Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.551.2020.2.PG
z 11 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia – brak daty wypełnienia (data wpływu 9 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 stycznia 2021 r. (data wpływu 27 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania na fakturze „mechanizm podzielonej płatności” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania na fakturze „mechanizm podzielonej płatności”. Wniosek uzupełniono w dniu 27 stycznia 2021 r. o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (przedstawiony ostatecznie w uzupełnieniu wniosku).

Stan faktyczny.

Spółka jawna (dalej: Spółka) jest podmiotem, który od roku 2003 w ramach swojej działalności gospodarczej dokonuje obrotu wyrobami akcyzowymi, w tym smarami, olejami oraz inną chemią przemysłową.

Co do zasady, wszystkie wyroby są nabywane przez Spółkę wewnątrzwspólnotowo (z Francji). W dalszej kolejności wyroby dostarczane są do krajowych podmiotów, które zużywają je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bądź do innych pośredników.

Wśród wyrobów będących przedmiotem działalności Spółki są m.in. wyroby klasyfikowane do pozycji 3403 Nomenklatury Scalonej (dalej: CN): „Preparaty smarowe (włącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami zapobiegającymi przyleganiu do formy opartymi na smarach) oraz preparaty w rodzaju stosowanych do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry wyprawionej, skór futerkowych lub pozostałych materiałów, z wyłączeniem preparatów zawierających, jako składnik zasadniczy, 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych”.

Wyroby te są nabywane i sprzedawane przez Spółkę na rzecz innych podatników VAT z przeznaczeniem do celów chłodząco-smarujących, przeciwrdzewnych i antykorozyjnych. Spółka więc, tych wyrobów:

• nie przeznacza do użycia, nie oferuje na sprzedaż ani nie używa do napędu silników spalinowych – w związku z tym, przedmiotowe wyroby nie są paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy akcyzowej,
• nie przeznacza do użycia, nie oferuje na sprzedaż ani nie używa do celów opałowych – w związku z tym, przedmiotowe wyroby nie są paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy akcyzowej.
  
  

W związku z powyżej wskazanym przeznaczeniem wyrobów, przedmiotowe wyroby nie są paliwami opałowymi ani olejami smarowymi w rozumieniu ustawy akcyzowej, co powoduje, że nie są wskazane w załączniku nr 15 do ustawy o podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

1. Sprzedawanych przez Spółkę preparatów smarowych oznaczonych kodem CN 3403 Spółka nie przeznacza do użycia, nie oferuje na sprzedaż ani nie używa do napędu silników spalinowych. W związku z tym, przedmiotowe wyroby nie są paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy akcyzowej.
2. Sprzedawanych przez Spółkę preparatów smarowych oznaczonych kodem CN 3403 Spółka nie przeznacza do użycia, nie oferuje na sprzedaż ani nie używa do celów opałowych. W związku z tym, przedmiotowe wyroby nie są paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy akcyzowej.
3. Przedmiotowe wyroby nie są paliwami opałowymi ani olejami smarowymi w rozumieniu ustawy akcyzowej.
4. Dostarczane przez Wnioskodawcę preparaty smarowe oznaczone kodem CN 3403 objęte zakresem postawionych we wniosku pytań nie są wymienione w załączniku nr 15 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm).
5. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży preparatów smarowych oznaczonych kodem CN 3403, o których mowa w pytaniach we wniosku na rzecz innych czynnych podatników VAT.
6. Faktura wystawiana przez Wnioskodawcę z tytułu dostawy preparatów smarowych oznaczonych kodem 3403 będzie wystawiona na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, tj. przekraczającą 15 000 zł.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy w przypadku dostawy na terenie kraju preparatów smarowych klasyfikowanych do pozycji CN 3403 na rzecz podatnika VAT, gdy kwota faktury brutto (ogółu należności) przekroczy 15 000 zł sprzedający jest zobowiązany do wskazania na fakturze „mechanizm podzielnej płatności” w związku z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług?
2. Czy w przypadku gdy odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna, Spółka składając JPK powinna oznaczać dostawę na terenie kraju preparatów smarowych klasyfikowanych do pozycji CN 3403 kodem MPP?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku):

1. W ocenie Spółki, w przypadku dostawy na terenie kraju preparatów smarowych klasyfikowanych do pozycji CN 3403 na rzecz podatnika VAT, gdy kwota faktury brutto (ogółu należności) przekroczy 15 000 zł sprzedający nie jest zobowiązany do wskazania na fakturze „mechanizm podzielnej płatności” w związku z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o podatku od towarów i usług.
2. W ocenie Spółki, Spółka składając JPK nie powinna oznaczać dostawę na terenie kraju preparatów smarowych klasyfikowanych do pozycji CN 3403 kodem MPP.
   
   

Uzasadnienie Stanowiska Spółki.

Ad. 1

1. Zakres stosowania mechanizmu podzielnej płatności.
   
   

Z dniem 1 lipca 2018 r. weszły w życie przepisy dotyczące mechanizmu podzielnej płatności wprowadzone ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2018 r., poz. 62), zawierające m.in. systemowe uregulowanie mechanizmu podzielnej płatności (dalej: MPP).

Z kolei ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751, z późn. zm.) wprowadziła z dniem 1 listopada 2019 r. zmiany do ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie mechanizmu podzielonej płatności, m.in katalog towarów i usług, w stosunku do których wspomniany już mechanizm podzielnej płatności będzie miał obligatoryjne zastosowanie.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm., dalej: ustawa VAT), podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 ustawy VAT są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b ustawy VAT.

W myśl art. 108a ust. 1 ustawy VAT, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast, zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy VAT, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, dalej: Prawo Przedsiębiorców), podatnicy są obowiązani zastosować MPP.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem MPP, która powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

W myśl art. 19 Prawa Przedsiębiorców, dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca;
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Załącznik nr 15 do ustawy VAT stanowiący „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” – zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

O zamkniętym charakterze wykazu stanowiącego załącznik nr 15 ustawy VAT, świadczy także wyraźne wskazanie tego faktu w uzasadnieniu do projektu Ustawy wprowadzającej obligatoryjność MPP (Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. UD 3602) wprowadzającej MPP, w którym zostało zaznaczone:

„Oczywiście obowiązek stosowania tego mechanizmu będzie dotyczył wyłącznie konkretnych towarów i usług, enumeratywnie wymienionych w załączniku do projektu Jednocześnie będzie funkcjonował dobrowolny system podzielonej płatności na pozostałe towary i usługi, który został wprowadzony ustawą z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 62, z późn. zm.)”.

W związku z powyższym w ocenie Spółki, obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” istnieje, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. kwota należności ogółem na fakturze (kwota brutto) przekracza 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 Prawa Przedsiębiorców);
2. faktura dokumentuje dokonywaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług enumeratywnie wskazanych w załączniku nr 15 do ustawy.
   
   

Tym samym do określenia obowiązku stosowania MPP, kluczowe jest rozpoznanie czy przedmiotem transakcji są produkty wskazane w załączniku nr 15 Ustawy VAT. Ustawodawca w poz. 92 i 93 załącznika nr 15 do ustawy wskazał, że obowiązek stosowania MPP dotyczy bez względu na symbol PKWiU dostawy:

• 92. Benzyny silnikowe, oleje napędowe, gazy przeznaczone do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym;
  

• 93. Oleje opałowe oraz oleje smarowe – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.
  
  

W związku z tym, że Ustawodawca nie wskazał jakichkolwiek kodów CN i PKWiU definiujących produktów z pozycji 92 i 93 kluczowe staje się wyjaśnienie, czy preparaty smarowe o kodzie CN 3403 należy zaliczyć do wyrobów wymienionych w poz. 92 i 93 załącznika nr 15.

2. Klasyfikacja preparatów smarowych do pozycji 92 i 93 załącznika nr 15.

(i)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy akcyzowej, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy akcyzowej, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
2. objęte pozycjami CN 2701,2702 oraz od 2704 do 2715;
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00. niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
5. objęte pozycją CN 3403;
6. objęte pozycją CN 3811;
7. objęte pozycją CN 3817;
8. oznaczone kodami CN: 3824 99 86, 3824 99 92. 3824 99 93, 3824 99 96, 3826 00 10 oraz 3826 00 90, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych – bez względu na kod CN;
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych – bez względu na kod CN.
    
    

Natomiast paliwami silnikowymi, w myśl art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędów silników spalinowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opalowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

Preparaty smarowe wprawdzie są wyrobami energetycznymi, ale nie spełniają warunku stawianego przez definicję – tzn. nie są przeznaczone do napędu silników spalinowych ani do celów opalowych. Nie stanowią więc paliw silnikowych ani olejów napędowych.

(ii)

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa akcyzowa określa oddzielne stawki na każdy wyrób z pozycji 92 i 93 załącznika nr 15 ustawy VAT.

Zgodnie bowiem z art. 89 ust. 1 ustawy akcyzowej, stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla:

2. „benzyn silnikowych o kodach CN 2710 12 45 lub 2710 12 49 oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych benzyn z biokomponentami, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach – 1565,00 zł/1000 litrów;

4. benzyn lotniczych o kodzie CN 2710 12 31, paliw typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 12 70 oraz nafty pozostałej o kodzie CN 2710 19 25 – 1822,00 zł/1000 litrów;
5. paliw do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 – 1446,00 zł/1000 litrów;
6. olejów napędowych o kodzie CN 2710 19 43 i 2710 20 11 oraz wyrobów powstałych ze zmieszania tych olejów z biokomponentami, spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach – 1196,00 zł/1000 litrów;
   (...)

9. olejów napędowych przeznaczonych do celów opałowych o kodach CN od 2710 19 43 do 2710 19 48 i od 2710 20 11 do 2710 20 19, zabarwionych na czerwono i oznaczonych znacznikiem zgodnie z przepisami szczególnymi – 232,00 zł/1000 litrów;
10. olejów opałowych o kodach CN od 2710 19 51 do 2710 19 68 i od 2710 20 31 do 2710 20 39:
    1. z których 30% lub więcej objętościowo destyluje przy 350oC lub których gęstość w temperaturze 15oC jest niższa niż 890 kilogramów/metr sześcienny, zabarwionych na czerwono i oznaczonych znacznikiem zgodnie z przepisami szczególnymi – 232,00 zł/1000 litrów,
    2. pozostałych, niepodlegających obowiązkowi barwienia i znakowania na podstawie przepisów szczególnych – 64,00 zł/1000 kilogramów;
11. olejów i preparatów smarowych:
    1. olejów smarowych, pozostałych olejów o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99, z wyłączeniem wyrobów o kodzie CN 2710 19 85 (oleje białe, parafina ciekła) oraz smarów plastycznych zaliczanych do kodu CN 2710 19 99,
    2. olejów smarowych o kodzie CN 2710 20 90,
    3. preparatów smarowych objętych pozycją CN 3403, z wyłączeniem smarów plastycznych objętych tą pozycją – 1180,00 zł/1000 litrów;
12. gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych:
    1. gazu ziemnego (mokrego) i pozostałych węglowodorów gazowych objętych pozycją CN 2711 oraz gazowych węglowodorów alifatycznych objętych pozycją CN 2901:
       • skroplonych – 695,00 zł /1000 kilogramów,
       • w stanie gazowym – 11,04 zł/1 gigadżul (GJ),
       aa) gazu ziemnego o kodach CN 2711 11 00 i 2711 21 00 – 0 zł,
    2. wyprodukowanych w składzie podatkowym i spełniających wymagania jakościowe określone w odrębnych przepisach:
       • biogazu, bez względu na kod CN – 0 zł,
       • wodoru i biowodoru o kodzie CN 2804 10 00 – 0 zł,
    3. pozostałych – 14,72 zł/1 GJ;

14. pozostałych paliw silnikowych – 1822,00 zł/1000 litrów.

Z przytoczonej treści art. 89 ust. 1 ustawy akcyzowej wynika więc, że preparaty smarowe oznaczone kodem CN 3403 nie są na gruncie regulacji akcyzowych:

• benzynami silnikowymi,
• olejami napędowymi,
• gazami do napędu silników spalinowych
• olejami opałowymi,
• olejami smarowymi.
  
  

W konsekwencji wyroby te nie mogą zostać uznane za wyroby o których mowa w pozycji 92 i 93 załącznika nr 15 do ustawy VAT.

(iii)

Należy również podkreślić, że preparaty smarowe o CN 3403 zostały objęte efektywnym podatkiem akcyzowym stosunkowo niedawno, gdyż dopiero ustawa z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, objęła preparaty smarowe CN 3403 niezerową stawką podatku akcyzowego.

Jak wynika z uzasadnienia projektu ustawy wprowadzającej opodatkowanie tych wyrobów: „Zmiana w art. 89 ust. 1 pkt 11 polega na:

• wprowadzeniu stawki akcyzy w wysokości 1.180,00 zł/1000 litrów dla preparatów smarowych objętych pozycją CN 3403. W obecnym stanie prawnym zgodnie z przepisami ustawy o podatku akcyzowym, stawka akcyzy na oleje smarowe mineralne klasyfikowane do pozycji CN 2710 wynosi 1180,00 zł/1000 litrów, natomiast na preparaty smarowe klasyfikowane do pozycji CN 3403, o ile nie są przeznaczone do celów opałowych czy napędowych wynosi 0 zł.
  
  

Przedmiotowa zmiana ma na celu wyeliminowanie nieprawidłowości w opodatkowaniu olejów smarowych, które często są klasyfikowane jako preparaty smarowe co skutkuje zastosowaniem zerowej stawki akcyzy.

Oleje smarowe klasyfikowane do pozycji CN 2710 (mineralne) oraz preparaty smarowe klasyfikowane do pozycji CN 3403 (syntetyczne) mają podobne przeznaczenie, właściwości i pełnią takie same funkcje. Brak efektywnego opodatkowania akcyzą preparatów smarowych klasyfikowanych w pozycji CN 3403 jest wykorzystywany przez podmioty działające w „szarej strefie” w celu unikania obowiązku podatkowego w odniesieniu do olejów smarowych mineralnych (bazowych). Do niskiej jakości olejów smarowych mineralnych klasyfikowanych do pozycji CN 2710 obciążonych stawką akcyzy w wysokości 1180 zł za 1000 litrów dodawane są dodatki syntetyczne czyniące go olejem syntetycznym klasyfikowanym do pozycji CN 3403 i niepodlegającym opodatkowaniu akcyzą”.

Powyższe potwierdza więc jednoznacznie, że preparaty smarowe są to inne wyroby niż oleje smarowe.

(iv)

Taka konkluzja jest zgodna również z systematyką Nomenklatury Scalonej.

Preparaty smarowe na gruncie Nomenklatury Scalonej są klasyfikowane do pozycji CN 3403. Symbol ten znajduje się w dziale 34., którego tytuł brzmi:

• „34 – Mydło, organiczne środki powierzchniowo czynne, preparaty piorące, preparaty smarowe, woski syntetyczne, woski preparowane, preparaty do czyszczenia lub szorowania, świece i artykuły podobne, pasty modelarskie, „woski dentystyczne” oraz preparaty dentystyczne produkowane na bazie gipsu.
  
  

Ponadto pozycja CN 3403 – zgodnie z powyższą klasyfikacją – obejmuje: „Preparaty smarowe (włącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami zapobiegającymi przyleganiu do formy opartymi na smarach) oraz preparaty w rodzaju stosowanych do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry wyprawionej, skór futerkowych lub pozostałych materiałów, z wyłączeniem preparatów zawierających, jako składnik zasadniczy, 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych:

• Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów bitumicznych”.
  
  

Z kolei oleje smarowe i oleje opałowe znajdują się w dziale 27 którego tytuł:

• „27 – Oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe: preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów: oleje odpadowe”.
  
  

Wskazuje to w ocenie Spółki, że Preparaty smarowe nie mogą być uznane za oleje smarowe lub opałowe, które zostały zaklasyfikowane do tytułu 27.

(v)

Wnioski Spółki potwierdzają zarówno ratio legis cytowanego już uzasadnienia projektu ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, jak i też ustawa akcyzowa, ustalająca w art. 89 ust. 1 oddzielne stawki nie tylko dla olejów smarowych i opałowych, ale także dla preparatów smarowych.

Wynika z tego, że Ustawodawca różnicuje na gruncie ustawy akcyzowej oleje smarowe, oleje opałowe i preparaty smarowe. Tym samym w ocenie Spółki nie można zakwalifikować preparatów smarowych o kodzie CN 3403 do pozycji 93 załącznika nr 15 ustawy VAT.

Podsumowując w ocenie Spółki odnośnie do preparatów smarowych klasyfikowanych do pozycji CN 3403 nie występuje obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy, ponieważ nie są spełnione warunki z tego przepisu.

Tym samym, Spółka w przypadku dostaw na terenie kraju preparatów smarowych klasyfikowanych do pozycji CN 3403, nie ma obowiązku zastosowania oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności” na fakturach, których wartość przekracza 15 000 zł.

Ad. 2

Od 1 października 2020 r. podatników VAT zaczęła obowiązywać nowa elektroniczna struktura JPK w formie JPK_V7M lub JPK_V7K, która wymaga wpisania zarówno przez sprzedawcę jak i przez nabywcę – kiedy sprzedaż objęta jest mechanizmem podzielnej płatności, kodu „MPP”.

W tym miejscu Spółka chciałaby raz jeszcze zaznaczyć, że obowiązek bezwzględnego stosowania MPP dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy.

Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania MPP przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

W związku z powyższym, skoro przedmiotem sprzedaży przez Spółkę są preparaty smarowe klasyfikowane do pozycji CN 3403, które – jak wynika z powyższego – nie są wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, to należy stwierdzić, że nie zachodzi obowiązek wynikający z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, tj. obowiązek umieszczenia przez Spółkę na fakturach dokumentujących sprzedaż tych towarów oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności”.

Biorąc pod uwagę stanowisko Spółki dotyczące odpowiedzi na pytanie 1 i przywołane tam argumenty, w ocenie Spółki w przypadku dostawy na terenie kraju preparatów smarowych o kodzie CN 3403, nie ma obowiązku zastosowania oznaczenia „mechanizm podzielnej płatności”, a tym samym sprzedaż nie jest objęta obowiązkowym mechanizmem podzielnej płatności.

Tym samym, Spółka składając JPK nie powinna oznaczać dostawy na terenie kraju preparatów smarowych klasyfikowanych do pozycji CN 3403 kodem MPP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności obowiązują od dnia 1 lipca 2018 r. i tak w świetle art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

W myśl art. 108a ust. 1a ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r. – przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast zgodnie z art. 108a ust. 1a ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2021 r. – przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem przekracza kwotę 15.000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności. Do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy, zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy – w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r. – w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2020 r., poz. 424, z późn. zm.), dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Natomiast w myśl art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2021 r. – w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem przekracza kwotę 15 000 zł lub jej równowartość wyrażoną w walucie obcej, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”, przy czym do przeliczania na złote kwot wyrażonych w walucie obcej stosuje się zasady przeliczania kwot stosowane w celu określenia podstawy opodatkowania.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r. załącznik nr 15 do ustawy – stanowiący „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” – zawierał zamkniętą listę towarów i usług, sklasyfikowanych według symbolu PKWiU, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług w zakresie przypadków, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f i lit. g ustawy, załączniku nr 15 do tej ustawy oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 tej ustawy, Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) stosuje się do dnia 31 grudnia 2020 r.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

• będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
• będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,
• czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.
  
  

Jednocześnie w myśl art. 106e ust. 12 i 13 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest podmiotem, który od roku 2003 w ramach swojej działalności gospodarczej dokonuje obrotu wyrobami akcyzowymi, w tym smarami, olejami oraz inną chemią przemysłową. Co do zasady, wszystkie wyroby są nabywane przez Spółkę wewnątrzwspólnotowo (z Francji). W dalszej kolejności wyroby dostarczane są do krajowych podmiotów, które zużywają je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bądź do innych pośredników. Wśród wyrobów będących przedmiotem działalności Spółki są m.in. wyroby klasyfikowane do pozycji 3403 Nomenklatury Scalonej (CN): „Preparaty smarowe (włącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami zapobiegającymi przyleganiu do formy opartymi na smarach) oraz preparaty w rodzaju stosowanych do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry wyprawionej, skór futerkowych lub pozostałych materiałów, z wyłączeniem preparatów zawierających, jako składnik zasadniczy, 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych”.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pytaniu pierwszym dotyczą kwestii oznaczania na fakturze „mechanizm podzielonej płatności” w przypadku dostawy na terenie kraju preparatów smarowych klasyfikowanych do pozycji CN 3403 na rzecz podatnika VAT, gdy kwota faktury brutto (ogółu należności) przekroczy 15 000 zł.

W tym miejscu należy zauważyć, że przedmiotem sprawy jest zaistniały stan faktyczny a Wnioskodawca złożył wniosek przed dniem 31 grudnia 2020 r. Tym samym w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące w dacie złożenia wniosku, tj. m.in. dotyczące klasyfikacji PKWiU wprowadzonej rozporządzeniem z roku 2008.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że przepisy obowiązujące w roku 2020 stanowiły, że kwota należności ogółem miała stanowić kwotę 15 000 zł.

Ponadto zaznaczyć należy, że ustawodawca w poz. 92 i 93 załącznika nr 15 do ustawy wskazał, że z dniem 1 listopada 2019 r. obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności dotyczy – bez względu na symbol PKWiU – dostawy benzyn silnikowych, olejów napędowych, gazów przeznaczonych do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym (poz. 92), a także olejów opałowych oraz olejów smarowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym (poz. 93).

Zatem obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności w przypadku towarów wymienionych w poz. 92 załącznika nr 15 do ustawy został zawężony do dostaw tych towarów (benzyn silnikowych, olejów napędowych i gazów) przeznaczonych do napędu silników spalinowych – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym. Natomiast w przypadku towarów wymienionych w poz. 93 załącznika nr 15 do ustawy obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności dotyczy towarów, które są olejami opałowymi oraz olejami smarowymi – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r., poz. 722, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o podatku akcyzowym, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym, w pozycji 37 pod kodem CN 3403 wymieniono – preparaty smarowe (włącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami zapobiegającymi przyleganiu do formy opartymi na smarach) oraz preparaty w rodzaju stosowanych do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry wyprawionej, skór futerkowych lub pozostałych materiałów, z wyłączeniem preparatów zawierających, jako składnik zasadniczy, 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych.

Z kolei do wyrobów energetycznych, w rozumieniu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
5. objęte pozycją CN 3403;
6. objęte pozycją CN 3811;
7. objęte pozycją CN 3817;
8. oznaczone kodami CN: 3824 99 86, 3824 99 92, 3824 99 93, 3824 99 96, 3826 00 10 oraz 3826 00 90, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych – bez względu na kod CN;
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych – bez względu na kod CN.
    
    

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych – art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Na mocy art. 86 ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca prowadzi sprzedaż krajową preparatów smarowych klasyfikowanych kodem CN 3403.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy o podatku akcyzowym stwierdzić należy, że sprzedawane przez Wnioskodawcę towary (preparaty smarowe) są wyrobami akcyzowymi wymienionymi w załączniku nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym (w poz. 37 załącznika nr 1) oraz wyrobami energetycznymi, o których mowa w art. 86 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym.

Niemniej wyroby te nie stanowią paliw silnikowych ani paliw opałowych w rozumieniu art. 86 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku akcyzowym, gdyż Zainteresowany wskazał, że sprzedawane przez niego preparaty smarowe oznaczone kodem CN 3403 nie przeznacza do użycia, nie oferuje na sprzedaż ani nie używa do napędu silników spalinowych. W związku z tym, przedmiotowe wyroby nie są paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy akcyzowej. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że sprzedawanych przez niego preparatów smarowych oznaczonych kodem CN 3403 nie przeznacza do użycia, nie oferuje na sprzedaż ani nie używa do celów opałowych. W związku z tym, przedmiotowe wyroby nie są paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy akcyzowej.

Następnie należy więc ustalić, czy sprzedawany przez Wnioskodawcę preparat smarowy mieści się w zakresie poz. 93 załącznika nr 15 do ustawy. Zgodnie z tą pozycją mieszczą się tam – bez względu na klasyfikacje statystyczne – oleje opałowe oraz oleje smarowe – w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

Klasyfikacja statystyczna CN wskazuje, że symbol 3403 znajduje się w Dziale 34 klasyfikacji CN, zatytułowanym jako „MYDŁO, ORGANICZNE ŚRODKI POWIERZCHNIOWO CZYNNE, PREPARATY PIORĄCE, PREPARATY SMAROWE, WOSKI SYNTETYCZNE, WOSKI PREPAROWANE, PREPARATY DO CZYSZCZENIA LUB SZOROWANIA, ŚWIECE I ARTYKUŁY PODOBNE, PASTY MODELARSKIE, „WOSKI DENTYSTYCZNE” ORAZ PREPARATY DENTYSTYCZNE PRODUKOWANE NA BAZIE GIPSU”.

Z kolei kod CN 3403 – zgodnie z powyższą klasyfikacją – obejmuje: „Preparaty smarowe (włącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami zapobiegającymi przyleganiu do formy opartymi na smarach) oraz preparaty w rodzaju stosowanych do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry wyprawionej, skór futerkowych lub pozostałych materiałów, z wyłączeniem preparatów zawierających, jako składnik zasadniczy, 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych:

– Zawierające oleje ropy naftowej lub oleje otrzymane z minerałów bitumicznych”.

Jak wynika z treści wniosku preparaty smarowe oznaczone kodem CN 3403, które Wnioskodawca sprzedaje nie są paliwami opałowymi ani olejami smarowymi w rozumieniu ustawy akcyzowej.

W tym miejscu należy ponownie podkreślić, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Tym samym, odnośnie sprzedawanego przez Wnioskodawcę preparatu smarowego o kodzie CN 3403, nie występuje obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności, o którym mowa w art. 108a ust. 1a ustawy, ponieważ nie są spełnione warunki z tego przepisu.

W związku z powyższym, skoro przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę są preparaty smarowe oznaczone kodem CN 3403, które – jak wynika z powyższego – nie są wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, to należy stwierdzić, że nie zachodzi obowiązek wynikający z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, tj. obowiązek umieszczenia przez Wnioskodawcę na fakturach dokumentujących sprzedaż tych towarów oznaczenia „mechanizm podzielonej płatności”.

Podsumowując, w przypadku dostawy na terenie kraju preparatów smarowych klasyfikowanych do pozycji CN 3403 na rzecz podatnika VAT, gdy kwota faktury brutto (ogółu należności) przekroczy 15 000 zł sprzedający nie jest zobowiązany do wskazania na fakturze „mechanizm podzielonej płatności” w związku z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.

Ponadto mając na uwadze fakt, że wniosek w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy został złożony w dniu 9 listopada 2020 r. i sformułowane w nim pytanie, stanowisko własne oraz powołane przepisy prawa w postaci m.in. art. 108a ust. 1a ustawy dotyczą obowiązujących w momencie złożenia wniosku przepisów prawa podatkowego, to tut. organ dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie nie udziela się odpowiedzi na pytanie drugie we wniosku, ponieważ Wnioskodawca oczekiwał rozstrzygnięcia w tym zakresie w przypadku gdy odpowiedź na pytanie 1 będzie negatywna.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.