia wypoczynek i rozrywkę, zabiera na wycieczki, organizuje wyjazdy w okresie wakacji i ferii zimowych. Wnioskodawca nie tylko ponosi wszystkie koszty związane z opieką i wychowaniem dziecka w tym czasie, ale ponosi także część kosztów wychowania dziecka w okresie jej pobytu u matki - płacąc na mocy wyroku sądu alimenty. Dochód roczny matki dziecka oraz Wnioskodawcy przekraczał 56 tys. zł brutto (każdego z nich) zarówno w 2018 r., jak również w 2019 r.

W uzupełnieniach do wniosku, Wnioskodawca doprecyzował, że w stosunku do Wnioskodawcy i Jego córki nigdy nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym, ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Wnioskodawca uzyskuje dochody opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze stosunku pracy (podobnie jak w latach 2018-2020). Wnioskodawca nie zawierał żadnych porozumień dotyczących wykorzystania tzw. „ulgi podatkowej na dziecko” z matką córki, dotyczących roku 2020 i lat następnych. W odniesieniu do roku 2018 i 2019 na zapytanie matki ich córki, Wnioskodawca informował, że nie korzysta z ww. „ulgi podatkowej na dziecko”.

Ponadto Wnioskodawca doprecyzował, że nie posiada rozliczenia podatku dochodowego za 2020 r. Uzyskany w 2020 r. dochód będzie jednak nie mniejszy niż 200.000 zł brutto. Z rozliczeń przekazywanych miesięcznie przez pracodawcę wynika, że było to 205.373,37 zł brutto dochodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo do:

1. Dokonania korekty rozliczenia za rok 2018 oraz 2019, poprzez skorzystanie z preferencyjnej formy opodatkowania o której mowa w art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dokonania rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych wspólnie z dzieckiem za 2018 r. oraz za 2019 r.?
2. Jeśli tak, to czy w następnych latach, tj. począwszy od roku 2020 r., Wnioskodawca ma prawo do skorzystania (dodatkowo poza ww. preferencją wynikającą z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych), także z tzw. „ulgi podatkowej na dziecko”, o której mowa w art. 27f ww. ustawy (w 2018 r. i 2019 r. z ulgi podatkowej w pełnej wysokości skorzystała matka dziecka)?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Skoro w tym samym stanie faktycznym:

1. matka dziecka rozliczyła się z podatku dochodowego (PIT-37) wraz z córką za rok 2018 (choć formalnie nadal pozostawała w tym okresie w związku małżeńskim) oraz rok 2019 korzystając z preferencji wyrażonej w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz skorzystała z tzw. ulgi podatkowej na dziecko wskazanej w art. 27f ww. ustawy oraz
2. mając na uwadze treść wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2020 r. (sygn. akt. II FSK 383/20), w którym wskazano, że każdy z rozwiedzionych małżonków może korzystać z preferencyjnego rozliczenia PIT (rozliczenie z dzieckiem), jeśli każde z nich z osobna przez określony czas wychowuje dziecko, (podobnie orzekł NSA w wyroku z dnia 20 lutego 2020 r. (sygn. akt II FSK 752/18) oraz z dnia 5 kwietnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 573/15), w ocenie Wnioskodawcy może On dokonać korekty zeznania podatkowego za 2018 r. oraz 2019 r. i rozliczyć się wspólnie z córką, w następnych zaś latach skorzystać dodatkowo z tzw. ulgi podatkowej na dziecko (w latach 2018-2019 z ulgi podatkowej skorzystała matka córki w pełnej wysokości).

W ocenie Wnioskodawcy sprawuje On bezpośrednią opiekę nad małoletnim dzieckiem – a tym samym wykonuje samodzielnie i z wyłączeniem matki dziecka - władzę rodzicielską nad córką, w okresie przypadających Mu kontaktów określonych w Porozumieniu wychowawczym zatwierdzonym prawomocnym wyrokiem sądu. Tym samym spełnia wszystkie przesłanki skorzystania z preferencji wyrażonej w art. 6 ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ma prawo do tzw. ulgi podatkowej na dziecko za rok 2020 i lata następne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Stosownie do art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
  

• wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
  

• nie uzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,
  

• nie uzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.
  
  
  

Należy jednak wskazać, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym, określonym w tym przepisie, jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Jest to więc taka osoba, która stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, bez udziału (wsparcia) drugiej osoby. Natomiast, kiedy każdy rodzic jest zaangażowany w proces wychowawczy dziecka oznacza to, że w roku podatkowym dziecko wychowywane jest wspólnie przez oboje rodziców, a nie samotnie przez któregokolwiek z nich. Przy wychowywaniu dziecka należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym, jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych. W sytuacji, gdy każdy z rodziców aktywnie oraz w porównywalnym stopniu uczestniczy w wychowywaniu dziecka – co przejawia się między innymi dzieleniem się wszelkimi obowiązkami związanymi z procesem wychowawczym dziecka, niezależnie od tego u kogo pod czyją w danym momencie roku podatkowego opieką dziecko przebywa – nie można mówić o samotnym wychowywaniu dziecka przez któregokolwiek z rodziców. Przyjęcie odmiennej wykładni stałoby w sprzeczności z uzasadnieniem wprowadzenia tej ulgi, z którego jednoznacznie wynika, że ustawodawca kierował ją tylko do osób, które samotnie troszczą się o codzienne zaspokojenie potrzeb dzieci, posiadając ściśle określony status cywilny.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się zatem do jego definicji słownikowych. „Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu, systemu wartości oraz postaw emocjonalnych.

Zatem prawo do omawianej preferencji podatkowej będzie przysługiwało jedynie temu z rodziców, czy opiekunów prawnych, który będąc osobą stanu wolnego (za wyjątkiem ściśle w ustawie określonym) faktycznie w roku podatkowym samotnie dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim samodzielnie ciągłą opiekę, bez udziału drugiego rodzica w procesie wychowawczym.

Jednocześnie przepisy powyższej ustawy nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dziecko. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku, a nie trwał przez cały rok.

Z wniosku wynika, że wyrokiem Sądu z dnia 27 listopada 2018 r. orzeczony został rozwód Wnioskodawcy. Wyrok ten uprawomocnił się w lutym 2019 r. Sąd orzekł, że obojgu rodzicom pozostawiona zostaje pełnia władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem (córką) urodzoną w dniu 10 listopada 2013 r. Miejsce pobytu dziecka ustalone zostało przy matce. Kosztami utrzymania małoletniego dziecka obciążone zostały obie strony, a od Wnioskodawcy zasądzono na rzecz matki tytułem alimentów 1.150 zł miesięcznie, płatnych do 10 każdego miesiąca do rąk matki. Wnioskodawca od listopada 2018 r. realizuje kontakty z córką w ten sposób, że sprawuje nad nią osobistą i wyłączną pieczę w co drugi weekend od soboty do niedzieli, kontaktuje się z córką w każdy wtorek i czwartek w miejscu jej zamieszkania od godz. 16.30 do 19.00 z możliwością jej odbioru z placówek wychowawczo-oświatowych (kontakt w tygodniu odbywa się również bez obecności matki). Ponadto Wnioskodawca sprawuje osobistą i wyłączną pieczę nad córką w okresie łącznie czterech tygodni w lipcu i sierpniu oraz jednego tygodnia ferii zimowych. Wnioskodawca spędza z córką połowę Świąt Wielkanocnych oraz Świąt Bożego Narodzenia, Dzień Dziecka, Święto Bożego Ciała oraz dzień 1 maja, w sposób ustalony z matką dziecka. Ponadto Wnioskodawca opiekuje się córką poza terminami ustalonych kontaktów, jeśli matka wyrazi na to zgodę. Kiedy przebywa u ojca, ma w jego mieszkaniu własny, kompletnie urządzony pokój, w którym przez cały rok przechowuje swoje zabawki oraz rzeczy osobiste. Wnioskodawca w ww. czasie zaspokaja wszystkie potrzeby córki - nie tylko bytowe (mieszkaniowe, zapewnia wyżywienie, zakupuje zabawki, przedmioty rekreacyjne, książki, środki czystości i higieny osobistej), ale spełnia wszystkie obowiązki rodzicielskie - kładzie dziecko spać, odrabia z nią lekcje. Ponadto indywidualnie utrzymuje kontakt ze szkołą, zapewnia wypoczynek i rozrywkę, zabiera na wycieczki, organizuje wyjazdy w okresie wakacji i ferii zimowych. Wnioskodawca nie tylko ponosi wszystkie koszty związane z opieką i wychowaniem dziecka w tym czasie, ale ponosi także część kosztów wychowania dziecka w okresie jej pobytu u matki - płacąc na mocy wyroku sądu alimenty. Dochód roczny matki dziecka oraz Wnioskodawcy przekraczał 56 tys. zł brutto (każdego z nich) zarówno w 2018 r., jak również w 2019 r. Wnioskodawca nie zawierał żadnych porozumień dotyczących wykorzystania tzw. „ulgi podatkowej na dziecko” z matką córki, dotyczących roku 2020 i lat następnych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności we wniosku i uzupełnieniach, należy wskazać, że nie można uznać Wnioskodawcy za osobę samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej, zatem oboje pełnią obowiązki rodzicielskie w wychowywaniu córki. Fakt współdziałania ojca i matki w wychowywaniu córki oznacza, że proces wychowawczy dziecka nie jest prowadzony tylko przez ojca (Wnioskodawcę). W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym nie zachodzą dwa odrębne procesy wychowania, tj. osobny samotny proces przeprowadza matka, gdy dziecko u niej zamieszkuje, a zupełnie inny proces wychowywania zachodzi podczas, gdy dziecko przebywa ze swoim ojcem. Wychowania dziecka nie da się „podzielić”, bowiem jest to ciągły i długotrwały rozwój, na który w tym przypadku składa się wspólna praca obojga rodziców. Zauważyć również należy, że podczas sprawowania opieki przez rodziców stanu wolnego (podobnie jak rodziców pozostających w związku małżeńskim) zawsze, w którymś momencie tygodnia, miesiąca, czy roku, jeden z rodziców pozostaje sam na sam z dzieckiem – nie oznacza to jednak, że rodzice ci samotnie wychowują dziecko.

Ponadto należy także wskazać, że nie można uznać Wnioskodawcy w 2018 r. za osobę samotnie wychowującą dziecko na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji, gdy w 2018 r. Wnioskodawca nie posiadał prawomocnie orzeczonego rozwodu. Nabycie statusu osoby samotnie wychowującej dziecko – osoby rozwiedzionej – następuje dopiero z chwilą uprawomocnienia się wyroku sądowego.

Zatem nie kwestionując zaangażowania Wnioskodawcy w proces wychowawczy córki nie można uznać Go za osobę samotnie wychowującą dziecko. Wobec tego Wnioskodawcy nie przysługuje uprawnienie do preferencyjnego rozliczania się z podatku dochodowego od osób fizycznych oraz dokonania korekty rozliczenia za lata 2018-2019. Ta możliwość nie przysługuje Wnioskodawcy również za 2020 rok i lata następne (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny).

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest nieprawidłowe.

Przechodząc natomiast do kwestii możliwości skorzystania przez Wnioskodawcę z odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej za 2020 rok i lata następne, należy odwołać się do art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Natomiast w myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
      
   
   

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b).

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3).

Jednocześnie jak stanowi art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Stosownie do art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

Stosownie zaś do art. 27f ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Zgodnie zatem z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnikom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie.

Podkreślić należy, że z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ulga na małoletnie dzieci przysługuje rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską i w myśl art. 27 ust. 4 kwotę przysługującej ulgi mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej, jednakże – w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b ww. ustawy – ustawodawca uzależnił możliwość skorzystania z ww. ulgi prorodzinnej w związku z wykonywaniem władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego dziecka od wysokości dochodu uzyskanego przez rodzica (opiekuna prawnego) w danym roku podatkowym. W przypadku, gdy dana osoba nie pozostaje w związku małżeńskim i wykonuje władzę rodzicielską w stosunku do jednego dziecka ma prawo do odliczeń w ramach ww. ulgi tylko wówczas, gdy jej dochód w roku podatkowym nie przekroczył 56.000 zł, zaś gdy jest osobą samotnie wychowującą jedno dziecko – gdy jej dochód nie przekroczył w roku podatkowym 112.000 zł.

Skoro – jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego – Wnioskodawca jest osobą niepozostającą w związku małżeńskim, a Jego dochody, ustalone według zasad powyżej wskazanych, w 2020 r. przekroczyły 56.000 zł, uznać należy, że wystąpiła negatywna przesłanka uniemożliwiająca zastosowanie odliczenia od podatku w ramach tzw. ulgi prorodzinnej, na podstawie art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z wychowywaniem jednego małoletniego dziecka. W konsekwencji, w związku z przekroczeniem wysokości określonego w art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b ww. ustawy limitu dochodu warunkującego prawo do odliczenia w sytuacji posiadania tylko jednego małoletniego dziecka spełniającego przesłanki do skorzystania z ulgi prorodzinnej – Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia od podatku dochodowego tej ulgi na swoją córkę za 2020 rok i lata następne (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny).

Odnosząc się do powołanych wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że nie są one wiążące dla organu podatkowego. Orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko w tych sprawach wydane rozstrzygnięcia są wiążące. W związku z tym, organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej wskazać należy, że wyroki sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego interpretację indywidualną.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.